Δεν μπορείς να αγαπάς τον Ιησού χωρίς να αγαπάς την εκκλησία Του!

Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον να λέει, «Εγώ αγαπάω  τον Ιησού, αλλά όχι την εκκλησία»;

Όμως, η Καινή Διαθήκη απεικονίζει τον χριστιανό και την τοπική εκκλησία μαζί, όπως το χέρι με το γάντι.

ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ

Υπάρχουν δύο ακρότητες, που και οι δύο εκτιμούν λάθος το ρόλο της Εκκλησίας.

Η πρώτη και πιο συνηθισμένη, είναι ο πνευματικός ατομικισμός.

ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (3)

Μονταλιστικός Μοναρχιανισμός:

Ο Μονοθεϊσμός στην πρώτη εκκλησία

Ποια είναι η φύση του Θεού; Ποια είναι η σχέση του Ιησού Χριστού με το Θεό; Αυτές οι δύο ερωτήσεις είναι θεμελιώδεις για το χριστιανισμό. Οι παραδοσιακές απαντήσεις του χριστιανισμού δίδονται μέσα από τη διδασκαλία της Τριάδας. Όμως, τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, αυτή η διατύπωση δεν ήταν κατά κανένα τρόπο η πίστη της εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Στην πραγματικότητα, η «Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια» αναφέρει ότι το δεύτερο αιώνα μ. Χ. «η τριαδική θεωρία ήταν κάτι μελλοντικό» κι ότι το Τριαδικό δόγμα «δεν εδραιώθηκε στερεά, παρά στα τέλη του 4^ου αιώνα».[1]

Κ α λ η μ έ ρ α

Επανάσταση μέσα στην επανάσταση

Είναι αλήθεια πως το σημείο αυτό το 'χουμε πιάσει σωστά. Οι νέοι είναι μεγάλη υπόθεση, πολυσύνθετο πρόβλημα, πολύτιμο κεφάλαιο: νέοι σαν δύναμη, μέλλον, ηλικία. Οι νέοι σε μια κοινωνία, σε μια εκκλησία είναι αγρός δύσκολος, μια σοβαρή υπόθεση ως προς το ρόλο που μπορούν να παίξουν, όταν μπουν στο σωστό  κανάλι.

Από την άλλη μεριά η ηλικία αυτή, στις μέρες μας, ακολουθείται σχεδόν πάντα από μια πικρή διαπίστωση. Οι νέοι σήμερα δεν είναι νέοι. Δεν είναι ζωντανοί. Είναι νέοι χωρίς τραγούδι, έγραφε κάποιος. Εγώ θα συμπλήρωνα: Νέοι χωρίς φωτιά, χωρίς οραματισμό. Νεολαία κουρασμένη, νικημένη. Ίσως  κάνω λάθος, πάντως αυτή η κλιμάκωση οδηγεί στην εξαφάνιση.

ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (2)

Μονοθεϊστές από τον 4^ο αιώνα μέχρι σήμερα.

Έχουμε βρει μαρτυρίες ύπαρξης πολλών άλλων μονοθεϊστών σ΄ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας. Πιστεύουμε ότι αυτά που εμείς σήμερα γνωρίζουμε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι υπήρχαν στοιχεία μονοθεϊσμού στους Πρισκιλιανιστές (350-700), τους Ευχύτες (350-900) και τους Βογόμιλους (900-1400)[1].

Φαίνεται ότι οι περισσότεροι μονοθεϊστές δεν άφησαν γραπτές αναφορές. Άλλων τα συγγράμματα μπορεί να καταστράφηκαν από τους νικητές αντίθετους. Πολλοί διώχτηκαν, βασανίστηκαν, πέθαναν με μαρτυρικό θάνατο και τα έργα τους αχρηστεύτηκαν από την επίσημη εκκλησία. Δεν ξέρουμε πόσοι μονοθεϊστές ή μονοθεϊστικές κινήσεις δεν αναφέρονται στην ιστορία, ή πόσοι απ’ αυτούς που αποκαλούνται αιρετικοί ήταν μονοθεϊστές. Αυτό όμως που μπορούμε να δούμε και να καταλάβουμε είναι ότι η πίστη στον ένα Θεό, κατόρθωσε να διατηρηθεί παρά τις βίαιες αντιδράσεις.

Κ α λ η μ έ ρ α

Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν θέλουν ν' ακούσουν την αλήθεια, επειδή θα ταράξει την ψεύτικη ελπίδα που έχουν ότι θα πάνε στον ουρανό, ενώ στην πραγματικότητα δεν θα πάνε. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στο Χριστιανισμό που πιστεύουν ότι είναι εντάξει με το Θεό, που πιστεύουν ότι είναι σωσμένοι, επειδή τους το είπε κάποιος κήρυκας, ο οποίος θα έπρεπε να ξοδέψει περισσότερο χρόνο στη μελέτη της Βίβλου και λιγότερο χρόνο στο κήρυγμα.

