Υποθέτω ότι για τους περισσότερους από μας η έννοια της εν
Χριστώ ελευθερίας φέρνει αυτόματα στη σκέψη δύο κυρίως φράσεις από την Καινή
Διαθήκη. Η πρώτη ανήκει στον απόστολο Παύλο: «εν τη ελευθερία λοιπόν με την οποίαν ηλευθέρωσεν υμάς ο Χριστός μένετε
σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας» (Γαλ.ε:1).
Η δεύτερη φράση έχει βγει από το στόμα του Κυρίου: «εάν ο
Υιός σας ελευθερώσει, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι» (Ιω.η:36).
Σαν συμπλήρωμα αυτών των εδαφίων έρχονται άλλα δύο μέρη να
προσδιορίσουν τις προϋποθέσεις για νάναι η ελευθερία μας αληθινή «εν Χριστώ»
ελευθερία, σε αντιδιαστολή με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο υπόλοιπος κόσμος
την έννοια της ελευθερίας. Το πρώτο μέρος βρίσκεται πάλι στη Γαλ.ε:13 «μόνον μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις
αφορμήν της σαρκός, αλλά δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλους», που θα πει «με
αγάπη υπηρετείτε ο ένας τον άλλο».
Το δεύτερο μέρος βρίσκεται στην Α’ Κορ.ι:29, όπου ο Παύλος
εξετάζοντας το θέμα των ειδωλοθύτων αναρωτιέται: «αλλά γιατί η δική μου ελευθερία συμπεριφοράς πρέπει να ρυθμίζεται
ανάλογα με τη συνείδηση του άλλου;» για να δώσει αμέσως παρακάτω την
απάντηση: «να ζείτε έτσι που να μη
σκανδαλίζονται από τη διαγωγή σας ούτε οι ιουδαίοι ούτε οι εθνικοί ούτε η
εκκλησία του Θεού».
