ΠΡΟΒΛΗΜΑ 11. Δεν μπορεί να υπάρχουν ξεχωριστά πρόσωπα
του Θεού που να είναι Πατέρας και Υιός.
Οι όροι «Πατήρ»
και «Υιός», μέσα από τη Γραφή έρχονται σ’ αντίθεση με το τριαδικό δόγμα ότι ο
Πατέρας και ο Υιός είναι συνάναρχα, ισότιμα, θεία πρόσωπα.
Ο όρος «Πατήρ»
δείχνει κάποιον ο οποίος δημιουργεί ή γεννά ένα παιδί, έχει την έννοια ότι
φέρνει απόγονο στον κόσμο. Ο όρος «Υιός» δείχνει κάποιον που γεννήθηκε από έναν
άλλον, κάποιον ο οποίος είναι καρπός ή απόγονος και φανερώνει ότι έρχεται στην
ύπαρξη ή λαμβάνει την ύπαρξη από τον Πατέρα.
Η λογική αντίφαση
εδώ είναι ότι το πρώτο και το δεύτερο πρόσωπο της τριάδος είναι πατήρ και υιός
(ο ένας γεννήθηκε από τον άλλο) κι είναι υποθετικό ότι είναι συνάναρχοι, το
οποίο, φυσικά, είναι αδύνατον. Δεν μπορεί και οι δύο να υπάρχουν αιώνια, διότι
εξ ορισμού ο πατέρας πρέπει να υπάρχει πριν απ’ τον υιόν του για να τον γεννήσει
και να είναι η πηγή της ύπαρξής του.
Επειδή ο όρος «υιός» αναφέρεται σε κάποιον απόγονο που έχει αρχή κατά
την διάρκεια της ζωής του πατέρα του, κανένας υιός δεν μπορεί να είναι αιώνιος
με την έννοια, του ότι πάντοτε υπήρχε.
Για ν’ αποφύγουν
αυτή τη δυσκολία, οι τριαδικοί έχουν εφεύρει εξωβιβλικές λέξεις για να
υποστηρίξουν τη θέση τους. Υποστηρίζουν ότι ο Υιός είναι «γεννημένος προ πάντων
των αιώνων» με «αιώνια γέννηση». Φυσικά αυτά τα ζεύγη των λέξεων που αντιφάσκουν
δεν απαντούν στο ερώτημα, πώς ένας γιος μπορεί να είναι αιώνιος. Εφόσον
μάλιστα, αυτοί οι όροι δεν προέρχονται από τη Γραφή, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος
να τους δεχθεί σαν αλήθειες του Θεού.
Άλλοι τριαδικοί
ισχυρίζονται ότι οι όροι «Πατήρ» και «Υιός» όπως χρησιμοποιούνται στην Βίβλο
δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική δημιουργία και συνεπώς η διαχρονική
σχέση είναι ασυνεπής. Οι όροι αναφέρονται για να περιγράψουν τη σχέση αγάπης
και κοινωνίας μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου προσώπου.
Ωστόσο, αυτή η
προσπάθεια να διασώσουν την τριαδική διδασκαλία αποτυγχάνει απλά και μόνο
επειδή η Γραφή χρησιμοποιεί πράγματι τους δύο όρους με άμεση αναφορά στην
πραγματική δημιουργία (Ιωάν.α:14,
Εβρ.α:5, Β΄Ιωάν.3, Πράξ.γ:26 κείμενο, δ:27,30)
Ακόμα, αν οι όροι
περιγράφουν τη σχέση μεταξύ των δύο προσώπων μάλλον παρά την δημιουργία, το
συμπέρασμα θα ήταν ότι ο Πατέρας έχει εξουσία πάνω στον Υιό και σ’ αυτή την
περίπτωση δεν θα ήταν ισότιμοι!!!
