Αμεσότητα
Ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα ότι η Αρπαγή θα γίνει
πριν αρχίσει η Μ. Θλίψη, είναι η επικείμενη επιστροφή του Χριστού για την
Εκκλησία Του. Τα εδάφια για την Αρπαγή (Ιωάν.ιδ:1–4, Α’ Κορ.ιε:51-58, Α’ Θες.δ:
13-18) δεν παρέχουν καμία ένδειξη ότι κάτι θα συμβεί πριν από την Αρπαγή.
Αλλά, όταν εξετάζουμε τα εδάφια της Δεύτερης Έλευσης (Ζαχ.ιδ:1–12, Ματθ.κδ:29–31, Μάρκ.ιγ:24–27, Λουκ.κα:25–27, Αποκ.ιθ), συμβαίνουν πάρα πολλά πράγματα πριν ο Ιησούς επιστρέψει στην γη - η αποκάλυψη του Αντίχριστου, παγκόσμια καταστροφή, μια παγκόσμια κυβέρνηση, και ούτω καθεξής. Η αμεσότητα της Αρπαγής απαιτεί να συμβεί πριν από την Μ. Θλίψη.
Η τελευταία σάλπιγγα
Υπάρχουν τέσσερις σημαντικές απόψεις σχετικά με την Αρπαγή. Μία
απ’ αυτές υποστηρίζει ότι η Αρπαγή θα γίνει στο μέσο της Θλίψης. Εξισώνει τον
ήχο της «τελευταίας σάλπιγγας» της Α’ Κορ.ιε:52 με την Έβδομη σάλπιγγα κρίσης
της Αποκ.ια:15 η οποία ηχεί στα μισά της Θλίψης. Αλλά δεδομένου ότι η σάλπιγγα
στην προς Κορινθίους είναι για ευλογία των πιστών και η σάλπιγγα της Αποκάλυψης
είναι για την τιμωρία των άπιστων, είναι σαφώς δύο διαφορετικές σάλπιγγες και
ξεχωριστά γεγονότα.
Οργή
Μετά, υπάρχει η άποψη της Αρπαγής πριν από την οργή, η οποία
τοποθετεί την ώρα της Αρπαγής περίπου 5 ½ χρόνια αφότου ξεκινήσει η Θλίψη. Το
θεμελιώδες επιχείρημα αυτής της άποψης είναι ότι οι πιστοί πρέπει να υπομείνουν
τις κρίσεις των σφραγίδων και των σαλπίγγων, επειδή ισχυρίζονται ότι αυτές οι
κρίσεις είναι ανθρώπινες ή από τον Σατανά, δεν είναι από τον Θεό. Οι πιστοί θα
εξαιρεθούν μόνο από τις κρίσεις των φιαλών της Αποκ.ις επειδή λένε ότι μόνο αυτές
είναι από τον Θεό.
Και όμως, δεν είναι ο Ιησούς που ανοίγει την πρώτη σφραγίδα
που ξεκινά τις κρίσεις; Η Αποκ.ς:1 μας λέει ότι έτσι είναι.
Η Αποκ.η:2 μας λέει ότι οι σάλπιγγες των κρίσεων δόθηκαν
ενώπιον του Θεού, υποδεικνύοντας σαφώς ότι η οργή προέρχεται και πάλι από τον
ίδιο τον Θεό.
Η Αποκ.ιε:1 στην πραγματικότητα λέει ότι οι κρίσεις των
φιαλών ολοκληρώνουν την οργή του Θεού, δεν την ξεκινάνε.
Η Αποκάλυψη καθιστά απολύτως σαφές ότι η οργή ξεχύνεται πάνω
στην Γη από την αρχή της Θλίψης και προέρχεται από τον Θεό, ακυρώνοντας το θεμελιώδες επιχείρημα της άποψης ότι η
Αρπαγή θα γίνει πριν από την οργή του Θεού που ξεκινά με τις φιάλες.
Ο πληθυσμός της
Χιλιετίας
Στη συνέχεια, υπάρχει η άποψη που τοποθετεί την Αρπαγή στο
τέλος της Θλίψης. Αυτή η άποψη δεν βλέπει την Αρπαγή της Εκκλησίας και την
Δεύτερη Έλευση του Χριστού σαν δύο ξεχωριστά γεγονότα.
