Δανιήλ (29)

Δαν.ι:6 το δε σώμα αυτού ήτο ως βηρύλλιον, και το πρόσωπον αυτού ως θέα αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ως λαμπάδες πυρός, και οι βραχίονες αυτού και οι πόδες αυτού ως όψις χαλκού στίλβοντος, και η φωνή των λόγων αυτού ως φωνή όχλου.

Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στην περιγραφή αυτής της μορφής στα εδάφια 5 και 6, θα διαπιστώσουμε ότι είναι παρόμοια με εκείνη στο πρώτο κεφάλαιο του προφήτη Ιεζεκιήλ. Στο εδ.1 λέει ο Ιεζεκιήλ ότι είδε οράματα του Θεού. Και στα εδάφια 26-23 μας αναφέρει τι είδε στην όραση. Είδε τον Γιάχβε να κάθεται πάνω στο θρόνο Του υπεράνω των τεσσάρων ζώων. Ο θρόνος ήταν «ως θέα λίθου σαπφείρου». Και πάνω στον θρόνο είδε «ομοίωμα ως θέα ανθρώπου καθημένου επ' αυτόν άνωθεν. Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, ως θέαν πυρός εν αυτώ κύκλω, από της θέας της οσφύος αυτού και επάνω· και από της θέας της οσφύος αυτού και κάτω είδον ως θέαν πυρός, και είχε λάμψιν κύκλω».

Τα δαχτυλίδια

Το θέμα της καρποφορίας είναι ένα από τα δύσκολα και πολυσύνθετα πνευματικά θέματα. Πολλά ακούγονται, ελάχιστα όμως είναι κοντά στην πραγματικότητα.

Πιστεύουμε πως ο καρπός είναι αποτέλεσμα προσπάθειας, αγώνα βασανιστικού, τρεξίματος. Και είναι τούτο λάθος βασικό. Καρπό δεν μπορούμε να φέρουμε εμείς οι άνθρωποι. Εμείς κουβαλάμε απλά τις δυνάμεις της καρποφορίας μέσα μας, που είναι ο ζωντανός Ιησούς Χριστός. Εκείνος φέρει τον καρπό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (28)

Δαν.ι:2-3 Εν ταις ημέραις εκείναις εγώ ο Δανιήλ ήμην πενθών τρεις ολοκλήρους εβδομάδας. Άρτον επιθυμητόν δεν έφαγον και κρέας και οίνος δεν εισήλθεν εις το στόμα μου ουδέ ήλειψα εμαυτόν παντελώς, μέχρι συμπληρώσεως τριών ολοκλήρων εβδομάδων.

Ο Δανιήλ προσευχόταν και πενθούσε για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Δεν μας αναφέρει για ποιο λόγο προσευχόταν. Όμως πιστεύουμε ότι θα προσευχόταν για τα σχέδια του Θεού με το λαό Του τον Ισραήλ όπως συνήθως. Οπωσδήποτε δεν θα προσευχόταν για να καταλάβει ένα ανώτερο αξίωμα στην Περσική αυλή. Προσευχόταν για τον λαό του Θεού, πιθανόν επειδή υπήρχαν πολλά εμπόδια ως προς την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. Διαβάσαμε ήδη στο βιβλίο του Έσδρα, κεφάλαιο δ, σχετικά με τα εμπόδια που υπήρξαν.

Κανένας τριαδικός....

 ....δεν μπορεί να βρει στη Γραφή, ότι ο Θεός είναι τρεις!

Αντίθετα βρίσκεται ότι ο Θεός είναι ΕΙΣ: (Μάρκ.ιβ:29, Δευτ.ς:4, Α’ Κορ.η:6 και άλλα πολλά).

Κανένας τριαδικός δεν μπορεί να βρει στη Γραφή την λέξη «πρόσωπα» του Θεού.

Αντίθετα, πάρα πολλές φορές, η Γραφή μας μιλάει για το πρόσωπο του Θεού: (Γέν.γ:8, Έξοδ.λγ:29, Ψαλμ.ις:11, Θρην.γ:35, Ζαχ.ζ:2, Β’ Θεσ.α:19, Εβρ.θ:24, Α’ Πέτρ.γ:12 και άλλα πολλά).

