Η προς Κολοσσαείς επιστολή γράφτηκε για να δείξει στον πιστό την
επάρκεια και την πληρότητα που έχει εν Χριστώ, Κολ.β:10.
Εκείνος που γνωρίζει τον Χριστό και πορεύεται μαζί Του, δεν έχει
ανάγκη από τίποτα και δεν πρέπει να ζητάει από κανέναν, όλα εκείνα που ο Ιησούς
του υπόσχεται, δηλ. μια ζωή πλούσια, γεμάτη νόημα, σκοπό και αξία.
Και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι
Η έμφαση του εδαφίου αλλά και ολόκληρης της επιστολής είναι στο
μοναδικό και ασύγκριτο σε μεγαλείο πρόσωπο του Ιησού. Ας το προσέξουμε. Όχι
απλά, τι ευλογίες και προνόμια έχω, αλλά από ποιον τα παίρνω, και κάτω από
ποιες προϋποθέσεις και συνθήκες.
Πέρα από την ελλιπή γνώση του προσώπου και του έργου του Ιησού,
σίγουρα μας λείπει και η γνώση της πνευματικής μας ταυτότητας:
Ποιος κίνδυνος παραμόνευε για τους πιστούς του πρώτου αιώνα;
Η εκκλησία των Κολοσσών κινδύνευε από τους ψευδοδιδασκάλους της
εποχής που την πολιορκούσαν λυσσαλέα. Ένα θανατηφόρο μείγμα Χριστιανισμού, Ιουδαϊκού
Νομικισμού και Ανατολικού Μυστικισμού απειλούσε επικίνδυνα την εκκλησία.
Η επιστολή γράφτηκε για έναν κύριο λόγο και σκοπό: Να τονιστεί η
ανωτερότητα και η υπεροχή του Ιησού Χριστού. Κοντά σ' αυτό το Μοναδικό, το
Υπερέχων, το Εξέχων, το Μεγαλειώδες πρόσωπο του Ιησού, είμαστε πλήρεις και
επαρκείς, δεν μας λείπει απολύτως τίποτα και δε χρειαζόμαστε τίποτα. Έχουμε τον
Χριστό, τα έχουμε όλα.
Ας εντρυφήσουμε για λίγο στο θεϊκό μεγαλείο του Ιησού, στην
Κολοσσαείς κεφάλαιο 1, τονίζοντας ότι ο Χριστός μας είναι:
Σωτήρας (εδ.13-14), μας ελευθέρωσε, μας μετέφερε στη βασιλεία Του,
μας απολύτρωσε, μας συγχώρεσε τις αμαρτίες.
Αιώνιος Θεός (εδ.15), ο άχρονος που μπήκε στην τροχιά του χρόνου.
Δημιουργός (εδ.16-17). Υπήρχε πριν από την δημιουργία, εδ.15,
δημιούργησε τα πάντα, εδ.16α, όλα υπάρχουν γι' Αυτόν εδ.16β, και συγκρατεί τα
πάντα, εδ.17. Όχι μόνο από την ανυπαρξία έφερε τα πάντα στην ύπαρξη, είναι
δηλαδή η δημιουργική αιτία, αλλά Αυτός είναι ακόμα κυβερνήτης και συντηρητής
καθώς επίσης και ο σκοπός της δημιουργίας, εδ.16β.
Κεφαλή της εκκλησίας (εδ.18). Πολύ απλά είναι το αφεντικό της.
Επομένως ο Ιησούς μας δεν είναι κάποιος μικρός και αδύναμος
θεούλης αλλά ο Ίδιος ο Πατέρας, εδ.15α.
Δεν είναι πρωτόκτιστος αλλά πρωτότοκος, εδ.15β. Πρώτος σε βαθμίδα
και σπουδαιότητα, πρώτος και μοναδικός. Πρώτος σε όλα.
Δεν είναι κτίσμα αλλά δημιουργός, κτίστης, εδ.16. Ότι υπάρχει
είναι πλασμένο δι' Αυτού και δι' Αυτόν, και Αυτός πρέπει να είναι πρώτος σε
κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας, εδ.18.
Είναι αυτός ο Αληθινός Θεός, α:19, ο Κύριος της ζωής σου, β:6;
Αυτός που πρωτεύει «εν πάσιν», που έχει όλες τις πρωτιές, πρωτεύει
στη ζωή σου;
Είναι η πρώτη σου αγάπη; Το πρώτο σκίρτημα της καρδιάς σου; Τον
αγαπάς άνευ όρων και ορίων; Αγαπώ το Χριστό σημαίνει ζω για Εκείνον ζω Εκείνον.
- Είναι η πρώτη επιθυμία και η λαχτάρα σου;
- Είναι το πρώτο μέλημα και το πρώτο ενδιαφέρον σου;
- Είναι πρώτος στον χρόνο σου, στις συζητήσεις σου;
- Είναι πρώτος και μάλιστα άνευ συναγωνισμού;
- Είναι η σημαντικότερη προτεραιότητα της ζωής μας; Πρώτος πάντοτε και σε όλα;
Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο πρέπει να χτίσουμε πάνω στον άγιο λόγο
και τις πανέμορφες επιταγές Του τη ζωή μας ολόκληρη, Κολ.β:6, κατανοώντας ότι η
σωτηρία δεν είναι ούτε απόφαση στιγμής, ούτε πράξη στιγμής.
Είναι απόφαση ζωής, δέσμευση ζωής.
