Εγώ είμαι Ιησούς (11)

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 5. Δεν μπορούν να υπάρχουν τρία πάνσοφα πρόσωπα του Θεού.

Το δόγμα της Τριάδας αντιφάσκει όταν υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρία πάνσοφα πρόσωπα του Θεού.

Πράγματι υπάρχει ένα πράγμα, τουλάχιστον, το οποίο ο Υιός δεν ήξερε και συνεπώς δεν είναι παντογνώστης (Μαρκ.ιγ:32)

Ακόμα, αν ο Θεός είναι τρία πρόσωπα, τότε το Άγιο Πνεύμα επίσης στερείται της παντογνωσίας εφόσον δεν ξέρει πλήρως τον Πατέρα και τον Υιό (Ματθ.ια:27).

Φυσικά, όπως καταλαβαίνει κανείς από τη Γραφική αφήγηση του Ματθ.ια:27, δεν διδάσκεται ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι παντογνώστης, αλλά είναι το λογικό συμπέρασμα του εδαφίου μόνο όταν κάποιος υποθέτει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα και τον Υιό.

Άλλες γραφές μπορούν να αναφερθούν, οι οποίες αποδεικνύουν ότι ο Υιός δεν είναι πάνσοφος. Για παράδειγμα στο Λουκ.β:52 αναφέρει ότι αύξανε σε σοφία, Ιωάν.η:28 μας λέει ότι εδιδάχθεί και στους Εβρ.ε:8 διαβάζουμε ότι έμαθε.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 6.  Δεν μπορεί να υπάρχουν τρία συν-αιώνια πρόσωπα του Θεού

Το δόγμα του Αθανάσιου τονίζει την συν-αιωνιότητα των τριών προσώπων της Τριάδας, λέγοντας, «Ο Πατέρας είναι αιώνιος, ο Υιός είναι αιώνιος, το Άγιο Πνεύμα είναι αιώνιο κι ακόμη ότι δεν είναι τρεις αιώνιοι, αλλά ένας αιώνιος» (10,11)

«Και σ’ αυτή την τριάδα, κανείς δεν είναι προγενέστερος η μεταγενέστερος - κανείς δεν είναι μεγαλύτερος η μικρότερος» (25)

«Αλλά και τα τρία πρόσωπα είναι συν-αιώνια και ίσα μεταξύ τους» (26)

Εξ’ ορισμού, η θεότητα είναι αιώνια. Αν και τα τρία πρόσωπα της Τριάδας δεν είναι αιώνια, τότε δεν είναι το καθένα Θεός.

Εδώ είναι που καταρρίπτεται «εκ βάθρων» η τριαδική διδασκαλία, επειδή η Γραφή δηλώνει καθαρά ότι ο Υιός δεν είναι αιώνιος.

Το κλειδί για να το κατανοήσει κανείς είναι ότι ο όρος «Υιός» στην Γραφή αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, κι όχι στη θεότητά Του.

Από τη στιγμή που θα καταλάβει κανείς αυτό, είναι ολοφάνερο γιατί ο Υιός δεν μπορεί να είναι αιώνιος - επειδή είναι άνθρωπος.

Μόνο ο Θεός έχει αιώνια ύπαρξη, όλοι οι άλλοι έχουν κάποια αρχή, συμπεριλαμβανομένου και του Υιού του Θεού.

«Ο Υιός του Θεού» είναι ένας προσδιορισμός του ανθρώπου που συνελήφθη στην μήτρα της Μαριάμ, γεννήθηκε στην Βηθλεέμ, και ο οποίος έζησε, πέθανε και αναστήθηκε τον 1^ο αιώνα.

Ακόμα κι οι τριαδικοί παραδέχονται ότι ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς δεν ήταν αιώνιος. Εφόσον δεν μπορεί να στηριχθεί η διδασκαλία ότι ο Υιός είναι αιώνιος, δεν μπορεί και ν’ αποδειχθεί ότι υπάρχουν τρία συν-αιώνια πρόσωπα του Θεού.

Ακολουθούν εδάφια σχετικά με το ότι ο Υιός δεν είναι αιώνιος.

