ΕΝΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ
ΠΙΣΤΕΥΕΙ
«Ήτο δε
άνθρωπός τις εκ των Φαρισαίων, Νικόδημος ονομαζόμενος, άρχων των Ιουδαίων.
Ούτος ήλθε προς τον Ιησούν διά νυκτός και είπε προς αυτόν· Ραββί, εξεύρομεν ότι
από Θεού ήλθες διδάσκαλος· διότι ουδείς δύναται να κάμνη τα σημεία ταύτα, τα
οποία συ κάμνεις, εάν δεν ήναι ο Θεός μετ' αυτού. Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε
προς αυτόν· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να
ίδη την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν.γ:1-3).
Ο Νικόδημος αν και ήταν ένας πολύ
θρησκευόμενος άνθρωπος δεν ήταν σωσμένος. Όλες οι περικοπές του Ευαγγελίου που
μιλούν γι' αυτόν δεν αναφέρουν ούτε ένα κακό πράγμα γι' αυτόν. Μερικοί τον
κατηγορούν για δειλία γιατί ήρθε στο Χριστό τη νύχτα. Ίσως όμως ήταν η μόνη
κατάλληλη ώρα για να συνομιλήσει με το Χριστό. Από το πρωί ως το βράδυ ο Ιησούς
βρισκόταν ανάμεσα σε πλήθη ανθρώπων και δεν υπήρχε κάποια ευκαιρία γι' αυτόν
τον υπερθρησκευόμενο άνθρωπο να Τον δει.
Όμως, η μαρτυρία δείχνει ότι ο Νικόδημος ήταν
ένας θαυμάσιος, ηθικός, θρησκευόμενος, μορφωμένος, νομοταγής άνθρωπος της Εκκλησίας.
Δεν είχε όμως σωτηρία. Του έλλειπε ένα πράγμα: η νέα γέννηση, που είναι
αποτέλεσμα της προσωπικής συνάντησης με το Σωτήρα, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ήταν
Φαρισαίος, που σήμαινε ότι ανήκε στην ψηλά εκτιμώμενη θρησκευτική οργάνωση της
εποχής του. Ήταν ακόμη μέλος του Συνεδρίου, που ήταν το διοικητικό θρησκευτικό
σώμα της εποχής του. Παρ' όλα αυτά δεν ήταν σωσμένος. Όλοι τον εκτιμούσαν για
την ευσέβεια και την καλοσύνη του. Τον τιμούσαν με το να τον δέχονται και
αναγνωρίζουν σαν ηγέτη ανάμεσα στους Ιουδαίους. Ο Χριστός παραδέχτηκε την υψηλή
θέση του όταν στην πορεία της συζητήσεως, του είπε: «Συ είσαι διδάσκαλος του
Ισραήλ και δεν τα ξέρεις;» (Ιωάν.γ:10).
Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΜΕΝΟΣ
Ο Νικόδημος ήταν Φαρισαίος, άνθρωπος που τον
σεβόταν όλοι, άρχοντας και δάσκαλος του Ισραήλ και θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν
ήταν όμως σωσμένος. Είχε θρησκεία αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος μ' αυτήν. Ήταν
αγνός και ειλικρινής και τα έκανε όλα με την ελπίδα να βρει παρηγοριά και
ικανοποίηση. Δεν είχε όμως βεβαιότητα και ειρήνη. Αυτό που μπορούσε να κάνει
ήταν να συνεχίζει να εργάζεται και να ελπίζει με μια καρδιά άδεια και μ' ένα
μεγάλο φόβο για το μέλλον.
Μπροστά μας έχουμε έναν άνθρωπο που δεν
ικανοποιείται μόνο με την θρησκεία. Χρειαζόταν το Χριστό. Ο Νικόδημος ήταν
διαφορετικός από τον Κάιν και τον αμετανόητο ληστή στο σταυρό. Γνώριζε ότι όλη
η καλοσύνη του, αν και μπορούσε να εντυπωσιάσει όλους εκείνους που ήταν τριγύρω
του, δεν μπορούσε να τον κάνει κατάλληλο να σταθεί στην παρουσία του Θεού.
Θα μπορούσαμε να δώσουμε τον ορισμό της
θρησκείας ως εξής: «Θρησκεία είναι ένα σύστημα κανόνων συμπεριφοράς και νόμων
πράξεων, που βασίζονται πάνω στην αναγνώριση, την πίστη, το σεβασμό μιας
υπεράνθρωπης δύναμης και ανώτερης εξουσίας».
Καθένας, λοιπόν, που πιστεύει σε μια ανώτερη
δύναμη ή ανώτερο ον, είτε είναι προσωπικό αυτό ή απρόσωπο, είναι θρήσκος. Αυτή
η υπεράνθρωπη δύναμη μπορεί να είναι ο ήλιος, η σελήνη, η ιερή αγελάδα ή ακόμη
και το φίδι. Μπορεί να είναι ένα ποτάμι, ένας άνθρωπος, ένα άγαλμα ή κάποιο
ξύλο ή μέταλλο!