Ακούω ανθρώπους να λένε ότι είναι σωσμένοι και τους ρωτάω πώς το ξέρουν ότι είναι σωσμένοι. Η απάντηση είναι, επειδή πιστεύουν. Και κανένας δεν τους έκανε τη δεύτερη ερώτηση: Πώς γνωρίζεις ότι πιστεύεις;

ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (1)

 

Όπως έχουμε δει στα προηγούμενα κεφάλαια, η Γραφή σταθερά διδάσκει το μονοθεϊσμό. Ωστόσο, γίνεται μια προσπάθεια σήμερα να περάσει η ιδέα ότι η θεωρία της τριάδας ήταν αποδεκτή σ’ όλη την ιστορία της εκκλησίας. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Οι ηγέτες της μεταποστολικής εκκλησίας ήταν Τριαδικοί; Υπήρχαν μονοθεϊστές στην ιστορία της εκκλησίας;

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι: 

(1) Οι αμέσως μετά τους αποστόλους ηγέτες της εκκλησίας ήταν μονοθεϊστές. Είναι βέβαιο ότι δεν δίδαξαν τη διδασκαλία της Τριάδας όπως αναπτύχθηκε αργότερα κι όπως υπάρχει σήμερα. 

(2) Ακόμα και μετά την εμφάνιση του τριαδικού δόγματος, στα τέλη του δεύτερου αιώνα, αυτό δεν αντικατέστησε την πίστη στον ένα Θεό σαν επικρατούσα διδασκαλία, μέχρι το 300 περίπου μ.Χ. και παγιώθηκε καθολικά τον 4^ο αιώνα. 

(3) Μετά που επικράτησε το δόγμα της Τριάδας, μονοθεϊστές υπήρχαν σ’ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Είσαι αρκετά τρελός;

Ο κόσμος λέει, «πάρε» και ο Ιησούς λέει, «δώσε». Για τη λογική του κόσμου, ο Ιησούς είναι τρελός, και όποιος νομίζει ότι μπορεί να Τον ακολουθήσει χωρίς να είναι κι αυτός λίγο τρελός, ζει κάτω από μια αυταπάτη (Frederick Buechner Πρεσβυτεριανός θεολόγος και συγγραφέας).

Μερικές φορές ενεργώ αρκετά λογικά.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Πράξεις - Αποκάλυψη (7)

Γιατί ο Θεός άφησε «μπερδεμένα» εδάφια μέσα στην Αγία Γραφή;

Πολλοί άνθρωποι ρωτάνε: Αν η διδασκαλία του μονοθεϊσμού είναι σωστή, γιατί ο Θεός άφησε να υπάρχουν τέτοια εδάφια που μπερδεύουν το ζήτημα; Για παράδειγμα, αν ο Θεός θέλει να βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού, γιατί άφησε το Ματθ.κη:19 να είναι γραμμένο έτσι; Έστω κι αν εμείς καταλαβαίνουμε ότι αυτό το εδάφιο σημαίνει ότι πρέπει να βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού, όμως δεν γίνεται αιτία περιττής ανακατωσούρας;

Η απάντηση έχει δύο σκέλη. Πρώτα, αυτά τα εδάφια της γραφής δεν συγχύζουν όταν διαβαστούν στο ευρύτερο αρχικό πλαίσιο που γράφτηκαν, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα. Ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για τα ανθρώπινα λάθη. Το εδάφιο που αναφέρει ο Ματθαίος ήταν απόλυτα κατανοητό την αποστολική περίοδο και δεν είναι λάθος του Θεού που αργότερα ανθρώπινες διδασκαλίες διαστρέβλωσαν την έννοια του εδαφίου απομονώνοντάς το από τα συμφραζόμενα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Είναι αμαρτία η επαναλαμβανόμενη προσευχή;

 Αυτό εξαρτάται. Η Γραφή απαντάει από δύο οπτικές γωνίες.

Πόσο συχνά πρέπει να προσευχόμαστε για το ίδιο πράγμα; Μια φορά είναι αρκετή, ή πρέπει να προσευχόμαστε επανειλημμένα;

Η Γραφή μας δίνει δύο απόψεις:

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Πράξεις - Αποκάλυψη (6)

Αποκάλυψη α:1

«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός…». Εδώ βλέπουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στο αιώνιο Πνεύμα του Θεού και τον άνθρωπο Χριστό. Μόνο το Πνεύμα μπορούσε να δώσει την αποκάλυψη των αισχατολογικών γεγονότων. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν μπορούσε να τα γνωρίζει (Μάρκ.ιγ:32), που σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός τα ήξερε δια του Πνεύματος. Ακόμα, η θεότητα του Ιησού δεν ήταν προϊόν της ανθρώπινης φύσης Του, αλλά αυτή η ενότητα της θείας με την ανθρώπινη φύση ήταν προϊόν της θεότητάς Του. Το βιβλίο της Αποκάλυψης δεν φανερώνει μόνο πράγματα που πρόκειται να έρθουν, αλλά και τη θεότητα του Ιησού Χριστού, καθώς και τη γνώση ότι και τα δύο προέρχονται απ’ το Πνεύμα του Θεού. Ήδη απ’ το πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, ο Ιησούς φανερώνεται σαν ο Θεός, γιατί ο Ιωάννης Τον βλέπει σε όραση με όλη τη δόξα και τη δύναμη του Θεού.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Όταν διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη, φαίνεται τόσο προφανές ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός, ο Πατέρας.

