...να έχω ζήλο να γίνω σαν Εκείνον...

 

Γαλάτες δ:19

Τεκνία μου, διά τους οποίους πάλιν είμαι εις ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν υμίν·

  

Πρότυπα. Μοντέλα. Μια γρήγορη ματιά στις εκπομπές της τηλεόρασης μας δίνει την εικόνα των ημερών μας. Οι μέρες μας δυστυχώς δεν έχουν ήρωες, έχουν διάσημους, έχουν προσωπικότητες. Δεν έχουν ήρωες, αλλά celebrities.

Οι μέρες μας δεν έχουν για πρότυπα ανθρώπους που βγήκαν από τα όρια τους και πρόσφεραν για το γενικό καλό. Έχουν ανθρώπους που έγιναν γνωστοί λόγω των media, ή κάποιου φυσικού χαρίσματος με το οποίο τους προίκισε ο Θεός. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Aν πας στο δωμάτιο κάποιου νέου, θα βρεις διάσημους και όχι ήρωες γιατί απλά είναι είδος υπό εξαφάνιση. 

Ο διάσημος είναι διάσημος επειδή ασχολείται με τον εαυτό του και έγινε γνωστός προσφέροντας ως επί το πλείστον διασκέδαση. Ο ήρωας έγινε ήρωας επειδή ξέχασε τον εαυτό του και ρίσκαρε για τους άλλους επειδή είχαν κάποια ανάγκη.

Ο Χριστός έδωσε τον εαυτό του για μας, για να μας καθαρίσει από κάθε ανομία. Ο Ιησούς δεν είναι ήρωας. Είναι ο Θεός εν σαρκί!! Αυτό είναι αλήθεια. Ο Χριστός ήρθε για να μας προσφέρει συγχώρεση όταν με μετάνοια και πίστη την ζητήσουμε. Ήρθε και πήρε από πάνω μας την ενοχή και την κατάρα της αμαρτίας.

Ρωμ.γ:22-25, «δικαιοσύνη δε του Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας· διότι δεν υπάρχει διαφορά· επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού, τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων διά της μακροθυμίας του Θεού».

Ο Χριστός έγινε το μέσο εξιλέωσης των αμαρτιών μας. Πάνω στον σταυρό η δίκαιη οργή του Θεού εξαιτίας των αμαρτιών μας, εξευμενίστηκε. Η δικαιοσύνη  του Άγιου Θεού ικανοποιήθηκε. Ο ένας πέθανε για χάρη των πολλών.

«Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ης.νγ:5).

Ο λόγος του Θεού όμως, μας βεβαιώνει πως η σωτηρία δεν σταματάει εκεί. Ξεκινάει από εκεί. Η Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη, τα ευαγγέλια και οι επιστολές μας διδάσκουν πως η πρόσκληση του Χριστού δεν αφορά μόνο το τι θα μας συμβεί αφού πεθάνουμε. Περιλαμβάνει και το πως ζούμε τώρα.

Ο Χριστός δεν ικανοποιείται με το να γεννηθούμε στη Βασιλεία Του. Αυτή είναι η αρχή. Όπως όμως κάθε πατέρας και κάθε μητέρα έχουν την προσδοκία και τη λαχτάρα να δουν το παιδί τους να μεγαλώνει, να ωριμάζει, να ανεξαρτητοποιείται, το ίδιο ο Ουράνιος Πατέρας μας.

Ο Χριστός δε με σώζει απλά για να ξέρω που θα πάω, όταν πεθάνω. Η σωτηρία δεν είναι μόνο το εισιτήριο για τον ουρανό. Η χάρη Του αγγίζει και τη ζωή μου σήμερα.

Τίτ.β:11-14 «Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων».

Η χάρη που σώζει, διδάσκει κιόλας. Η χάρη που μας έφερε στον σταυρό του Χριστού να ζητήσουμε σωτηρία, δεν μένει αδρανής μετά. Μας διδάσκει να ζούμε αλλιώς. Να αρνηθούμε την ασέβεια, να αρνηθούμε τις επιθυμίες που έχει ο κόσμος και να ζήσουμε με σοφία με δικαιοσύνη και ευσέβεια, περιμένοντας τον Χριστό να μας αρπάξει. Μας παίρνει από την ασέβεια και μας πηγαίνει στο άλλο άκρο, στην ευσέβεια.

