Δαν.θ:26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.
Το παραπάνω εδάφιο αναφέρεται στον Αντίχριστο, σαν τον ηγούμενο που θα
έρθει, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι από το έθνος που κατέστρεψε την
Ιερουσαλήμ. Ιστορικά αυτό ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οπότε θα είναι κατά
κύριο λόγο Ρωμαίος.
Πολλοί προτείνουν ότι ο Αντίχριστος θα
βγει από τη Ρώμη με βάση το εδάφιο αυτό. Ωστόσο, αν το ψάξουμε περισσότερο, θα
δούμε ότι η εθνικότητα του Αντίχριστου δεν είναι Ρωμαϊκή, αλλά Μέσης Ανατολής,
και θα εξετάσουμε τις Γραφές που στηρίζουν αυτή την άποψη.
Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ είδε σε όνειρο μια εικόνα, και ο Δανιήλ αποκάλυψε το νόημα του ονείρου του:
Δαν.β:31-35 Συ, βασιλεύ, εθεώρεις και ιδού, εικών μεγάλη· εξαίσιος ήτο εκείνη η εικών και υπέροχος η λάμψις αυτής, ισταμένης ενώπιόν σου, και η μορφή αυτής φοβερά. Η κεφαλή της εικόνος εκείνης ήτο εκ χρυσού καθαρού, το στήθος αυτής και οι βραχίονες αυτής εξ αργύρου, η κοιλία αυτής και οι μηροί αυτής εκ χαλκού, αι κνήμαι αυτής εκ σιδήρου, οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρος δε εκ πηλού. Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού και κατεσύντριψεν αυτούς. Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος και ο χρυσός κατεσυντρίφθησαν ομού και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού· και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών· ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα και εγέμισεν όλην την γην.
Ιστορικά, το χρυσό κεφάλι αντιπροσωπεύει
την Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία, το στήθος και τα χέρια από άργυρο αντιπροσωπεύουν
την Μηδο-Περσική αυτοκρατορία, η κοιλιά και οι μηροί από χαλκό αντιπροσωπεύουν
την Ελληνική αυτοκρατορία, και τα πόδια εκ σιδήρου αντιπροσωπεύουν τη Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία.
Η ιστορική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε,
επειδή έγινε πολύ μεγάλη για να κυβερνηθεί αποτελεσματικά. Το δυτικό πόδι
τελικά έπεσε, αλλά το ανατολικό πόδι συνεχίστηκε σαν Βυζαντινή αυτοκρατορία για
σχεδόν 1.000 χρόνια, με το Βασίλειο να επικεντρώνεται στην Τουρκία. Οι Οθωμανοί
κατέλαβαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία κοντά στο γύρισμα του 14ου αιώνα,
και κυβέρνησαν μέχρι το 1920. Ως εκ τούτου, τα δύο πόδια εκ σιδήρου στο όνειρο
του Ναβουχοδονόσορα αντιπροσωπεύουν την διαιρεμένη αυτοκρατορία που εμφανίζεται
στον παρακάτω χάρτη (Δαν.β:33):
Δαν.β:41-44 Περί δε του ότι είδες τους πόδας και τους δακτύλους, μέρος μεν
εκ πηλού κεραμέως, μέρος δε εκ σιδήρου, θέλει είσθαι βασιλεία διηρημένη· πλην
θέλει μένει τι εν αυτή εκ της δυνάμεως του σιδήρου, καθώς είδες τον σίδηρον
αναμεμιγμένον μετά αργιλλώδους πηλού. Και καθώς οι δάκτυλοι των ποδών ήσαν
μέρος εκ σιδήρου και μέρος εκ πηλού, ούτως η βασιλεία θέλει είσθαι κατά μέρος
ισχυρά και κατά μέρος εύθραυστος. Και καθώς είδες τον σίδηρον αναμεμιγμένον
μετά του αργιλλώδους πηλού, ούτω θέλουσιν αναμιχθή διά σπέρματος ανθρώπων· πλην
δεν θέλουσιν είσθαι κεκολλημένοι ο εις μετά του άλλου, καθώς ο σίδηρος δεν
μιγνύεται μετά του πηλού. Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει
αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και
η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και
συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας,
Ανακαλύπτουμε στο παραπάνω απόσπασμα, ότι
ο Κύριος θα καταστρέψει αυτό το τέταρτο Βασίλειο όταν επιστρέψει για να εγκαθιδρύσει
την Βασιλεία Του στην γη. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τελικά κατέρρευσε, αλλά δεν
κατακτήθηκε από άλλη αυτοκρατορία. Επίσης, ο Κύριος δεν εγκαθίδρυσε την
Βασιλεία Του μετά την κατάρρευση της Ρώμης. Αυτό δείχνει ότι η Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία και το τέταρτο βασίλειο θα επανέλθουν στους έσχατους καιρούς,
οδηγώντας στην επιστροφή του Κυρίου. Τα πόδια της εικόνας που είναι αναμεμιγμένος
σίδηρος και πηλός στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορα, αντιπροσωπεύουν την βασιλεία
του αντίχριστου. Με βάση το παρακάτω εδάφιο, που αναφέραμε στην αρχή, ο Αντίχριστος
θα προκύψει από αυτή την αναζωπυρωμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία:
Δαν.θ:26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας
θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός του ηγουμένου, όστις
θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής
θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι
αφανισμοί.
Οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και
τον ναό, έτσι ο ηγούμενος που είναι ο Αντίχριστος, θα κατάγεται απ’ αυτούς που
κατέστρεψαν την πόλη και τον ναό. Το ερώτημα είναι, ποιοι ήταν οι Ρωμαίοι; Η
ιστορία δείχνει ότι η Ρώμη χορήγησε σε ορισμένες πόλεις της αυτοκρατορίας,
υπηκοότητα. Ο απόστολος Παύλος ήταν Ρωμαίος πολίτης, επειδή γεννήθηκε σε μία
από τις πόλεις που τους είχε χορηγηθεί υπηκοότητα:
Πράξ.κβ:25-28 Και καθώς εξήπλωσεν αυτόν δεδεμένον
με τα λωρία, ο Παύλος είπε προς τον παρεστώτα εκατόνταρχον· Είναι τάχα νόμιμον
εις εσάς άνθρωπον Ρωμαίον και ακατάκριτον να μαστιγόνητε; Ακούσας δε ο
εκατόνταρχος, υπήγε και απήγγειλε προς τον χιλίαρχον, λέγων· Βλέπε τι μέλλεις
να κάμης· διότι ο άνθρωπος ούτος είναι Ρωμαίος. Προσελθών δε ο χιλίαρχος, είπε
προς αυτόν· Λέγε μοι, συ Ρωμαίος είσαι; Ο δε είπε· Ναι. Και απεκρίθη ο
χιλίαρχος· Εγώ διά πολλών χρημάτων απέκτησα ταύτην την πολιτογράφησιν. Ο δε Παύλος
είπεν· Αλλ' εγώ και εγεννήθην Ρωμαίος.
Με τον καιρό, η Ρώμη επέκτεινε την
υπηκοότητα στο μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορίας. Να γιατί:
«Στην
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η ιθαγένεια της πόλης επεκτάθηκε από μικρής κλίμακας κοινότητες
σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, η
ιθαγένεια ήταν μια πολύτιμη σχέση η οποία δεν επεκτάθηκε ευρέως. Οι Ρωμαίοι
κατάλαβαν ότι η παραχώρηση ιθαγένειας σε ανθρώπους από όλη την αυτοκρατορία
νομιμοποιούσε την ρωμαϊκή αρχή πάνω στις κατακτημένες περιοχές. Καθώς πέρασαν
οι αιώνες, η ιθαγένεια δεν ήταν πλέον καθεστώς πολιτικής υπηρεσίας, αλλά είχε
μειωθεί σε δικαστική προστασία και έκφραση της αρχής και του δικαίου».
Έτσι βλέπουμε ότι η Ρωμαϊκή ιθαγένεια δεν
περιορίστηκε στην Ρώμη, αλλά χορηγήθηκε σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων σε όλη
την αυτοκρατορία. Σε αυτή την περίπτωση, οι άνθρωποι που κατέστρεψαν την πόλη
και το ιερό ήταν Ρωμαίοι, αλλά όχι απαραίτητα από τη Ρώμη. Στην πραγματικότητα,
ο Ρωμαϊκός στρατός συνήθως δεν αποτελούνταν από Ρωμαίους στρατιώτες, αλλά από
ανθρώπους από διάφορες περιοχές, με επικεφαλής τους Ρωμαίο στρατηγό, και
ονομάζονταν «λεγεώνες». Ακόμη συμπεριλάμβαναν μη Ρωμαίους πολίτες που θα
μπορούσαν να ανταμειφθούν με την Ρωμαϊκή ιθαγένεια μετά την ολοκλήρωση της
στρατιωτικής τους υπηρεσίας. Αυτό ήταν απαραίτητο, επειδή με το τεράστιο
μέγεθος της αυτοκρατορίας δεν υπήρχαν αρκετοί στρατιώτες από τη Ρώμη για να
πάνε παντού. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που κατέστρεψαν τον ναό ήταν υπό την
ηγεσία του ρωμαϊκού Στρατηγού Τίτου, αλλά ήταν πιθανώς από την περιοχές γύρω
από το Ισραήλ. Αυτό δείχνει ότι ο Αντίχριστος μπορεί να προέρχεται από μια
περιοχή στην Μέση Ανατολή.
