Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2023

ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ (16)

 


ΟΙ ΣΑΝΙΔΕΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

 

Έξ.κς:15-25 - Έξ.λς:20-34

Όλες οι οδηγίες που έδωσε ο Θεός στο Μωυσή για το κτίσιμο της Σκηνής και καθετί που την αφορά, καταγράφονται δύο φορές στην Έξοδο. Τα πρότυπα, τα υλικά, και οι οδηγίες για το φτιάξιμο κάθε αντικειμένου δόθηκαν στο Μωυσή κατά τη διάρκεια της πρώτης του παραμονής στο βουνό με τον Κύριο ( Έξ.κε-λα).

Παρ’ όλα αυτά, η κατασκευή της Σκηνής καθυστέρησε μέχρι τη δεύτερη περίοδο στο Σινά με τον Κύριο και μετά που ο Μωυσής είχε λάβει τις αυτοπροαίρετες προσφορές. Αυτό το βλέπουμε στην Έξοδο λς-λθ.

Όταν στήθηκε, η Σκηνή ήταν περίπου 15 μ. στο μήκος, περίπου 5 μ. στο πλάτος, και 5 μ. στο ύψος. Το μήκος της αρχαίας πήχης ήταν η μέτρηση του βραχίονα ενός άνδρα (περίπου μισό μέτρο). Αυτό θα μας βοηθήσει να υπολογίσουμε το κατά προσέγγιση μέγεθος της Σκηνής, την αυλή, και την επίπλωση.

Τα περιτειχίσματα της Σκηνής ήταν φτιαγμένα από σανίδες μήκους 10 πηχών και πλάτους 1 ½ πήχης. Ήταν από ξύλο ακακίας, καλυμμένες με χρυσό. Κάθε σανίδα είχε δύο αγκονίσκους (προεξοχές) στη μια άκρη που έμπαιναν σε δύο ασημένια υποβάσια. Υπήρχαν είκοσι σανίδες για κάθε πλευρά στα βόρεια και στα νότια της Σκηνής, κάνοντάς την τριάντα πήχες στο μήκος (20Χ1,5=30). Υπήρχαν έξι σανίδες και δύο γωνιακές σανίδες που προεξείχαν μισή πήχη σε κάθε γωνία στο δυτικό τοίχο του περιτειχίσματος, κάνοντας (τη Σκηνή) δέκα πήχες στο πλάτος.

Υπήρχαν πέντε μοχλοί από ξύλο ακακίας καλυμμένοι με χρυσό για κάθε ένα από τα τρία περιτειχίσματα της Σκηνής. Οι μοχλοί διαπερνούσαν χρυσούς κρίκους από την εξωτερική πλευρά των σανίδων για να τις κρατούν σφικτά ενωμένες. Ένας μακρύς μοχλός περνούσε ανάμεσα από κρίκους κατά μήκος της μέσης του ύψους σ’ όλο το μήκος του περιτειχίσματος. Πάνω και κάτω από τον μεσαίο μοχλό υπήρχαν δύο κοντοί μοχλοί που ήταν, το ίδιο, περασμένοι ανάμεσα από κρίκους.

Το μπροστινό μέρος της Σκηνής, πάντοτε στημένο για να βλέπει την ανατολή, κρεμόταν από στύλους και ήταν φτιαγμένο μόνο από μια κουρτίνα που λεγόταν το εξωτερικό καταπέτασμα.

Οι εργάτες δεν έστηναν την Σκηνή καθώς προχωρούσαν στο έργο. Αντίθετα, απλά έφτιαξαν κάθε χρειαζούμενο κομμάτι ακριβώς σύμφωνα με το πρότυπο που ο Θεός έδωσε στο Μωυσή. Η Σκηνή έπρεπε να είναι φορητή από τη στιγμή που ο λαός θα ταξίδευε πολύ καιρό μέχρι να φτάσουν στην γη Χαναάν. Ήταν σχεδιασμένη να στήνεται και να σηκώνεται με το ελάχιστο κόπου και χρόνου.