Ο Χριστός λοιπόν μας συγχωρεί, μας καθαρίζει και θέλει να κάνουμε καλά έργα και μάλιστα να είμαστε ζηλωτές γι’ αυτά. Να τα επιδιώκουμε, να τα κυνηγάμε, να κουραζόμαστε γι’ αυτά.

Έτσι φανερώνεται και η σωτηρία μας. Έτσι αποδεικνύεται, γιατί είναι εύκολο να λέει κανένας ότι πιστεύει. Η πίστη όμως χωρίς τα έργα, λέει η Γραφή, είναι νεκρή. Δεν υπάρχει με άλλα λόγια. Ο Χριστός με το αίμα Του με καθαρίζει από νεκρά έργα, για να κάνω καλά έργα. Έργα που τα έχει ετοιμάσει εκείνος από πριν για να περπατήσω σ’ αυτά.

Ο Χριστός λοιπόν με καθαρίζει για να επιδεικνύω σπουδή στα έργα που τον δοξάζουν. Και καθώς το κάνω αυτό, καθώς Τον υπηρετώ, αυτός είναι και ο τρόπος για να δείχνω πως περιμένω να ξαναέρθει.

Δεν είναι τυχαίο που στην επιστολή προς Τίτο, στα εδάφια που διαβάσαμε το να ζω με σωφροσύνη, δικαιοσύνη και ευσέβεια, είναι ο τρόπος να περιμένω τη μακάρια ελπίδα, και την επιφάνεια της δόξας τού μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

 Η λέξη προσμένοντας είναι μετοχή. Δείχνει αν θέλετε τον τρόπο. Τι πρέπει να κάνω περιμένοντας το Χριστό να έρθει πάλι; Να ζω με σοφία, δικαιοσύνη, ευσέβεια, να έχω ζήλο για καλά έργα.

Όλα αυτά σημαίνουν πως τελικά ο Χριστός με καθαρίζει για να γίνω σαν κι Εκείνον.

Γιατί να θέλω να μοιάσω σε κάποιον που πέθανε και ενώ πρόσφερε στους ανθρώπους το καλύτερο, κατέληξε προδομένος, μόνος, να υποφέρει και οι άνθρωποι να Τον χλευάζουν; Γιατί να θέλω να μοιάσω σε κάποιον όταν δεν περάσω εδώ τουλάχιστον τόσο καλά, όσο περνούν οι άλλοι;

Η απάντηση είναι πολύ απλή, «γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς». Γιατί αν είμαι αναγεννημένος, αν ο Θεός μου έχει ανοίξει τα μάτια, έχω δει την αλήθεια. Και τώρα δε μπορώ να ξεφύγω από την αλήθεια. Θα ήταν υποκριτικό να το κάνω.

Κάποτε πολλοί από τους μαθητές του Χριστού στράφηκαν πίσω και δεν τον ακολουθούσαν. Και ο Χριστός τους είπε:

«Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε; Απεκρίθη λοιπόν προς αυτόν ο Σίμων Πέτρος· Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και ημείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ιωάν.ς:67-69).

Τα λόγια αυτά ήρθαν σε μια καθοριστική στιγμή. Οι άνθρωποι δεν πίστευαν ότι ο Χριστός, ο γιος του Ιωσήφ, όπως τον ήξεραν, μπορούσε να είναι ο Μεσσίας. Ο Χριστός τους έχει πει πως ο ίδιος είναι το ψωμί το αληθινό που κατέβηκε από τον ουρανό. Τους είπε πως όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν θα πεινάσει και δε θα διψάσει ποτέ. Και οι άνθρωποι δεν ήθελαν να το δεχτούν.

Οι μαθητές όμως, παρόλο που στον κόσμο φάνηκαν σκληρά τα λόγια, «να φάτε τη σάρκα μου, να πιείτε το αίμα» τα κατάλαβαν σωστά. Κατάλαβαν πως ο Χριστός τους καλεί σε κοινωνία μαζί Του. Και δε θέλησαν να φύγουν. Είχαν πιστέψει και γνώρισαν πως Αυτός ήταν ο Χριστός, ο γιος του ζωντανού Θεού. Όταν γνωρίσεις την αλήθεια δε μπορείς να την κλωτσήσεις μακριά. Σε αιχμαλωτίζει.