Το πιο κραυγαλέο πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι όταν ο
Ιησούς επιστρέψει στην Αρπαγή θα μεταμορφώσει τα θνητά σώματα όλων των πιστών
σε ένδοξα σώματα. Αν αυτή είναι και η Δεύτερη Έλευση, τότε όλοι οι άπιστοι θα
σταλούν στην Κόλαση. Ποιοι λοιπόν συνεχίζουν να ζουν για να μπουν στην Χιλιετή
Βασιλεία με ανθρώπινα σώματα που μπορούν να γεννήσουν παιδιά και να επανακατοικήσουν
τον πλανήτη; Τα ένδοξα σώματα είναι σαν τα σώματα των αγγέλων που δεν αναπαράγονται
ποτέ (Μάρκ.ιβ:25). Άρα, κανείς δεν θα μπορεί να κάνει παιδιά στην Χιλιετή Βασιλεία.
Αυτό, καθιστά την άποψη της Αρπαγής μετά την Θλίψη αδύνατη.
Υποσχόμενη
απελευθέρωση
Όσον αφορά στην οργή του Θεού, η Α ́ Θες.α:10 λέει στους
Χριστιανούς: «να προσμένητε τον Υιόν
αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις
ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής». Στην Εκκλησία έχει δοθεί η
υπόσχεση εδώ και σε άλλα εδάφια (Λουκ.κα:36, Ρωμ.ε:9, Α’ Θες.ε:9, Αποκ.γ:10)
ότι θα ελευθερωθεί από την οργή του Θεού που πρόκειται να έρθει. Δεδομένου ότι
η Θλίψη έχει να κάνει με την έκχυση της οργής του Θεού στην γη, οι Χριστιανοί
θα πρέπει να αρπαχτούν εκ των προτέρων, για να σωθούν από την οργή του Θεού.
Δοκιμασίες
Οι αντίπαλοι της άποψης ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν την
Θλίψη, επισημαίνουν ότι οι Χριστιανοί έχουν υποφέρει τρομερά για 2.000 χρόνια
και έτσι «δίκαια» θα πρέπει να μπούνε κι αυτοί κατευθείαν στην ταλαιπωρία της
Θλίψης.
Θα κάνουν καλά να θυμούνται ότι η Θλίψη, ακριβώς όπως ο
κατακλυσμός, είναι η έκχυση της οργής του Θεού στον κόσμο σαν κρίση για την
συνεχιζόμενη εξέγερση των ανθρώπων εναντίον Του.
Τόσο η οργή του Θεού στον κατακλυσμό όσο και στην μελλοντική
Μ. Θλίψη, είναι ιδιαίτερα ξεχωριστές χρονικές περίοδοι θείας κρίσης. Αυτό δεν
έχει να κάνει, μάλλον είναι τελείως αντίθετο με τις καθημερινές θλίψεις που
περνάνε όλοι οι Χριστιανοί.
Είναι αλήθεια ότι στους πιστούς δεν έχει υποσχεθεί ότι θα είναι
ελεύθεροι από θλίψεις και διωγμούς. Αλλά, υπάρχουν δοκιμασίες που όλοι αντιμετωπίζουμε
σε διάφορους βαθμούς και στη συνέχεια υπάρχει η Θλίψη κατά την οποία η μισή
ανθρωπότητα θα πεθάνει μόνο στα πρώτα 3 ½ χρόνια. Αυτή είναι μια σημαντική
διαφορά!
Φυγή
Οι υποστηρικτές της άποψης ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν από
την Θλίψη, χαρακτηρίζονται συχνά σαν «δραπέτες» που είναι απρόθυμοι να
υποφέρουν πραγματικά για τον Κύριο. Τίποτα δεν είναι λάθος με αυτή την «ετικέτα»,
γιατί ο ίδιος ο Ιησούς μας έδωσε εντολή να προσευχόμαστε να δραπετεύσουμε,
λέγοντας «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν
παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να
γείνωσι» (Λουκ.κα:36). Αν έπρεπε να παραμείνουμε για να υπομείνουμε την
Θλίψη, τι θα έμενε να εκφύγουμε;
Να έχετε λοιπόν σταθερή την ελπίδα, αφού η Αγία Γραφή υποστηρίζει συντριπτικά το γεγονός ότι η Αρπαγή συμβαίνει πριν από την Θλίψη.
