Γένεση (090)

KEΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

Γέν.κα:1 Και επεσκέφθη ο Κύριος την Σάρραν, ως είπε· και έκαμεν ο Κύριος εις την Σάρραν, ως ελάλησε.

Εδώ έχουμε την εκπλήρωση της επαγγελίας, τον ευλογημένο καρπό της προσδοκίας! Κανείς δεν περίμενε ποτέ μάταια όταν έλπιζε στο Θεό. Ο Θεός πάντα όταν κάνει διαθήκη κρατάει το Λόγο Του. Όποιος με πίστη κρατάει την υπόσχεση του Θεού, είναι κάτοχος μιας σταθερής πραγματικότητας που θα απολαύσει.

Όταν πια ο Αβραάμ είχε μπροστά του εκπληρωμένη την υπόσχεση του Θεού, μπορούσε να καταλάβει τη ματαιότητα των δικών του προσπαθειών για να πετύχει την εκπλήρωση.  Ο Ισμαήλ ήταν τελείως άχρηστος σε ό,τι αφορά την υπόσχεση του Θεού.  Ήταν μόνο αντικείμενο στοργής για τα φυσικά αισθήματα της καρδιάς του Αβραάμ.

Ο πειρασμός του «τρως όσο θες και ότι θες»!

Αποφεύγω (;) αυτούς τους μπουφέδες.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επιθυμία μου να πάρω όσο πιο πολλά μπορώ για τα χρήματα που έδωσα, και η αγάπη μου για το φαγητό,  συνήθως ενώνουν τις δυνάμεις τους για να νικήσουν την αυτοκυριαρχία μου.

 Η Γραφή ξέρει ότι έχουμε αυτές τις αδυναμίες:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (089)

Γέν.κ:8-13 Σηκωθείς δε ο Αβιμέλεχ ενωρίς το πρωΐ, εκάλεσε πάντας τους δούλους αυτού, και ελάλησε πάντας τους λόγους τούτους εις επήκοον αυτών· και εφοβήθησαν οι άνθρωποι σφόδρα. Και εκάλεσεν ο Αβιμέλεχ τον Αβραάμ και είπε προς αυτόν, Τι έπραξας εις ημάς; και τι αμάρτημα έπραξα εις σε, ώστε επέφερες επ' εμέ και επί το βασίλειόν μου, αμαρτίαν μεγάλην; έπραξας εις εμέ πράγμα, το οποίον δεν έπρεπε να πραχθή. Και είπεν ο Αβιμέλεχ προς τον Αβραάμ, Τι είδες, ώστε να πράξης το πράγμα τούτο; Και είπεν ο Αβραάμ, Επειδή εγώ είπον, Βέβαια δεν είναι φόβος Θεού εν τω τόπω τούτω και θέλουσι με φονεύσει διά την γυναίκα μου· και όμως αληθώς αδελφή μου είναι, θυγάτηρ του πατρός μου, αλλ' ουχί θυγάτηρ της μητρός μου· και έγεινε γυνή μου. και ότε με έκαμεν ο Θεός να εξέλθω εκ του οίκου του πατρός μου, είπον προς αυτήν, Ταύτην την χάριν θέλεις κάμει εις εμέ· εις πάντα τόπον όπου αν υπάγωμεν, λέγε περί εμού, Ούτος είναι αδελφός μου.

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 29 - Η διακονία

Η κυβέρνηση του Θεού δεν έχει να κάνει με τις κυβερνήσεις των ανθρώπων, γιατί σ’ αυτές, κυβερνά η ανθρώπινη φωνή, είτε άμεσα είτε με εκπροσώπηση. Η κυβέρνηση του Θεού είναι θεοκρατία. Ο Θεός κυβερνά σαν Βασιλιάς πάνω στο βασίλειό Του. Αυτός καθορίζει τις υπηρεσίες και στη συνέχεια ορίζει αυτούς που θα τις αναλάβουν, μέσα από την εκκλησία Του. Διαβάζουμε ότι είναι ο Θεός Αυτός που θέτει τους εργάτες για να κυβερνήσουν:

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο υπεράνθρωπος Χριστιανός

«Έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την παγγελίαν»  (Εβραίους ι:36).

