Δεν το έκανα…

Πιστεύω ότι όλοι έχουμε κάποια περίπτωση που ενώ μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Χριστό, δεν το κάναμε. Και ίσως, αυτός ο άνθρωπος, μετά από λίγο να πέθανε!

Ίσως, επειδή αυτό το άτομο ήταν πολύ καλός άνθρωπος, να θεώρησες ότι υπάρχει κάποιο είδος πίσω πόρτας. Όμως, αυτό δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια προβολή των επιθυμιών μας, και αυτή η γνώση κρεμάει από πάνω μας έναν μαύρο ίσκιο τρόμου.

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΙΚΟΣ;

Όλοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με το θάνατο αγαπημένων, καλών ανθρώπων, γεγονός που είναι πράγματι λυπηρό.

Ο καρκίνος, είναι μια αρρώστια που κατά τα κοινά λεγόμενα, θερίζει. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τέτοια διάγνωση για ανθρώπους που αγαπάμε, είτε πιστοί είτε άπιστοι.

Για κάποιο λόγο μας είναι ευκολότερο να μιλάμε για τα εκατομμύρια που πεθαίνουν χωρίς Χριστό παρά για την επείγουσα πνευματική ανάγκη του συγγενικού ή γνωστού μας προσώπου.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός της ψυχής και του πνεύματος από το σώμα. Φέρνει τον άνθρωπο στην αιωνιότητα και τον αόρατο κόσμο.

Β.  ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η Βίβλος αναφέρεται στο θάνατο με τους παρακάτω όρους:

1.  Ύπνος - Δευτ.λα:16, Ιωάν.ια:11, Α’Κορ.ιε:6, Α’Κορ.ιε:51, Α’Θεσ.δ:13-14

2.  Επίγειος οικία που χαλάει - Β’Κορ.ε:1

3.  Απόθεση του σκηνώματος - Β’Πέτρ.α:14

4.  Ο Θεός ζητά την ψυχή - Λουκ.ιβ:20

5.  Η οδός που δεν έχει επιστροφή - Ιώβ.ις:22

6.  Πρόσθεση κάποιου στον λαό του - Γεν.μθ:33

7.  Ξεψύχησε - Γεν.μθ:33, Πράξ.ε:10

8.  Κατάβαση στον τόπο της σιωπής - Ψαλμ.ριε:17

9.  Επιστροφή στη γη - Γεν.γ:19

10.Αποκοπή - Ιώβ ιδ:2

11.Αναχώρηση - Φιλιπ.α:23

Κάποιος έπρεπε να πεθάνει

Το εβραϊκό σύστημα θυσιών, μερικές φορές λέγεται ότι έχει την προέλευσή του στην απελευθέρωση του Ισραήλ από τη δουλεία της Αιγύπτου, αλλά οι βαθύτερες ρίζες του, στην πραγματικότητα βρίσκονται πολύ πιο πίσω, στον κήπο της Εδέμ. Τότε που ο Θεός καταδίκασε σε θάνατο τον Αδάμ και την Εύα, όταν επέλεξαν να επαναστατήσουν εναντίον Του.

Τι γίνεται με αυτούς που πέθαναν;

Υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα που αν και δεν έχουν ιδιαίτερη θεολογική βαρύτητα τα χαρακτηρίζει μία συναισθηματική φόρτιση. Ένα τέτοιο θέμα είναι και η ερώτηση που θα μελετήσουμε σ' αυτό το άρθρο. Η απάντησή αυτού του ερωτήματος εντάσσεται σε μια ευρύτερη προβληματική που αφορά αυτό που στη γλώσσα της θεολογίας καθιερώθηκε να ονομάζεται "ενδιάμεση κατάσταση".

Η ελευθερία της υπηρεσίας

Ματθαίος ιθ:16-30, Ιωάννης ιβ:20-28

Βρισκόμαστε σε μια τάξη Κυριακού Σχολείου. Το μάθημα ήταν από την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Αφού διαβάζουν την παραβολή, και αφού η δασκάλα εξηγεί με λίγα λόγια μερικές από τις λεπτομέρειες της παραβολής για να καταλάβουν τα παιδιά, γιατί οι Ιουδαίοι δεν συμπαθούσαν τους Σαμαρείτες, πριν προχωρήσει ρωτάει: Τι νομίζετε ότι μας μαθαίνει αυτή η παραβολή; Σηκώνει ένα από τα παιδιά το χέρι του και λέει, «Αυτή η παραβολή διδάσκει το εξής: Αν βρίσκομαι σε ανάγκη, όποιος και να είμαι, εσύ πρέπει να με βοηθήσεις».

Μια δεύτερη ευκαιρία μετά το θάνατο.

Κάποιοι άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους είναι οι Μορμόνοι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, διδάσκουν ότι υπάρχει περίπτωση να σωθούν μετά θάνατο, τουλάχιστον όσοι δεν είχαν «πλήρη» ευκαιρία σ’ αυτή τη ζωή. Αυτές οι θεωρίες μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες για διαλογισμό, αλλά η Βίβλος δεν μας δίνει το δικαίωμα να τις κηρύξουμε σαν Ευαγγέλιο. 

