Ο θάνατος του Χριστού ήταν αποκαταστατικός (ΒΔ)

Εβρ.θ:12 ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιώνιον λύτρωσιν. Διότι εάν το αίμα των ταύρων και των τράγων, και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζει πρός την καθαρότητα της σαρκός, πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις δια του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώντα θεό;

Ο Κύριος Ιησούς δια του αίματος Του αγιάζει του μεμολυσμένους δια του Πνεύματος του αιωνίου: Όλη αυτή η θυσία έγινε δια μέσου, με την βοήθεια, την έγκριση του Πατέρα Θεού. Ο Πατέρας ήταν που δέχτηκε αυτή τη θυσία που ο Χριστός σαν άνθρωπος προσέφερε υπέρ πάντων των ανθρώπων που αγαπούσε.

Eβρ.ι:10 Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης.

Το θέλημα ήταν του Θεού, γιατί λέει στο εδ.9 «τότε είπεν· Ιδού, έρχομαι διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου. Αναιρεί το πρώτον, διά να συστήση το δεύτερον» που σημαίνει ότι μέχρι τότε δεν γινόταν το θέ­λημα του Θεού.

Ο Χριστός πρόσφερε το σώμα Του μια φορά, και απ' αυτή την προσφορά εμείς αγιαστήκαμε και είμαστε αγιασμένοι. Δεν χρειάζεται να ραντιζόμαστε με νερό, να περνάμε κάτω από επιταφίους, να πίνουμε άγιο νερό, γιατί για μας ο εξαγνισμός της ψυχής είναι στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, στην προσφορά του σώματός Του!

Eβρ.ι:19-22 Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, διά νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς διά του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς και λελουμένοι το σώμα με ύδωρ καθαρόν·

Αυτό είναι το έργο της λύτρωσης!!! Είναι η ελευθερία που μας χάρισε ο Χρισ­τός. Δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε κανέναν άλλον, αλλά κατευθείαν να πάμε μπροστά στο θρόνο του Πατέρα μας στο όνομα του Ιησού Χριστού.

Γι' αυτούς που δεν γνωρίζουν το Θεό, τη θυσία του Ιησού Χριστού, το φρό­νημα της Γραφής, αυτό είναι βλασφημία γιατί ο διάβολος τους έχει μάθει να προσποιούνται ταπεινοφροσύνη, ότι κανένας δεν είναι άξιος να πάει μπροστά στο Θεό.

Και βέβαια κανένας δεν είναι άξιος, αλλά σύμφωνα με τη Γραφή, ο Θε­ός αξιώνει αυτόν που δέχεται τη θυσία, το αίμα του Χριστού. Και μετά, όχι απλά είναι άξιος, αλλά πρέπει και με θάρρος να πλησιάζει. Κολ.β:18-23,  Α' Τιμ.ς:20

Πράττοντας με πίστη το λόγο του Θεού, τιμάμε το Θεό.

Το καταπέτασμα ήταν αυτό το λινό ύφασμα που ήταν κεντημένο με Χερουβείμ και Σεραφείμ (με κλωστές μπλε-κόκκινο-μωβ) και χώριζε τα Άγια από τα Άγια των αγίων. Μόνο ο αρχιερέας μπορούσε να μπει μέσα στα Άγια των αγίων μια φορά το χρόνο, στη γιορτή του εξιλασμού και να κάνει εξιλέωση υπέρ του λαού.

Αυτό το καταπέτασμα συμβόλιζε τη σάρκα του Χριστού που σχίσθηκε στα δύο όταν πέθανε πάνω στο σταυρό.

Το καταπέτασμα σήμαινε αποκλεισμό. Είχε την έννοια ότι ο Θεός είναι Άγιος κι ο άνθρωπος δεν είναι. Ήταν ένα πελώριο οπτικό μέσο για να γίνει αντιληπτό ένα απλό μήνυμα, ότι ο Θεός είναι πάρα πολύ Άγιος να Τον πλησιάσουν αμαρτωλοί άνθ­ρωποι. Το καταπέτασμα σήμαινε: «Μείνε έξω»!

Όταν ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό, το καταπέτασμα αυτό σχίσθηκε. Ήταν μια ενέργεια του Θεού! Το μήνυμα ήταν και είναι δυνατό και καθαρό σε όλους: «Έλα μέσα»!

Ο Κύριος Ιησούς είπε: «ουδείς έρχεται πρός τον Πατέρα, ειμή δι'εμού» (Ιωάν.ιδ:6). Πρέπει να περάσει ο άνθρωπος μέσα από τη θυσία, μέσα από το σχισμένο σώμα του Χριστού, για να τον δεχτεί ο Θεός στο θρόνο Του, μέσα στα Άγια των Αγίων γιατί δεν υπάρχει άλλη είσοδος.

