ΠΡΟΒΛΗΜΑ 17. Η
τριαδική διδασκαλία δεν μπορεί να είναι μονοθεϊστική
Οι τριαδικοί και
οι μη τριαδικοί συμφωνούν ότι ο Χριστιανισμός «κληρονόμησε» το μονοθεϊσμό του
Ισραήλ. Η μετάβαση από τη μια διαθήκη στην άλλη δεν επέδρασε στην φύση του
Θεού. Στο τέλος της Π.Δ. ο Θεός είπε: «Είμαι ο Γιάχβε, δεν αλλοιούμαι» (Μαλαχ.δ:6). Οι Ιουδαίοι δεν πιστεύουν
ούτε πίστευαν ποτέ στην διδασκαλία της τριάδας.
Ο Ιησούς και οι
απόστολοι ήσαν Ιουδαίοι και στην Παλαιά Διαθήκη δεν είχε αποκαλύψει ο Θεός τον
εαυτό Του σαν τριάδα. Αυτό το
παραδέχονται ακόμη κι οι τριαδικοί μελετητές.
Για παράδειγμα: ο
C. Draina γράφει στην «Νέα καθολική εγκυκλοπαίδεια» ότι το δόγμα της τριάδας
δεν διδάσκεται στην Π.Δ., το μυστήριο της αγίας τριάδας δεν αποκαλύφθηκε στους
εκλεκτούς άνδρες της Π.Δ. Είναι φανερό ότι η εκκλησία ιδρύθηκε από Ιουδαίους
αποστόλους, οι οποίοι δεν σκέφθηκαν τον Θεό σαν τριάδα. Επειδή η κύρια
αποστολική αντίληψη για το Θεό που κληρονομήθηκε από τον Ισραήλ, είναι απ’ όλους
παραδεκτό ότι είναι μονοθεϊστική, είναι αδύνατον να είναι μονοθεϊστική και η
θεωρία της τριάδας, η οποία είναι αντίθετη.
Υπάρχει μια άλλη
εντυπωσιακή σύγκριση, η οποία δείχνει ότι στην πλήρη του έκφραση το δόγμα της
τριάδας δεν μπορεί να είναι αληθινός μονοθεϊσμός.
Η Ινδουιστική
τριάδα έχει οδηγήσει σε μεγάλη σύγχυση τους τριαδικούς Χριστιανούς. Οι
Ινδουιστές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια αντίληψη όπως οι τριαδικοί, ακόμη και
στο ότι υποστηρίζουν ότι η άποψή τους είναι μονοθεϊστική (αν και φυσικά δεν
είναι). Σημειώστε τις ομοιότητες μεταξύ των Ινδουιστικών και των τριαδικών θέσεων.
Οι δύο αυτές τριάδες περιλαμβάνουν τρία θεία πρόσωπα και οι δύο ισχυρίζονται
ότι είναι ένας Θεός και οι δύο υποστηρίζουν ότι είναι μονοθεϊστικές.
«Σ’ αυτά τα τρία
πρόσωπα ο ένας θεός εφανερώθη - καθένας πρώτος εν τόπω, καθένας τελευταίος -
όχι μόνος, ο Σίβα, ο Βίσνου, ο Βράχμα, καθένας μπορεί να είναι πρώτος,
δεύτερος, τρίτος μεταξύ των αγίων προσώπων», «... η Ινδουιστική τριάδα Βράχμα,
Βίσνου, Σίβα, η οποία παρουσιάζεται και λατρεύεται σαν τρία πρόσωπα, αν και η
αρχέτυπη θεία αρχή, ο Βράχμα, δεν είναι παρά ένας.» Σε σχόλια πάνω στη Βέδα
αναφέρεται ότι, «υπάρχουν τρεις θείες υπάρξεις, αλλά μόνο μια θεότητα».
Η αντίφαση σ’ αυτή
την σύγκριση είναι φανερή. Οι τριαδικοί επιμένουν ότι το Ινδουιστικό δόγμα
είναι πολυθεϊστικό, αλλά η δική τους τριάδα είναι μονοθεϊστική. Αν η διδασκαλία
της τριάδας ουσιαστικά είναι αντίστοιχη με την πολυθεία της Ινδουιστικής
τριάδας, τότε η τριαδική διδασκαλία δεν είναι μονοθεϊστική.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 18. Η τριαδική διδασκαλία δεν μπορεί να είναι
Βιβλική.
