Η ισότητα των δυο φύλων και ο φεμινισμός το μεγαλύτερο πλήγμα ενάντια στην ανθρωπότητα.

Αν θες να αρρωστήσεις ένα δέντρο, στοχεύεις τα ριζά του. Αν θες να γκρεμίσεις ένα οικοδόμημα, στοχεύεις τα θεμέλια. Κι αν θες να διαλύσεις την κοινωνία, στοχεύεις την γυναίκα. Και αυτό έπραξαν…

Δεν είναι περίεργο ότι ο φεμινισμός ξεκίνησε επίσημα σαν φιλοσοφία και κίνημα, με την σύγχρονη έννοια, την ίδια εποχή με τον «Διαφωτισμό;» Κατά τον 19^ο αιώνα προωθήθηκε και στηρίχθηκε από τον Άγγλο φιλόσοφο και πολιτικό οικονομολόγο John Stuart Mill και όχι μόνο. Πολλές εξέχουσες «ανδρικές» προσωπικότητες και ιδρύματα και οργανισμοί, οργάνωναν τις γυναίκες στο πέρασμα του χρόνου και όλοι μαζί είχαν ένα κοινό παρονομαστή: Ήταν τέκτονες, δηλαδή ανήκαν σε εκείνες τις κλειστές κοινωνίες που θέλουν να εξουσιάζουν με μυστικότητα τον κόσμο, όπου οι γυναίκες -πλην ελαχίστων μικρών στοών- απαγορεύονται!

 

Για ποια «ισότητα» μιλάμε;

Η αρχή του φεμινιστικού κινήματος, τοποθετείται γύρω από τη Γαλλική Επανάσταση. Αρχικά, είχε την μορφή ενός τετραδίου παραπόνων (1789), το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στην λεγόμενη Διακήρυξη Δικαιωμάτων των Γυναικών (1791). Έτσι ο αγώνας οργανώνεται και στη συνέχεια το ενδιαφέρον μεταφέρεται στην Αγγλία, 70 χρόνια αργότερα, με τον αγώνα για την διεκδίκηση ψήφου. Βασική αρχή δεν ήταν άλλη από την ισότητα των 2 φύλων. Κάπου στον εικοστό αιώνα εμφανίζονται και οι «σουφραζέτες», οι οποίες ξεκίνησαν την δράση τους με εισβολές σε βουλευτικές συνεδριάσεις και συνέχισαν με εμπρησμούς δημοσίων κτηρίων.

Όμως για ποια «ισότητα» των 2 φύλων, μιλάμε; Ισότητα στην εκμετάλλευση; Την ίδια ακριβώς περίοδο, και δεν είναι καθόλου σύμπτωση, έχουμε τη Βιομηχανική Επανάσταση (μεταξύ των ετών 1760 – 1860) και η γυναίκα είναι απαραίτητη στην παραγωγή. Η γυναίκα εργάτρια, βέβαια, η φτωχή γυναίκα, που τότε έπαιζε τον ίδιο ρόλο που παίζει στις μέρες μας ο μετανάστης: Ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια από του άντρα.

Σ’ ένα παλιό τεύχος του περιοδικού ΡΟΜΑΝΤΖΟ, το Χριστουγεννιάτικο τεύχος του 1964 προς ‘65, γράφεται η πικρή αλήθεια: Οι γυναίκες που ζητούσαν ίσα δικαιώματα την πάτησαν, γιατί τώρα έχουν και ίσες υποχρεώσεις! Για… ανδρική «συνωμοσία», μιλάει το άρθρο κι εν μέρει έχει δίκιο, γιατί οι άντρες που το οργάνωσαν ήταν οι… «πεφωτισμένοι»

Τα «ίσα δικαιώματα» δεν εξασφάλισαν στις γυναίκες τον παράδεισο που τους υπόσχονταν οι «σουφραζέτες» - οι μαχητικές φεμινίστριες του περασμένου αιώνος. Μάλλον το αντίθετο συνέβη!

Ο όρος Σουφραζέτες επινοήθηκε από την εφημερίδα Daily Mail σαν ένας υποτιμητικός χαρακτηρισμός για τα μέλη του κινήματος υπέρ του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες, το οποίο δραστηριοποιήθηκε στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ιδίως δε για συγκεκριμένα μέλη της Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών). Ωστόσο, μετά την επανοικειοποίηση της λέξης από πρώην και νυν μέλη του κινήματος, ο όρος έχασε την αρχική αρνητική σημασία του.

