Ο Πανταχού Παρών Θεός

Ψαλμός ρλθ:5

Ένα από τα πιο διασκεδαστικά, πιστεύω, ομαδικά παιχνίδια των παιδιών σε κάθε εποχή είναι το «κρυφτό».  Είναι καταπληκτικό να βλέπεις τα παιδιά να τρέχουν να κρυφτούν να μην τα βρει αυτός που «τα φυλάει». Μεγαλώνοντας βέβαια το «κρυφτό» γίνεται σημείο αναφοράς ανάμεσα στους μεγάλους για πράξεις που χωρίς ευθύτητα και ειλικρίνεια. Ως μεγάλοι λέμε, «καλά κρυφτό θα παίζουμε;»

 

Το κρυφτό των μικρών, αλλά και των μεγάλων, στηρίζεται σε ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό, ή πιο σωστά σε ένα ανθρώπινο περιορισμό. Εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε παντού και επειδή δεν είμαστε παντού δεν τα βλέπουμε όλα, δεν τα ξέρουμε όλα, επομένως κάποιος μπορεί πολύ εύκολα να κρυφτεί, να εξαφανιστεί και να μην τον βρίσκουμε.

 

Στο δικαστήριο η μαρτυρία ενός αυτόπτη και αυτήκοου μάρτυρα γίνεται αναγκαία και καθοριστική γιατί αυτός ήταν εκεί και είδε και άκουσε όσα συνέβησαν.

 

Με την τεχνολογία βέβαια αυτός ο περιορισμός φαίνεται να περιορίζεται λίγο. Δεν μπορούμε να βρισκόμαστε όπου θελήσουμε αυτοστιγμεί, αλλά μπορούμε να έχουμε επαφή. Το τηλέφωνο μίκρυνε τις αποστάσεις, η τηλεόραση το ίδιο. Τα κινητά τώρα ακόμη περισσότερο καθώς μπορείς και να μιλάς και να βλέπεις.

 

Και πάλι όμως, μπορείς να μιλάς και να βλέπεις σε ένα σημείο μόνο. Όχι παντού. Όσο και να προσπαθήσουμε, είμαστε περιορισμένοι να ζούμε στο χώρο τον οποίο η ύπαρξή μας καταλαμβάνει.

 

Ο Θεός μας όμως, δεν γνωρίζει περιορισμούς. Είναι αιώνιος. Ζει έξω από το χρόνο, είναι άπειρος δεν έχει αρχή και τέλος. Είναι αυθύπαρκτος, είναι αυτάρκης, δεν μας έχει ανάγκη, εμείς Τον έχουμε. Είναι πανταχού παρών. Δεν καταλαμβάνει χώρο όπως εμείς, δεν έχει κάποιο μέγεθος και όμως είναι παντού την ίδια στιγμή και ενεργεί διαφορετικά σε διαφορετικά σημεία.

 

Το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Κύριος του χώρου και δεν μπορεί να περιοριστεί σε κάποιο μέρος γίνεται φανερό πρώτον από το ότι Αυτός δημιούργησε όλο τον κόσμο που βλέπουμε. Επομένως δημιούργησε και το χώρο. Ο Μωυσής θύμισε στο λαό του Θεού: «Ιδού, Κυρίου του Θεού σου είναι ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών· η γη και πάντα τα εν αυτή» (Δευτ.ι:14). Ο Θεός κυριαρχεί πάνω στη δημιουργία πάνω σε όλη την κτίση. Όλα είναι δικά Του. 

 

Υπάρχουν εδάφια που μας λένε πως ο Θεός είναι παρών σε κάθε σημείο του σύμπαντος, «Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γην; λέγει Κύριος» (Ιερ.κγ:24). Ο Θεός γεμίζει όλη τη δημιουργία τόσο που τίποτα δεν μπορεί να Τον χωρέσει. Ο Σολομώντας είπε στην προσευχή του για το Θεό: «Αλλά θέλει αληθώς κατοικήσει Θεός επί της γης; ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα» (Α΄ Βας.η:27)!