Είναι αδύνατον να
ορισθεί το δόγμα της τριάδας με βιβλικούς όρους. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει
ότι η διδασκαλία αυτή δεν είναι Βιβλική.
Το δόγμα της
τριάδας για να διατυπωθεί απαιτεί, ενώ αναφερόμαστε σ’ ένα Θεό, να εννοούμε
τρία πρόσωπα, είναι απαραίτητη δηλαδή η έννοια, ένας Θεός σε τρία πρόσωπα. Δεν
υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να εκφραστεί αυτή η διδασκαλία. Επίσης, είναι
αδύνατον να γίνει αυτό χρησιμοποιώντας μόνο λέξεις της Αγίας Γραφής.
Όταν ο Θεός
ενέπνευσε τους ανθρώπους που έγραψαν τη Βίβλο, διάλεξε κάθε λέξη έτσι ώστε οι όροι
που χρησιμοποίησε να εκφράζουν με σαφήνεια την έννοια των διδασκαλιών που Αυτός
θεμελίωνε. Η αληθινή αντίληψη για το Θεό, είναι ό,τι περιέχεται στην Βίβλο.
Κάθε αντίθετη άποψη είναι λανθασμένη. Οι λέξεις της Βίβλου μας μεταφέρουν την
ακριβή διδασκαλία που ο Ίδιος ο Θεός ήθελε να διαφυλάξει μέσα στην εκκλησία σαν
τον ακριβή, αληθινό ορισμό της φύσης Του. Σήμερα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε
τις ίδιες λέξεις όταν θέλουμε ν’ ασχοληθούμε με τη διδασκαλία που Αυτός όρισε
μέσα στη Γραφή. Αν δεν μπορούμε, αλλά αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε
εξωβιβλικούς όρους για να ορίσουμε τη θέση μας, τότε η θέση μας δεν είναι Βιβλική.
Όταν ο Θεός
τοποθέτησε μέσα στη Βίβλο την αληθινή αντίληψη για τον εαυτό Του, δεν
χρησιμοποίησε καμία λέξη που είναι ουσιώδης για τον καθορισμό της τριάδας.
Αν οι λέξεις που χρειάζονται για να δοθεί μια ιδέα δεν υπάρχουν, η ίδια η ιδέα
δεν υπάρχει.
Εάν η Βίβλος
περιέχει πράγματι ένα δόγμα, το περιέχει στις λέξεις των εδαφίων της που
διδάσκουν αυτό το δόγμα. Αν επιτρέπονται μόνο οι λέξεις της Βίβλου, κανείς τριαδικός
δεν μπορεί ποτέ να εκφράσει το δόγμα του τριαδικού θεού, ο οποίος είναι ένας
Θεός σε τρία πρόσωπα.
Ακολουθεί μια
λίστα πολλών εξωβιβλικών όρων που χρησιμοποιούνται για τον ορισμό του δόγματος
της τριάδας:
Ισότιμος
|
Μια ουσία
|
Το τρίτο πρόσωπο
|
Συνάναρχος
|
Πρόσωπα
|
Τρεις
|
Αιώνια
γενεαλογία
|
Πλειονότης
|
Τρία πρόσωπα
|
Αιώνιος Υιός
|
Προϋπάρχων
|
Ενότης
|
Θεός Άγιο Πνεύμα
|
Προενσαρκωθείς
|
Τρία σ’ ένα
|
Θεός Υιός
|
Το πρώτο πρόσωπο
|
Τριάς - τριάδα
|
Ένας σε τρία
|
Το δεύτερο
πρόσωπο
|
Τριπροσωπικός
|
Τριαδικός
|
Τριαδικός Θεός
|
Τριαδικότης
|
Ενωμένος
|
Κανείς από τους
παραπάνω όρους δεν χρησιμοποιείται στη Γραφή για να περιγράψει τη φύση του
Θεού. Πώς τότε μπορούν οι τριαδικοί να δώσουν την ιδέα του τριαδικού Θεού
χρησιμοποιώντας λέξεις της Βίβλου; Δεν μπορούν.
