Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (7)

Το τέλος του Υιού.

Ο Γιος του Θεού δεν είχε μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...». Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι». Αυτό το εδάφιο της Γραφής είναι αδύνατον να εξηγηθεί από κάποιον που πιστεύει σε κάποιο «Θεό Υιό» ο οποίος είναι ίσος με τον Πατέρα και αιώνιος όπως ο Πατέρας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Μήπως πνίγεσαι από τα αγκάθια;

Πνίγεσαι από τα «αγκάθια της ζωής»; Ο Ιησούς προσφέρει μια σημαντική προειδοποίηση.

Ακανθώδη ζιζάνια: δεν έχουν καμία αξία, αλλά κλέβουν το χώρο, το νερό, το φως του ήλιου, και τις θρεπτικές ουσίες του εδάφους από τα φυτά. Όσο μεγαλώνουν, τόσο πιο δύσκολο είναι να τα αποψιλώσεις.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (6)

Ο Υιός του ανθρώπου.

Ο όρος «Υιός του ανθρώπου» τραβά την προσοχή πρωταρχικά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, υπαινισσόμενος ότι ανήκει στο ανθρώπινο γένος. Η Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιεί αυτή τη φράση πολλές φορές προκειμένου ν’ αναφερθεί στην ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, τα παρακάτω εδάφια της Γραφής τη χρησιμοποιούν με την έννοια του ανθρώπινου γένους γενικά ή για να χαρακτηρίσουν κάποιον χωρίς ιδιαίτερη ταυτότητα: Ψαλμ.η:4  ρμς:3  Ησ.να:12  Ιερ.μθ:18 (ο Ψαλμός η:4 έχει μια βαθύτερη έννοια που αναφέρεται προφητικά στο Μεσσία, όπως βλέπουμε στην προς Εβρ.β:6-7). Ο όρος «Υιός του ανθρώπου» αναφέρεται επίσης πολλές φορές σε κάποιο συγκεκριμένο άνθρωπο, ιδιαίτερα στον Ιεζεκιήλ όπου προσδιορίζει τον προφήτη (Ιεζ.β:1, 3, 6, 8  Δαν.η:17). Σε μερικά εδάφια της Γραφής, εννοεί ένα άνθρωπο στον οποίο ο Θεός έχει δώσει ανώτατη εξουσία και δύναμη (Ψαλμ.π:17  Δαν.ζ:13).

Κ α λ η μ έ ρ α

Άγιοι με συστάσεις.

Δυο λογιών περιγραφές που προσπερνιούνται όταν διαβάζουμε το λόγο του Θεού, είναι οι γενεαλογίες και οι χαιρετισμοί (ιδιαίτερα στις επιστολές του Παύλου).

Ρωμ.ις:1-27 – Κολ.δ:7-23 – Φιλιπ.β:24

Άνθρωποι που δεν ήταν καθόλου σπουδαίοι στη διακονία, αλλά τα ονόματά τους είναι γραμμένα μέσα στην Αγία Γραφή.

Βέβαια, υπάρχουν κάποιοι τους οποίους έχει καλέσει και έχει χρίσει ο Κύριος για την υπηρεσία του ευαγγελίου, που αφιερώνουν όλη την ζωή τους και τον χρόνο τους στην διακονία.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (5)

Ο Υιός, σύμφωνα με τη Βιβλική ορολογία.

Θα εξετάσουμε τη διπλή φύση του Ιησού, στο πλαίσιο της Βιβλικής ορολογίας. Ο όρος Πατέρας, αναφέρεται στον ίδιο το Θεό - στο πλήρωμα της θεότητας. Όταν μιλάμε για το αιώνιο Πνεύμα του Θεού, εννοούμε το Θεό, τον Πατέρα. Ο όρος Θεός Πατέρας είναι απόλυτα αποδεκτός γιατί είναι Βιβλικός (Τίτ.α:4).

Ωστόσο, η Γραφή δεν χρησιμοποιεί ούτε μία φορά τον όρο «Θεός Υιός». Δεν είναι σωστός όρος γιατί το «Υιός Θεού» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Ιησού. Η Βίβλος ορίζει σαν Υιό Θεού το παιδί που γεννήθηκε από τη Μαριάμ κι όχι το αιώνιο Πνεύμα του Θεού (Λουκ.α:35). Ο όρος Υιός Θεού μπορεί ν’ αναφέρεται αποκλειστικά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, ή στο ότι ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η Τριάδα και ο Οικουμενισμός

Μπορούμε όλοι να δούμε το οικουμενικό κίνημα που προωθείται στις μέρες μας, πώς οι εκκλησίες ενώνονται και προσχωρούν πίσω στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Τώρα, πολλές από αυτές τις εκκλησίες θα σου πουν ανοικτά ότι εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Έτσι, το ερώτημα είναι, ποια είναι η «κόλλα» που φέρνει αυτές τις εκκλησίες μαζί σε ενότητα; Ρίξε μια ματιά στα ακόλουθα αποσπάσματα:

«Ο Πάπας Francis λέει ότι ο Οικουμενισμός είναι μια πνευματική διαδικασία ριζωμένη στην Τριάδα».