Ο ουρανός που βλέπουμε, αλλά και ολόκληρος ο πνευματικός κόσμος (αυτό σημαίνει «ο ουρανός των ουρανών», σαν να λέμε τα ορατά και τα αόρατα) δεν μπορούν να χωρέσουν  τον Θεό. Την ίδια αλήθεια της προσευχής του Σολομώντα βρίσκουμε και στον Ησαΐα: «Ούτω λέγει Κύριος· Ο ουρανός είναι θρόνος μου και η γη υποπόδιον των ποδών μου· ποίος είναι ο οίκος, τον οποίον ηθέλετε οικοδομήσει δι' εμέ; και ποίος είναι ο τόπος της αναπαύσεώς μου; Διότι η χειρ μου έκαμε πάντα ταύτα και έγειναν πάντα ταύτα, λέγει Κύριος…» (Ης.ξς:1-2, Πράξ.ζ:48-50).

Ο Θεός δεν έχει διαστάσεις. Είναι παντού, γιατί Αυτός δημιούργησε το χώρο. Και πριν τον δημιουργήσει, υπήρχε. Που υπήρχε; Παντού.

 

Επίσης ας μην μπερδευτούμε όπως οι πανθεϊστές οι οποίοι ταυτίζουν τη δημιουργία με το Θεό. Ο πανθεϊστής πιστεύει πως όλα είναι Θεός ή πως ο Θεός υπάρχει μέσα σε κάθε τι που δημιούργησε. Το δέντρο είναι Θεός, τα φυτά είναι Θεός, τα ζώα έχουν μέσα τους τον Θεό.

 

Η Αγία Γραφή όμως, λέει πως ο Θεός είναι παντού στη δημιουργία Του, αλλά είναι διαφορετικός από τη δημιουργία Του. Ζει έξω από τη δημιουργία. Είναι σαν το νερό και το σφουγγάρι. Δεν είναι τέλεια αναλογία, αλλά βοηθάει. Το νερό μπορεί να είναι παντού στο σφουγγάρι, αλλά τα δύο δεν είναι ένα. Όπου και να πιάσεις υπάρχουν δύο υλικά και νερό και σφουγγάρι. Όμως, δεν ταυτίζονται τα δύο.  «Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γην; λέγει Κύριος»  (Ιερεμ.κγ:24). Ο Θεός μας είναι πανταχού παρών «Διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν» (Πράξ.ιζ:28).

 

Πρακτικές συνέπειες

 

Τι σημαίνει για τη ζωή μας, ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών; Πώς επηρεάζει αυτό τη σχέση μας μαζί Του, τη ζωή που ο Θεός περιμένει να ζήσουμε; Την επηρεάζει με πολλούς τρόπους.

 

Επηρεάζει τη λατρεία μας.

Θυμάστε τη συζήτηση του Χριστού με την Σαμαρείτισα στο πηγάδι;

«Οι πατέρες ημών εις τούτο το όρος προσεκύνησαν, και σεις λέγετε ότι εν τοις Ιεροσολύμοις είναι ο τόπος όπου πρέπει να προσκυνώμεν. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα. Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων. Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι» (Ιωάν.δ:20-24).

Δεν έχει σημασία που λατρεύει κάποιος. Δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος τόπος στον οποίο βρίσκεται ο Θεός, που εκεί και μόνο εκεί μπορούμε να πάμε για να Τον λατρεύσουμε. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιο χώρο, όπως κάνουμε εμείς εδώ τώρα. Αλλά δεν μπορούμε να περιορίσουμε το Θεό σε ένα χώρο γι’ αυτό και δεν μπορεί να περιοριστεί η λατρεία μας. Δεν υπάρχει ένα ειδικό μέρος στο οποίο όταν πάμε ο Θεός θα μας ακούσει περισσότερο από κάπου αλλού, επειδή είμαστε εκεί.

 

Επειδή ο Θεός είναι πανταχού παρών, μπορώ να Του μιλήσω όπου και αν είμαι. Μπορώ να ψάλλω όπου και αν είμαι.  Όλη η δημιουργία είναι ναός του Ύψιστου. Ας ξαναδιαβάσουμε το εδάφιο από τον Ησαΐα: «Ο ουρανός είναι θρόνος μου και η γη υποπόδιον των ποδών μου· ποίος είναι ο οίκος, τον οποίον ηθέλετε οικοδομήσει δι' εμέ; και ποίος είναι ο τόπος της αναπαύσεώς μου; Διότι η χειρ μου έκαμε πάντα ταύτα και έγειναν πάντα ταύτα, λέγει Κύριος…» (Ησαΐας ξς:1-2). Για αυτό και όλη μας η ζωή είναι ζωή που τη ζούμε στο ναό του Θεού. Και η απόρριψη του Θεού από τον άνθρωπο είναι πράξη προδοσίας σ’ Αυτόν στον οποίο ανήκουν όλα αυτά.

