ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ (7)

 

ΤΑΞΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

(Αριθμοί β:1-34)

 

Αυτοί που δεν πιστεύουν στην οργάνωση στο έργο του Κυρίου χρειάζεται να μελετήσουν την οργάνωση του Θεού στην κατασκευή της Σκηνής, τις υπηρεσίες του ιερατείου, την διάταξη του στρατοπέδου του Ισραήλ, τις υπηρεσίες των Λευιτών, και τον σχηματισμό αυτής της τεράστιας ομάδας ανθρώπων καθώς ταξίδευαν στην έρημο.

Μέσα σε όλη τη Βίβλο ο Θεός φανερώνεται σαν Θεός τάξης και οργάνωσης. Όταν οποιαδήποτε φάση του έργου του Θεού είναι σωστά οργανωμένη σύμφωνα με το Θείο σχέδιό Του, όλα θα κινηθούν ομαλά. Αλλά χωρίς την σωστή οργάνωση υπάρχει μονάχα χάος. Ο Κύριος χρησιμοποίησε τον Μωυσή, τον Ααρών, τους γιους του Ααρών, τους Λευίτες, τους αρχηγούς των φυλών, και τους αρχηγούς των οικογενειών αλλά τα σχέδια και οι οδηγίες προήλθαν από Αυτόν. Έδωσε τις οδηγίες Του στο Μωυσή, και ο Μωυσής μετέφερε το λόγο Του στην υπεύθυνη ομάδα.

Το σώμα του Χριστού, η εκκλησία, είναι ένα σώμα με πολλά μέλη. Εάν τα μέλη είναι υπάκουα στο λόγο του Θεού και στην οδηγία του Αγίου Πνεύματος, το κάθε μέλος θα βρει τη θέση του στο σώμα σύμφωνα με το θέλημα και το σχέδιο του Θεού (Α’ Κορ.ιβ:1-28 Ρωμ.η:14).

Έξω από την Αυλή, οι Ισραηλίτες κατασκήνωναν σύμφωνα με ακριβείς οδηγίες του Θεού. Ο εσωτερικός κύκλος αποτελείτο από τους ιερείς που υπηρετούσαν στη σκηνή και τους εργάτες που μετέφεραν τη Σκηνή από τόπο σε τόπο, σ’ όλο το ταξίδι τους. Ο Μωυσής, ο Ααρών και οι γιοι του έπρεπε να κατασκηνώνουν στην Ανατολική πλευρά, ακριβώς μπροστά από τη σκηνή (Αριθ.γ:38). Γι’ αυτό η είσοδος της Ιερουσαλήμ, συχνά ονομάζεται «Η Ανατολική Πύλη».

Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή το σχέδιο για το στρατόπεδο του Ισραήλ και ο Μωυσής τοποθέτησε το λαό σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού. Η Σκηνή, της οποίας τα Άγια των Αγίων ήταν το κατοικητήριο του Θεού, ήταν το κέντρο του στρατοπέδου και πάντα στηνόταν για να “βλέπει” προς την ανατολή.

Κάθε μία από τις 12 φυλές του Ισραήλ είχε ένα αρχηγό για ολόκληρη τη φυλή. Αυτός θα έθετε μια σημαία, ένα κέντρο για το προσδιορισμένο μέρος του στρατοπέδου που είχε, και ο λαός θα μαζευόταν γύρω από το λάβαρό του.

Οι 12 φυλές είχαν διαταχθεί να στρατοπεδεύουν μακριά από την Σκηνή. Αυτό ήταν για να αφήνουν χώρο κοντά στην αυλή της Σκηνής για τους Λευίτες, που τους είχε ανατεθεί να κάνουν το έργο για τη Σκηνή, ειδικότερα στο θέμα του σηκώματός της, στην ετοιμασία για ταξίδι, και του στησίματός της, όταν η νεφέλη σταματούσε από πάνω τους σαν ένα σημάδι ότι έπρεπε να στρατοπεδεύσουν (Αριθ.α:50-54).