Είναι ένα λάθος γνωστό, που όλοι λίγο πολύ το έχουμε κάνει κάποτε. Δεν αποδίδω κίνητρα και υστεροβουλία. Αντίθετα είναι λάθος αγάπης και ζήλου προς τον Κύριο, προς την αγάπη Του και τον άγιο λόγο Του.

Παρακινούμε τους ανθρώπους του Θεού να στοχεύουν τα καλύτερα και να ζουν τα υψηλότερα της πνευματικής ζωής. Πολύ καλό αυτό. Όταν δε συμπεριλάβουμε και τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτές τις παραινέσεις, είναι ακόμα καλύτερα. Να ζήσουμε τα υψηλότερα του λόγου του Θεού, να ανέβουμε ακόμα πιο ψηλά, να υψώσουμε τα μάτια της πίστης στις «ψηλές βουνοκορφές που αγγίζουν τον Ουρανό, να απλώσουμε το χέρι της πίστης και να ζητήσουμε τα καλύτερα, τα σπάνια, αυτά που είναι για λίγους.

Πολύ καλή προσέγγιση, αλλά με ένα σοβαρό λάθος, που μπορεί να είναι και επικίνδυνο. Όλα αυτά μπορούμε να τα ζητήσουμε, να τα μοιραστούμε, να τα «κουβεντιάσουμε» με τον Κύριό μας για τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να τα διδάξουμε και να τα απαιτήσουμε από τους άλλους γύρω μας. Μπροστά στα μάτια τους τα απορημένα πολύ συχνά διαγράφεται ένας υπεράνθρωπος Χριστιανός, που μπορεί τα πάντα, που έχει τα πάντα, που δεν λυγίζει μπροστά σε τίποτα, δεν κλαίει, δεν πρέπει να υποφέρει ή να παραπονιέται, έχει πάντα χαρά και ειρήνη στην καρδιά του ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω του… Και όλα αυτά, στηριγμένα σε ερμηνείες εδαφίων της Αγίας Γραφής και ειπωμένα με ζήλο και φωτιά αξιέπαινη.

2 εντυπωσιακές αλήθειες για το δείπνο του Κυρίου

Οι περισσότεροι είμαστε εξοικειωμένοι με τα λόγια του Ιησού στο τελευταίο δείπνο - ή τουλάχιστον με ορισμένα από αυτά τα λόγια. Όταν μαζευόμαστε για το δείπνο, ακούμε συχνά «Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον». 

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (088)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ

Αυτό το κεφάλαιο μας φανερώνει δύο ξεχωριστά πράγματα:

Την ηθική αμαύρωση που το παιδί του Θεού μερικές φορές έχει στα μάτια του κόσμου, αλλά και την ηθική αξία που είναι πάντοτε περιβλημένο στα μάτια του Θεού.

Γέν.κ:1,2 Και εκίνησεν εκείθεν ο Αβραάμ εις την γην την προς μεσημβρίαν, και κατώκησε μεταξύ Κάδης και Σούρ· και παρώκησεν εν Γεράροις. Και είπεν ο Αβραάμ περί Σάρρας της γυναικός αυτού, Αδελφή μου είναι. Έστειλε δε Αβιμέλεχ ο βασιλεύς των Γεράρων, και έλαβε την Σάρραν.

Γέραρα: Πόλη προς το Νότο, κάτω από Φιλισταίο βασιλιά.

Ο Αβραάμ δείχνει ξανά πόσο φοβάται τις περιστάσεις. Κατοικεί στα Γέραρα και φοβάται τους κατοίκους του τόπου. Επειδή κρίνει ότι ο Θεός δεν είναι μαζί τους, ξεχνά ότι ο Θεός είναι πάντοτε μαζί του. Φαίνεται ότι τον απασχολούν περισσότερο οι κάτοικοι των Γεράρων, παρά Εκείνος που είναι ισχυρότερος απ’ όλους αυτούς.