 

Μπορεί, λοιπόν, να είμαι στη θάλασσα και να μιλήσω στο Θεό. Μπορεί να οδηγώ, ή να περπατάω, να είμαι σπίτι μου, στη δουλειά μου, να κάθομαι ή να σηκώνομαι και να μιλάω στο Θεό. Γιατί ο Θεός είναι εκεί. «Συ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσίν μου· νοείς τους λογισμούς μου από μακρόθεν.... Με περικυκλόνεις όπισθεν και έμπροσθεν, και έθεσας επ' εμέ την χείρα σου» (Ψαλμ.ρλθ:2, 5). Μίλα στο Θεό όπου και αν είσαι. Ο Θεός είναι εκεί και ακούει και περιμένει.

«Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, είσαι εκεί· εάν πλαγιάσω εις τον άδην, ιδού, συ. Εάν λάβω τας πτέρυγας της αυγής και κατοικήσω εις τα έσχατα της θαλάσσης,... (Ψαλμ.ρλθ:8-9).

Πιο κάτω συνεχίζει, να εξηγήσει πως επηρεάζει αυτή η αλήθεια της πανταχού παρουσίας του Θεού, τη ζωή μας: «και εκεί θέλει με οδηγήσει η χειρ σου και η δεξιά σου θέλει με κρατεί. Εάν είπω, Αλλά το σκότος θέλει με σκεπάσει, και η νυξ θέλει είσθαι φως περί εμέ· και αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σού· και η νυξ λάμπει ως η ημέρα· εις σε το σκότος είναι ως το φως» (Ψαλμ.ρλθ:10-12).

Επειδή ο Θεός είναι παντού, γι’ αυτό όπου και αν είμαι, με βλέπει και με προστατεύει. Γι’ αυτό και πριν να πει όλα αυτά, αναρωτιέται ο Ψαλμωδός: «Που να υπάγω από του πνεύματός σου; και από του προσώπου σου που να φύγω;» (Ψαλμ.ρλθ:7).

Στον Ψαλμό κγ ο καλός ποιμένας μας, ο Θεός, μας οδηγεί σε βοσκές χλοερές, μας ξεκουράζει σε ύδατα ανάπαυσης. Μόνο εκεί; Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω, δεν θέλω φοβηθή κακόν. Γιατί δε θα φοβηθώ κακό; Γιατί ο Θεός είναι εκεί! Γιατί ο Θεός είναι παρών. Διότι συ είσαι μετ' εμού (Ψαλμ.κγ:4). Και στην παρουσία του Θεού ό,τι και να μου συμβαίνει είμαι ασφαλής.

Θυμάστε τα πρώτα εδάφια του Ησαΐα μγ; «Και τώρα ούτω λέγει Κύριος, ο δημιουργός σου, Ιακώβ, και ο πλάστης σου, Ισραήλ· Μη φοβού· διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου· εμού είσαι. Όταν διαβαίνης διά των υδάτων, μετά σου θέλω είσθαι· και όταν διά των ποταμών, δεν θέλουσι πλημμυρήσει επί σέ· όταν περιπατής διά του πυρός, δεν θέλεις καή ουδέ θέλει εξαφθή η φλόξ επί σε» (Ησαΐας μγ:1,2).

 

Πολλές φορές νοιώθουμε μόνοι μας. Ειδικά όταν περνάμε δύσκολες περιόδους. Ο Χριστός ένοιωσε μόνος Του έτσι δεν είναι; Πάνω στο σταυρό είπε στον Πατέρα, Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες; Τον είχε αφήσει ο Θεός; Όχι βέβαια. Γράφει στην Β΄ Κορινθίους, ότι την ώρα που ο Χριστός ήταν στο σταυρό και ένοιωθε όπως ένοιωθε, «ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών» (Β΄ Κορ.ε:19). Ο Θεός ήταν παρών στο σταυρό του Χριστού. Ο Θεός είναι πανταχού παρών.