Ποια είναι αυτή η αλήθεια για την οποία μιλάμε; Είναι πως ο σκοπός του Θεού για τη ζωή μας δεν είναι σαν χριστιανοί να περνάμε καλά, όπως ο κόσμος το εννοεί. Ο σκοπός του Θεού για όλους μας είναι να μοιάσουμε στο Χριστό. Μας σώζει για να γίνουμε σαν τον Χριστό. Αυτό είναι τόσο διαφορετικό από αυτό που έχουμε στο νου μας που δεν το φανταζόμαστε. Ζούμε με την αντίληψη πως τώρα που σωθήκαμε ο Θεός πρέπει να μας εξυπηρετεί.

Πολύ συχνά μπερδευόμαστε, γιατί ο Θεός να επιτρέψει αυτό ή εκείνο; Παραπονιόμαστε γιατί δε μας δίνει αυτά που θέλουμε. Στο δικό μας νου, αυτά που ζητάμε είναι πάντα σωστά και δίκαια. Γιατί να μου πει ο Θεός  «ναι» στο ένα αίτημα και «όχι» σε ένα άλλο; Γιατί οι συγκεκριμένες δοκιμασίες και όχι κάποιες άλλες; Τι σχέδιο έχεις Θεέ μου για τη ζωή μου;

Όποιο και να είναι το συγκεκριμένο σχέδιο του Θεού για σένα, για μένα, για τον καθένα μας, υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής. Ο Θεός θέλει μέσα σε όλα τα παιδιά Του να μορφώσει τον Χριστό.

Ρωμ.η:29 «διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών»

Τεκνία μου, δια τους οποίους πάλιν είμαι εις ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν υμίν (Γαλ.δ:19).

Η σωτηρία ξεκινάει με τη συγχώρεση των αμαρτιών μου, και προχωράει στον αγιασμό. Αγιάζομαι σημαίνει γίνομαι σαν τον Χριστό. Και το να γίνω σαν το Χριστό σημαίνει να συμπεριφέρομαι, να σκέφτομαι όπως ο Χριστός. Δηλαδή;

Να έχω ζήλο να λατρεύω τον Θεό γνήσια και καθαρά. Να έχω ζήλο να υπηρετώ φίλους και εχθρούς. Να έχω ζήλο να προσεύχομαι. Να έχω ζήλο υπακοής ακόμη και όταν αυτή η υπακοή θα με οδηγήσει σε διωγμό και προβλήματα.

Να φέρομαι όπως ο Χριστός, σημαίνει όταν μου ζητάει κάποιος να πάω ένα μίλι, να πηγαίνω δύο. Όταν ένας συνάδελφος έχει ανάγκη, να χάσω την ώρα μου για να βοηθήσω. Όταν κάποιος μου ζητάει το σακάκι, να δίνω και το παλτό.

Να γίνομαι σαν το Χριστό σημαίνει να συγχωρώ τους εχθρούς μου. Να ευλογώ αυτούς που με καταρούνται και με αδίκησαν. Να πονάω για τον κόσμο που δεν γνωρίζει τον Χριστό και είναι αιώνια χαμένος. Να κάνω υπομονή με τους ανθρώπους γιατί καταλαβαίνω πως και οι άλλοι κάνουν μαζί μου και όσο και να μην το σκέφτομαι, δεν είμαι τέλειος.

Να μοιάζω στο Χριστό σημαίνει πως αυτό που με νοιάζει περισσότερο είναι τι θα πει ο Θεός για μένα και όχι οι άνθρωποι. Επομένως είμαι ελεύθερος από την πίεση του κόσμου. Είτε με κοροϊδέψουν, είτε με απομονώσουν, ακόμη και αν με επαινέσουν εγώ διαλέγω Αυτόν. Στο γραφείο, στο σχολείο, στη γειτονιά με τη ζωή μου και τα λόγια μου, θα ομολογήσω τον Χριστό και ας προκαλέσω το μίσος των ανθρώπων επάνω μου.

Να μοιάζω στο Χριστό σημαίνει πως ζητώ στη ζωή μου, στην οικογένειά μου, στη δουλειά μου, τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του και αφήνω Εκείνον να ορίσει και να καλύψει τις ανάγκες μου.

