ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ
Γέν.κς:1-5
Έγεινε δε πείνα εν τη γη, εκτός της προτέρας πείνης,
της γενομένης επί των ημερών του Αβραάμ. Και υπήγεν ο Ισαάκ προς τον Αβιμέλεχ, βασιλέα
των Φιλισταίων, εις Γέραρα. Εφάνη δε εις αυτόν ο Κύριος και είπε, Μη καταβής εις
Αίγυπτον· κατοίκησον εν τη γη την οποίαν θέλω σοι ειπεί· παροίκει εν τη γη ταύτη,
και εγώ θέλω είσθαι μετά σου, και θέλω σε ευλογήσει διότι εις σε και εις το σπέρμα
σου θέλω δώσει πάντας τους τόπους τούτους· και θέλω εκπληρώσει τον όρκον, τον οποίον
ώμοσα προς Αβραάμ τον πατέρα σου· και θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του
ουρανού, και θέλω δώσει εις το σπέρμα σου πάντας τους τόπους τούτους, και θέλουσιν
ευλογηθή εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γής· επειδή ο Αβραάμ υπήκουσεν εις
την φωνήν μου, και εφύλαξε τα προστάγματά μου, τας εντολάς μου, τα διατάγματά μου
και τους νόμους μου.
Το πρώτο εδάφιο αυτού του κεφαλαίου είναι
σχετικό με το Γεν.ιβ:10. Οι δοκιμασίες που περνάνε τα παιδιά του Θεού εδώ στη
γη, είναι σχεδόν όλες της ίδιας φύσης κι έχουν σκοπό να φανερώσουν πόσο η
καρδιά αναπαύεται στο Θεό. Κάθε γενιά πρέπει να δοκιμαστεί, να εκλέξει, να
διδαχτεί και να μάθει. Ο Θεός ενδιαφέρεται για τον Αβραάμ αλλά και για τον
Ισαάκ και γι’ αυτό επιτρέπει αυτή την πείνα.
Είναι κάτι το δύσκολο, που σπάνια φτάνει
κανείς, το να περπατά με το Θεό σε μια τόσο στενή κοινωνία ώστε η ψυχή να είναι
τελείως ανεξάρτητη από πρόσωπα και πράγματα.
Η Αίγυπτος και τα Γέραρα που βρίσκονται δεξιά
κι αριστερά μας, μας προσφέρουν δυνατούς πειρασμούς, είτε για να μας αναγκάσουν
να παρεκκλίνουμε από την οδό, είτε για να μας κάνουν να μείνουμε χαμηλότερα απ’
την αληθινή μας θέση σαν υπηρέτες του ζωντανού κι αληθινού Θεού.
Η Αίγυπτος συμβολίζει τον κόσμο με τα φυσικά
του μέσα ύπαρξης και την ανεξαρτησία του απ’ το Θεό. «Ο ποταμός μου είναι εμού» (Ιεζ.κθ:3) έλεγε ένας Αιγύπτιος που δεν
γνώριζε τον Κύριο και δεν αισθανόταν την ανάγκη να κοιτάξει σ’ Αυτόν.
Η Αίγυπτος είναι πιο μακριά απ’ τη γη Χαναάν
απ’ ότι είναι τα Γέραρα. Ηθικά, φανερώνει μια ψυχή περισσότερο απομακρυσμένη
απ’ το Θεό. Για τα Γέραρα ο λόγος του Θεού μας μιλάει στο Γεν.ι:19 και μας λέει
ότι ήταν τα όρια των Χαναναίων. Η απόσταση απ’ την Ιερουσαλήμ στα Γέραρα ήταν οδός
τριών ημερών. Ήταν λοιπόν πιο κοντά τα Γέραρα σε σχέση με την Αίγυπτο, αλλά
ήταν στα όρια πολύ επικίνδυνων επιδράσεων.
