Δυστυχώς όμως πολλές φορές η παρουσίαση των ομολογιών των πιστών από τους εκκλησιάρχες έχει σαν ανομολόγητο στόχο όχι την δόξα του Κυρίου , αλλά να δοξάσουν τους εαυτούς τους .
Η μεγαλοφροσύνη όσων "βόσκουν εαυτούς" μας κάνει επιφυλακτικούς στη δημοσίευση ομολογιών στην ΕΠΙΣΤΟΛΗ.
Θα κάνουμε μια "εξαίρεση" με την ομολογία της αδελφής Ρακελίνας , μιας ηλικιωμένης γυναίκας , μετανάστριας από την λατινική Αμερική.
Η γυναίκα αυτή ήταν από πιστή οικογένεια. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού στη Βενεζουέλα έχει πιστέψει στον Ενα Θεό , στον Ιησού και η εκκλησία είναι πολυάριθμη.
Πριν χρόνια η γυναίκα αυτή και ενώ δούλευε μακριά από την πόλη που ζούσε η οικογένειά της , έμαθε ότι η κόρη της ήταν ετοιμοθάνατη.
Ξεκίνησε με λαχτάρα να βρεθεί κοντά στο παιδί της , όμως ο δρόμος της επιστροφής ήταν μακρύς . Οταν έφτασε στον τόπο της ήταν αργά . Οι γιατροί του νοσοκομείου της είπαν ότι έχει πεθάνει από ώρα.
Μην έχοντας την ελπίδα της πιά σε τίποτα η γυναίκα έπεσε κάτω και άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλά τον Θεό . Να κάνει τι ;
Δεν ήταν σε θέση να σηκωθεί και δεν σταμάτησε να προσεύχεται παρά την κούραση της. Δεν σταμάτησε ούτε για τροφή , ούτε για νερό , ώσπου απόκαμε από εξάντληση.
Μετά απο επτά ολόκληρες ώρες ήλθε ο Κύριος και ανέστησε την θυγατέρα της .
Αφου πέρασε η αρχική έκπληξη , οι γιατροί διαβεβαίωναν την Ρακελίνα οτι το παιδί ίσως ζούσε μέν αλλά θα ήταν φυτό , και δεν θα αποκτούσε ποτέ επαφή με το περιβάλλον .
Επι επτά ώρες ακόμη συνέχισε να προσεύχεται ακατάπαυστα με το ίδιο φρόνημα και την ίδια υπακοή σε έναν Κύριο που δεν αλλάζει αλλά είναι πάντα Πιστός.
Πέρασαν άλλες επτά ώρες και τότε η νέα κοπέλα όχι μόνο διέφυγε τον κίνδυνο αλλά συνήλθε και μπόρεσε να μιλήσει.
Σήμερα , είκοσι χρόνια μετά , η κοπέλα αυτή ζεί στην Βενεζουέλα και είναι παντρεμένη με παιδιά.