Να μοιάζω στο Χριστό σημαίνει να σηκώνομαι ενώ είναι όρθρος βαθύς για να συναντήσω τον Θεό εν γνώσει μου ότι θα κοιμηθώ λιγότερο ή θα πρέπει να κοιμηθώ νωρίτερα το βράδυ.

Να μπορώ να πω, πως για μένα φαγητό είναι να πράξω το θέλημα Αυτού που με έστειλε. Να ελέγχω την αμαρτία, αλλά και να θυσιάζομαι αν χρειαστεί για το έργο του Θεού και τον αμαρτωλό. 

Να μοιάσω στο Χριστό σημαίνει να μεγαλώνω τα παιδιά μου, και να νοιάζομαι πάνω απ’ όλα ν’ αγαπήσουν τον Χριστό, όχι μόνο να φέρνουν καλούς βαθμούς. Για αυτό και θα τα πάω εκκλησία πρώτα, και όχι όποτε μπορώ ή όποτε δε βαριέμαι ή όποτε προλαβαίνουν από τα μαθήματά τους.

Να μοιάσω στον Χριστό σημαίνει να φέρομαι στην γυναίκα μου, όπως ο Χριστός στην Εκκλησία.  Και αντίστοιχα, να μοιάζει στο Χριστό η σύζυγος σημαίνει να υπακούει όπως η Εκκλησία.

Να μοιάσω στον Χριστό σημαίνει να εργάζομαι στη δουλειά μου καλά όχι για να με βλέπουν οι άνθρωποι, αλλά γιατί το κάνω για τον Θεό. Επειδή είμαι του Χριστού, είμαι στην ώρα μου. Επειδή αγαπώ τον Χριστό είμαι αποδοτικός όσες ώρες εργάζομαι. Επειδή μοιάζω στον Χριστό δεν εκμεταλλεύομαι αυτούς που δουλεύουν για μένα, ούτε τους πελάτες μου. Με ενδιαφέρει ο θησαυρός που θα αποκτήσω στον ουρανό, όχι ο επίγειος. Στο κάτω-κάτω έχω πειστεί πως εκείνος ο θησαυρός είναι ο μόνος που θα με ακολουθήσει. Από αυτή τη γη, ξέρω πως θα φύγω όπως ήρθα, γυμνός.

Να μοιάζω στο Χριστό σημαίνει να περπατώ κοντά με το Θεό ώστε να καταλαβαίνω την οδηγία Του και να μην ενεργώ όπως νομίζω εγώ.

Να μοιάζω στο Χριστό σημαίνει να κάνω παρέα αυτούς που δεν είναι αξιαγάπητοι. Να φροντίζω τον ξένο, τον ορφανό, την χήρα, τον περιθωριακό, τον ναρκομανή, την πόρνη. Να μην αρέσω στον εαυτό μου, αλλά στους αδύναμους χάρη της Βασιλείας του Θεού.

Να μορφώνεται ο Χριστός μέσα μου, σημαίνει πως δεν μένω ικανοποιημένος με την παρακολούθηση θρησκευτικών συνάξεων. Το βασικό μου πάθος είναι ο ίδιος ο Ιησούς.

Να γίνομαι σαν το Χριστό σημαίνει πως όχι μόνο όσα κάνω, αλλά και όσα βλέπω, όσα σκέφτομαι, όσα ονειρεύομαι, όσα θέλω είναι αγνά, καθαρά, προσφιλή, έχουν καλή φήμη.

Η λίστα είναι ατελείωτη. Και όσο περισσότερο μιλάμε για αυτό τόσο περισσότερο φαίνεται πόσο βαθύ είναι το χάσμα ανάμεσα στον κόσμο και τον Θεό, ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως.

Η ερώτηση είναι αν θέλω αυτή τη ζωή ή όχι. Γιατί ο Χριστός ήρθε κι έδωσε τον εαυτό Του για να με καθαρίσει από κάθε ανομία και να με κάνει να γίνω ζηλωτής καλών έργων. Δηλαδή να με κάνει σαν Αυτόν. Θέλω να γίνω σαν Αυτόν;

Αυτό θέλει ο Θεός για μένα. Ο Θεός, διαβάσαμε, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Υιού του. Και επειδή αυτό είναι το θέλημά Του, έτσι με έπλασε να ζω, γι’ αυτό τώρα που έγινα παιδί Του, θα φέρει τα πράγματα έτσι, θα εργαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να πετύχει αυτό το σκοπό.