Ο Αβραάμ συνάντησε δυσκολίες εκεί, το ίδιο κι
ο Ισαάκ. Ο Αβραάμ αρνήθηκε τη γυναίκα του, το ίδιο κι ο Ισαάκ. Είναι σοβαρό να
βλέπει κανείς πατέρα και γιο να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο στην ίδια αμαρτία
και στον ίδιο τόπο. Αυτό σημαίνει ότι η επίδραση του τόπου δεν ήταν καλή. Αν ο Ισαάκ
δεν πήγαινε στον Αβιμέλεχ, δεν θα βρισκόταν στην ανάγκη ν’ αρνηθεί τη γυναίκα
του, αλλά η ελάχιστη παρέκκλιση απ’ την ευθεία οδό συνοδεύεται από πνευματική
αδυναμία. Πολλοί εργάτες του Θεού σε περιόδους «πείνας» στράφηκαν στην Αίγυπτο
για βοήθεια, χρησιμοποιώντας κοσμικές μεθόδους για να πετύχουν στο έργο του
Θεού.
Ο Θεός δεν του λέει γιατί να μην πάει, απλά
ΜΗΝ ΠΑΣ! Πρέπει να βαδίζουμε δια πίστεως.
Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος του είπε: «Κατοίκησον εν τη γη» αλλά πόσο συχνά ο
Κύριος δίνει στους δικούς του τέτοιες παραγγελίες που απλά είναι προσαρμοσμένες
στην ηθική κατάσταση που βρίσκονται με σκοπό να τους κάνει να καταλάβουν την
κατάστασή τους. Ο Κύριος είπε στο Μωυσή να στείλει κατασκόπους (Αριθ.ιγ) στη γη
Χαναάν, αλλά αν η ηθική κατάσταση του λαού δεν ήταν τόσο χαμηλή δεν θα
χρειαζόταν, γιατί η πίστη δεν χρειάζεται να «κατασκοπεύσει» αυτό που η υπόσχεση
του Θεού της εξασφαλίζει. Το ίδιο έγινε όταν ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ να
χρίσει βασιλιά στον Ισραήλ (Α’ Σαμ.η). Είναι λοιπόν απαραίτητο, για να καταλάβουμε
καλά ένα λόγο του Θεού σ’ ένα άτομο ή ένα λαό, να λάβουμε υπόψη μας την κατάσταση
του ατόμου ή του λαού.
Ο Θεός επαναλαμβάνει εδώ την ευλογία που είχε
δώσει στον Αβραάμ, για να βεβαιώσει τον Ισαάκ ότι θα είναι μαζί του κι αυτό,
επειδή «ο Αβραάμ υπήκουσε εις την φωνήν Του»!
Γέν.κς:6-11
Και κατώκησεν ο Ισαάκ εν Γεράροις. Ηρώτησαν δε
οι άνδρες του τόπου περί της γυναικός αυτού· και είπεν, Αδελφή μου είναι· διότι
εφοβήθη να είπη, Γυνή μου είναι· λέγων, Μήπως με φονεύσωσιν οι άνδρες του τόπου
διά την Ρεβέκκαν· επειδή ήτο ώραία την όψιν. Και αφού διέτριψεν εκεί πολλάς ημέρας,
Αβιμέλεχ ο βασιλεύς των Φιλισταίων, κύψας από της θυρίδος είδε, και ιδού, ο Ισαάκ
έπαιζε μετά Ρεβέκκας της γυναικός αυτού. Εκάλεσε δε ο Αβιμέλεχ τον Ισαάκ και είπεν,
Ιδού, βεβαίως γυνή σου είναι αύτη· διά τι λοιπόν είπας, Αδελφή μου είναι; Και είπε
προς αυτόν ο Ισαάκ, διότι είπον, Μήπως αποθάνω εξ αιτίας αυτής. Και είπεν ο Αβιμέλεχ,
Τι είναι τούτο, το οποίον έκαμες εις ημάς; παρ' ολίγον ήθελε κοιμηθή τις εκ του
λαού μετά της γυναικός σου, και ήθελες φέρει εφ' ημάς ανομίαν. Και προσέταξεν ο
Αβιμέλεχ εις πάντα τον λαόν, λέγων, Όστις εγγίση τον άνθρωπον τούτον ή την γυναίκα
αυτού, θέλει εξάπαντος θανατωθή.