Πηγή: https://www.catholicnewsagency.com/news/ecumenism-a-spiritual-process-rooted-in-the-trinity-pope-says

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (4)

Μπορούσε ο Ιησούς ν’ αμαρτήσει;

Ο ισχυρισμός ότι ο Ιησούς ήταν τέλειος άνθρωπος, οδηγεί στην ερώτηση: Μπορούσε ο Ιησούς ν’ αμαρτήσει; Αυτή, στην πραγματικότητα, είναι μία παραπλανητική και αφηρημένη ερώτηση, αφού ξέρουμε ότι δεν αμάρτησε (Εβρ.δ:15). Η απάντηση είναι μάλλον ακαδημαϊκή παρά ουσιαστική, περισσότερο θεωρητική παρά ουσιαστική. Σαν άνθρωπος, ο Ιησούς πειράχτηκε απ’ το Σατανά, και πάλεψε με το θέλω Του στον κήπο της Γεθσημανής. Αν και δεν είχε τη δική μας διεφθαρμένη φύση - είχε την ίδια αθώα, αναμάρτητη φύση που είχε ο Αδάμ όταν δημιουργήθηκε - είχε την ίδια ικανότητα να ενεργήσει ενάντια στο θέλημα του Θεού, όπως έκανε ο Αδάμ και η Εύα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Πρέπει να εμπλακεί ένας Χριστιανός στο οικουμενικό κίνημα;

Ο Οικουμενισμός είναι ένα θρησκευτικό κίνημα που επιδιώκει να ενώσει όλους τους Χριστιανούς και να φέρει τα διάφορα θρησκευτικά δόγματα μαζί, σε αμοιβαία συνεργασία.

Η Βικιπαίδεια δίνει τον ακόλουθο ορισμό: «Οικουμενισμός αποκαλείται η παγκόσμια κίνηση χριστιανικών εκκλησιών και ομολογιών που στοχεύει στην αποκατάσταση της ενότητας των Χριστιανών σε ευχαριστιακή κοινωνία».

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (3)

Ο Ιησούς είχε τέλεια, αλλά αναμάρτητη ανθρώπινη φύση.

Η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου ανάμεσα σ’ όλες αυτές τις θέσεις που πήραν διάφοροι θεολόγοι στην ιστορία της εκκλησίας. Η θέση της Γραφής είναι ότι ο Ιησούς είχε μια τέλεια ανθρώπινη φύση την ίδια στιγμή που ήταν ο Θεός στην πληρότητά Του, αλλά δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αυτές τις δύο φύσεις την περίοδο της επίγειας ζωής Του.

Είναι φανερό ότι ο Ιησούς είχε ανθρώπινο θέλω, νου, πνεύμα, ψυχή και σώμα, αλλά είναι εξίσου φανερό ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικούσε στο σώμα του. Αυτό που ταπεινά μπορούμε να πούμε, είναι ότι το πνεύμα Του με το Πνεύμα του Θεού που κατοικούσε μέσα Του χωρίς μέτρο, ήταν αχώριστα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η «πίστη» του πετρώδους εδάφους

Γιατί ο λόγος του Θεού είναι η ανατροπή της πίστης του πετρώδους εδάφους;

Φανταστείτε ένα λεπτό στρώμα από χώμα, να καλύπτει μια πετρώδη περιοχή, όπου οι σπόροι φυτρώνουν γρήγορα «με χαρά.» Αλλά μόλις ανατείλει ο ήλιος, μαραίνονται και πεθαίνουν επειδή δεν έχουν ρίζες.

Στην παραβολή του σπορέα (Ματθ.ιγ:1-23, Λουκ.η:4-15, Μάρκ.δ:1-20), ο Ιησούς μιλά για τους ανθρώπους που δέχονται το Ευαγγέλιο όπως ένα πετρώδες έδαφος δέχεται τους σπόρους.

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

"Πλήν εγώ ουδέν τούτων μετεχειρίσθην, ουδέ έγραψα ταύτα, διά να γείνη ούτως εις εμέ, διότι καλόν είναι εις εμέ να αποθάνω μάλλον, παρά να ματαιώση τις το καύχημα μου. Διότι εάν κηρύττω το ευαγγέλιον, δεν είναι εις εμέ καύχημα επειδή ανάγκη επίκειται εις εμέ, ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω. Επειδή εάν κάμνω τούτο εκουσίως, έχω μισθόν, εάν δε ακουσίως, είμαι εμπεπιστευμένος οικονομίαν. Τις λοιπόν είναι ο μισθός μου; Το να κάμω αδάπανον το ευαγγέλιον του Χριστού διά της κηρύξεως μου, ώστε να μην κάμνω κατάχρησιν της εξουσίας μου εν τω ευαγγελίω” (Α’ Κορ.θ:15-18)

           

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (2)

Θέσεις μέσα στην ιστορία σχετικά με το Χριστό.