Η Βίβλος πουθενά δεν διδάσκει ότι μπορεί να υπάρξει ευκαιρία να δεχτεί κάποιος το Ευαγγέλιο αφού η επίγεια ζωή του τελειώσει, αντίθετα μας λέει ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση: «Καί καθώς είναι αποφασισμένον εις τούς ανθρώπους άπαξ νά αποθάνωσι, μετά δέ τούτο είναι κρίσις» (Εβρ.θ:27). «Μή θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ' ήν πάντες οι εν τοίς μνημείοις θέλουσιν ακούσει τήν φωνήν αυτού, καί θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τά αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δέ πράξαντες τά φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν.ε:28-29). «Καί έδωκεν η θάλασσα τούς εν αυτή νεκρούς, καί ο θάνατος καί ο 'δης έδωκαν τούς εν αυτοίς νεκρούς, καί εκρίθησαν έκαστος κατά τά έργα αυτων» (Αποκ.κ:13).

Η μωρία του σταυρού

Όταν ο Παύλος πήγε στη μεγάλη πόλη της διανόησης, την Κόρινθο, είπε: «απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον» (Α’ Κορ.β:2).

Κι όταν τον ρώτησαν ποιο είναι το μήνυμά του, απάντησε: «ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν» (Α’ Κορ.α:23).

ΕΚΕΙ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΑΥΤΟΝ

Και ότε ήλθον εις τον τόπον τον ονομαζόμενον Κρανίον, εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους κακούργους, τον μεν εκ δεξιών, τον δε εξ αριστερών. Λουκ. κγ:33

Έξω από τα τείχη της παλιάς Ιερουσαλήμ υπάρχει ένα ύψωμα που ονομάζεται Γολγοθάς. Η ονομασία αυτή σημαίνει κρανίου τόπος. Όλοι οι ευαγγελιστές μας πληροφορούν ότι εκεί οδήγησαν τον καταδικασμένο Ιησού και εκεί στο Γολγοθά, Τον σταύρωσαν.

Αυτός ο τόπος ήταν ο τόπος των εκτελέσεων και συχνά μπορούσε να δει κανείς σκορπισμένα εδώ και εκεί τα κρανία των καταδίκων που είχαν εκτελεσθεί.

Θάνατος

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ταυτιστούμε με το θάνατο του Χριστού. Ακριβώς όπως ο Χριστός θυσιάστηκε πάνω στο σταυρό, έτσι και «ο παλαιός άνθρωπος» πρέπει να θυσιαστεί, να πεθάνει. Ο «παλαιός άνθρωπος» δεν είναι η ικανότητα να αμαρτάνει κανείς, γιατί αυτό παραμένει στον αναγεννημένο πιστό. Ακόμα, η εμπειρία του θανάτου με το Χριστό δεν ξεριζώνει τη σαρκική φύση, γιατί ο Χριστιανός συνεχίζει να πολεμά ενάντια σ’ αυτή τη φύση του (Γαλ.ε:16-17). Αυτό που πεθαίνει είναι η εξουσία και ο έλεγχος που έχει η αμαρτωλή φύση πάνω σ’ αυτόν που δεν έχει σωθεί (Ρωμ.ς:12-14). 

Ο άνθρωπος χωρίς Χριστό!

Όλοι έχουν δίκιο. Κι εσύ, κι εσύ. Κι εσύ. Ναι. Ε, κι εγώ.

Τόσοι άνθρωποι στης γης ετούτης το ντουνιά, πώς να ταιριάξουμε όλοι. Αλλιώς πιστεύεις εσύ, αλλιώς εγώ, αλλιώς ο άλλος.

Για το ίδιο θέμα, τόσες οι απόψεις, όσοι και οι άνθρωποι.

Μετά, τι;

 

Δείτε το video

Θ ά ν α τ ο ς

Μιλάμε για πολλά ωραία πράγματα της πνευματικής ζωής του αναγεννημένου ανθρώπου, του Χριστιανού:

• το αίμα του Ιησού Χριστού
• η συμφιλίωση με τον Πατέρα
• η συγχώρηση
• η αιώνια κληρονομιά στον ουρανό
• η ζωή της νίκης, της χαράς, της δύναμης εδώ στη γη

Μετά το θάνατο!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - α:18

καὶ ὁ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾃδου.

και ο ζών και εγενόμην νεκρός.

Φυσικά αυτός είναι ο άνθρωπος αφού ο Θεός δεν πεθαίνει. Εδώ λοιπόν βλέπουμε τη διπλή φύση του Χριστού που είναι «ο πρώτος και ο έσχατος» και παράλληλα «ο ζών που έγινε νεκρός».

Επειδή ο Χριστός πέθανε και όμως ζει, γι’ αυτό είναι ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός για τους ζωντανούς και για τους νεκρούς. Μπορεί να σώσει ζωντανούς και (εν Χριστώ) νεκρούς. Θα αναστήσει τους νεκρούς και θα αρπάξει τους ζωντανούς, όπως θα κρίνει ζώντας και νεκρούς.