Είναι τελείως
αδύνατον να ορίσουν ακόμη και την βασική αντίληψη του ενός Θεού σε τρία
πρόσωπα, χωρίς να προσθέσουν λέξεις στα λόγια του Θεού που χρησιμοποιούνται στη
Γραφή για να εκφράσουν ποια είναι στην πραγματικότητα η φύση Του. Εάν, για να
καθορίσουν τη θεολογία τους πρέπει να μεταχειρίζονται εξωβιβλικές λέξεις που διαμορφώθηκαν
από συνόδους ανθρώπων, αιώνες μετά τη συγγραφή του λόγου του Θεού, θα πρέπει
βεβαίως να παραδεχτούν ότι διατρέχουν τον κίνδυνο να εισηγηθούν έξω-βιβλική
διδασκαλία. Είναι ακριβώς αυτός ο λόγος για τον οποίο η Αγία Γραφή προειδοποιεί
τους ανθρώπους να μην προσθέσουν στο λόγο του Θεού.
Ένα σφάλμα που
γίνεται συχνά από τους τριαδικούς είναι η επιμονή τους ότι οι χριστιανοί
πιστεύουν σε όρους που είναι ξένοι με τη Γραφή. Κρίνουν αν η θεολογία κάποιου
είναι Βιβλική ή όχι, με το να τον ρωτάνε αν πιστεύει ορισμένους όρους, που
δεν υπάρχουν στην Γραφή. Πόσο παράλογο είναι όταν λένε: «Επίστρεψε μου να
δω αν πιστεύεις ό,τι λέει η Βίβλος. Εδώ είναι ένας όρος που δεν υπάρχει πουθενά
στην Γραφή, τον πιστεύεις; Αν όχι, σε κατηγορώ ότι δεν πιστεύεις στην Γραφή».
Βέβαια δεν λένε
ακριβώς αυτά τα λόγια, αλλά αυτό είναι που κάνουν στην πραγματικότητα. Συνήθως
οι ερωτήσεις γίνονται κάπως έτσι: «Πιστεύεις στην τριάδα; Πιστεύεις στην
προΰπαρξη του Χριστού; Πιστεύεις ότι τα τρία πρόσωπα είναι ίσα και συνάναρχα;
Αν μου πεις όχι, τότε δεν πιστεύεις στη Γραφή». Πώς μπορούμε, ρωτώντας κάποιον
αν πιστεύει πράγματα που δεν είναι στην Γραφή, να καθορίσουμε αν
πιστεύει ό,τι είναι στη Γραφή; Μερικοί τριαδικοί έχουν καταδικάσει
Χριστιανούς που πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ΕΙΣ στην ίδια βάση που οι Ρωμαιοκαθολικοί
καταδίκασαν τους αποκαλούμενους «αιρετικούς» κατά την περίοδο της ιεράς
εξέτασης. Αν κάποιος αρνιόταν να πιστέψει στο «πουργατόριο», στον «παπισμό» και
στην «ιερατική απολυταρχία», τον κατηγορούσαν ότι δεν πιστεύει στη Βίβλο.
Ακριβώς επειδή
αυτοί οι όροι δεν υπάρχουν μέσα στην Γραφή, κανείς Χριστιανός δεν είναι
αναγκασμένος να ομολογήσει ότι τους πιστεύει.
Το ίδιο, κανείς
πιστός δεν είναι υποχρεωμένος να δεχτεί την οικειοποίηση έξω-βιβλικών λέξεων
των τριαδικών. Είναι λάθος για τους τριαδικούς να παρουσιάζουν μια λίστα όρων
που εφεύραν αιώνες αφότου η Βίβλος συμπληρώθηκε - όροι που δεν υπάρχουν πουθενά
στη Βίβλο - και να απαιτούν απ’ τους Χριστιανούς που πιστεύουν στον έναν Θεό να
πιστέψουν αυτούς τους όρους κάτω απ’ την απειλή ότι θα θεωρηθούν αιρετικοί.
Κανένας δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί αιρετικός, απλώς και μόνο επειδή
αρνείται να πιστέψει ό,τι δεν υπάρχει στη Γραφή.