Συμβουλεύοντας τον Θεό!

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε...... πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι που είναι πολύ πιο πάνω από τις δυνάμεις μας.

Πολλοί πιστοί θέλουν να υπηρετήσουν τον Θεό, αλλά μόνο σαν σύμβουλοι.

Ωχ! Ξέρω ότι μερικές φορές είμαι κι εγώ ένοχος σ’ αυτό...

Μερικές φορές κάνω κάτι χωρίς να προσευχηθώ και μετά ζητώ από τον Θεό να το ευλογήσει. Ή απλά υποθέτω ότι τα σχέδιά μου είναι και δικά Του σχέδια. Ή ενοχλούμαι όταν ο Θεός δεν κάνει τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (087)

Γέν.ιθ:18-20 Και είπεν ο Λωτ προς αυτούς, Μη, παρακαλώ, Κύριε· ιδού, ο δούλός σου εύρηκε χάριν ενώπιόν σου, και εμεγάλυνας το έλεός σου, το οποίον έκαμες προς εμέ, φυλάττων την ζωήν μου· αλλ' εγώ δεν θέλω δυνηθή να διασωθώ εις το όρος, μήπως με προφθάση το κακόν και αποθάνω· ιδού, παρακαλώ, η πόλις αύτη είναι πλησίον ώστε να καταφύγω εκεί, και είναι μικρά· εκεί, παρακαλώ, να διασωθώ· δεν είναι μικρά; και θέλει ζήσει η ψυχή μου.

Στο εδάφιο 18 η λέξη “Κύριε” δεν είναι “Αδών” αλλά Αδωνάϊ (πληθυντικός). Κι επειδή συντάσσεται με αντωνυμία πληθυντικού αριθμού (αυτούς), πρέπει να ερμηνευτεί “Κύριοι” και όχι “Κύριε”.

Οι άγγελοι όχι μόνο χρειάστηκε να τον πιάσουν απ’ το χέρι και να τον πιέσουν να φύγει, αλλά ακόμα όταν ένας απ’ αυτούς τον παροτρύνει να σώσει τη ζωή του - το μόνο πράγμα που μπορούσε να σώσει απ’ την καταστροφή - και να καταφύγει στο όρος, ο Λωτ απάντησε: Μή παρακαλώ Κύριοι....

Ο λόγος του Θεού (28)

ΕΣΔΡΑΣ

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.

Τα βιβλία αυτά εξιστορούν την επιστροφή και την αποκατάσταση των Ιουδαίων και της Ιερουσαλήμ, μετά από τα 70 χρόνια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας.

Χωρίζονται σε δυο κατηγορίες:

1. Τα ιστορικά, που είναι ο Έσδρα, ο Νεεμία και η Εσθήρ.

2. Τα προφητικά που είναι ο Αγγαίος, ο Ζαχαρίας και ο Μαλαχίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (086)

Γέν.ιθ:6-9 Εξήλθε δε ο Λωτ προς αυτούς εις το πρόθυρον, και έκλεισε την θύραν οπίσω αυτού, και είπε, Μη, αδελφοί μου, μη πράξητε τοιούτον κακόν· ιδού, έχω δύο θυγατέρας αίτινες δεν εγνώρισαν άνδρα· να σας φέρω λοιπόν αυτάς έξω· και κάμετε εις αυτάς, όπως φανή εις εσάς αρεστόν· μόνον εις τους άνδρας τούτους μη πράξητε μηδέν, επειδή διά τούτο εισήλθον υπό την σκιάν της στέγης μου. Οι δε είπον, Φύγε απ' εκεί. Και είπον, ούτος ήλθε διά να παροικήση· θέλει να γείνη και κριτής; τώρα θέλομεν καποποιήσει σε μάλλον παρά εκείνους. Και εβίαζον τον άνθρωπον τον Λωτ καθ' υπερβολήν, και επλησίασαν διά να συντρίψωσι την θύραν·

