Το βιβλίο των αριθμών 28

ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Οδηγίες για τους ιερείς και Λευίτες

ιη:1-7 Εδώ έχουμε την απάντηση του Θεού στην ερώτηση που έκαναν οι Ισραηλίτες στο τέλος του προηγούμενου κεφαλαίου. Όχι, λέει ο Θεός της χάρης και του ελέους, επειδή ο Ααρών και οι γιοι του θα φυλάνε «τάς φυλακάς τού αγιαστηρίου καί τάς φυλακάς τού θυσιαστηρίου, καί δέν θέλει είσθαι πλέον οργή εις τούς υιούς  Ισραήλ». (εδ.5). Έτσι, ο λαός μαθαίνει ότι η ασφάλειά του είναι αυτοί που περιφρόνησε και μίλησε άσχημα εναντίον τους.

Ο Θεός είπε ότι μόνο από την οικογένεια του Ααρών θα προερχόταν ιερείς. Ολόκληρη η φυλή των εργατών ήταν ενωμένη με τον αρχιερέα και υποταγμένη σ’ αυτόν.

Η δουλειά των Λευιτών μέσα στο ναό ήταν να φυλάνε τις εισόδους σαν φρουροί. Κρατούσαν δόρυ, σπαθί και ασπίδα. Συμβολίζουν τους λυτρωμένους με το αίμα του Χριστού αγίους που είναι φρουροί του Ευαγγελίου.

Το δένδρο της ζωής το φρουρούσαν Χερουβείμ, άγγελοι σαν τύποι των αγίων. Το δένδρο της ζωής είναι η κιβωτός της διαθήκης, η παρουσία του Θεού.

Στο θυσιαστήριο στα Αγια και στα Αγια των Αγίων, ιερουργούσαν μόνο οι ιερείς. Απαγορευόταν να μπει εκεί μέσα Λευίτης.

Ο Θεός βάζει διατάξεις μέσα στην εκκλησία Του. Όλοι είμαστε άγιοι, και ο καθένας έχει μια διακονία, όμως είναι ορισμένα πράγματα που ο Θεός έχει χρίσει άτομα να τα κάνουν μέσα στην εκκλησία και θα πρέπει να σέβεται ο ένας τη διακονία του άλλου.

Ηνωμένοι μετά σου Όλοι οι Λευίτες ήταν ενωμένοι με τον Ααρών, στο έργο τους και κατά συνέπεια ήταν ενωμένοι μεταξύ τους. Ο Θεός δεν θέλει χωρίσματα μέσα στην εκκλησία. Όφειλαν λοιπόν να εργάζονται μαζί. 

Αν ένας Λευίτης έστρεφε την πλάτη του στους αδελφούς του, ήταν σα να το έκανε στον Ααρών. Αν ένας Λευίτης έλεγε: «Δεν μπορώ να συνεχίσω να συνεργάζομαι με τους αδελφούς μου, πρέπει να συνεχίζω μόνος, θα είμαι κάτω από τον Ααρών αλλά μου είναι αδύνατο να συμφωνήσω με τους υπόλοιπους γι’ αυτό θα ξεχωρίσω», μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πόσο λάθος θα ήταν αυτές οι σκέψεις. Όλοι καλέστηκαν να δουλεύουν μαζί, όσο διαφορετικό κι αν ήταν το έργο τους.

Θέλουσι βαστάζει την ανομίαν του αγιαστηρίου  Αυτό σημαίνει ότι οι ιερείς δε­χόταν την τιμωρία για κάθε ανομία που γινόταν μέσα στη σκηνή.

Παράδειγμα γι’ αυτό έχουμε τον Ηλει και τους δυο αχρείους γιους του (Α’ Σαμ.β:12 & κεφ.δ). Οι ανομίες των γιων του γινόταν εις γνώση του, αλλά επειδή ήταν παιδιά του δεν είχε το σθένος να τα ελέγξει και να τα αποκόψει. Δεν επιτρέπεται να σκεπάζουμε την ανομία. Ο Ηλεί το έκανε, και γι’ αυτό χάθηκαν τα παιδιά του κι ο ίδιος.

Οι υπηρέτες του Θεού στην Καινή Διαθήκη (ποιμένες, προφήτες, απόστολοι, δάσκαλοι) θα πρέπει να κάνουν τα πάντα σωστά σύμφωνα με το Πνεύμα του Θεού, γιατί θα είναι οι πρώτοι που θα κριθούν για κάθε τι που δεν γίνεται σύμφωνα με το λόγο του Θεού.

Η διακονία είναι χάρισμα από τη χάρη του Θεού (Εφες.δ:7).

ιη:8-19 Ο Θεός ξεχωρίζει τις προσφορές που έπρεπε να παίρνει ο Ααρών και η οικογένεια του, από τους Λευίτες.

Μόνο καθαροί μπορούσαν να φάνε επειδή ήταν αγιασμένα, δώρα δοσμένα στον Κύ­ριο και ο Θεός τα έδινε σ' αυτούς που ασχολιόταν με το αγιαστήριο για να τραφούν.

Οι Λευίτες και οι ιερείς (Λευίτες κι αυτοί) δεν είχαν άλλη περιουσία, αλλά ήταν αφιερωμένοι στο έργο του Κυρίου και όλη την ημέρα ήταν στο ναό.