Βέβαια ο Ισαάκ δεν πήγε στην Αίγυπτο, αλλά
έκανε το ίδιο σφάλμα που ο Αβραάμ έκανε δύο φορές.
Παρ’ όλο που ο Κύριος διαβεβαιώνει τον Ισαάκ
ότι θα είναι μαζί του κι ότι θα ευλογήσει αυτόν και το σπέρμα του, αυτός
δειλιάζει και λέει ψέματα. Και το ψέμα του Ισαάκ είναι μεγαλύτερο απ’ αυτό του
Αβραάμ, γιατί ενώ η Σάρρα ήταν αδελφή του Αβραάμ, η Ρεβέκκα ήταν ανιψιά του
Ισαάκ.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ότι ο
Θεός μας δεν χρειάζεται πατερίτσες (ψέματα). Σαν Θεός αλήθειας που είναι,
μπορεί πάντοτε να μας βοηθάει και να μας βγάζει από δύσκολες καταστάσεις αρκεί
να Τον εμπιστευόμαστε χωρίς να καταφεύγουμε σε σαρκικές αμαρτωλές μεθόδους.
έπαιζε
μετά Ρεβέκκας:
Θα έκαναν κάποιες κινήσεις που φανέρωναν ότι είναι αντρόγυνο και κατάλαβε ότι
ήταν γυναίκα του, γιατί δεν παίζει κανείς μ’ οποιαδήποτε κοπέλα.
Αβιμέλεχ: Σημαίνει «πατέρα μου
βασιλιά» και ήταν μάλλον τίτλος. Δεν ήταν ο ίδιος που είχε το πρόβλημα με τον
Αβραάμ γιατί αυτό το γεγονός συμβαίνει περίπου 80 χρόνια αργότερα.
Γέν.κς:12-14
Έσπειρε δε ο Ισαάκ εν τη γη εκείνη και εσύναξε
κατ' εκείνον τον χρόνον εκατονταπλάσια· και ευλόγησεν αυτόν ο Κύριος. Και εμεγαλύνετο
ο άνθρωπος και επροχώρει αυξανόμενος, εωσού έγεινε μέγας σφόδρα· και απέκτησε πρόβατα
και βόας και δούλους πολλούς· εφθόνησαν δε αυτόν οι Φιλισταίοι.
εκατονταπλάσια: Σπάνια ευλογία για
κείνα τα μέρη και μάλιστα σε καιρό πείνας!
Μεγάλη ευλογία για τον Ισαάκ παρ’
όλο που δεν ήταν εντάξει με το Θεό. Ξέρουμε ότι ο Θεός μπορεί να ευλογήσει το
λαό Του ακόμα και σε καιρό πείνας (Ησ.ξε:13 & Ψαλμ.λζ:18,19). Αλλά ίσως πει
κανείς: Αν ο Ισαάκ ήταν αντίθετος με το θέλημα του Θεού, γιατί ο Θεός τον
ευλόγησε; Η απάντηση είναι ότι η εξωτερική ευημερία δεν αποδεικνύει ότι είναι
κανείς όπως τον θέλει ο Θεός. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ευλογία του Κυρίου
και στην παρουσία Του. Πολλοί απολαμβάνουν την πρώτη χωρίς όμως ν’ απολαμβάνουν
τη δεύτερη. Ωστόσο, η καρδιά είναι επιρρεπής να ερμηνεύει το ένα για το άλλο,
να μπερδεύει την ευλογία με την παρουσία του Θεού, ή τουλάχιστον να πιστεύει
ότι η μία πρέπει ν’ ακολουθεί την άλλη.
Τα πρόβατα και τα βόδια δεν είναι ο
Κύριος! Αυτά έκαναν τους Φιλισταίους να
μισήσουν τον Ισαάκ. Αν όμως ο πλούτος του ήταν ο Κύριος, επειδή ήταν ανίκανοι
να καταλάβουν και να εκτιμήσουν την αξία του, αυτός θα απολάμβανε την
ευλογημένη κοινωνία μ’ Αυτόν δίχως οι Φιλισταίοι να το προσέξουν.