Ενώ οι άντρες των Σοδόμων έχουν περικυκλώσει το σπίτι του Λωτ και προσπαθούν να το παραβιάσουν, αυτός μάταια προσπαθεί να τους κατευνάσει με μια πολύ ταπεινωτική πρόταση. Αυτός που ανακατεύεται με τον κόσμο με την πρόθεση να προοδεύσει μέσα σ’ αυτόν, πρέπει να υποστεί τις δυσάρεστες συνέπειες της απόφασής του.

Αποδοχή παρηγοριάς

3 υποσχέσεις εγγυημένης άνεσης

Κάθε φορά που διακρίνουμε αδικία, θλίψη, και το κακό, πρέπει να θυμόμαστε αυτή τη βιβλική αρχή: αυτό που μετράει είναι το πώς ανταποκρινόμαστε στο κακό και τις θλίψεις, ακόμη και όταν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτά!

Παρ.γ:5 Έλπιζε επί Κύριον εξ όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου·

Ο Θεός δεν υπόσχεται να κάνει κάθε σύζυγο πιστό, κάθε επιχειρηματία τίμιο, και κάθε δικαστική απόφαση δίκαιη.

Αλλά:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (085)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ

Ο Κύριος μέσα στη χάρη Του, χρησιμοποιεί δύο μεθόδους για να αποτρέψει την καρδιά του ανθρώπου από τα πράγματα του κόσμου: Πρώτα αποκαλύπτει την αξία και το αναλλοίωτο “των άνω” και μετά φανερώνει τη ματαιότητα και τη φθαρτή φύση “των κάτω” (Κολ.γ:1,2). Το τέλος του Εβρ.ιβ μας δίνει ένα θαυμαστό παράδειγμα καθεμιάς απ’ αυτές τις δύο μεθόδους. Αφού αποκαθιστά την αλήθεια ότι έχουμε προσέλθει  στο όρος Σιών, σ’ όλες τις χαρές και τα προνόμια που συνδέονται μ’ αυτό, μετά λέει: “Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα.....διά να μήνωσι τα μη σαλευόμενα”.

Είναι λοιπόν καλύτερα να ελκύεται κανείς από τις χαρές του ουρανού, παρά να ωθείται προς τα άνω μέσα από θλίψεις της γης. Ο πιστός δεν πρέπει να περιμένει να τον εγκαταλείψει ο κόσμος για να εγκαταλείψει κι αυτός τον κόσμο, αλλά να αφήσει τα γήινα με τη δύναμη της κοινωνίας που έχει με τα άνω.

Ας δούμε τα γεγονότα που παρακολουθούμε, κάτω απ’ αυτό το φώς.

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ. - Είναι δίκαιο ότι πρέπει να ζήσω με έναν ασεβή αμαρτωλό;

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Πρόσφατα έλαβα το Άγιο Πνεύμα, και ο σύζυγός μου άρχισε να έρχεται στην εκκλησία, αλλά έκανε πίσω και τώρα είναι ακόμη χειρότερα από ό, τι ήταν ποτέ, πίνει, βρίζει και καταριέται. Κατηγορεί την εκκλησία για όλα του τα προβλήματά. Είναι δύσκολο για μένα να ζήσω πλέον μαζί του, αλλά μου έχουν πει ότι η Βίβλος λέει ότι δεν μπορώ να τον αφήσω. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι δίκαιο ότι πρέπει να ζήσω με έναν ασεβή αμαρτωλό για σύζυγο, ενώ υπάρχουν άλλοι που είναι ευσεβείς ψυχές, πηγαίνουν στην εκκλησία και χαίρονται που υπηρετούν τον Κύριο; Έχω πικραθεί και έχω χάσει την χαρά μου με αυτό το θέμα. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (084)

Γέν.ιη:16 Σηκωθέντες δε εκείθεν οι άνδρες διευθύνθησαν προς τα Σόδομα· και ο Αβραάμ επορεύετο μετ' αυτών διά να συμπροπέμψη αυτούς.