Έκαναν θυσίες, προσευχόταν, δίδασκαν. Το έργο της διδασκαλίας το είχαν οι ιερείς και αργότερα ο Θεός έδωσε προφήτες, αφού οι ιερείς παραμέλησαν το έργο τους, όταν οι Ισραηλίτες άρχισαν να μη δίνουν τις προσφορές που ο Θεός­ είχε πει. Έτσι, οι Λευίτες αναγκάστηκαν να αγοράσουν χωράφια και να τα καλλιεργούν, να βόσκουν πρόβατα, και παραμέλησαν το ναό του Θεού. Το αποτέλεσμα ήταν οι Ισραηλίτες μένοντας χωρίς διδασκαλία και παρακολούθηση από τους ιερείς, να πέσουν στην ειδωλολατρία. Το ιερατείο έχασε το ρόλο του πνευματι­κού οδηγού του λαού Ισραήλ, κι επειδή αυτοί δεν τα κατάφεραν, ο Θεός σήκωσε προφήτες που έγιναν οι πνευματικοί οδηγοί του λαού Του, αλλά παρέμειναν βέβαια και οι ιερείς.

Όλα τα αγαθά πού οι Ισραηλίτες έφερναν στο Θεό, έδειχναν την αφιέρωσή τους και την πίστη τους στο λόγο του Θεού. Ο Θεός βέβαια δεν χρειάζεται τέτοια πράγματα, και τα έδινε στους ιερείς και τους Λευίτες.

Διαθήκη άλατος: αιώνια διαθήκη - όπως το αλάτι συντηρεί κάτι για πολύ καιρό.

Α΄ Τιμ.ε:18  Διπλή τιμή

Α’ Κορ.θ:1 Το  λέει αυτό ο Παύλος επειδή ορισμένοι του έλεγαν ότι δεν είναι απόστολος επειδή οι απόστολοι τρεφόταν από την εκκλησία, ενώ αυτός μόνος του με δικά του έξοδα η με μικρές βοήθειες αδελφών προσπαθούσε να κάνει το ευαγγέλιο αδάπανο. Πολλοί λοιπόν του έλεγαν ότι αν πράγματι ήταν απόστολος θα τον­ συντη­ρούσε η εκκλησία, άρα κάτι λάθος συμβαίνει. Έλεγαν ακόμη στον Παύλο ότι δεν έχει εξουσία να παντρευτεί και γι αυτό τους λέει τα λόγια του εδ.5

Εδ.6 σημαίνει ότι οι άλλοι απόστολοι δεν δούλευαν ενώ ο Παύλος όταν πήγε στην Κόρινθο έφτιαχνε σκηνές, αλλά λέει ότι γύμνωσε άλλες εκκλησίες.

Εδ.7 Αυτά που ο Θεός είπε στον Ααρών, τα επαναλαμβάνει εδώ ο Παύλος για να δείξει πως γίνεται το έργο του Θεού στην εκκλησία  και  στο εδ.8 τους στέλνει πίσω στο Νόμο.  Αυτά λοιπόν δεν ήταν μόνο για τότε αλλά και  για σήμερα. Οι  αρχές είναι οι ίδιες. Ο Χριστός δεν ήλθε να καταλύσει, αλλά να εκπληρώσει  το νόμο. Τα βόδια ήταν οι  τύποι, η ουσία είναι  αυτά που λέγει  εδώ ο Παύλος.

Εδ.12 Φαίνεται ότι ο Παύλος αφού εδραίωσε την εκκλησία στην Κόρινθο, έχρισε ποιμένα αυτόν που το πνεύμα του Θεού του έδειξε και οι  Κορίνθιοι θα συντηρούσαν τον ποιμένα τους. Γι’  αυτό τους λέει ότι, αν συντηρούν αυτόν, πόσο μάλλον τον Παύλο και  τους συνεργάτες του.  Αλλά αυτό είναι  στην ελευθερία του εργάτη του Θεού. Λέει  λοιπόν ο Παύλος ότι  υποφέρει  τα πάντα για να μην προξε­νήσει  εμπόδιο στο ευαγγέλιο.  Δεν θα έλεγε δηλαδή ποτέ σε κάποιον ότι  πρέπει  να δίνει  δέκατα, και  από αυτά θα τρεφόταν ο Παύλος και  η οικογένειά του (αν είχε). Όμως, αν τα χρήματα είναι  εμπόδιο για την ψυχή του ανθρώπου, κανείς δεν θέλει τα χρήματα.

Τους αποδεικνύει  ο Παύλος ότι  ο μισθός του δεν είναι  χρηματικός, αλλά το να ακούγεται το ευαγγέλιο και  να σώζονται  ψυχές (B' Κορ.ιβ:11-13).

ιη:20-32 Οι Λευίτες δεν είχαν γήινη κληρονομιά, γιατί ο Θεός ήταν η κληρονομιά τους (Ψαλμ.ρμβ:5) και  το ίδιο ισχύει  για όλους τους αγίους της Κ.Δ. (Ψαλμ.ογ:26).

Τα δέκατα όλου του Ισραήλ ήταν για τη συντήρηση των Λευιτών και  τα δέκατα των Λευιτών τα έπαιρναν οι  ιερείς, οι  ιερείς δεν έδιναν δέκατο.