 

Επειδή ο Θεός είναι πανταχού παρών μπορώ να Του μιλήσω όπου και να βρίσκομαι. Επειδή ο Θεός είναι παρών όπου και να είμαι, μπορώ να ξέρω πως είμαι ασφαλής. Δε σημαίνει αυτό πως δε θα με βρουν δοκιμασίες. Σημαίνει όμως πως μέσα στις δοκιμασίες, είμαι στα χέρια του Θεού ο οποίος είναι παρών για αυτό και είμαι ασφαλής.

 

Πρέπει να έχω υπόψη μου πως ζω στην παρουσία του Θεού όπου και να είμαι. Άρα πρέπει να είμαι προσεκτικός πως ζω. Η πανταχού παρουσία του Θεού επηρεάζει την ηθική μας. Γιατί ο πανταχού παρών Θεός στην παρουσία του Οποίου ζω είναι αγαθός, γεμάτος έλεος, και δίκαιος.

 

Διαβάσαμε πιο πριν το εδάφιο από τον Ιερεμία πως ο Θεός είναι Αυτός που γεμίζει τον ουρανό και τη γη. Ας δούμε τώρα το πλαίσιο μέσα στο οποίο βρίσκεται το εδάφιο αυτό. «Θεός εγγύθεν είμαι εγώ, λέγει Κύριος, και ουχί Θεός μακρόθεν; Δύναταί τις να κρυφθή εν κρυφίοις τόποις και εγώ να μη ίδω αυτόν; λέγει Κύριος. Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γην; λέγει Κύριος» (Ιερ.κγ:23-24).

Ο Θεός επιτιμά τους προφήτες που νομίζουν πως τα λόγια τους, ή οι σκέψεις τους μπορούν να κρυφτούν από τον Θεό. Ο Θεός γεμίζει τον ουρανό και τη γη γι’ αυτό και τίποτα δε μένει κρυφό από Αυτόν.

Ψαλμ.ρλθ:11,12 «Εάν είπω, Αλλά το σκότος θέλει με σκεπάσει, και η νυξ θέλει είσθαι φως περί εμέ· και αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σού· και η νυξ λάμπει ως η ημέρα· εις σε το σκότος είναι ως το φως». 

Πολλές φορές ζούμε και προσποιούμαστε πως ο Θεός δε βλέπει και δεν ακούει. Πιστεύουμε πως το σκοτάδι θα σκεπάσει τις πράξεις μας. Για το Θεό όμως, και το σκοτάδι είναι σαν το φως. Μπερδευόμαστε γιατί μπορούμε να κρυφτούμε από τους ανθρώπους, αν το θελήσουμε, από το Θεό όμως, δε γίνεται. Είμαι στην παρουσία Του, όταν πάω εκεί που δεν πρέπει, όταν κάνω ή πω ή κοιτάξω αυτά που δεν πρέπει.

 

Το γεγονός ότι δε νοιώθουμε πολλές φορές την παρουσία του Θεού δε σημαίνει ότι δεν είναι παρών. Το τι νοιώθουμε εμείς, δεν έχει να κάνει με το τι έχει πει ο Θεός για τον εαυτό Του. Είτε νοιώθω, είτε δεν νοιώθω την παρουσία του Θεού, ο Θεός είναι παρών. Ζω στην αιώνια παρουσία Εκείνου. Και αυτό πρέπει και να με παρηγορεί, και να με ελέγχει.

 

Η ιδέα αυτή της πανταχού παρουσίας του Θεού μας μπερδεύει μερικές φορές και αναρωτιόμαστε, πως ο Θεός μπορεί να είναι παρών στην κόλαση για παράδειγμα; Δεν είναι αυτά τα δύο αντικρουόμενα. Η κόλαση δεν είναι ουσιαστικά η απουσία του Θεού;

 

Αυτή η επιφανειακή δυσκολία μπορεί να τακτοποιηθεί αν συνειδητοποιήσουμε πως ο Θεός είναι παρών με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικά μέρη.  Ο Θεός ταυτόχρονα ενεργεί με αλλιώτικους τρόπους σε διαφορετικά μέρη της δημιουργίας Του. Κάποιες φορές ο Θεός είναι παρών για να τιμωρήσει, άλλοτε και αλλού για να διατηρήσει, και αλλού για να ευλογήσει. Μια πραγματικά τρομακτική περικοπή βρίσκεται στον προφήτη Αμώς:

«Είδον τον Κύριον ιστάμενον επί του θυσιαστηρίου, και είπε, Πάταξον το ανώφλιον της πύλης, διά να σεισθώσι τα προπύλαια, και σύντριψον αυτά κατά της κεφαλής πάντων τούτων· τους δε υπολοίπους αυτών θέλω θανατώσει εν ρομφαία· ουδείς εξ αυτών φεύγων θέλει διαφύγει και ουδείς εξ αυτών σωζόμενος θέλει διασωθή. Εάν σκάψωσιν έως άδου, εκείθεν η χειρ μου θέλει ανασπάσει αυτούς· και εάν αναβώσιν εις τον ουρανόν, εκείθεν θέλω κατάξει αυτούς. Και εάν κρυφθώσιν εν τη κορυφή του Καρμήλου, εκείθεν θέλω εξερευνήσει και συλλάβει αυτούς· και εάν κρυφθώσιν από των οφθαλμών μου εις τα βάθη της θαλάσσης, εκεί θέλω προστάξει τον δράκοντα και θέλει δαγκάσει αυτούς. Και εάν υπάγωσιν εις αιχμαλωσίαν έμπροσθεν των εχθρών αυτών, εκείθεν θέλω προστάξει την μάχαιραν και θέλει θανατώσει αυτούς· και θέλω στήσει τους οφθαλμούς μου επ' αυτούς διά κακόν και ουχί διά καλόν. Διότι Κύριος ο Θεός των δυνάμεων είναι, όστις εγγίζει την γην και τήκεται» (Αμώς θ:1-5α).

Επειδή ο Θεός είναι πανταχού παρών, όταν έρθει η ώρα να τιμωρήσει, κανείς δε θα μπορεί να ξεφύγει.

 

Άλλες φορές πάλι ο Θεός είναι παρών για να διατηρήσει τη δημιουργία Του. Γράφει στον ύμνο για τον Χριστό στην προς Κολοσσαείς επιστολή: «καὶ αὐτός ἐστιν πρὸ πάντων καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν» (Κολ.α:17).

Στην προς Εβραίους μας λέει συγκεκριμένα πως ο Χριστός είναι «ο βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού» (Εβρ.α:3).

 

Τις πιο πολλές φορές όμως, η Αγία Γραφή μας μιλάει για τον Θεό που ευλογεί. Και με αυτή την έννοια η παρουσία του Θεού εκδηλώνεται περισσότερο, φανερώνεται περισσότερο στο λαό Του, ιδιαίτερα όταν ο λαός Του υπακούει. Ο χαρακτήρας Του, η δόξα Του, το μεγαλείο Του αποκαλύπτονται και αυτή η αποκάλυψη είναι από μόνη της η βασική ευλογία που ο Θεός μας δίνει. Να δούμε λίγο περισσότερο Εκείνον. Να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι ο Θεός μας.

 

Ο λόγος του Θεού υπονοεί συνεχώς πως ο Θεός είναι πανταχού παρών. Όταν μιλάει όμως για την παρουσία Του, συνήθως εννοεί την παρουσία Του για να ευλογήσει. Και όταν λέει πως ο Θεός είναι μακριά, εννοεί την απομάκρυνση της ευλογίας Του.

«Ο Κύριος είναι μακράν από των ασεβών· εισακούει δε της δεήσεως των δικαίων» (Παρ.ιε:29).

Αυτό που εννοεί το εδάφιο, δεν είναι η κυριολεκτική γεωγραφική απομάκρυνση του Θεού, αλλά η πνευματική απομάκρυνσή Του. Ο Θεός αν και παρών δεν μπορεί να σχετιστεί με εμάς, εκτός και αν μετανοήσουμε: «αλλ' αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών, και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον αυτού από σας, διά να μη ακούη» (Ησαΐας νθ:2). Δε σημαίνει πως ο Θεός δε μπορεί να μας δει, ούτε κυριολεκτικά να μην ακούσει. Η ακοή στο εδάφιο αυτό και σε πολλά άλλα ταυτίζεται με την απάντηση. Το γεγονός ότι ο Θεός ακούει, σημαίνει πως απαντάει.