Α' Πέτρ.β:24 «όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε».

Βλέπουμε πόσο ζωτικό είναι το σώμα! Όταν εμείς αμαρτάνουμε, αμαρτάνουμε στο σώμα, και το σώμα έπρεπε να χτυπηθεί, αλλά χτυπήθηκε το σώμα του Χριστού. Ο διάβολος τώρα για να αθετήσει αυτή τη βασική διδασκαλία έρχεται με διάφορα στόματα να πει ότι ο Χριστός δεν ήρθε σωματικά αλλά σαν άγγελος, σαν πνεύμα! «και πάν πνεύμα το οποίο δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού και τούτο είναι το πνεύμα του αντίχριστου...» (Α΄Ιωάν.δ:3)

Ο Χριστός βάσταξε τις αμαρτίες μας στο σώμα Του, όχι για να ζούμε εμείς όπως θέλουμε, αλλά «εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαστίας». Αυτό έγινε τυπικά στο βάπτισμα, αλλά είναι κάτι που πρέπει κάθε μέρα να συμβαίνει στη ζωή μας. Ν' αφήνουμε το Θεό να αγιάζει τα λόγια μας, τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας.

Α' Π’ετρ.γ:18 «Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε δια τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, δια να φέρει ημάς πρός τον Θεόν, θανατωθείς μέν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε δια του Πνεύματος».

Βλέπουμε ότι η διδασκαλία της θυσίας του Χριστού, της προσφοράς του σώματος του Χριστού, όπου και κρίθηκε η αμαρτία, δεσπόζει μέσα στο λόγο του Θεού. Είναι ΒΑΣΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ που αν δεν υπήρχε, που θα μπορούσαμε εμείς σήμερα να σταθούμε; Αν κάποιος αφαιρέσει αυτή τη διδασκαλία, δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ! Ο Θεός δεν μπορεί να σε δεχτεί, είσαι καταδικασμένος μέσα στην αμαρτία σου, δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ουρανός, δεν υπάρχει αιώνια ζωή.

Α΄Ιωάν.γ:3 «Και πάς όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ' αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός».

Όποιος ελπίζει στον ερχομό του Χριστού, στην Αρπαγή της εκκλησίας, θα καθαριστεί για να ομοιωθεί με Αυτόν και να Τον δει καθώς είναι (Α'Ιωάν.γ:2).

Α' Ιωάν.δ:9-10 «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του θεού πρός ημάς, ότι τον Υιόν αυ- τού τον μονογενή απέοτειλεν ο θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον θεόν, αλλά ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών».

Ποιος άνθρωπος αγάπησε πρώτος το Θεό; Κανένας! Πρώτα ο Θεός μας αγάπησε επειδή μας προγνώρισε και γι' αυτό έδωσε το Γιο Του να γίνει ιλασμός των αμαρτιών μας! Δεν μας καθαρίζουν λοιπόν τα τάματα, τα «ταξίδια», αλλά το αίμα του Ιησού Χριστού. Και αφού αυτό γίνει, πρέπει μετά να βαδίσουμε με συνέπεια σ' αυτό που ο Κύριος μας έχει δείξει.

Η εξιλέωση που έκανε ο Χριστός στο σταυρό είναι για όλους.

Το έργο αυτό του Χριστού είναι για κάθε άνθρωπο, δεν είναι μόνο για ορισμένους, δεν είναι για τους καλούς! Η θυσία του Χριστού δεν είναι συνδεδεμένη με Ιουδαίους μόνο, αλλά ούτε και με Έλληνες μόνο, ούτε και με Σκύθες, βάρβαρους, δούλους, ελεύθερους γιατί όλοι είναι το ίδιο εν Χριστώ Ιησού. Ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις για τη σωτηρία, μας δέχεται όλους αρκεί να μετανοήσουμε.

Ιωάν.α:29 «Τη επαύριον βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησούν ερχόμενον προς αυτόν και λέγει· Ιδού, ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».

Ο Αμνός του Θεού δεν ήρθε για να σηκώσει την αμαρτία ορισμένων, αλλά όλου του κόσμου.

Ιωάν.γ:16,17 «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον διά να κρίνη τον κόσμον, αλλά διά να σωθή ο κόσμος δι' αυτού».

Η θαυμαστή αντωνυμία που χρησιμοποιείται σ' αυτό το εδάφιο για να καθορίσει ποιοι μπορούν να σωθούν και να μη χαθούν, είναι η «πάς» που φανερώνει το ολόκληρο, το σύμπαν, τον καθένα από κάθε έθνος φυλή και γλώσσα που θέλει να γνωρίσει Αυτόν. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Πράξ.β:34,35  Ρωμ.β:11  Γαλ.β:6

Υπάρχουν ορισμένοι που μόλις τους πεις για το Χριστό, απαντούν: Καλά, και οι Μουσουλμάνοι, οι Βουδιστές, αυτοί που δεν άκουσαν τι θα γίνουν;

O Χριστός πέθανε για όλους και περιμένει όλους να επιστρέφουν σ' Αυτόν.

