ΤΑ
ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
(Έξ. λς:8-19)
Τέσσερα διαφορετικά παραπετάσματα φτιάχτηκαν για την Σκηνή. Το πρώτο παραπέτασμα, που αποτελούσε την εσωτερική οροφή, ήταν φτιαγμένο από δέκα λουρίδες φίνου λινού (βύσσου). Κάθε λουρίδα ήταν είκοσι οχτώ πήχες (14 μ.) στο μήκος και τέσσερις πήχες (2 μ.) στο πλάτος.
Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ
(Ψαλμ.πδ:10)
Η Αυλή είναι σύμβολο της σταθερής και αμετάβλητης
θέσης μας εν Χριστώ, ή το «μαντρί» στο οποίο βοσκός είναι ο Χριστός
(Ψαλμ.ξε:4 92:13 ρ:4). Η Σκηνή περικλειόταν με ένα φράχτη από
άσπρο λινό.
Υπήρχε μόνο μία Πύλη ή είσοδος στη σκηνή. Αυτό δείχνει το γεγονός ότι υπάρχει μόνο ένα απολυτρωτικό σχέδιο και μόνο μία είσοδος για τη βασιλεία των ουρανών (Ιωάν.ι:7,9 Ψαλμ.ριη:20 Ιωάν. ιδ:6). Κατά τον ίδιο τρόπο, υπήρχε μόνο μία είσοδος στην Κιβωτό του Νώε που κι αυτή είναι τύπος της βασιλείας (Γεν.ς:16). Κάθε αυτοσχεδιασμός για να μπει κανείς στη βασιλεία του Θεού θα αντιμετωπίσει την απογοήτευση.
ΟΙ ΜΟΧΛΟΙ ΤΗΣ
ΣΚΗΝΗΣ
ΟΙ ΜΟΧΛΟΙ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Έξ.κς:26-29).
ΟΙ σανίδες συγκρατιόταν στη θέση τους από 5 ξύλινους μοχλούς καλυμμένους με χρυσάφι, κατά μήκος των πλευρών της σκηνής. Οι σανίδες έπρεπε να είναι στερεωμένες με ασφάλεια ώστε ο σκελετός να μην πέσει κάτω από δυνατό άνεμο γιατί αν συνέβαινε αυτό, τότε και όλα τα παραπετάσματα της σκηνής θα σωριαζόταν σαν μια άμορφη μάζα.
ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Συγκρίνοντας τη δομή των σανίδων, σε σχέση με την
εκκλησία, μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε ώστε να συμβολίζουν το κάθε μέλος
του σώματος του Χριστού. Η εκκλησία, είναι κι αυτή μια «συναρμολογούμενη
οικοδομή» (Εφες.β:21,22 Α΄πέτρ.β:5).
Ας ακολουθήσουμε τα ίχνη των ακακιών από το δάσος όπου βρισκόταν, μέχρι τη θέση τους στη Σκηνή. Όταν οι ξυλοκόποι έψαχναν τα συγκεκριμένα δέντρα στο δάσος, τα βρήκαν ανάμεσα σε άλλα δέντρα να είναι καλά ριζωμένα στην γη.
ΟΙ ΣΑΝΙΔΕΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Τα δύο αντίθετα υλικά, από τα οποία ήταν
κατασκευασμένη κάθε σανίδα, το ξύλο και ο χρυσός, φανερώνουν τέλεια την
ανθρώπινη φύση και τη θεότητα του Χριστού.
Το χαρακτηριστικό του ξύλου ακακίας είναι η αδιαφθορία, δεν φθείρεται κι έτσι έχουμε ένα τέλειο σύμβολο της αναμάρτητης ανθρώπινης φύσης του Χριστού που δεν είδε διαφθορά.
ΟΙ ΣΑΝΙΔΕΣ ΤΗΣ
ΣΚΗΝΗΣ
Έξ.κς:15-25 - Έξ.λς:20-34
Όλες οι οδηγίες που έδωσε ο Θεός στο Μωυσή για το κτίσιμο της Σκηνής και καθετί που την αφορά, καταγράφονται δύο φορές στην Έξοδο. Τα πρότυπα, τα υλικά, και οι οδηγίες για το φτιάξιμο κάθε αντικειμένου δόθηκαν στο Μωυσή κατά τη διάρκεια της πρώτης του παραμονής στο βουνό με τον Κύριο ( Έξ.κε-λα).
ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ
Ο Κύριος κάλεσε ονομαστικά τον Βεσελεήλ, ένα εγγονό του Ωρ. Ήταν προφανώς ικανός σε πολλές τέχνες και προικισμένος από τον Κύριο με σοφία, σύνεση και επιστήμη σε όλα αυτά τα πράγματα. Φαίνεται ότι είχε διοριστεί, με την βοήθεια του Ελιάβ, να διδάσκει κι άλλους να κάνουν αυτή τη δουλειά (Έξ.λε:30-35).
ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ
ΕΡΓΑΤΕΣ
Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
Με μόνη εξαίρεση το αργύριο της εξαγοράς των πρωτοτόκων, η Σκηνή κατασκευάστηκε από υλικά που δόθηκαν σαν αυτοπροαίρετες προσφορές από το λαό Ισραήλ (Έξ.κε:2).
«Ειπέ προς τούς υιούς Ισραήλ να φέρωσι προς εμέ προσφοράν παρά παντός ανθρώπου προαιρουμένου εν τη καρδία αυτού θέλετε λάβει την προσφοράν μου».
Η ΣΚΗΝΗ ΚΑΤΕΛΑΜΒΑΝΕ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ
Οπουδήποτε κι αν στρατοπέδευαν για κάποιο διάστημα οι υιοί Ισραήλ, ή σε οποιαδήποτε πορεία κι αν βρισκόταν, η σκηνή έπρεπε να βρίσκεται στο κέντρο του στρατοπέδου (Αριθ.ι).
ΤΥΠΟΙ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ
ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΟΛΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΟ
Τι τεράστια δυσαναλογία ανακαλύπτουμε καθώς συγκρίνουμε τις διαφορές ανάμεσα στη μικρή, ταπεινή τέντα που μεταφερόταν πάνω στη ζεστή άμμο της ερήμου και στη μεγαλοπρέπεια του ναού του Σολομώντα!
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΩΝ, ΔΟΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ
Η Σκηνή, είναι το μοναδικό οικοδόμημα μέσα στο λόγο του Θεού, με εξαίρεση το ναό του Σολομώντα, που μοναδικός αρχιτέκτονας του ήταν ο Θεός. Ο ίδιος ο Θεός κανόνισε την τάξη του στρατοπέδου και έδωσε όλες τις οδηγίες για το πώς έπρεπε να γίνεται η λατρεία. Δεν άφησε περιθώρια στον άνθρωπο να συγχωνεύσει δικές του ιδέες στο σχέδιο ή να διαλέξει το δικό του μέρος στο σώμα.
H ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ
Ο Θεός διόρισε μία διακονία από ιερείς προ καταβολής κόσμου. Αυτό ήταν μέρος του σχεδίου της απολύτρωσης εν Χριστώ. Μαθαίνουμε από τη Βίβλο, ότι οι άνθρωποι ήταν εξοικειωμένοι με την διακονία των ιερέων, από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Η παλαιότερη αναφορά ιερέα ήταν αυτή του Μελχισεδέκ. Ήταν βασιλιάς της Σαλήμ και ιερέας του Θεού του Υψίστου. Συνάντησε και ευλόγησε τον Αβραάμ, ο οποίος επέστρεφε από την σφαγή των βασιλέων και αφού είχε σώσει τον Λωτ και το λαό των Σοδόμων (Γένεση ιδ:14-20).
ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ
Η ΦΥΛΗ ΛΕΥΙ ΔΙΑΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΙΕΡΑΤΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ
(Αριθμοί
α:1-54)
Ένα μήνα μετά το στήσιμο της Σκηνής, ο Κύριος είπε στον Μωυσή να απαριθμήσει όλους τους άνδρες άνω των είκοσι ετών, της συναγωγής των υιών του Ισραήλ, που ήταν ικανοί να πάνε για πόλεμο. Απαριθμήθηκαν πρώτα σε οικογένειες, και έπειτα σε φυλές. Το σύνολο που είχαν προσόντα πολεμιστή ήταν 603.550 (Αριθμοί α:1-46). Με Θεία εντολή, οι Λευίτες εξαιρέθηκαν από αυτήν την απαρίθμηση.
ΤΡΕΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Απ’ όλα αυτά, μπορούμε να δούμε ότι το στρατόπεδο των Ισραηλιτών ήταν χωρισμένο σε τρεις τάξεις ανθρώπων: τους ιερείς, τους εργάτες και τους πολεμιστές.
Κάθε Χριστιανός, αντιμετωπίζει τρεις εχθρούς: τον κόσμο, τη σάρκα και το διάβολο. Ωστόσο, και η άμυνά του είναι τριπλή, γιατί κάθε παιδί του Θεού πρέπει να είναι ένας Εργάτης, ένας Πολεμιστής κι ένας Λατρευτής.
