ΤΑ
ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
(Έξ. λς:8-19)
Τέσσερα διαφορετικά παραπετάσματα φτιάχτηκαν για την Σκηνή. Το πρώτο παραπέτασμα, που αποτελούσε την εσωτερική οροφή, ήταν φτιαγμένο από δέκα λουρίδες φίνου λινού (βύσσου). Κάθε λουρίδα ήταν είκοσι οχτώ πήχες (14 μ.) στο μήκος και τέσσερις πήχες (2 μ.) στο πλάτος.
Οι δέκα λουρίδες ήταν
φτιαγμένες σε δύο ξεχωριστά τμήματα των πέντε λουρίδων στο κάθε τμήμα, και
πιθανόν οι λουρίδες να είχαν ραφτεί μαζί.
Κάθε ένα από τα δύο τμήματα ήταν είκοσι πήχες στο
φάρδος και είκοσι οχτώ στο μάκρος. Θα ενώνονταν μαζί και τα 2, με το να ραφτούν
50 κυανά θηλυκωτήρια στην κάθε άκρη του τμήματος. Τα θηλυκωτήρια ήταν ενωμένα
με 50 χρυσές περόνες.
Ενωμένα, τα 2 τμήματα, προσμετρούσαν 40 πήχες μήκος και 28 πήχες πλάτος. Όταν απλωνόταν πάνω στη Σκηνή, το παραπέτασμα κάλυπτε τις 30 πήχες από το μπροστινό έως το πίσω μέρος και οι δέκα παραπάνω πήχες, έπεφταν μέχρι το έδαφος.
Οι 28 πήχες κάλυπταν το πλάτος της Σκηνής με εννέα πήχες να
φτάνουν σχεδόν μέχρι το έδαφος σε κάθε πλευρά. Αυτό το παραπέτασμα από φίνο
λινό ήταν κεντημένο με χερουβείμ σε κυανούν, πορφυρούν και κόκκινο (Έξ.κς:1-6,
λς:8-13, λε:35).
Το δεύτερο παραπέτασμα για την Σκηνή, το οποίο θα
τοποθετούνταν πάνω από την βύσσο, ήταν φτιαγμένο από τρίχες αιγών, κλωσμένες σε
ύφασμα (Έξ.λε:26). Αυτό το παραπέτασμα ήταν κατασκευασμένο από ένδεκα
λουρίδες που ήταν 30 πήχες στο μήκος και τέσσερις πήχες στο πλάτος. Οι ένδεκα
λουρίδες ήταν φτιαγμένες σε 2 τμήματα, ένα από πέντε λουρίδες ραμμένες μαζί,
και ένα από έξι λουρίδες ραμμένες μαζί.
Τα 2 τμήματα ήταν μετά ενωμένα στην ίδια μορφή με τα
παραπετάσματα από βύσσο, εκτός του ότι τα θηλυκωτήρια τους ήταν ενωμένα με
περόνες από χαλκό. Η παραπάνω λουρίδα του ενός τμήματος δίπλωνε πάνω από την
είσοδο της Σκηνής και το παραπέτασμα έπεφτε πάνω από τις τρεις άλλες πλευρές
στο έδαφος.
Το τρίτο παραπέτασμα για την Σκηνή ήταν φτιαγμένο από
δέρματα κριών κοκκινοβαφή. Το τέταρτο, το οποίο ήταν το εξωτερικό παραπέτασμα,
ήταν φτιαγμένο από δέρματα τσακαλιών (Έξ.λς:19). Δεν υπήρχαν δεδομένα μέτρα για
τα τελευταία δύο παραπετάσματα, αλλά υποθέτουν ότι ήταν αρκετά μεγάλα για να
καλύπτουν την Σκηνή και να σκεπάζουν τα περιτειχίσματα, ίσως μέχρι το έδαφος,
όπως τα πρώτα δύο παραπετάσματα.
Αυτά τα τέσσερα παραπετάσματα ήταν σίγουρα επαρκή για
να προστατεύουν τη Σκηνή, την επίπλωσή της, και αυτούς που υπηρετούσαν μέσα,
από τον καιρό, όπως επίσης και από τα μάτια όλων που ήταν απ’ έξω.
Αμέσως μετά θα εξετάσουμε τι σήμαινε το κάθε κάλυμμα
ξεχωριστά.
