"Μπορείς...
Μπορείς - φίλε - ναι μπορείς να τσαλακώνεις την απαλή σκλαβιά του βολέματος...
Μην ψάχνεις - του κάκου - να'βρεις εργαστήρι για να γίνεις ήρωας.
Έλα από δω...
Εδώ που δεν υπάρχουν εξώστες στον ήλιο. -
Εδώ, που φτάνει η μυρωδιά της ζωής απ' έξω - αχνά -
και μας σπάει τα ρουθούνια -
Εδώ, που μικρά - αναμάρτητα - παιδάκια, κίτρινα αμπελόφυλλα, έχουν μαγκωθεί στο μαυρισμένο νυχάκι της νύχτας,
Εδώ, που η ελπίδα του αύριο, φλούδα ζαρωμένου
μανταρινιού, κολυμπά σε λασπόνερα,
Εδώ, που ψυχούλες - νήπια ξεφυλλίζουν μες τα κελιά
όνειρα,
Μην ψάχνεις - του κάκου - να'βρεις εργαστήρι για να γίνεις ήρωας.
Έλα από δω...
Εδώ που δεν υπάρχουν εξώστες στον ήλιο. -
Εδώ, που φτάνει η μυρωδιά της ζωής απ' έξω - αχνά -
και μας σπάει τα ρουθούνια -
Εδώ, που μικρά - αναμάρτητα - παιδάκια, κίτρινα αμπελόφυλλα, έχουν μαγκωθεί στο μαυρισμένο νυχάκι της νύχτας,
Εδώ, που η ελπίδα του αύριο, φλούδα ζαρωμένου
μανταρινιού, κολυμπά σε λασπόνερα,
Εδώ, που ψυχούλες - νήπια ξεφυλλίζουν μες τα κελιά
όνειρα,