Οι γονείς μπορεί να έχουν φοβερή επιρροή στα παιδιά τους,
αλλά θα δούμε γιατί δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μετατόπιση ευθυνών.
Η μετατόπιση ευθυνών είναι ένα δημοφιλές χόμπι. Ο πολιτισμός
μας το ενθαρρύνει, και οι γονείς είναι συχνά οι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αλλά αυτό
δεν οδηγεί πουθενά.
Οι γονείς που κακομεταχειρίζονται και κακοποιούν τα παιδιά
τους, θα λογοδοτήσουν στον Θεό (Β’ Κορ.ε:10), και ο Θεός θα αναπαύσει και θα
θεραπεύσει το κακοποιημένο παιδί (Ψαλμ.λδ:18).
Αλλά η Γραφή πουθενά δεν μας ενθαρρύνει να επιρρίπτουμε την
ευθύνη των αμαρτιών μας σε άλλους.
Μιλάμε για ενήλικες που κατηγορούν τους γονείς για κακή
ανατροφή και σαν αιτία των αμαρτιών τους. Ένα ανήλικο παιδί δεν είναι υπεύθυνο
για την κακοποίηση που δέχεται, ούτε είναι υπεύθυνο αν αναγκάζεται από τους
γονείς του να κάνει κάτι λάθος.
Ένα καλό βιβλικό παράδειγμα είναι ο Ηλί που αρνήθηκε να
πειθαρχήσει τους γιους του (Α’ Σαμ.β, γ:11-14, δ).
Πολλοί μοντέρνοι γονείς, ακολουθούν το παράδειγμα του Ηλί, παραχαϊδεύοντας
τα παιδιά τους.
Ο Θεός κράτησε υπόλογο τον Ηλί για την ανεκτική ανατροφή των
παιδιών του και τους γιους του υπόλογους για τις αμαρτίες τους (Ιεζ.ιη:20).
Οι αμαρτίες των γονιών επηρεάζουν τα παιδιά τους, αλλά η
αμαρτία είναι πάντα προσωπική επιλογή (Ιεζ.ιη).
Δεν έχει σημασία πόσο άσχημα μας μεταχειρίστηκαν οι γονείς μας
όταν μεγαλώναμε, ο Θεός μπορεί να μας δώσει σοφία και δύναμη για να ζήσουμε
ευσεβώς τη ζωή μας σαν ενήλικες (Α’ Κορ.ι:13). Αν επιλέγουμε να αμαρτάνουμε,
δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν άλλον παρά μονάχα τον εαυτό μας.