Γι' αυτούς που δεν Τον ξέρουν δεν είναι υπεύθυνος ο Θεός αλλά οι άνθρωποι.

Οι άνθρωποι διάλεξαν τους δρόμους που θα περπατήσουν, αν και πάλι εκεί ο Θεός κάνει έλεος και χάρη.

Ρωμ.α: 18-19 «Διότι οργή Θεού αποκαλύπτεται απ' ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων, οίτινες κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία. Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού είναι φανερόν εν αυτοίς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς».

Ξέρει ο κάθε άνθρωπος μέσα στη συνείδηση του τι είναι αγαθό και αρεστό στο Θεό. Όλοι αυτοί που λένε ψέματα κατακρατώντας την αλήθεια το ξέρουν ότι λένε ψέματα. Όλοι αυτοί που κοροϊδεύουν τον κόσμο, το κάνουν εν γνώση τους ότι πλανούν τους ανθρώπους εφόσον ξέρουν τη λειτουργία της 'τέχνης' τους.

Ιωάν.δ:14 «όστις όμως πίη εκ του ύδατος, το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ, το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον».

«Όστις», που σημαίνει ότι δεν εξαιρεί κανέναν από του να προσέλθει και να πιει!

Ρωμ.ε:18-19 «Καθώς λοιπόν δι' ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και διά μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. Διότι καθώς διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι».

Η θυσία του Χριστού δικαιώνει ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Εδώ είναι που δεν μπορούν να σταθούν αυτοί που απαιτούν να δικαιωθούμε «δι' αυτών». Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη σωτηρία αυτή και δεν μπορεί κανείς να τους στερήσει αυτό το δικαίωμα, ή να τους σκανδαλίσει αμφισβητώντας το. Αλλά ούτε να το πουλήσει γιατί δεν εξαγοράζεται. Σήμερα πολλοί άνθρωποι στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να σωθούν και έχοντας πέσει σε χέρια επιτηδείων φτιάχνουν εικόνες «σαν το μπόι τους», κάνουν χρυσούς πολυελαίους, τραπεζομάντηλα, κάνουν ταξίδια, τρώνε μήλα κ.τ.λ. Ο διάβολος πάντοτε είχε τους δικούς του που κατακρατούσαν τη χαρά και την ομορφιά της εν Χριστώ σωτηρίας.

Όταν ο Χριστός ήρθε στο έθνος Ισραήλ, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τους ανθρώπους του πόνου και της θλίψης. Με τυφλούς, άρρωστους, χωλούς, λεπρούς. Ανθρώπους που εμείς σίγουρα δεν θα τολμούσαμε να πλησιάσουμε. Όμως ο Χριστός ήταν μ' εκείνους. Εμείς δεν είμαστε οι σωτήρες τους, Εκείνος όμως είναι ο σωτήρας τους και μας έδειξε την καρδιά Του και πώς δίδεται σ' αυτούς που έχουν ανάγκη και ζητιάνε τη σωτηρία. Ο Θεός μας καλεί να καταντήσουμε «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» να αποκτήσουμε αυτή την καρδιά.

Β' Κορ.ε:14-15 «Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς, διότι κρίνομεν τούτο, ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων, άρα οι πάντες απέθανον· και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών».

Ο Ιησούς μας αγόρασε, και ζούμε πλέον για Εκείνον και όχι για τους εαυτούς μας, όχι για να κάνουμε αυτά που ευαρεστούν εμάς, αλλά αυτά που ευαρεστούν Εκείνον.

Α' Τιμ.β:6 «όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην εν ωρισμένοις καιροίς».

Η θυσία του Χριστού και μόνο αυτή είναι αρκετή για τη σωτηρία μας. Σήμερα η κρατική εκκλησία προσβάλει ασύστολα αυτή την αλήθεια διδάσκοντας ότι υπάρχουν κι άλλοι μεσίτες (β:5). Η σωτηρία που δίδει ο Χριστός είναι για όλους. Για όλους που θα αφήσουν «αυτά που βρήκαν» και θ’ αρχίσουν να ενδιαφέρονται για το τί ο Κύριος θέλει απ’ αυτούς.

Α' Τιμ.δ:10 «Επειδή δια τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα, διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα δε των πιστών»

Είναι ο σωτήρας για όλους τους ανθρώπους, αλλά γι' αυτή τη στιγμή είναι γι' αυτούς που Τον έχουν δεχθεί, τους πιστούς. Το θέλημα του Θεού είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, όμως σήμερα ο κόσμος δεν αγαπά τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, δεν αγαπά το Θεό. Πολλοί προσποιούνται ευσέβεια θρησκεύοντας κατά τις επιθυμίες τους. Άλλοι τυφλωμένοι από το διάβολο δεν βλέπουν τον Κύριο που περιμένει έξω από την καρδιά τους.