Ο Δανιήλ ονειρεύτηκε και αυτός τα τέσσερα
βασίλεια, όπως ο Ναβουχοδονόσωρ, αλλά τα έβλεπε σαν τέσσερα ζώα αντί για
τέσσερα μέρη ενός αγάλματος. Όπως ξέρουμε από την Αποκ.ιβ:3, αυτά τα τέσσερα
βασίλεια είναι τα τέσσερα κέρατα που εξόρισαν τον εβραϊκό λαό από το Νότιο
Βασίλειο του Ιούδα (Ζαχ.α:18-21). Η ιστορία έχει δείξει ότι αυτά τα τέσσερα
κέρατα, ή βασίλεια, είναι: Βαβυλώνα (λιοντάρι), Mηδο-Περσία (αρκούδα), Ελλάδα (λεοπάρδαλη), και η Ρώμη
(τρομερόν και καταπληκτικόν και ισχυρόν σφόδρα).
Ο Ιωάννης περιγράφει το τέταρτο θηρίο στο
όνειρο του Δανιήλ, να έχει μέρη από τα τρία πρώτα θηρία:
Δαν.ζ:4-7 Το πρώτον ήτο ως λέων και είχε πτέρυγας
αετού· εθεώρουν εωσού απεσπάσθησαν αι πτέρυγες αυτού, και εσηκώθη από της γης
και εστάθη επί τους πόδας ως άνθρωπος, και καρδία ανθρώπου εδόθη εις αυτό. Και
ιδού, έπειτα θηρίον δεύτερον όμοιον με άρκτον, και εσηκώθη κατά το εν πλάγιον,
και είχε τρεις πλευράς εν τω στόματι αυτού μεταξύ των οδόντων αυτού· και έλεγον
ούτω προς αυτό· Σηκώθητι, κατάφαγε σάρκας πολλάς. Μετά τούτο εθεώρουν και ιδού,
έτερον ως λεοπάρδαλις, έχον επί τα νώτα αυτού τέσσαρας πτέρυγας πτηνού· το
θηρίον είχεν έτι τέσσαρας κεφαλάς· και εδόθη εξουσία εις αυτό. Μετά τούτο είδον
εν τοις οράμασι της νυκτός και ιδού, θηρίον τέταρτον, τρομερόν
και καταπληκτικόν και ισχυρόν σφόδρα· και είχε μεγάλους σιδηρούς οδόντας·
κατέτρωγε και κατεσύντριβε και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού· και
αυτό ήτο διάφορον πάντων των θηρίων των προ αυτού· και είχε δέκα κέρατα.
Αποκ.ιγ:1,2 Και εστάθην επί την άμμον της
θαλάσσης· και είδον θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης, το οποίον είχε κεφαλάς
επτά και κέρατα δέκα, και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας
κεφαλάς αυτού όνομα βλασφημίας. Και το θηρίον, το οποίον είδον, ήτο όμοιον με
πάρδαλιν, και οι πόδες αυτού ως άρκτου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος·
και έδωκεν εις αυτό ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και
εξουσίαν μεγάλην.
Το θηρίο στην όραση του Ιωάννη
αντιπροσωπεύει τόσο την αναζωπυρωμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όσο και το τέταρτο
θηρίο στο όνειρο του Δανιήλ, και αντιπροσωπεύει επίσης τον Αντίχριστο, καθώς μετέπειτα
αποσπάσματα περιγράφουν αυτό το θηρίο σαν βασιλιά που κυβερνά την αναβιωμένη βασιλεία
(Αποκ.ιγ:4-7, ιζ:8-14). Δεδομένου ότι το θηρίο ενσωματώνει πτυχές των
προηγούμενων βασιλείων, τότε ίσως η γενεαλογία του Αντίχριστου είναι κάπως
δεμένη με όλα αυτά τα βασίλεια. Θα το δούμε αργότερα.
Συνεχίζεται
