Εβραίους γ:1-14
Το θέμα της υπακοής είναι από τα σπουδαιότερα στη ζωή του
πιστού. Όταν λέμε «το αντίθετο της
υπακοής» δεν εννοούμε ακριβώς παρακοή αλλά άλλες μορφές, οι οποίες αν και δεν
είναι απευθείας άρνηση του θελήματος του Θεού δεν παύουν να έχουν τα ίδια
αποτελέσματα με αυτά της παρακοής.
1. Η εντελώς αντίθετη συμπεριφορά (Ιωνάς α:1-3)
Ο Ιωνάς αντί να πάει στη Νινευή (σημερινή Μοσούλη του Ιράκ)
πήγε στη Θαρσείς (σημερινή Ισπανία). Αντί να πάει ανατολικά της Παλαιστίνης,
πήγε στη δύση.
α) Παρακοή δεν είναι μόνον η παράβαση ή
η μη τήρηση μιας μεμονωμένης εντολής του Θεού αλλά και η άρνηση συμμόρφωσης με
ένα ολόκληρο σχέδιο του Θεού για τη ζωή μας (επάγγελμα, σχέση, διακονία,
ευρύτερο έργο του Θεού).
β) Ο Ιωνάς ήξερε ότι παρέβαινε το σχέδιο
του Θεού (α:9-12 – σύγκρ. Ψαλ.να:5). Δεν υπάρχει δικαιολογία ότι δεν ξέρουμε τι
θέλει ο Θεός. Το Πνεύμα Του μας ελέγχει.
γ) Ο Θεός παίδεψε τον Ιωνά αλλά δεν τον
απέρριψε. Όταν είδε πως η καρδιά του ήταν ευρύτερα προσανατολισμένη στο να
είναι δούλος του Θεού και προφήτης Του, τον επανέφερε στη σωστή τροχιά. Μπορεί
να παραβαίνουμε έστω και συνειδητά καμιά φορά το θέλημα του Θεού, αλλά αν
μετανοήσουμε ειλικρινά, ο Θεός μας αποδέχεται πάλι και μας χρησιμοποιεί στο
έργο του.