Κ α λ η μ έ ρ α

Το πνεύμα του Ιαννή & Ιαμβρή

Έξοδ.ζ:10-12 Εισήλθον λοιπόν ο Μωϋσής και ο Ααρών προς τον Φαραώ, και έκαμον ούτως ως προσέταξεν ο Κύριος· και έρριψεν ο Ααρών την ράβδον αυτού έμπροσθεν του Φαραώ και έμπροσθεν των δούλων αυτού, και έγεινεν όφις. Εκάλεσε δε και ο Φαραώ τους σοφούς και τους μάγους· και οι μάγοι της Αιγύπτου έκαμον και αυτοί ωσαύτως με τας επωδάς αυτών. Διότι έρριψαν έκαστος την ράβδον αυτού, και έγειναν όφεις· η ράβδος όμως του Ααρών κατέπιε τας ράβδους εκείνων.

Β’ Τιμ.γ:8 Και καθ' ον τρόπον ο Ιαννής και Ιαμβρής αντέστησαν εις τον Μωϋσήν, ούτω και αυτοί ανθίστανται εις την αλήθειαν, άνθρωποι διεφθαρμένοι τον νούν, αδόκιμοι εις την πίστιν.

Δεν θα ξέραμε τα ονόματα αυτών των αρχαίων ανταγωνιστών της αλήθειας του Θεού, αν δεν αναφερόταν δια του Πνεύματος του Αγίου σε σχέση με τους «κακούς καιρούς» για τους οποίους ο απόστολος Παύλος προειδοποιεί τον Τιμόθεο.

Προς Ρωμαίους (091)

Χαιρετίσματα από συντρόφους του Παύλου (ις:21-24)

Αυτοί που ήταν με τον Παύλο τον καιρό που γράφτηκε η επιστολή, έστειλαν κι αυτοί τους χαιρετισμούς τους. Όπως το ις:3-16, και αυτό το απόσπασμα αποδεικνύει την αδελφότητα, την αφοσίωση και την αγάπη της πρώτης εκκλησίας. Βοηθά να προσδιορίσουμε την Κόρινθο σαν τον τόπο που γράφτηκε η επιστολή. Χρησιμεύει επίσης για την αυθεντικότητα της επιστολής, ιδιαίτερα το τελευταίο μέρος αυτής.

Ρωμ.ις:21 Σας ασπάζονται ο Τιμόθεος ο συνεργός μου, και Λούκιος και Ιάσων και Σωσίπατρος οι συγγενείς μου.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (27)

«και ο λόγος ήτο αληθινός και η δύναμις των λεγομένων μεγάλη»

Εδώ πάλι ο Βάμβας έχει κάνει λάθος στη μετάφραση. Στο Εβραϊκό κείμενο δεν λέει «και η δύναμις των λεγομένων μεγάλη», αλλά «ο_διορισμένος καιρός ήτο μεγάλος». 

Στα Εβραϊκά «ο διορισμένος καιρός» είναι «Τσεμπάαχ». Αυτή η λέξη σημαίνει: μάζα ανθρώπων συγκεντρωμένων για πόλεμο, στρατός, εκστρατεία. Η λέξη αυτή έχει διάφορες ερμηνείες. Θα μπορούσαμε έτσι να μεταφράσουμε την φράση «και ο λόγος ήτο αληθινός, και η δύναμις των λεγομένων μεγάλη», έτσι: «Και ο λόγος ήτο αληθινός και το πλήθος των ανθρώπων των συναθροισθέντων δια πόλεμον ήτο μεγάλον». 

Ποιος άλλαξε τις ετικέτες των τιμών;

Προσοχή: Ο Σατανάς άλλαξε τα ταμπελάκια των τιμών στον κόσμο μας.

Αν κάποιος μπει σ’ ένα κατάστημα, κρυφά ένα βράδυ και αλλάξει όλες τις ετικέτες των τιμών, θα καταλάβουμε αμέσως το λάθος.

Όμως, μεγαλώσαμε, συνηθισμένοι σε αλλαγμένες τιμές στον κόσμο μας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (26)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

Τα κεφάλαια 10,11 και 12 του Δανιήλ πρέπει να συμπεριληφθούν μαζί στη μελέτη μας σαν μια ενιαία προφητεία. Όλη αυτή η αποκάλυψη δόθηκε στον Δανιήλ τον ίδιο χρόνο και όχι σε ξεχωριστά χρονικά διαστήματα.