 Από το δικαίωμα στην ψήφο στη σεξουαλική απελευθέρωση

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, όταν οι νέοι «αποφάσισαν» (με λίγη πεφωτισμένη βοήθεια φυσικά κι αυτοί) να κάνουν έρωτα παρά πόλεμο, αυτό για τα κορίτσια ήταν και το πιο δυνατό κεφάλαιο της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Θεωρήθηκε σαν «αναβάθμιση της θέσης της γυναίκας» το να μπορεί να έχει πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους και μάλιστα πολλές φορές και ταυτόχρονα. Τα κοινόβια των χίπις ήθελαν μαζί με το τσιγαριλίκι που μοιράζονταν, να μοιράζονται και τους συντρόφους. Μια τζούρα ο καθένας και πάμε παρακάτω. Και τίνος είναι, βρε γυναίκα το παιδί; Ολονών μας!

Όμως τα παιδιά των λουλουδιών μαράθηκαν χωρίς να καταφέρουν να σταματήσουν τους πολέμους. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να «απελευθερώσουν» τη γυναίκα που σιγά σιγά έφτασε στις μέρες μας, εκείνη να έχει χάσει τη θηλυκότητα της, συμπαρασύροντας μαζί και τον ανδρισμό των αρσενικών. Μοντέλο UNISEX όχι μόνο στα ρούχα αλλά και στη συμπεριφορά. Η «επανάσταση» ενάντια στον «ευνουχισμό» από τους άντρες, είχε σαν αποτέλεσμα να ευνουχίσει τους ίδιους τους άντρες. Η γυναίκα από ποθητή έγινε κυνηγός και ο άντρας από κυνηγός έγινε είτε άτολμος και αμήχανος, είτε δειλός στο να αναλάβει ευθύνες και δέσμευση, βολεύτηκε πίσω από την ισότητα. Ακολούθησε η μόδα του εύκολου διαζυγίου, η αποποινικοποίηση της μοιχείας, πλήθυναν οι μονογονικές οικογένειες. Ποιος βλάφτηκε απ’ όλη αυτή την «επανάσταση»; Ο θεσμός της οικογένειας που είναι το βασικό κύτταρο κάθε κοινωνίας. Στόχος επετεύχθη!

Ο Ρόκφελερ σε συνέντευξή του δήλωσε απλά και ξάστερα τους λόγους που τα ιδρύματα του στήριξαν την ισότητα των δυο φύλων. Το κάναμε για δυο λόγους, είπε. Ο ένας γιατί ο μισός πληθυσμός που δεν δούλευε (οι γυναίκες) δεν φορολογούντο, κι ο άλλος, γιατί όταν η γυναίκα δουλεύει, τα παιδιά πηγαίνουν από νωρίς στα σχολεία και τους σταθμούς, κι έτσι, μακριά από τη μάνα, μπορούμε να ελέγχουμε καλύτερα το μεγάλωμα τους μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος που είναι διαμορφωμένο όπως θέλουμε εμείς. Το όλο σκεπτικό, θυμίζει απόσπασμα από «Τα πρωτόκολλα των γηραιών της Σιών» των οποίων η γνησιότητα αμφισβητείται από πολλούς, το αποτέλεσμα τους όμως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν…

Οι κοινωνίες δεν σώζονται με απαγορεύσεις, αλλά με παιδεία και αληθινή πνευματικότητα, κάτι που επιμελώς οι άρχοντες των εθνών αποφεύγουν να προσφέρουν στους λαούς για περισσότερο έλεγχο. Συχνά ακούμε για το πόσο καταπιεσμένες είναι οι γυναίκες του Αραβικού κόσμου, ή του Ασιατικού, ή της Αφρικής. Όμως και οι γυναίκες του δυτικού και υποτιθέμενα ανεπτυγμένου κόσμου πέφτουν οι ίδιες θύματα από μόνες τους σε μια καλοστημένη παγίδα. Η μόδα του «όλα έξω» προκαλεί έξαρση βιασμών και κακοποίησης που τα παγκόσμια δικαστήρια (και τι να τα κάνεις άμα έχει γίνει το κακό) δεν δικαιώνουν τα θύματα, αφού τις περισσότερες φορές τα θύματα χαρακτηρίζονται σαν «να τα ήθελαν»! Πολλές είναι οι φορές που τη δουλειά σε μια επιχείρηση την παίρνει η πιο σέξι, η οποία μετά κλαίγεται για σεξουαλική παρενόχληση από το αφεντικό. Ή… την δέχεται αδιαμαρτύρητα προκειμένου να «χτίσει» καριέρα. Άρα, κάνει δυο δουλειές, μόνο που πληρώνεται για μια. Η άλλη που είναι και το πιο αρχαίο επάγγελμα προσφέρεται σαν μπόνους προς το αφεντικό γιατί την επέλεξε, είτε σαν γραμματέα, είτε σαν ανερχόμενο αστέρι. Και φυσικά, όταν (και αν) εκείνη «αναρριχηθεί», βάσει της ισότητας και αν το επιθυμεί, μπορεί κι εκείνη να κάνει το ίδιο.