Οι οδηγίες του Θεού στον Μωυσή άρχισαν με τις φυλές του Ιούδα, του Ισσάχαρ, και του Ζαβουλών, που τους ανατέθηκε να στρατοπεδεύσουν στην πέρα ανατολική πλευρά στο μπροστινό μέρος της Σκηνής (Αριθ.β:3-9). Οι φυλές Ρουβήν, Συμεών, και Γαδ θα στρατοπέδευαν στην πέρα νότια πλευρά (Αριθ.β:10-16). Οι φυλές Εφραΐμ, Μανασσή, και Βενιαμίν πήραν την πέρα δυτική πλευρά στο όπισθεν της Σκηνής (Αριθ.β:18-24). Και οι φυλές Δαν, Ασήρ, και Νεφθαλί πήραν την πέρα βόρεια πλευρά (Αριθ.β:25-30).

Αυτοί ήταν οι στρατιώτες, χωρισμένοι σε τέσσερα τμήματα, ανά τρεις φυλές.

Για να μπει κάποιος στην Σκηνή, έπρεπε να περάσει από το στρατόπεδο του Ιούδα. Για να μπούμε στο σχέδιο της σωτηρίας του Θεού πρέπει αναγκαστικά να έρθουμε σε επαφή με τον Ιησού Χριστό, τον λέοντα από τη φυλή του Ιούδα.

Ο Κύριος κατόπιν καθόρισε τα μέρη όπου θα στρατοπέδευαν οι Λευίτες. Υπήρχαν τρεις μεγάλες οικογενειακές ομάδες από τη φυλή του Λευΐ, πέρα από την οικογένεια του Μωυσή, του Ααρών, και των γιων του.

Οι τρεις ομάδες ήταν απόγονοι των τριών γιων του Λευΐ: Του Γηρσών, του Καάθ, και του Μεραρί (Αριθ.γ:14-17). Στους Γηρσωνίτες, απογόνους του Γηρσών, ανατέθηκε να στρατοπεδεύσουν στην δυτική πλευρά της αυλής, πίσω από την Σκηνή (Αριθ.γ:23,24). Στους Κααθίτες, τέκνα του Καάθ, διανεμήθηκε η νότια πλευρά του περιτειχίσματος της αυλής (Αριθ.γ:29,30). Και στους Μεραρίτες, απογόνους του Μεραρί, διαμοιράστηκε η βόρεια πλευρά του περιτειχίσματος της αυλής (Αριθ.γ:35). Στην ανατολική πλευρά, μπροστά από την αυλή, ήταν το στρατόπεδο του Μωυσή, του Ααρών και των γιων του (Αριθ.γ:38).

Ο τόπος που στρατοπέδευαν οι Λευίτες, είχε να κάνει με τις συγκεκριμένες εργασίες της κάθε ομάδας. Αυτές οι υπευθυνότητες σχετιζόταν ιδιαίτερα με την αποσυναρμολόγηση της Σκηνής στην ετοιμασία για ταξίδι, και το στήσιμό της όταν στρατοπέδευαν. Στους άνδρες της κάθε μίας των τριών ομάδων, από τριάντα έως πενήντα ετών, είχε ανατεθεί αυτό το έργο.

Οι Κααθίτες είχαν την ευθύνη των ιερών αντικειμένων. Αυτό συμπεριλάμβανε τα αντικείμενα που περιέχονταν στην διακονία των ιερέων: η κιβωτός, το θυσιαστήριο του θυμιάματος, η τράπεζα των άρτων της προθέσεως, η λυχνία, ο νιπτήρας, και το χάλκινο θυσιαστήριο (του ολοκαυτώματος), μαζί με όλα τα σκεύη και τα σύνεργα που χρησιμοποιούνταν στην υπηρεσία του κάθε αντικειμένου (Αριθ.γ:31) που μεταφερόταν πάνω στους ώμους τους (Αριθ.ζ:9).

Ωστόσο, μόνο οι ιερείς είχαν την άδεια να μπαίνουν στον χώρο όπου βρισκόταν αυτά τα αντικείμενα, και μόνο ο αρχιερέας είχε την άδεια να εισέρχεται στον χώρο της κιβωτού. Όλα τα σκεύη σ’ αυτές τις περιοχές έπρεπε να αποσυναρμολογούνται και να καλύπτονται επιμελώς από τους ιερείς πριν οι Κααθίτες, μπουν για να τα μεταφέρουν έξω (Αριθμοί δ:1-15). Ο Κύριος προειδοποίησε τον Μωυσή και τον Ααρών να καλύπτει προσεκτικά τα πάντα, πριν μπουν οι Κααθίτες, μην τυχόν και γίνουν αυτοί η αιτία να αποκοπούν οι Κααθίτες από τους Λευίτες με θάνατο (Αριθμοί δ:17-20).