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 12. Ο Θεός
Υιός δεν ενσαρκώθηκε εν Χριστώ
Οι τριαδικοί
διδάσκουν ότι ο Θεός Υιός, το δεύτερο πρόσωπο της τριάδας, ενσαρκώθηκε εν
Χριστώ. Μ’ αυτό έρχονται σ’ αντίθεση με τη Βίβλο. Πουθενά η Γραφή δεν αναφέρει
ότι μόνο ένα από τα τρία πρόσωπα κατοίκησε μέσα στον Χριστό ή ότι ο Θεός Υιός
ενσαρκώθηκε εν Χριστώ. Αντίθετα, διακηρύττει ότι η θεότητα του Χριστού ήταν του
Πατέρα. (Ιωάν.ι:37,38, ιδ:7-11,
ιζ:21) Οι τριαδικοί δεν μπορούν να εναρμονίσουν τη διδασκαλία τους μ’ αυτές
τις Βιβλικές αναφορές.
Σύμφωνα με τη
Γραφή, ο Θεός Υιός - το δεύτερο πρόσωπο της τριάδας δεν ενσαρκώθηκε εν Χριστώ,
αλλά ο Θεός Πατέρας.
Η Βίβλος και η
τριαδική διδασκαλία δεν μπορεί να είναι και οι δύο αληθείς και είναι φανερό
ποιος έχει το λάθος.
Μια δεύτερη
αντίφαση προκύπτει από τα εδάφια που δόθηκαν παραπάνω όπου αναφέρεται ότι ο
Πατέρας κατοίκησε μέσα στο Χριστό. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι το Άγιο Πνεύμα
δημιούργησε το Χριστό, (Ματθ.α:18,
Λουκ.α:35) και εξισώνει το Άγιο Πνεύμα με τον Πατέρα. Αν ο Πατέρας που
κατοίκησε εν Χριστώ είναι το Άγιο Πνεύμα, τότε το Άγιο Πνεύμα ενσαρκώθηκε εν
Χριστώ. Είναι παράξενο που οι τριαδικοί πιστεύουν ό,τι η Βίβλος δεν λέει (ο
Θεός Υιός κατοίκησε μέσα στον Χριστό) και αρνούνται ό,τι πραγματικά λέει (ο
Πατήρ, το Άγιο Πνεύμα κατοίκησαν εν Χριστώ).
Η τριαδική άποψη
ότι μόνο το δεύτερο πρόσωπο της τριάδας ενσαρκώθηκε εν Χριστώ, έρχεται επίσης
σε αντίθεση με τις περικοπές της Βίβλου που ορίζουν ότι όλο το πλήρωμα της
θεότητας κατοίκησε μέσα σ’ Αυτόν (Κολ.α:19,
β:9). Αν η Βίβλος εννοεί ό,τι λέει κι αν ο Θεός είναι τρία πρόσωπα, τότε
και τα τρία πρόσωπα κατοίκησαν μέσα στον Χριστό.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 13. Ο Θεός
Υιός δεν είχε Υιό
Η διδασκαλία της
τριάδας έρχεται σε αντίθεση με τις Παρ.λ:4
και όλα τα παράλληλα εδάφια. Σημειώστε ότι σύμφωνα με αυτό το εδάφιο ο μόνος
που ανέβει και κατέβει είχε υιόν: Τις
ανέβη εις τον ουρανόν και κατέβη;... τις εστερέωσε πάντα τα άκρα της γης;... τι
το όνομα αυτού, και τι το όνομα του υιού αυτού, εάν εξεύρεις.
Η Βίβλος διδάσκει ότι
ο μόνος που κατέβηκε ήταν ο Ιησούς, σε πολλά ακόμα εδάφια, εκτός απ’ αυτό των
Παροιμιών (Ματθ.ιβ:40, Α΄Πετρ.γ:18,19, Εφεσ.δ:9)
και ο μόνος που ανέβει είναι πάλι ο Ιησούς (Λουκ.κδ:51, Ιωάν.κ:17, Πράξ.α:9-11, Α΄ Τιμ.γ:16)
Σύμφωνα με τις Παρ.λ:4 αυτός είχε υιόν κι αυτό έρχεται
σε αντίθεση με την τριαδική διδασκαλία. Η σωστή ερμηνεία του εδαφίου είναι ότι
αναφέρεται στην θεότητα του Ιησού, σε κανένα άλλο εκτός από τον Θεό Πατέρα.