 

Από το δικαίωμα του εκλέγειν στο δικαίωμα του εκλέγεσθαι.

Οι σουφραζέτες πάλεψαν σκληρά για να πετύχουν το δικαίωμα των γυναικών στην ψήφο. Και μετά ήρθε και η συμμετοχή στην πολιτική. Όμως κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτές που καταφέρνουν να κάνουν καριέρα είναι και οι λιγότερο «γυναίκες΄ με την παλιά έννοια, την κλασική αξία -της γυναίκας μάνας, τρυφερής αδελφής, πιστής και υπομονετικής συζύγου.

Δεν είναι ο ανδροκρατούμενος κόσμος που επιλέγει να προωθήσει γυναίκες πολιτικούς που στην πλειοψηφία τους μοιάζουν με άντρες, αλλά το σύστημα, που θέλει να έχει για τα μάτια και εκπροσώπους του γυναικείου φύλου αλλά μόνο εξωτερικά. Χρησιμοποιεί τη δύναμη της γυναίκας, για να την στρέψει εναντίον και των δυο φύλων.

 

Τα… θηλυκά της πολιτικής.

Αλλιώς πως μια γυναίκα μπορεί να στέλνει κάποιας άλλης τα παιδιά να πολεμήσουν μεταξύ τους, να κόψει μισθούς από οικογένειες μέχρι πείνας, να στερήσει ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα; ΔΕΝ είναι στη φύση του σωστού άντρα κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον σε εκείνη της γυναίκας! Είναι μονάχα στη φύση του ανθρώπου -κάθε φύλου- που παραμένει πνευματικά χαμηλά, άπληστος, αδίστακτος και κυνικός.

Και στην τελική, τώρα που έχει «δικαίωμα» να ψηφίζει, έχει στ’ αλήθεια αυτό το δικαίωμα; Ούτε αυτή, αλλά ούτε κι ο άντρας δίπλα της, αν είναι τυχερή να έχει κάποιον!

Το δικαίωμα στη δημοκρατία παγκοσμίως καταργείται έμμεσα και στα δυο φύλα, με ισχυρή προπαγάνδα, έλλειψη ενημέρωσης και ανύπαρκτους ορθά πολιτικούς εκπροσώπους. Άρα, έχει απλά ισότητα στην ψευδαίσθηση.

Πλούσια από εμπειρία, φτωχή από επιλογές, η γυναίκα φορτωμένη με πολλές υποχρεώσεις, καλείται να ξαναβρεί τον παλιό καλό της εαυτό. Η βιομηχανική επανάσταση τέλειωσε προ πολλού και την θέση της πήρε η πτώση της παραγωγής και η ανεργία, τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες. Πίσω από έναν πετυχημένο άντρα κρυβόταν μια γυναίκα, που αντικαταστάθηκε με το ντελίβερι, τον φούρνο μικροκυμάτων, τις έτοιμες παιδικές τροφές γεμάτες χημικά και μεταλλαγμένα, τους παιδικούς σταθμούς και τις μπέιμπι σίτερ πολλές φορές κι από χώρες μακρινές.

Τώρα που γίναμε όλοι «ίσοι» οι κοινωνίες πήγαν προς το καλύτερο; Αφήστε… μην μου απαντάτε. Ξέρω ότι μπορεί και κάποιες φίλες που διαβάζουν το άρθρο μου να έχουν ίσως αντιρρήσεις. Να ζουν ακόμα με τη λαχτάρα της καριέρας και της αίσθησης ανεξαρτησίας που μπορεί να προσφέρει η δουλειά και η υποτιθέμενη ισότητα. Αλλά όσο οι κοινωνίες αργούν να ωριμάσουν και να διεκδικήσουν την πραγματική ισότητα που είναι στην πνευματικότητα, όπου ο καθένας θα ξέρει τι και πως πρέπει να κάνει ανεξάρτητα με το φύλο, οι παλιές καλές αξίες δείχνουν πιο αποτελεσματικές και πιο δοκιμασμένες. Κράτησαν τα σπίτια ορθά και τα δέντρα ανθισμένα.

Μέχρι να έρθει η πραγματική αλλαγή, η παράδοση είναι οι ρίζες και τα θεμέλια. Κρατηθείτε όσο μπορείτε από αυτήν. Είναι ο μόνος τρόπος να νικηθεί η παγκοσμιοποίηση και το κλαμπ των πεφωτισμένων με τα διεστραμμένα τους τα σχέδια.

Από: AllNewz