Α' Ιωάν.β:2 «και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου».

Ο Χριστός δεν σκεπάζει μόνο τις δικές μας αμαρτίες αλλά και όλων αυτών που θα δεχθούν το έργο του εξιλασμού πάνω στο σταυρό. Κάθε πνεύμα που θα πει: «Ναι, καλός ο Χριστός, αλλά και....» να ξέρουμε ότι είναι αντίθετο με το λόγο του Θεού και προσβάλει τη θυσία του Κυρίου μας. Προσβάλει τη διαθήκη του Θεού με τους ανθρώπους, πoυ είναι διαθήκη αίματος!

Εβρ.β:9  «τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού».

O Χριστός ΓΕΥΘΗΚΕ το θάνατο για τον καθένα, και αναφέρεται στο δεύτερο θάνατο.

Ησ.νε:1  «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε και φάγετε· ναι έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα άνευ αργυρίου και άνευ αντιτίμου».

Το Πνεύμα του Θεού, παρακλητικά μάλιστα, καλεί όλους αυτούς που διψούν - και ποιος δεν διψά πνευματικά- να έλθουν στα ύδατα, στα ζωντανά νερά που ο Κύριος Ιησούς είπε ότι όποιος πιει απ' αυτά 'ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού' (Ιωάν.ζ:38)

O Χριστός ταΐζει με το λόγο Του τον κάθε πεινασμένο και ποτίζει με το Πνεύμα Του τον κάθε διψασμένο δωρεάν, αρκεί να πιστέψει σ’ Αυτόν.

Ματθ.ι.α:28 «Έλθετε πρός με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέ­λω σας αναπαύσει».

Ο Χριστός καλεί ΟΛΟΥΣ τους κουρασμένους και φορτωμένους από την καθη­μερινότητα της αμαρτωλής ζωής να πάνε σ' Αυτόν και με πίστη ν' αφήσουν το φορτίο της αμαρτίας.

Αποκ.γ:20 «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού».

Εάν κάποιος, ακούσει τη φωνή μου, τη φωνή του Πνεύματος και ανοίξει την καρδιά του, και δεν σκληρύνει, θα έρθει προς αυτόν, δίχως εξαίρεση.

Αποκ.κβ:17 «Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής».

Όποιος και αν ανοίξει την καρδιά του στο Θεό, ο Θεός θα έρθει να του δώσει σωτηρία γιατί δεν είναι προσωπολήπτης.

Δεν υπάρχει αμαρτία που να μην καλύπτεται από το αίμα του Ιησού Χριστού. Ίσως μόνο αφού πιστέψουμε, βαπτιστούμε με το Πνεύμα το Άγιο, πάρουμε τα χαρίσ­ματα του Πνεύματος, γευθούμε τις επαγγελίες και τις δυνάμεις του μέλλοντος αι­ώνος, και στραφούμε και βλασφημήσουμε το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν υπάρχει τί­ποτε άλλο για να σου δώσει ο Θεός. Η Διαθήκη Του είναι αυτή που είναι κλεισμέ­νη με το ιλαστήριο, δεν έχει άλλη διαθήκη ο Θεός. Σ' αυτή τη διαθήκη είναι που πρέπει να στραφούμε και να αποδειχτεί η πιστότητά μας και η αφιέρωσή μας. Αν και αυτά τα κλωτσήσουμε, ο Θεός πλέον δεν έχει συγχώρεση και αυτό είναι η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος.

Αυτό πρέπει να μας καθιστά προσεκτικούς και όσον αφορά τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, να μην ρίχνουμε το άγιό μας στους κύνες και τους μαργαρίτες στα γου­ρούνια. Σε ανθρώπους που δεν θα καταλάβουν την αξία τους και θα τα διαφθείρουν. Κρύψε το και πες το σε ψυχές που διψάνε και πεινάνε. Υπάρχουν πολλές τέτοιες!

Όταν είναι να γίνει συζήτηση για το Χριστό, και το πνεύμα της συζήτησης γίνεται αστείο και  χλευαστικό και κάποιος ρω­τάει με σκοπό «να βγάλει κάτι» μην απαντάς. Πρέπει να σεβαστούμε αυτό που έχουμε γιατί τα δαιμόνια παρακινούν τους ανθρώπους να μας ρωτάνε τάχα από περιέργεια, ποιό είναι το άγιό μας, και μόλις το βγάλουμε είναι έτοιμοι να το καταπατήσουν, και τους ευχαριστεί αυτό. Όμως ο Κύριος θέλει να είμαστε σοφοί οικονόμοι Του.