Δαν.ι:1 Εν τω τρίτω έτει του Κύρου, βασιλέως της Περσίας, απεκαλύφθη λόγος εις τον Δανιήλ, του οποίου το όνομα εκλήθη Βαλτασάσαρ· και ο λόγος ήτο αληθινός και η δύναμις των λεγομένων μεγάλη· και κατέλαβε τον λόγον και εννόησε την οπτασίαν.

Εδώ μας αναφέρει το τρίτο έτος του Κύρου. Αυτό μπορεί να είναι το 536 ή το 533 π.Χ., ανάλογα πότε θεωρούμε ότι έπεσε η Βαβυλώνα στα χέρια των Μήδων και Περσών, το 539 ή το 536 π.Χ.

Τριάδες

Όταν γνωρίζουμε πιο καλά τις αρχαίες θρησκείες που είχαν διαδοθεί πριν τον χριστιανισμό, βλέπουμε ότι όλος ο μύθος για την υπεραγία τριάδα είχε επινοηθεί πολύ πριν από τον Χριστό.

Οι αρχαίοι φαντάζονταν τη δημιουργία του κόσμου, κάπως το ίδιο με τη γέννηση του ανθρώπου.

Όπως για να γεννηθεί ένας άνθρωπος πρέπει να υπάρχει πατέρας και μάνα, έτσι και για τη δημιουργία του κόσμου και όλων όσων υπάρχουν στον κόσμο χρειάστηκε ένας πατέρας και μια μάνα. Κι η πιο μικρή οικογένεια αποτελείται από τον πατέρα, τη μάνα και ένα γιο ή θυγατέρα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (25)

Δαν.β:45 καθώς είδες ότι απεκόπη λίθος εκ του όρους άνευ χειρών και κατεσύντριψε τον σίδηρον, τον χαλκόν, τον πηλόν, τον άργυρον και τον χρυσόν· ο Θεός ο μέγας έκαμε γνωστόν εις τον βασιλέα ό,τι θέλει γείνει μετά ταύτα· και αληθινόν είναι το ενύπνιον και πιστή η ερμηνεία αυτού.

Το όρος που αναφέρεται εδώ, δεν έχει να κάνει με το εδ.34. Εκεί μόνο λέει «απεκόπη λίθος άνευ χειρών». Εδώ όμως προσθέτει ότι «απεκόπη λίθος εκ του όρους».

Η Βασιλεία

Ας τα πάρουμε με τη σειρά τους τα πράγματα. Όταν λέμε βασίλειο, βασιλεία, εννοούμε το χώρο ή την πε­ριοχή που ανήκει στον βασιλιά. Αυτός τη διοικεί, αυτός την ελέγχει, είναι αποκλειστικά δική του. Είναι η επικράτειά του. Όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου του ξέρουν το βασιλιά τους, τον σέβο­νται, τον τιμούν, τον υπακούν και δί­νουν δόξα και τιμή σ' αυτόν. 

Εκείνος αντίστοιχα όταν βλέπει το βα­σίλειό του νιώθει χαρά, νιώθει αγάπη, νιώθει ευθύνη, νιώθει και δόξα να προ­έρχεται από το βασίλειο που του ανή­κει. Αυτό που τους συνδέει είναι η α­γάπη, ο σεβασμός και η υπακοή. Η βασιλεία του βασιλιά είναι εκεί που ο βασιλιάς τιμάται, λατρεύεται, εκεί που οι άνθρωποι τον υπακούν, τον σέβο­νται, τον υπηρετούν και νιώθουν ότι του ανήκουν και εκείνος τους ανήκει. Μεταξύ τους είναι δεμένοι με πίστη, πιστότητα, εμπιστοσύνη, αγάπη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (24)

Δαν.β:43 Και καθώς είδες τον σίδηρον αναμεμιγμένον μετά του αργιλλώδους πηλού, ούτω θέλουσιν αναμιχθή διά σπέρματος ανθρώπων· πλην δεν θέλουσιν είσθαι κεκολλημένοι ο εις μετά του άλλου, καθώς ο σίδηρος δεν μιγνύεται μετά του πηλού.

Μερικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι η ανάμιξη με σπέρμα ανθρώπων, έχει να κάνει με τις επιμιξίες αυτοκρατοριών στην προσπάθεια τους να φέρουν μια στερεά ενότητα, επιμιξίες βασιλέων και βασιλισσών. Όμως δεν είναι αυτό εδώ που θέλει να πει ο λόγος του Θεού, γιατί στις έσχατες ημέρες δεν θα είναι μόνο η επιμιξία αυτή στο βασίλειο του Αντίχριστου που θα φέρει αυτήν την αδιάσπαστη ενότητα. Κυρίως είναι το παγκόσμιο χρήμα και η πολιτική.