Ήταν συνήθεια τότε, αλλά και σήμερα, να περπατήσεις για λίγο με τους επισκέπτες σου.

Γέν.ιη:17 Και είπε Κύριος, Θέλω κρύψει εγώ από του Αβραάμ ό,τι κάμνω;

Ο Αβραάμ ήταν για το Θεό το πιο εκλεκτό πρόσωπο πάνω σ’ όλη τη γη και τώρα γίνεται θεματοφύλακας των σκέψεων Του και των σχεδίων Του σχετικά με τα Σόδομα. Αν και το θέμα δεν αφορά προσωπικά τον Αβραάμ, επειδή είναι κοντά στο Θεό, τον πληροφορεί για τις προθέσεις Του σχετικά μ’ αυτή την πόλη. Μιλάει ο ΕΛ ΣΑΝΤΑΙ στον Αβραάμ σαν σε φίλο Του. Του ανοίγει την καρδιά Του για να ξέρει ο Αβραάμ. Αν θέλουμε να μάθουμε τις προθέσεις του Θεού όσον αφορά τον παρόντα πονηρό αιώνα, πρέπει να είμαστε ολοκληρωτικά ξεχωρισμένοι απ’ αυτόν και να μην μετέχουμε στους σκοπούς και τους αγώνες του. Όσο πιο κοντά στο Θεό μένουμε, υποτασσόμενοι στο Λόγο Του, τόσο περισσότερο θα γνωρίζουμε τις σκέψεις Του για όλα τα πράγματα. Επειδή είμαστε ο εκλεκτός λαός του Θεού, μας μιλάει και μας φανερώνει τα μέλλοντα για να μας βεβαιώσει ότι είναι μαζί μας. Δεν θέλει να κρατάει τίποτα κρυφό από μας που να έχει σχέση με τη σωτηρία και την πνευματική μας πρόοδο.

Τι γίνεται μετά την Κυριακή; Μια καλή ερώτηση!

Μιχ.ς:8 Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;

Όσοι είναι απόλυτα πεπεισμένοι για την αμαρτία τους, την δυστυχία τους και την επικίνδυνη κατάσταση που βρίσκονται εξαιτίας αυτού του γεγονότος, θα έδιναν όλο τον κόσμο, αν τον είχαν, για ειρήνη και συγχώρηση.

Καλημέρα

Γένεση (083)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ

Αυτό το κεφάλαιο μας δίνει ένα καλό παράδειγμα των αποτελεσμάτων μιας ζωής αποχωρισμού και υπακοής (Ιωάν.ιδ:23). Η κοινωνία με το Θεό που απολαμβάνει ένας πιστός που υπακούει, είναι τέλεια άγνωστη σ’ αυτόν που ζει μέσα σε μια κοσμική ατμόσφαιρα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η δικαίωση και οι καρποί της δικαίωσης είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το να είναι κανείς παιδί είναι ένα πράγμα και το να είναι ένα ευπειθές παιδί είναι άλλο πράγμα. Ένας πατέρας λοιπόν, αγαπά το παιδί που τον υπακούει και το κάνει συμμέτοχο στις σκέψεις και τα σχέδιά του. Τα λόγια του Κυρίου μας στο Ιωάν.ιδ:23 το επιβεβαιώνουν. Η αγάπη μας στο Χριστό φαίνεται από το αν κάνουμε όσα μας παραγγέλλει και όχι όταν λέμε “Κύριε, Κύριε”. Τί ωφελεί να λέμε: “Θα πάω Κύριε”, αν η καρδιά δεν σκέφτεται να πάει; (Ματθ.κα:28-32)

Αν και ο Αβραάμ έχει κάνει λάθη, βλέπουμε να είναι ένας άνθρωπος πίστης, διακρίνεται από μια ζωή με το Θεό υψηλή, εγκάρδια και αληθινή. Εξαιτίας αυτού απολαμβάνει τρία ιδιαίτερα προνόμια: Προσφέρει στο Θεό κάτι που Του είναι ευάρεστο, είναι σε τέλεια κοινωνία με το Θεό και μεσιτεύει υπέρ άλλων ενώπιον του Θεού.