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 35 - «Ώστε ο μεν θάνατος ενεργείται εν ημίν, η δε ζωή εν υμίν» (Β’ Κορ.δ:12)

Υπάρχει ένας νόμος, σύμφωνα με τον οποίο για να υπάρξει πρόοδος ζωής πρέπει να προηγηθεί θάνατος. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ αυτό το νόμο όταν είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέσει εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει εάν όμως αποθάνει, πολύν καρπόν φέρει» (Ιωάν.ιβ:24).

Εξαιτίας αυτού του νόμου, ο Ιησούς έπρεπε να πεθάνει για να μπορούμε εμείς να βρούμε τη ζωή σ’ Αυτόν. Ο πρώτος Γιος του Θεού έπρεπε να πεθάνει για να φέρει στη ζωή πολλούς γιους του Θεού. Επειδή αυτός ο νόμος δεν έχει γίνει απόλυτα κατανοητός, είναι λίγοι αυτοί που καταλαβαίνουν ακριβώς τη σημασία του απολυτρωτικού σχεδίου του Θεού για τον αμαρτωλό άνθρωπο.

Ερώτηση

Η ζωή είναι επιλογή!

5 πράγματα για τα οποία μετανιώνουν οι ετοιμοθάνατοι

H Bronnie Ware εργαζόταν στην παρηγορητική φροντίδα ασθενών, κυρίως σε αυτούς που γυρνούσαν στα σπίτια τους για να πεθάνουν. Για χρόνια μιλούσε με ανθρώπους που δεν κατάφερναν να ξεπεράσουν τις ασθένειές τους και κρατούσε σημειώσεις απ' όσα έλεγαν. Έπειτα από καιρό έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο "The Top Five Regrets of the Dying", για όσα μετανιώνουν οι άνθρωποι όταν φτάνουν στο τέλος της ζωής τους.

Η ίδια αναφέρει στο blog της:

Οι άνθρωποι ωριμάζουν πολύ όταν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο. Οι ασθενείς, περνώντας από πολλά και διαφορετικά συναισθήματα (άρνηση, φόβο, θυμό, στεναχώρια, περισσότερη άρνηση), στο τέλος αποδέχονταν το τέλος τους. Κάθε ασθενής έβρισκε την εσωτερική του γαλήνη.

Όταν τους ρωτούσα αν μετάνιωναν για κάτι ή αν θα έκαναν κάτι διαφορετικά, παρατήρησα πως πολλές απαντήσεις ήταν κοινές. Παρακάτω σας δίνω αυτά που άκουσα πιο συχνά:

Ο θάνατος του Χριστού ήταν αντικαταστατικός (ΒΔ)

Ης.νγ:3-10 «Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας· και ως άνθρωπος από του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν. Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα· εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού· και ο Κύριος έθεσεν επ' αυτόν την ανομίαν πάντων ημών. Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού· εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού. Από καταθλίψεως και κρίσεως ανηρπάχθη· την δε γενεάν αυτού τις θέλει διηγηθή; διότι εσηκώθη από της γης των ζώντων· διά τας παραβάσεις του λαού μου ετραυματίσθη. Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων· πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου· διότι δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Αλλ' ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν· εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας, θέλει ιδεί έκγονα, θέλει μακρύνει τας ημέρας αυτού, και το θέλημα του Κυρίου θέλει ευοδωθή εν τη χειρί αυτού».

 

Ο Χριστός μας πάνω στο σταυρό, όπως Τον περιγράφει ο προφήτης 700 περίπου χρόνια π.Χ. 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 38 - Ο θάνατος

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός της ψυχής και του πνεύματος από το σώμα.  Φέρνει τον άνθρωπο στην αιωνιότητα και τον αόρατο κόσμο.

Β.  ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η Βίβλος αναφέρεται στο θάνατο με τους παρακάτω όρους:

1.  Ύπνος - Δευτ.λα:16, Ιωάν.ια:11, Α’Κορ.ιε:6, Α’Κορ.ιε:51, Α’Θεσ.δ:13-14

2.  Επίγειος οικία που χαλάει - Β’Κορ.ε:1

3.  Απόθεση του σκηνώματος - Β’Πέτρ.α:14

4.  Ο Θεός ζητά την ψυχή - Λουκ.ιβ:20

5.  Η οδός που δεν έχει επιστροφή - Ιώβ.ις:22

6.  Πρόσθεση κάποιου στον λαό του - Γεν.μθ:33

7.  Ξεψύχησε - Γεν.μθ:33, Πράξ.ε:10

8.  Κατάβαση στον τόπο της σιωπής - Ψαλμ.ριε:17

9.  Επιστροφή στη γη - Γεν.γ:19

10.Αποκοπή - Ιώβ ιδ:2

11.Αναχώρηση - Φιλιπ.α:23