Ας ξεκινήσουμε σωστά. Στην Β΄ Πέτρ.β:17 λέει πηγαί άνυδροι, νεφέλαι υπό ανεμοστροβίλου ελαυνόμεναι.
Η πηγή έχει νερό, πολύ νερό, φρέσκο, γάργαρο. Όταν δεις τα
σύννεφα κατάφορτα, σκούρα, περιμένεις και τη βροχή που ζυγώνει. Έτσι τα βλέπεις
εσύ και εγώ. Ο Θεός όμως, βλέπει βαθιά και διαπεραστικά. Ο Θεός δεν βλέπει
σταγόνα νερό σε αυτές τις άνυδρες πηγές, αλλά μόνο ταξίδια, μόνο δρομολόγια
χωρίς νόημα, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, είναι χωρίς αποτέλεσμα η παρουσία
τους. Όπου φυσάει ο άνεμος, έτσι ξοδεύεται η ζωή τους, η μέρα τους.
Στο επόμενο εδάφιο ο Κύριος κάνει πιο συγκεκριμένα τα
πράγματα, αλλά και πιο δύσκολα.
«Επειδή εάν, αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου διά της επιγνώσεως του Κυρίου,… ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα και νικώνται,…»
Οι άνθρωποι αυτοί άπλωσαν το χέρι και δοκίμασαν τον Ιησού
Χριστό. Ξεκίνησαν μαζί Του, είχαν εμπειρίες από την αγάπη Του και τα δώρα της
σωτηρίας Του. Αλλά ενεπλέχθησαν και νικώνται. Αυτή είναι η μεγάλη
διαφορά! Έκαναν το λάθος και έμπλεξαν, δέθηκαν χεροπόδαρα και νικήθηκαν και
νικώνται κάθε μέρα. Μεγαλώνει η απόστασή τους από τον Κύριο, μεγαλώνει η
απόστασή τους από την σωτηρία. Αγάπησαν ξανά τον κόσμο και γύρισαν πίσω.
Συνεργάστηκαν με τον εχθρό του Θεού, το διάβολο. Και να σκεφτείς ότι ξεκίνησαν
σωστά.
Λουτρό παλιγγενεσίας (Τίτ.γ:5). Από αυτό το λουτρό δεν
βγαίνεις μόνο καθαρός ή συγχωρημένος, αλλά βγαίνεις αναγεννημένος. Αφήνουμε
πίσω το παλιό, το αμαρτωλό που συνεργάστηκε «αρμονικά» με τον Σατανά εναντίον
του Κυρίου και αναδύεται με ομορφιά και δόξα το καινούργιο, το νέο δημιούργημα
της σωτηρίας του Ιησού Χριστού. Και μετά από όλα αυτά ενεπλέχθησαν και
νικώνται; Δηλαδή νικήθηκαν και υποδουλώθηκαν ξανά στην αμαρτία;
Και το επόμενο βήμα ποιο είναι; Να χάσουν και αυτή τη ζωή
και την αιώνια. Η περίπτωση του Σαμψών στην Παλαιά Διαθήκη (Κριταί ις΄). Έπαιζε
με την αμαρτία, σίγουρος για τον εαυτό του, σίγουρος για την παρουσία του Θεού
στην ζωή του. Κάποια στιγμή βρέθηκε δεμένος χεροπόδαρα, αιχμάλωτος, νικημένος,
ντροπιασμένος και μόνος, χωρίς τον Θεό, που είχε αποσυρθεί από τη ζωή του χωρίς
ο ίδιος να το καταλάβει (Κριταί ις:20). Ο άνθρωπος που διάλεξε ο Κύριος και του
χάρισε υποσχέσεις και δώρα μοναδικά, έπαιξε, έμπλεξε, νικήθηκε, χάθηκε μαζί με
τους ειδωλολάτρες.
ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΣΩΤΗΡΙΑ
Το μέτρο, το βάρος, την πραγματική αξία της σωτηρίας μας τα
γνωρίζει ο Κύριος πολύ καλά. Εμείς λέμε διάφορα και έχουμε αυτό το δικαίωμα.
Όταν όμως κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια του λόγου του Θεού, υπάρχει φως και
αλήθεια για όσους είναι ειλικρινείς και γνήσιοι.
«Πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν;» (Εβρ.β:3).
Τα κλειδιά του σπιτιού, που τα χάνουμε συχνά και αναστατωνόμαστε
κάθε φορά μέχρι να τα βρούμε, επιτέλους ορίσαμε μία θέση στο σπίτι και τα αφήνουμε πάντα όλοι εκεί, για να μην
τα χάνουμε. Το ίδιο και το πορτοφόλι, φροντίσαμε να έχουμε την ίδια, μόνιμη
θέση, για να μην περνάμε τόση αγωνία κάθε φορά που δεν το βρίσκουμε.
Την τόσο μεγάλη σωτηρία του Ιησού Χριστού, την βλέπουμε σαν
μια χαρτοπετσέτα; Αμέλεια, προχειρότητα, επιπόλαιη και επιφανειακή μεταχείριση;
Μετά έρχεται το ενεπλέχθησαν, το αλυσοδέθηκαν, τα
πάθη, τα είδωλα, οι επιθυμίες. Μετά σκληραίνει και η καρδιά. Μετά πισωπατάει
διακριτικά και υποχωρεί ο Κύριος και απομακρύνεται…
Και όλα αυτά δεν γίνονται ξαφνικά ή απότομα. Είναι μεθοδικός
και υπομονετικός μάστορας ο διάβολος, και μπορεί να περιμένει όσο χρειάζεται,
αρκεί να πιάσει το στόχο του.
Δεν καταλάβαμε την αξία του Ιησού Χριστού, δεν καταλάβαμε
την αξία της τόσο μεγάλης σωτηρίας Του. Γι’ αυτό βάζουμε και βγάζουμε από την τσέπη τα
διαμάντια, το θησαυρό, το αίμα, το σταυρό, τυλιγμένα σε πρόχειρη φτηνή χαρτοπετσέτα. Την ίδια ώρα,
που ο λόγος του Θεού μιλάει τόσο καθαρά για το θέμα αυτό προς όλους μας:
«Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες
της επουρανίου προσφοράς,… και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι
πάλιν εις μετάνοιαν,…» (Εβρ.ς:4–9).
Πολύ ακριβό το δώρο της σωτηρίας, πολύ σοβαρό, για τους πολύ
αποφασισμένους, για τους πολύ σοβαρούς, για τους έτοιμους να δοθούν ολόψυχα
στον Ιησού.
Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου
νέφους μαρτύρων,… αυτοί που πήραν το πρόσωπο του Ιησού Χριστού πολύ σοβαρά,
που το πλήρωσαν με την ζωή τους, που ο Χριστός τους κόστισε πολύ ακριβά, τους
κόστισε τα πάντα.
Πώς θα σταθούμε δίπλα τους με τα διαμάντια της σωτηρίας στην
χαρτοπετσέτα;
Εκείνοι πριονίστηκαν, βιάστηκαν, μαρτύρησαν, δέχτηκαν την
αρπαγή των υπαρχόντων τους με πίστη, με φως, με νίκη.
Είναι έτοιμοι και κατάλληλοι για να κληρονομήσουν την δόξα
του Θεού.
Μετά το ενεπλέχθησαν και νικώνται, δεν υπάρχει
συνέχεια στη Βασιλεία του Θεού, αλλά μόνο αιώνια καταδίκη.
