ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ (5)

 

Ο ΘΕΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ

 

Οι Γραφές φανερώνουν, ότι η αιτία της δημιουργίας, ήταν η επιθυμία του Θεού να έχει ένα λαό με τον οποίο θα μπορούσε να συγκατοικεί και να συναναστρέφεται. Ο Θεός περπατούσε στον Κήπο της Εδέμ με τον Αδάμ και την Εύα μέχρι που η ανυπακοή τους έσπασε αυτήν την κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, ο μεγάλος πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Θεός μας ήξερε πριν από τη δημιουργία ότι η ανθρωπότητα θα αποτύγχανε. Σαν συνέπεια, ο Θεός προσχεδίασε το σχέδιό της απολύτρωσης εν Χριστώ μέσω του οποίου θα μπορούσε να φέρει τους ανθρώπους πίσω, σε κοινωνία μαζί Του.

Θέλοντας λοιπόν να φέρει το λαό Ισραήλ σε κοινωνία μαζί Του, σχεδίασε τη Σκηνή του Μαρτυρίου όπου θα μπορούσε να φανερώνεται στα Άγια των Αγίων, ξεχωρισμένος απ’ αυτούς δια του εσωτερικού καταπετάσματος. Εκεί θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί Του για τις ανάγκες τους με μετάνοια και θυσίες.

Μαθαίνουμε από τη μελέτη των Γραφών, ότι ο ουσιαστικός σκοπός του Θεού για τη Σκηνή του Μαρτυρίου ήταν ότι θα παρουσίαζε, με τύπους και σκιές, ένα καθαρό σχέδιο της πνευματική Του βασιλείας δημιουργημένης εν Χριστώ (Εφεσ.β:10 δ:22-24).

Στην πνευματική Του βασιλεία, το χώρισμα θα έφευγε και τα υπάκουα παιδιά Του θα είχαν ξανά μια ευλογημένη κοινωνία με Αυτόν. Θα ερευνήσουμε αυτή την τυπική εικόνα της πνευματικής βασιλείας του Κυρίου αφού θα έχουμε μελετήσει λεπτομερώς όλα τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, το σχέδιο κατασκευής (της Σκηνής), την επίπλωση της, και τις υπηρεσίες του ιερατείου της.

Υπάρχουν τρεις τόποι κατοίκησης του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους μέσα σ’ όλο το λόγο Του, με τον πρώτο να είναι τύπος των άλλων δύο:

Η σκηνή στην έρημο και ο ναός του Σολομώντα. Ο ναός του Σολομώντα χτίστηκε πάνω στα σχέδια της σκηνής του Μαρτυρίου και περιείχε τα ίδια σκεύη, με τη διαφορά ότι ήταν μόνιμη κατασκευή ενώ η άλλη ήταν προσωρινή και βέβαια ξεπερνούσε κατά πολύ τη σκηνή σε δόξα και μεγαλοπρέπεια.

Καθώς οι Ισραηλίτες οδοιπορούσαν, ήταν απαραίτητο να έχουν ένα οικοδόμημα που θα μπορούσαν να το μεταφέρουν εύκολα από τόπο σε τόπο. Στην Έξ.κθ αναφέρεται η υπόσχεση του Θεού να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Ισραήλ, στη σκηνή του Μαρτυρίου. Στην Α’ Βασ.η:13 ο Σολομώντας κάνει μια παρόμοια δήλωση σχετικά με το ναό.

Ο Θεός, κατοίκησε μετά ανάμεσα στο λαό Του για 33 ½ χρόνια, στο πρόσωπο του γιου Του. Στο Ιωάν.α:14 διαβάζουμε ότι ο λόγος (που είναι ο Θεός, Ιωάν.α:1), έγινε σάρκα και κατοίκησε μέσα μας.

Στο κριτικό κείμενο η λέξη «κατοίκησε» είναι «σκήνωσε». Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός είναι η σκηνή ή ο ναός στον οποίο ο Θεός κατοίκησε ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός ήταν η σκηνή η αληθινή την οποία κατασκεύασε ο Θεός και όχι άνθρωπος (Εβρ.η:2). Ο τόπος κατοίκησης του Θεού δεν ήταν πια ένα οικοδόμημα από ξύλο και χρυσό, αλλά ένας οίκος από σάρκα και οστά, το σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού (Εβρ.ι:5 Κολ.α:15, 19 Κολ.β:8-9 Β’ Κορ.ε:19 Ιωάν.ιδ:9-10).

Μετά, ο Θεός κατοίκησε μέσα στην εκκλησία δια του Αγίου Πνεύματος που δόθηκε στο κάθε μέλος της. Όταν η σκηνή του Υιού αναλήφθηκε στον ουρανό (Πράξ.α:9), οι ακόλουθοι του Χριστού έμειναν μόνοι τους, γιατί ο Θεός δεν κατοικούσε πια ανάμεσα στους ανθρώπους. Ωστόσο, ο Κύριος υποσχέθηκε πριν αναληφθεί, ότι δεν θα τους αφήσει ορφανούς, αλλά θα έρθει και θα κατοικήσει μέσα τους, θα περπατά μαζί τους, θα είναι Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός Του (Β’ Κορ.ς:16). Ο πλήρης Πνεύματος Αγίου λαός του Θεού, είναι τώρα η σκηνή του Θεού (Ψαλμ.πδ:1 Ιωάν.ιδ:16-17 Β’ Κορ.ε:1 Ρωμ.η:11).

Ο Θεός θα κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας και σ’ όλη την αιωνιότητα στο πρόσωπο του δοξασμένου Ιησού Χριστού.

Βλέπουμε τον Ιησού να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Του την περίοδο της Χιλιετίας, στα παρακάτω εδάφια: Ζαχ.β:10,11 Ησ.λβ:1 Ιερεμ.κγ:5.

Βλέπουμε ακόμα το Θεό στο πρόσωπο του δοξασμένου Ιησού να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Του σ’ όλη την αιωνιότητα, στην Αποκ.ζ:15 κα:3, 22 κβ:4. 

Η σκηνή που αναφέρει το Αποκ.κα:3, στο κα:22 ονομάζεται: «Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και το Αρνίον». Αυτοί οι όροι αναφέρονται σε ένα πρόσωπο, γιατί στην Αποκ.κβ:3-4 όπου ο Ιωάννης περιγράφει το «θρόνο του Θεού και του Αρνίου», λέει πολύ προσεκτικά ότι «θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον αυτού» (ενικός).