Ήταν ο Θεός που είχε υιό και το όνομά Του ήταν το ίδιο με το όνομα του υιού Του.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 14. «Αυτός»
δεν μπορεί να είναι τρία πρόσωπα
Η τριαδική
διδασκαλία ορίζει το Θεό σαν τρία πρόσωπα. Οποιαδήποτε τέτοια ομάδα προσώπων
πληθυντικού αριθμού πρέπει ν’ αναφέρεται με προσωπική αντωνυμία πληθυντικού
αριθμού, όχι ενικού. Αν ο Θεός είναι τρία πρόσωπα, δεν είναι σωστό να αποκαλούμε
τον Θεό «Αυτός», αλλά «Αυτοί» ή «Αυτούς».
Αυτός ο απλός
γραμματικός κανόνας μας εμποδίζει να πιστέψουμε ότι ο Θεός είναι ομάδα
προσώπων. Το γεγονός ότι η Βίβλος χρησιμοποιεί αντωνυμία ενικού αριθμού όταν αναφέρεται
στο Θεό, είναι απόδειξη ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο. Όταν ο Θεός αναφέρεται
στον εαυτό Του, χρησιμοποιεί τις προσωπικές αντωνυμίες ενικού αριθμού «Εγώ», «Εμέ», και «Αυτός» (Ησ.μγ:10,11,25). Όταν άλλοι αναφέρονται
στο Θεό χρησιμοποιούν τις αντωνυμίες «Αυτός»,
«Αυτού» (Ψαλμ.ρ:3, Μαρκ.ιβ:32).
Πουθενά στη Βίβλο ο Θεός δεν αναφέρεται με τις προσωπικές αντωνυμίες
πληθυντικού αριθμού «Αυτοί» ή «Αυτούς». Εάν ο Θεός είναι τριάδα, η Βίβλος δεν
θα χρησιμοποιούσε κανένα άλλο όρο εκτός απ’ το «Αυτοί» ή «Αυτούς» αναφορικά με
το Θεό.
Η μόνη πιθανή
αντίρρηση είναι ότι τα παραπάνω εδάφια αναφέρονται ατομικά στα θεία πρόσωπα και
όχι στο σύνολο της τριάδας και γι’ αυτό χρησιμοποιούνται αντωνυμίες ενικού
αριθμού. Όμως στο Μαρκ.ιβ:32 δεν
είναι δυνατόν να γίνεται αναφορά σ’ ένα μέλος της τριάδας μόνο. Επιπλέον αυτό
το αντεπιχείρημα είναι μια παραδοχή ότι πράγματι, το σύνολο της τριάδας δεν
αναφέρεται πουθενά στην Γραφή. Αυτό συμβαίνει διότι αν οι αντωνυμίες ενικού
αριθμού υπάρχουν για ν’ αναφερθούν στην ατομικότητα των θείων προσώπων μόνο,
τότε πουθενά δεν αναφέρονται και τα τρία πρόσωπα μαζί, εφόσον ο όρος «Αυτοί»
δεν χρησιμοποιείται ούτε μία φορά για να περιγράψει το Θεό. Αφού αυτό είναι
αλήθεια, οι τριαδικοί πρέπει να «κατασκευάσουν» εδάφια τα οποία να μιλάνε για
ξεχωριστά πρόσωπα και δεν μπορούν ποτέ να αποδείξουν, έστω και με ένα κείμενο
των Γραφών, ότι τα τρία πρόσωπα είναι πράγματι ένας Θεός.