ΤΑ ΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Στην Εβρ.θ ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στη λατρεία που διεξαγόταν στην πρώτη σκηνή και μας λέει ότι ήταν «τύπος εις τον τότε παρόντα καιρόν» (εδ.9). Στο εδάφιο 24 εξηγεί ότι ο Χριστός, ο αληθινός Αρχιερέας, «δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν…».
Ο ΘΕΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ
ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ
Οι Γραφές φανερώνουν, ότι η αιτία της δημιουργίας, ήταν η επιθυμία του Θεού να έχει ένα λαό με τον οποίο θα μπορούσε να συγκατοικεί και να συναναστρέφεται. Ο Θεός περπατούσε στον Κήπο της Εδέμ με τον Αδάμ και την Εύα μέχρι που η ανυπακοή τους έσπασε αυτήν την κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, ο μεγάλος πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Θεός μας ήξερε πριν από τη δημιουργία ότι η ανθρωπότητα θα αποτύγχανε. Σαν συνέπεια, ο Θεός προσχεδίασε το σχέδιό της απολύτρωσης εν Χριστώ μέσω του οποίου θα μπορούσε να φέρει τους ανθρώπους πίσω, σε κοινωνία μαζί Του.
Ο ΣΚΟΠΟΣ
Ο αρχικός σκοπός του Θεού για τη Σκηνή του Μαρτυρίου δίνεται
στην Έξ.κε:8 «Kαι ας κάμωσιν εις εμέ αγιαστήριον, δια να κατοικώ μεταξύ αυτών».
Αλλά ο μακροπρόθεσμος στόχος Του - καθώς αποκαλύπτεται μέσα από τύπους και σκιές - αφορούσε το προσεκτικά δοσμένο σχέδιο της Σκηνής και το κάθε υλικό που χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή της. Θα το δούμε πιο καθαρά από μια εκτενή μελέτη του σχεδίου και της κατασκευής της.
Ο Μωυσής δίδαξε το λαό
Αμέσως μετά που ο Μωυσής κατέβηκε απ’ το βουνό, μάζεψε όλο τον Ισραήλ για να τους δώσει τους λόγους του Κυρίου. Ο Γιάχβε είχε πει στο Μωυσή να γράψει όλους τους λόγους Του, που θα πληροφορούσαν και θα φώτιζαν το λαό σχετικά με την διαθήκη που έκανε με αυτούς (Έξ.λδ:27,28). Ο ίδιος ο Κύριος είχε γράψει τις Δέκα Εντολές στις πρώτες λίθινες πλάκες (Έξ.λα:18, λβ:16 ), και είχε υποσχεθεί στο Μωυσή ότι θα τις ξανάγραφε στις δεύτερες (Έξ.λδ:1).
Ο Ισραήλ λατρεύει το Χρυσό Μόσχο
Μετά από σαράντα μέρες και νύχτες στην κορυφή του Σινά, στην παρουσία του Κυρίου, ο Θεός έστειλε το Μωυσή πίσω στο στρατόπεδο του Ισραήλ. Ο Γιάχβε πρόσταξε: «Υπαγε, κατάβηθι διότι ηνόμησεν ο λαός σου, τον οποίο εξήγαγες εκ της Αιγύπτου εξετράπησαν ταχέως εκ της οδού την οποίαν προσέταξα εις αυτούς» (Έξ.λβ:7,8). Έπειτα ο Κύριος του είπε, «Τώρα λοιπόν, άφες με, και θέλει εξαφθή η οργή μου εναντίον αυτών, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και θέλω σε καταστήσει έθνος μέγα» (Έξ.λβ:10).
Κεφάλαια κε - λα
Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η
Η μελέτη της σκηνής στην έρημο αρχίζει στη Γένεση β:1-3 τότε που ο Θεός έκανε διαθήκη με τον Αβραάμ. Αυτή η διαθήκη πέρασε στο γιο του Αβραάμ, τον Ισαάκ (Γέν.κs:1-5) και μετά στο γιο του Ισαάκ, τον Ιακώβ (Γέν.κn:10-15), του οποίου το όνομα άλλαξε σε Ισραήλ τη στιγμή που νικήθηκε από τον άγγελο του Κυρίου (Γέν.λβ:25-30). Η διαθήκη κληρονομήθηκε αργότερα από τους απογόνους του Ιακώβ που έγιναν γνωστοί σαν ο λαός Ισραήλ.