Οι απόστολοι του Ιησού, αυτοί που ήταν πιο κοντά Του, ομολόγησαν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός. Ο Πέτρος γράφει «του Θεού ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β’ Πέτρ.α:1). Ο Θωμάς προσφωνεί τον Ιησού «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» στο Ιωάν.κ:28. Επίσης, ο απόστολος Παύλος ονομάζει τον Ιησού «μεγάλο Θεό και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστό» στο Τίτος β:13.

Πώς να παίρνεις σωστές αποφάσεις

  1) Μήπως ο Θεός έχει ήδη μια σαφή διδασκαλία σχετικά με αυτό;

Ι.Ναυή. α:8 Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.

Αν ο Θεός έχει ήδη μιλήσει σχετικά με αυτό, δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιέσαι πια. Απλά κάνε ό, τι σου είπε.

Απλό, έτσι δεν είναι;

Κ α λ η μ έ ρ α

Υπάρχει μια άνω κλήσις

Ενδεχομένως να έχεις κουραστεί. Ίσως να ''κάθεσαι στις κερκίδες'', αντί να μάχεσαι τον καλό αγώνα. Μήπως όμως συμμορφώνεσαι με τούτο τον κόσμο; Σε ρωτώ:

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Πράξεις - Αποκάλυψη (5)

Φιλιππησίους β:6-8

Αυτά τα εδάφια περιγράφουν τον Ιησού Χριστό έτσι: «Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού».

Προφανώς, αυτά τα εδάφια της Γραφής μας λένε ότι ο Ιησούς είχε τη φύση του Θεού, ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός. Ο Θεός δεν έχει όμοιό Του (Ησ.μ:25, μς:5,9). Ο μόνος τρόπος να είναι ο Ιησούς όμοιος με το Θεό είναι να είναι ο Θεός. Ο Ιησούς λοιπόν ήταν «ίσα με τον Θεόν» με την έννοια ότι ήταν ο Θεός. Ωστόσο, δεν θεώρησε αυτό το αποκλειστικό προνόμιο σαν κάτι που έπρεπε να το κρατήσει με κάθε θυσία, αλλά εκούσια το άφησε κατά μέρος για να μπορέσει να σώσει το ανθρώπινο γένος.

Κ α λ η μ έ ρ α

Οι μάζες δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια

Δοκίμασε να σκεφτείς ελαφρώς διαφορετικά από τον κόσμο και όλοι θα αρχίσουν να σε υποπτεύονται: κάτι δεν πάει καλά, είσαι τρελός.

Εάν ανήκεις στην μάζα, θεωρείσαι λογικός. Μπορεί η μάζα να είναι στα πρόθυρα της τρέλας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Εσύ πρέπει απλά να ανήκεις στην μάζα και να συμπεριφέρεσαι όπως όλοι οι άλλοι. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την ατομικότητα. Τα άτομα κλείνονται σε ψυχιατρείο.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Πράξεις - Αποκάλυψη (4)

Το πλήρωμα της θεότητας

Σ’ αυτό το βιβλίο, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο Κολ.β:9, επειδή μας διδάσκει ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί σωματικά στον Ιησού Χριστό. Αυτό για μας σημαίνει ότι όλος ο Θεός, κάθε χαρακτηριστικό Του, όλη η δύναμή Του και ο χαρακτήρας Του είναι μέσα στο Χριστό. Πατέρας, Υιός, Άγιο Πνεύμα, Γιάχβε, Λόγος και κάθε τι άλλο, είναι όλα μέσα στον Ιησού. Μερικοί τριαδικοί προσπαθούν ν’ αντιμετωπίσουν αυτή την ερμηνεία, αναφερόμενοι στο Εφεσ.γ:19 όπου λέει «δια να πληρωθήτε με όλον το πλήρωμα του Θεού». Άρα, αρνούνται ότι το Κολ.β:9 μιλάει για την πλήρη θεότητα του Ιησού, ενώ υποστηρίζουν ότι το Εφες.γ:19 μιλάει για την πληρότητα της θεότητας μέσα στους Χριστιανούς! Θ’ απαντήσουμε σ’ αυτό το επιχείρημα, αναλύοντας χωριστά αυτά τα δύο εδάφια.

Κ α λ η μ έ ρ α