ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ (6)

 

ΤΑ ΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

Στην Εβρ.θ ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στη λατρεία που διεξαγόταν στην πρώτη σκηνή και μας λέει ότι ήταν «τύπος εις τον τότε παρόντα καιρόν» (εδ.9). Στο εδάφιο 24 εξηγεί ότι ο Χριστός, ο αληθινός Αρχιερέας, «δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν…».

Θα δούμε καθώς προχωράμε, ότι η σκηνή δεν ήταν απλά τύπος του Χριστού, αλλά κάθε σκεύος της είναι αντικείμενο μαθήματος που περιγράφει το έργο του Χριστού προς τον άνθρωπο (Εβρ.θ:2-11 ι:1). Το ότι η σκηνή και ο ναός ήταν τύποι του Χριστού, φαίνεται καθαρά από μια σειρά αναφορών στην Α’ Βασ.η:27-30:

(1) Ήταν ο οίκος που ο Θεός διάλεξε να θέσει το όνομά Του (εδ.29). Το σώμα του Ιησού ήταν ο ναός που ο Γιάχβε έθεσε το όνομά Του (Ιωάν.ε:43). Είναι ξεκάθαρο, ότι ο Γιος του Θεού κληρονόμησε το όνομα του ίδιου του Θεού (Εβρ.α:4).

(2) Οι άνθρωποι έπρεπε να προσεύχονται στο ναό (Α’ Βασ.η:30). Αυτό απεικονίζει σε τύπο, ότι αν εμείς θέλουμε να βρούμε το Θεό, πρέπει να προσευχόμαστε στον παρόντα τόπο κατοίκησής Του, γιατί ο Θεός μας ακούει μόνο αν Τον ζητούμε μέσω του Γιου Του Ιησού Χριστού (Ιωάν.ιδ:6). Ακόμα, γνωρίζουμε τη δόξα του Θεού, μόνο στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Β’ Κορ.δ:6).

(3) Αν και ο Θεός κατοικούσε στο ναό, δεν ήταν «όλος» ο Θεός στο ναό (Α’ Βασ.η:27). Κατά τον ίδιο τρόπο, αν και το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί μέσα στο Χριστό (Κολ.β:9), ο Θεός είναι Πνεύμα και πληροί τα πάντα.

Ακόμα, η σκηνή του Μαρτυρίου είναι τύπος του σχεδίου του Θεού για σωτηρία. Οι θυσίες που προσφερόταν στην αυλή, φανέρωναν ότι ο Θεός δεν μπορεί να κατοικεί ανάμεσα σε αμαρτωλούς ανθρώπους, παρά μόνο αν έχουν εξιλεωθεί με το αίμα. Σύμφωνα με το σχέδιο της σωτηρίας, κανείς αμαρτωλός δεν μπορεί να πλησιάσει το Θεό, αν δεν αναγνωρίσει το αίμα του Σωτήρα του σαν ιλασμό των αμαρτιών του. Θα δούμε ακόμα πώς η σκηνή συμβολίζει την εκκλησία και τα μέλη της.

 

 

Διαστάσεις σε μέτρα (περίπου):

Αυλή	50Χ25
Σκηνή	15Χ5Χ5
Άγια	10Χ5Χ5
Άγια των Αγίων	5Χ5Χ5
Είσοδος	10

           

  

                     

Γύρω από τη Σκηνή, ήταν αυτό που ονόμαζαν η Αυλή (Έξ.λη:9-19). Ήταν ένας περίβολος 50Χ25 μέτρα μ’ ένα άνοιγμα στην Ανατολική πλευρά που ονομαζόταν η Πύλη. Ο καθένας μπορούσε να μπει στην αυλή. Η περίφραξη ήταν από άσπρο λινό, που κρεμόταν από 60 στύλους (20, 20, 10,10).

Όλοι οι στύλοι της αυλής είχαν κιονόκρανα και κορδόνια καλυμμένα με ασήμι. Το ίδιο, οι γάντζοι πάνω στους οποίους κρέμονταν οι κουρτίνες ήταν ασημένιοι. Τα καρφιά και τα σχοινιά της αυλής (Έξ.λε:18) υπονοούν ότι υπήρχαν πάσσαλοι καρφωμένοι στο έδαφος στην εξωτερική πλευρά της αυλής στους οποίους υπήρχαν δεμένα σχοινιά από τους στύλους για να τους κρατούν σταθερούς.

Έξω από τη Σκηνή, στην Αυλή, βρισκόταν δύο σημαντικά αντικείμενα για την τελετουργική λατρεία: το Χάλκινο Θυσιαστήριο, όπου τοποθετούσαν τις θυσίες για τις αμαρτίες του λαού και ο Χάλκινος Νιπτήρας όπου οι ιερείς πλένονταν πριν μπουν στα Άγια.

Αυτή καθ’ αυτή η σκηνή ήταν ένα στενόμακρο κτίριο, μήκους 15 μέτρων, πλάτους και ύψους 5 μέτρων. Ήταν κατασκευασμένη από 48 σανίδες καλυμμένες από χρυσό που ήταν τοποθετημένες σε ασημένιες υποδοχές (υποβάσια). Αυτές οι σανίδες συγκρατιόταν από οριζόντιους μοχλούς, πέντε σε κάθε πλευρά.

Το οικοδόμημα ήταν χωρισμένο σε δύο άνισους χώρους, τα Άγια και τα Άγια των Αγίων. Μέσα στα Άγια των Αγίων βρισκόταν η Κιβωτός της Διαθήκης της οποίας το καπάκι (το Ιλαστήριο), ήταν ο τόπος της παρουσίας του Θεού. Στο μεγαλύτερο χώρο, τα Άγια, υπήρχε η χρυσή επτάφωτη λυχνία, η τράπεζα των άρτων και το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος. Ξεχώριζε από την εξωτερική Αυλή με μια κουρτίνα που κρεμόταν στην ανατολική πλευρά της Σκηνής, φτιαγμένη από φίνο στριφτό λινό, κεντημένο σε κυανούν, πορφυρούν και κόκκινο. Οι δύο χώροι της σκηνής χώριζαν μεταξύ τους από μια θαυμάσια κουρτίνα που ονομαζόταν Καταπέτασμα. Έτσι, πολύ περιληπτικά, μπορεί να περιγράψει κανείς τη Σκηνή και την Αυλή.