Η πόλη των Κολοσσών, ήταν χτισμένη στην κοιλάδα του ποταμού Λύκου,
νοτιοδυτικά της Φρυγίας, στη Μ. Ασία. Βρίσκονταν δηλ. σε μία σεισμόπληκτη
περιοχή. Γι' αυτό και το «τεθεμελιωμένοι, στερεοί και μη μετακινούμενοι» στο α:23.
Σφόδρα σεισμόπληκτη είναι και η δική μας εποχή. Απαιτείται ανεπιφύλακτη
και ολόκαρδη πίστη στα λόγια του Κυρίου.
Πιστεύω στον Θεό σημαίνει Τον εμπιστεύομαι ανεξάρτητα από τις
ενδείξεις και τις περιστάσεις και Τον υπακούω ανεξάρτητα από τις συνέπειες.
Πιστεύω στον Θεό σημαίνει βασίζομαι στον Θεό, αφιερώνω και αναθέτω τα πάντα σ'
Εκείνον. Όχι πίστη στην πίστη μου, πίστη στα πνευματικά μου αποθέματα, αλλά
πίστη στον Πιστό.
Η απόλυτη εμπιστοσύνη μας στον Κύριο, είναι ο δικός μας
αντισεισμικός εξοπλισμός στη σεισμική εποχή που ζούμε. Ναι, είμαστε οστράκινα
σκεύη, χωματένιες υπάρξεις, αλλά ταυτόχρονα πήλινα σκεύη ψημένα στο υπερφυσικό
καμίνι του Κυρίου. Είμαστε προορισμένοι για χρήση και όχι για επίδειξη, όπως
για παράδειγμα οι εύθραυστες πορσελάνες. Γι' αυτό αντέχουμε όσο αντέχουμε.
Είμαστε πιο δυνατοί από το σίδηρο και πιο αδύνατοι από το γυαλί.
Ο εχθρός θα κάνει τα πάντα για να αχρηστεύσει τη ζωή μας, Ιωαν.ι:10α.
Ορισμένες φορές θα έρθει εναντίον μας σαν πεινασμένο λιοντάρι, Α’ Πετρ.ε:8. Αν
δεν τα καταφέρει έτσι, τότε αλλάζοντας τακτική θα προσπαθήσει να μας παγιδεύσει
σαν πανούργος όφις, Β’ Κορ.ια:3. Θα κάνει κατά μέτωπο επίθεση ή θα μας
πολεμήσει ύπουλα. Θέλει να μας ξεγελάσει, να μας παραπλανήσει, να μας συλλάβει.
Η λέξη συλαγωγώ σημαίνει αρπάζω κάτι σαν λάφυρο, Κολ.β:8. Οι υποσχέσεις του
είναι ακάλυπτες επιταγές. Αντιστάσου με όλες τις δυνάμεις σου. Στο κάτω κάτω,
αν υπάρχουν αντιστασιακοί, εμείς είμαστε οι γνησιότεροι.
Θα κάνει λοιπόν το παν να σε επηρεάσει, να σε διαβρώσει ηθικά, να
καταπολεμήσει την αγνότητα σου, την τιμιότητα σου, τη δικαιοσύνη σου, τις
Βιβλικές αρχές σου, να απομυζήσει κάθε τι από μέσα σου που σχετίζεται με την
πνευματικότητα σου. Προσοχή στις ανθρώπινες φιλοσοφίες και τα στοιχεία του
κόσμου τούτου, τα μολυσμένα νερά του εχθρού. Δυστυχώς, τα πνευματικά ναυάγια
είναι πάρα πολλά γύρω μας.
Η αμαρτία παραμορφώνει. Είναι για την ψυχή ό,τι η μόλυνση για το
περιβάλλον. Στις ημέρες μας το κακό ξεχείλισε. Έγινε κατακλυσμιαίο.
Δοξάζουμε όμως τον Θεό γιατί ενώ η αμαρτία παραμορφώνει, ο Ιησούς
μεταμορφώνει. Προ Χριστού η αμαρτία ήταν ανίατο νόσημα. Τώρα είναι ιάσιμη.
Αν είσαι και εσύ σε πτώση, κάνε τώρα το άλμα της μετάνοιας. Γίνε
από ισοβίτης ουρανοπολίτης. Η ήττα είναι απλώς ένα σύνθημα για να προχωρήσουμε.
Μην επιτρέψεις να υποταχθεί το αιώνιο στο προσωρινό, το παροδικό
στην εφήμερη λάμψη. Το άυλο στο υλικό, ο Ουρανός στον υπόνομο.
Μια μοιρασμένη καρδιά και ζωή προσφέρει μια ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ Χριστού. Είναι
Χριστιανισμός ντεκαφεϊνέ.
Προσέξτε. Ο σατανάς είναι ο πατέρας του ανάμεικτου. Όχι λοιπόν δύο
πρόσωπα. Ακόμα, μη χωρίζεις τη ζωή σου σε διαμερίσματα. Στη ζωή του πιστού δεν
υπάρχουν περίοδοι ή περιοχές που να μην μπορούν να ενταχθούν στη σχέση του με
τον Θεό. Ούτε βέβαια ΑΨΟΓΗ εξωτερική συμπεριφορά αλλά άψυχη. Να είσαι
Πυριφλεγής Χριστιανός, (πυρ+φλέγω: βγάζω φλόγες, είμαι πυρακτωμένος). Η καρδιά
σου να είναι ηφαίστειο. Να κοχλάζει-βρασμός, ζέση, πυράκτωση, σπιρτάδα όχι πλαδαρότητα-
από αγάπη για το Χριστό.