           

·     Άνθρωπος με σάρκα και αίμα δεν μπορεί να είναι αιώνιος και να έχει ζήσει για πάντα στον ουρανό.  Α΄ Κορ.ιε:50

·     Τον καιρό του Δαβίδ, ο Θεός δεν ήταν ακόμη ο Πατέρας του Υιού Β΄Σαμ.ζ:14

·     Στις μέρες του Ησαΐα δεν υπήρχε ακόμη ο Υιός Ησ.ζ:14

·     Όταν η παρθένος Μαρία μίλησε με τον άγγελο Γαβριήλ, ο Υιός δεν είχε ακόμα γεννηθεί Λουκ.α:30-35

·     Ο Υιός εγεννήθει στο πλήρωμα του χρόνου Ψαλμ.β:7, Εβρ.α:5

Η θεωρία της Τριάδας έρχεται σ’ αντίθεση με τη Γραφή, όταν υποστηρίζει ότι ο Υιός είναι αιώνιος ενώ ο λόγος του Θεού λέει ότι δεν είναι.

Φυσικά είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς ήταν συγχρόνως Θεός και άνθρωπος και σαν ο Θεός είναι αιώνιος. Όμως πουθενά η αιώνια θεότητά Του δεν ονομάζεται «ο Υιός». Ο Χριστός πάντοτε ομολογούσε ότι ο Πατέρας κατοικεί μέσα Του κι όχι ο Θεός Υιός.

Αναφερόμενος στην αιώνια φύση Του είπε: Πριν γίνει ο Αβραάμ, εγώ είμαι (Ιωάν.η:58) Αυτό ήταν το μέγα «ΕΓΩ ΕΙΜΙ» το οποίο υπήρχε στην αιωνιότητα και όχι ο Υιός του Θεού.

Όλα τα εδάφια που χρησιμοποιούν οι τριαδικοί για ν’ αποδείξουν ένα αιώνιο Υιό, στην πραγματικότητα αποδεικνύουν ένα αιώνιο Θεό.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 7.  Δεν μπορεί να υπάρχουν τρία πανταχού παρόντα πρόσωπα του Θεού.

Αν και το σύμβολο της πίστης του Αθανάσιου δεν αναφέρει ιδιαίτερα την πανταχού παρουσία, αυτό μπορεί κανείς να το συμπεράνει από το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Θεού ότι είναι άπειρος. Ακόμα, κάθε τριαδικός πιστεύει ότι ο Πατέρας είναι πανταχού Παρών, ο Υιός είναι πανταχού Παρών, και το Άγιο Πνεύμα είναι πανταχού Παρόν και για να πούμε αυτά που λέει το δόγμα, δεν είναι τρεις πανταχού παρόντες, αλλά Ένας πανταχού Παρών.

Το ουσιαστικό πρόβλημα μ’ αυτό το σημείο της τριαδικής θεολογίας είναι ότι, αν η τριαδική αυτή πρόταση είναι αληθινή, τα τρία πρόσωπα δεν μπορούν να διαχωριστούν το ένα από το άλλο. Αν και τα τρία πρόσωπα είναι πανταχού Παρόντα και εάν είναι άπειρα και με την ίδια υπόσταση (πνεύμα), είναι αδύνατον να διαχωριστούν μεταξύ τους.

Όλα τα πρόσωπα κατέχουν τον ίδιο ακριβώς χώρο, όλα έχουν την ίδια υπόσταση και δεν υπάρχουν όρια για να πει κανείς πού τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο.

Για παράδειγμα, κάποιος δεν θα μπορούσε να μετακινηθεί από τη φυσική περιοχή στην οποία βρίσκεται ο Θεός Πατέρας, στη φυσική περιοχή που βρίσκεται ο Θεός Υιός αφού και ο Πατήρ και ο Υιός είναι πανταχού Παρόντες. Ακριβώς επειδή είναι και οι δύο πνεύματα, δεν υπάρχει διαχωρισμός της υπόστασής τους, είτε στον ένα είτε στον άλλο.

Όταν φθάσουμε σ’ αυτό το λογικό συμπέρασμα, αυτή η θεολογία πραγματικά καταλήγει στην ιδέα μόνο ενός απείρου, πανταχού Παρόντος πνεύματος μέσα στο οποίο δεν υπάρχουν καθόλου διαχωρισμοί!!!

Οι τριαδικοί αντιδρούν υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν διαχωρισμοί, αλλά δεν μπορεί να τους εντοπίσει κανείς, ή ότι τα τρία πρόσωπα είναι «αλληλοεισδύοντα» το ένα στο άλλο. Αλλά η Γραφή πουθενά δεν αναφέρει κάποιον ή κάτι που είναι «αλληλοεισδύων», ούτε αναφέρει ανεξακρίβωτους διαχωρισμούς μεταξύ τριών ξεχωριστών, πανταχού Παρόντων προσώπων.