Οι μόνες πτυχές του δείπνου που μας έχουν δοθεί, βρίσκονται
στην Α ́ Κορ.ια:23-29:
«Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού. Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου».
Δεδομένης της διδασκαλίας του Παύλου σε αυτό το απόσπασμα, η
εκκλησία έχει πολύ λίγη ελευθερία να αλλάξει το τελετουργικό, με την προσθήκη
του πλυσίματος των ποδιών. Προσέξτε το εδ.23, όπου ο Παύλος λέει ότι «παρέλαβον
από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς», παρέδωσε δηλαδή ό,
τι ο Ιησούς ήθελε η Εκκλησία να κάνει, τα οποία ο Παύλος περιγράφει στη
συνέχεια στα εδάφια που ακολουθούν. Το πλύσιμο των ποδιών δεν βρίσκεται σε αυτή
τη περιγραφή, οπότε ούτε εμείς χρειάζεται να την συμπεριλάβουμε.
Προφανώς, το να επαναλάβουμε το πλύσιμο των ποδιών που έκανε
ο Ιησούς, δεν είναι λάθος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το κάνουμε κάθε
φορά που έχουμε δείπνο του Κυρίου.
Ο Ιησούς είπε και έκανε πολλά πράγματα εκείνο το βράδυ στο
ανώγειο, αλλά δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε ολόκληρο το βράδυ σαν
μέρος του δείπνου. Απλά επαναλαμβάνουμε τα μέρη που ο Ιησούς μας έδωσε εντολή
να επαναλάβουμε.
Ως εκ τούτου, η περίπτωση του πλυσίματος των ποδιών πριν από
το δείπνο, αυτή η πρακτική δεν αναφέρεται στην Γραφή για την Εκκλησία.
Επιπλέον, το Ιωάν.ιγ:14-15 δεν αποτελεί κατάλληλο αποδεικτικό
στοιχείο για την υπεράσπιση μιας τέτοιας εντολής. Το πλύσιμο των ποδιών ήταν
μια πρακτική εκείνων των ημερών που είχε να κάνει με τα ταξίδια με τα πόδια
στους χωματόδρομους. Πριν από κάθε γεύμα, ήταν σύνηθες για τον οικοδεσπότη του
σπιτιού να πλένονται από έναν υπηρέτη τα πόδια των καλεσμένων. Ο Ιησούς
εκπλήσσει τους μαθητές Του, αναλαμβάνοντας τη θέση του υπηρέτη γι’ αυτούς. Το
κάνει αυτό για κάποιο λόγο. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τη στιγμή του πλυσίματος των
ποδιών στο Ιωάν.ιγ, για να δείξει ένα μεγαλύτερο θέμα, ότι οι μαθητές Του
πρέπει έχουν μια στάση υπηρεσίας με ταπείνωση.
Προσέξτε στο εδ.15, ο Ιησούς αποκάλεσε εκείνη τη στιγμή «παράδειγμα»,
και τα παραδείγματα δίνονται για να τονίσουν μεγαλύτερες αρχές. Ο Ιησούς μας
καλεί να ακολουθήσουμε την αρχή που βρίσκεται πίσω από το παράδειγμα, όχι μόνο
την συγκεκριμένη πράξη. Ως εκ τούτου, ο Ιησούς δεν μας διέταξε να επαναλάβουμε
το τελετουργικό του πλυσίματος των ποδιών. Μας διέταξε να διατηρήσουμε μια
στάση ταπείνωσης μεταξύ μας, που εκφράστηκε με αυτό που έκανε.
Έτσι, αν μια εκκλησία κάνει το πλύσιμο των ποδιών σαν
ανάμνηση της στιγμής που ο Ιησούς υπηρέτησε τους μαθητές Του, αυτό δεν είναι
λάθος. Όμως, εάν το καθιερώσει σαν μέρος του δείπνου του Κυρίου, υπερβαίνει τα
όρια της Γραφής και την παρερμηνεύει.