Ανοδική πορεία

Κάποιος πιστός κάθισε και παρακολούθησε μέσα από τις επιστολές του Παύλου τον τρόπο που μιλάει ο ίδιος για τον εαυτό του. Έχει σημασία αυτό; Μεγάλη. Γιατί είναι ο τρόπος που βλέπεις τον εαυτό σου και αυτό πάλι με τη σειρά του δείχνει το πόσο βαθιά έχει δουλέψει το Άγιο Πνεύμα μέσα σου.

Στην Γαλ.α:1, που είναι πιθανόν το πρώτο του γράμμα, ο Παύλος αποκαλεί τον εαυτό του απόστολο. Αργότερα γράφει στην Α' Κορ.ιε:9 και κατεβάζει τον εαυτό του «ελάχιστος των αποστόλων, όστις δεν είμαι άξιος να ονομάζωμαι απόστολος». Γράφοντας αργότερα στους αδελφούς στην Έφεσο, έχουν περάσει πολλά χρόνια, πολλές εμπειρίες πνευματικές, δουλειά άφθονη του Πνεύματος του Θεού πάνω του, βλέπει τον εαυτό του σαν τον «πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων» (Έφεσ.γ:8). Και στο τέλος της ζωής του γράφοντας στον Τιμόθεο έχει φτάσει τόσο πολύ ψηλά που βλέπει πραγματικά ποιος υπήρξε και δεν διστάζει να γράφει για τον εαυτό του «ο πρώτος των αμαρτωλών» (Α' Τιμ.α:15).

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (23)

Δαν.β:42 Και καθώς οι δάκτυλοι των ποδών ήσαν μέρος εκ σιδήρου και μέρος εκ πηλού, ούτως η βασιλεία θέλει είσθαι κατά μέρος ισχυρά και κατά μέρος εύθραυστος.

Aυτοί οι δάκτυλοι συμβολίζουν το σύστημα του αντίχριστου στο τέλος των καιρών, που είναι το έβδομο κεφάλι (Αποκ.ιγ:1 και ιβ:3). Εδώ βλέπουμε ότι τα δέκα κέρατα είναι όλα πάνω στο έβδομο κεφάλι του θηρίου. Οι δέκα δάκτυλοι αντιστοιχούν ακριβώς στα δέκα κέρατα.

Στην Αποκ.ιζ:12, ο Ιωάννης εξηγεί ότι τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλείς, οι οποίοι δεν έλαβαν ακόμη βασιλεία, αλλά μια ώρα λαμβάνουν εξουσία ως βασιλείς με το θηρίο. Θα κυβερνήσουν σαν βασιλιάδες μαζί με το θηρίο για μια ώρα στο τέλος των καιρών. Και είναι 10 βασιλείς, δεν είναι τα κράτη της Ε.Ε., αλλά μας μιλάει για βασιλείς, οι οποίοι βασιλείαν δεν έλαβαν ακόμη.

Η σαβούρα

Στο διάστημα, μηνός περίπου, άκουσα τις δυο παρακάτω εμπειρίες. Μοιάζουν στη σκληράδα. Εγώ έκανα πίσω, τραβήχτηκα στη γωνιά. Σα να έγινε έκρηξη μπροστά μου. Ξέρει ο Κύρος που εμπιστεύεται. Προετοιμάζει κατάλληλα. Εμείς παρακολουθούμε.

Στην πρώτη περίπτωση ένας αφιερωμένος αδελφός, εργάτης του Θεού, φανερά πνευματικός άνθρωπος. Περιμέναμε το δεύτερο παιδάκι που θα μας χάριζε ο Κύριος, είπε με φωτεινό πρόσωπο. Και είμαστε όλο χαρά. Κάναμε προετοιμασίες και ο καιρός πλησίαζε. Πράγματι ήταν ένα όμορφο γλυκό κοριτσάκι. Σέ λίγο ήρθε ο γιατρός και ζήτησε να με δει. Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε πως το παιδί μου δεν θα περπατήσει ποτέ. Δεν υπήρχε ελπίδα. . .

Κ α λ η μ έ ρ α