Παροιμιώδες λάθος – η αξίωση ότι οι παροιμίες είναι υποσχέσεις.

Συνήθιζα κι εγώ να χρησιμοποιώ λάθος τις Παροιμίες. Τις θεωρούσα αδιάκριτα σαν αρχές και υποσχέσεις του Θεού.

Αυτή είναι μια κοινή παρανόηση και ένας λόγος που εμείς οι χριστιανοί πρέπει να έχουμε μια καλύτερη κατανόηση του λόγου του Θεού, αν θέλουμε να τον χρησιμοποιούμε σωστά.

Β’ Τιμ.β:15 Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.

Καλημέρα

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Β΄ Κορινθίους ιβ:1-10

Το θέμα της προσευχής είναι τεράστιο αλλά και θεμελιώδες για τη ζωή του χριστιανού. Όλοι ενθουσιαζόμαστε όταν απαντώνται οι προσευχές οι δικές μας και των άλλων, και νιώθουμε τότε μια σιγουριά. Τι γίνεται όμως όταν χτυπάμε την πόρτα του Θεού αλλά Εκείνος μένει σιωπηλός; Αυτό αργά ή γρήγορα κάποτε θα συμβεί στη ζωή όλων μας, όπως συνέβη και στη ζωή του Παύλου. Πώς αντιδράμε τότε;

Υπάρχουν κάποιοι τρόποι ν’ αντιδράσουμε, έτσι ώστε ο Θεός να δοξαστεί στη ζωή μας.

1.       Δες τις θλίψεις σαν δώρο του Θεού (Β΄ Κορ.ιβ:7)

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας θλίψης είναι να την θεωρήσουμε σαν δώρο Θεού, που πρέπει να το δεχτούμε και πρέπει να μας γεμίζει χαρά (Ιακ.α:2). Η Γραφή λέει πως ό,τι δίνει ο Θεός είναι ένα αγαθό και τέλειο δώρο. Ο Θεός μας αγαπάει και μας γνωρίζει. Ξέρει μέσα στη σοφία Του και θεωρεί πως αυτό που περνάμε θα μας ωφελήσει και θα μας οδηγήσει στην τελειότητα.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

 Καθένας από μας έχει διαφορετικές προσδοκίες από τον Χριστιανισμό, εκείνο όμως που ΔΕΝ πρέπει ποτέ να περιμένουμε είναι μια ζωή χωρίς προβλήματα. Είναι απλώς κάτι μη ρεαλιστικό και δεν υπάρχει στη Βίβλο ούτε ένα εδάφιο που να υποστηρίζει μια τέτοια ιδέα. Ο Ιησούς το λέει ξεκάθαρα σε όλους όσοι προτίθενται να Τον ακολουθήσουν: 

 «Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον»  (Ιωάν.ις:33)

Θλίψη! Κάτι που δεν τονίζεται όσο θα έπρεπε στις μέρες μας. Αν είσαι Χριστιανός και δεν σε έχουν χλευάσει ή προσβάλει ή περιφρονήσει ή κακολογήσει μέχρι τώρα, τότε κάτι δεν πάει καλά με τη χριστιανική σου ζωή. Οι θλίψεις, που πρόκειται να υποφέρουμε, περιλαμβάνουν ακόμη δυστυχήματα, ασθένειες, απώλεια εργασίας, διαλυμένες σχέσεις, οικονομικά προβλήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, θανάτους αγαπημένων προσώπων και γενικά όλων των ειδών τις θλιβερές καταστάσεις που βιώνουν και οι άπιστοι σε όλο τον κόσμο.

Καλημέρα