Η διπλή φύση του Χριστού, έχει αντιμετωπιστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους κατά τη διάρκεια της ιστορίας της εκκλησίας. Θα εξετάσουμε αυτές τις διαφορετικές απόψεις μ’ ένα σύντομο και γενικό τρόπο.

Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ένας γενναιόδωρα χρισμένος άνθρωπος που τον χρησιμοποιούσε το Πνεύμα (Εβιονιτισμός, Γιουνιταριανισμός). Αυτή η λάθος θέση αγνοεί τελείως την πνευματική Του φύση. Άλλοι έχουν πει ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ένα πνευματικό όν (Δοκητισμός - διδασκαλία του Γνωστικισμού) αγνοώντας έτσι την ανθρώπινη φύση Του. Ο Ιωάννης έγραψε ότι όσοι αρνούνται ότι ο Ιησούς ήρθε εν σαρκί δεν είναι απ’ το Θεό, αλλά έχουν ένα αντίχριστο πνεύμα (Α’ Ιωάν.δ:2-3).

Κ α λ η μ έ ρ α

Τυχαίος θάνατος

 Ο Ιησούς ρωτήθηκε για τους τυχαίους θανάτους και έδωσε μια ενδιαφέρουσα απάντηση.

Κάθε χρόνο, άνθρωποι πεθαίνουν από δαγκώματα φιδιών, από πλημμύρες, σεισμούς, τυφώνες, ηλεκτροπληξία, και επιθέσεις σκυλιών. 

Γιατί συμβαίνουν αυτοί οι τυχαίοι θάνατοι; Είναι τιμωρία;

Ο Ιησούς λέει όχι.

ΔΕΚΑΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΧΑΡΗ

“Δεν εξεύρετε ότι οι εργαζόμενοι τα ιερά, εκ του ιερού τρώγουσιν; οι ενασχολούμενοι εις το θυσιαστήριον, μετά του θυσιαστηρίου λαμβάνουσιν μερίδιον;  Ούτω και ο Κύριος διέταξεν, οι κηρύττοντες το ευαγγέλιον να ζώσιν εκ του ευαγγελίου! (Α’ Κορ.θ:13-14).

           

Aυτά τα εδάφια παρουσιάζουν το πιο δυνατό στοιχείο που έχουμε για τον δεκατισμό στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Το εδάφιο 13 είναι μια άμεση αναφορά στο σύστημα δεκατισμού σύμφωνα με το Νόμο. Εκείνοι που εργαζόταν με τα ιερά πράγματα και υπηρετούσαν στο θυσιαστήριο, οι ιερείς και οι Λευίτες, αντλούσαν τα προς το ζην τους από τα δέκατα και τις θυσιαστήριες προσφορές του λαού Ισραήλ (Λευτ.ς:16,26, ζ:6 Αριθ.ε:9-10, Δευτ.ι:9, ιη:1-18).

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (1)

«Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον» (Γαλ.δ:4).

           

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα εξετάσουμε την ανθρώπινη φύση του Ιησού και τη Βιβλική θέση σχετικά με τον Υιό του Θεού.

Η σημασία των λέξεων Ιησούς και Χριστός.

Πριν μπούμε στην καρδιά του θέματος αυτού του κεφαλαίου, ας εξηγήσουμε σύντομα τη σημασία δύο λέξεων, Ιησούς και Χριστός.

Ιησούς είναι ο Ελληνικός τύπος της Εβραϊκής λέξης Γιεσούα, που προέρχεται από το Γιάχβε-ωσήα που σημαίνει, Αυτός είναι σωτήρας. Είναι το όνομα, που ο Θεός διάλεξε για το γιο Του - το όνομα με το οποίο ο Θεός φανέρωσε τον εαυτό Του στην Καινή Διαθήκη. Είναι το όνομα που κληρονομικά πήρε ο Υιός (Εβρ.α:4).

Κ α λ η μ έ ρ α

Το σωστό είναι σωστό

Η σεξουαλική ανηθικότητα και η εύκολη πίστη που «πουλιέται σε αυτόματους πωλητές», απειλούν την εκκλησία.

Το σωστό είναι σωστό, ακόμη και αν δεν το κάνει κανείς. Το λάθος είναι λάθος ακόμα κι αν το κάνουν όλοι.

Όλοι έχουμε ζήσει κάτω από το φρόνημα του κόσμου. Ίσως έχουμε διδάξει τις κοσμικές φιλοσοφίες και ζήσαμε στη μέθη και την ανηθικότητα πριν πιστέψουμε.