Οι Γηρσωνίτες είχαν την ευθύνη της φροντίδας και της μεταφοράς όλων των καλυμμάτων της Σκηνής (Αριθ.δ:21-28), των εσωτερικών και εξωτερικών καταπετασμάτων, των παραπετασμάτων που βρισκόταν στα περιτειχίσματα της αυλής, και στην εξώθυρα, μαζί με όλα τα σχοινιά, και ό,τι είχε να κάνει μ’ αυτά, που τα μετέφεραν με δύο βαγόνια και τέσσερα βόδια (Αριθ.ζ:7). Ο Ααρών και οι γιοι του διόριζαν μεμονωμένα άτομα σε συγκεκριμένα καθήκοντα, και αυτοί υπηρετούσαν κάτω από τη διεύθυνση του Ιθάμαρ, του γιου του Ααρών.

Οι Μεραρίτες είχαν την ευθύνη της φροντίδας και της μεταφοράς όλων των σανίδων με τους μοχλούς και τις υποδοχές τους, όλων των στύλων της Σκηνής και των στύλων που βρισκόταν στα περιτειχίσματα της αυλής, μαζί με τις υποδοχές, τις περόνες και τα σχοινιά, μαζί με όλα τα σύνεργα που χρησιμοποιούσαν για το στήσιμό τους. Τα μετέφεραν με 4 βαγόνια και 8 βόδια (Αρ.ζ:8). Υπηρετούσαν επίσης κάτω από την διεύθυνση του Ιθάμαρ (Αριθ.δ:29-33).

Αφού ο Μωυσής είχε στήσει την Σκηνή και είχε αγιάσει τα πάντα που ήταν σχετικά με αυτήν, και έπειτα από τη φανέρωση του Θεού στην Σκηνή, κάθε ένας από τους αρχηγούς (άρχοντες) των 12 φυλών έφερε μια προσφορά από τη φυλή του μπροστά στον Κύριο. Συνολικά έφεραν έξι σκεπαστές άμαξες και 12 βόδια. Ήταν ένα βόδι από κάθε φυλή και μία άμαξα από κάθε δύο φυλές.

Ο Κύριος είπε στον Μωυσή να δώσει τις άμαξες και τα βόδια στους Λευίτες, σύμφωνα με τις συγκεκριμένες ανατεθείσες υπηρεσίες. Ο Μωυσής έδωσε δύο άμαξες και τέσσερα βόδια στους Γηρσωνίτες που είχαν την ευθύνη για την φροντίδα και την μεταφορά όλων των καλυμμάτων και παραπετασμάτων της Σκηνής και της αυλής (Αριθ.ζ:1-7). Έδωσε τέσσερις άμαξες και οκτώ βόδια στους Μεραρίτες, των οποίων η ευθύνη περιλάμβανε την φροντίδα και την μεταφορά όλων των σανίδων, των μοχλών, των στύλων και των υποβάσεων της Σκηνής και της αυλής (Αριθ.ζ:1-8).

Ο Μωυσής ήταν πολύ δίκαιος στη μοιρασιά των αμαξών και των βοδιών ανάλογα με τα βάρη των δύο ομάδων. Δεν δόθηκαν άμαξες στους Κααθίτες γιατί αυτοί φρόντιζαν τα άγια σκεύη που έπρεπε να μεταφέρονται (Αριθ.δ:4-15, ζ:9). Αυτά τα σκεύη έπρεπε να μεταφέρονται από τους Λευίτες εξ’ αιτίας της σχέσης τους με τις άγιες υπηρεσίες των ιερέων. Όλα τα μέρη της επίπλωσης της Σκηνής είχαν μοχλούς που περνούσαν μέσα από κρίκους στις δύο πλευρές, κι έτσι μεταφερόταν.