 

Η παρουσία του Θεού λοιπόν όταν αναφέρεται απλά εννοεί την παρουσία Του ώστε να ευλογήσει. Και η απουσία Του, την απουσία της ευλογίας. Η πανταχού παρουσία του Θεού σημαίνει πως ενώ δεν έχει φυσικές διαστάσεις όπως εμείς, είναι πανταχού παρών και ενεργεί ταυτόχρονα, με διαφορετικό όμως τρόπο σε διαφορετικά μέρη.

 

 

·        Επειδή ο Θεός είναι πανταχού παρών μπορώ να Του μιλήσω όπου και να βρίσκομαι.

·        Επειδή ο Θεός είναι παρών όπου και να είμαι, μπορώ να ξέρω πως είμαι ασφαλής.

·        Επειδή ο Θεός είναι πανταχού παρών σημαίνει πως πρέπει να προσέχω πως ζω, γιατί κάθε στιγμή βρίσκομαι στην παρουσία Του.

 

Δεν ξέρω σε τι σταυροδρόμι βρίσκεσαι αυτή την περίοδο. Μπορεί να έχεις μπροστά σου εξετάσεις. Να ψάχνεις να βρεις δουλειά. Να πενθείς για κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Μπορεί να σκέφτεσαι να ενδώσεις σε κάποιο πειρασμό. Ή μπορεί όλα να είναι ρόδινα στη ζωή σου.

 

Σε όποιο σημείο και να βρίσκεσαι, ό,τι και να σκέφτεσαι να κάνεις, εύχομαι το Πνεύμα το Άγιο του Θεού να χρησιμοποιήσει το λόγο Του σήμερα και να μας αφυπνίσει στη δική Του παρουσία. Να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως ζούμε στην παρουσία Εκείνου που αγγίζει τη γη και την κάνει να λιώνει. Δεν υπάρχει άνθρωπος στη γη που να ήρθε σε συναίσθηση της παρουσίας του Θεού και να μην μεταμορφώθηκε η ζωή του.

 

Αξίζει να μάθουμε, να εξασκούμαστε στο να ζούμε στην παρουσία του Θεού. Όταν προσεύχομαι αφυπνίζομαι σε αυτή την παρουσία. Όταν μελετώ τον λόγο το ίδιο. Όταν λατρεύω μαζί με άλλους. Όχι όταν παρακολουθώ λατρευτικές συνάξεις, όταν λατρεύω. Και όσο περισσότερο το κάνω, τόσο περισσότερο ζω διαρκώς αφυπνισμένος σε αυτή την άγια παρουσία. Δεν υπάρχουν μυστικά για αυτή τη ζωή. Υπάρχει η πείνα και η δίψα για τον Θεό. Υπάρχει η προσευχή. Υπάρχει η προσωπική κοινωνία με τον Θεό. Οι μυστικές ώρες που στεκόμαστε στην παρουσία Του και λίγο θολά αρχίζουμε να βλέπουμε εικόνες δόξας. Τότε που  έρχεται η ειρήνη Του να αιχμαλωτίσει την καρδιά μας στη δική Του ομορφιά.  Για αυτό χρειάζεται χρόνος. Αξίζει όμως, τον κόπο.

 

Και εύχομαι να μην αρκεστείς στα λίγα γιατί υπάρχει πολλή ομορφιά. Εύχομαι ο Θεός να μας αφυπνίσει ώστε να συμβούν στη ζωή μας όσα συνέβησαν σε όλους όσους βρέθηκαν στην παρουσία του Θεού και κατάλαβαν που βρίσκονταν. Να φοβηθούμε το Θεό, να μετανοήσουμε, να Τον υπακούσουμε, να Τον λατρεύσουμε, να Τον απολαύσουμε. Είθε το Πνεύμα του Θεού να μας αφυπνίσει ώστε να εξασκούμαστε στη συνεχή υπενθύμιση της παρουσίας Του. Να ζούμε τη ζωή μας με τη συναίσθηση ότι ζούμε κινούμαστε και υπάρχουμε εν Αυτώ, στην παρουσία του Άγιου Θεού και Πατέρα μας. Η γνώση ότι ο Θεός είναι παρών είναι  μια ευλογία, η συναίσθηση, η εμπειρία  της παρουσίας Του όμως, είναι χορτασμός ευφροσύνης. Εύχομαι την εμπειρία της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας.

Ψαλμ.ις:11 Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής· χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου· τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου.