Επισκόπηση της Βίβλου (30)

 

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

 

Α. ΘΕΜΑ

Οι Παροιμίες είναι ένα βιβλίο σοφίας. Είναι επίσης ένα πρακτικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Αναφέρεται στην εφαρμογή των αρχών της δικαιοσύνης, της ευθύτητας και της ευσέβειας στην καθημερινή ζωή. Διδάσκει την σοφία η οποία βασίζεται στον λόγο του Κυρίου.

 

Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Θεωρείται γενικά ότι ο συγγραφέας της πλειοψηφίας των Παροιμιών είναι ο Σολομώντας. Ωστόσο δεν ήταν ο μόνος. Η σοφία του «σοφού» (κα:17), οι άνδρες του Εζεκία (κε:1), ο Αγούρ (λ:1) και ο βασιλιάς Λεμουήλ και η μητέρα του (λα:1) περιλαμβάνονται κι αυτοί μέσα στο βιβλίο.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

Α. ΘΕΜΑ

Οι Παροιμίες είναι ένα βιβλίο σοφίας. Είναι επίσης ένα πρακτικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Αναφέρεται στην εφαρμογή των αρχών της δικαιοσύνης, της ευθύτητας και της ευσέβειας στην καθημερινή ζωή. Διδάσκει τη σοφία η οποία βασίζεται στο Λόγο του Κυρίου.

Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Θεωρείται γενικά ότι ο συγγραφέας της πλειοψηφίας των Παροιμιών είναι ο Σολομώντας. Ωστόσο δεν ήταν ο μόνος. Η σοφία του «σοφού» (κα:17), οι άνδρες του Εζεκία (κε:1), ο Αγούρ (λ:1) και ο βασιλιάς Λεμουήλ και η μητέρα του (λα:1) περιλαμβάνονται κι αυτοί μέσα στο βιβλίο.

Μια παροιμία την ημέρα, κάνει την ανοησία πέρα.

Κάποτε στην Γερμανία, ένας στρατιώτης κάλυψε το πρόσωπό του με μια γυναικεία κάλτσα, για να ληστέψει μια τράπεζα. Τον συνέλαβαν όμως αμέσως, γιατί φορούσε την στρατιωτική του στολή και το όνομά του φαινόταν καθαρά στο ταμπελάκι που είχε στο στήθος.

Όπως είπε ο Βολτέρος, «Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή».

Ο λόγος του Θεού (33)

ΠΑΡΟIMIΕΣ

ΤΙΤΛΟΣ.

Ο Εβραϊκός τίτλος του βιβλίου είναι «Μισλέ» που θα πει «γνωμικό», με την έννοια μιας ευφυούς σύγκρισης δύο πραγμάτων ή γνωμών (Παρ.κς:1,2,3,6,7,8,9,11,14,17, α:1,κ.τ.λ.).

Ο τίτλος των 70οντα είναι «Παροιμίαι», εννοώντας «Σύντομο απόφθεγμα που εκφράζει αλήθεια προερχόμενη από μεγάλη πείρα». Ακόμη, είναι ένα αλληγορικό νόημα το οποίο με λίγες σοφές και εκλεκτές λέξεις εκφράζει μεγάλη σοφία, που διαφορετικά θα χρειαζόταν πολλές λέξεις για να εκφραστεί το ίδιο νόημα. Ο σκοπός είναι να συμπυκνώσει την σοφία σε λίγες λέξεις ώστε να διευκολύνει τον νου να την συγκρατήσει και να διεγείρει το ενδιαφέρον της μελέτης. Η παροιμία δεν λογομαχεί, απλά συμπεραίνει. Ο σκοπός της δεν είναι να επεξηγήσει το πράγμα, αλλά μάλλον να του δώσει μια χαρακτηριστική έκφραση. Πολλές από αυτές είναι φανταστικές, μεταφορικές, εκφράζουν αναλογία, όπως π.χ. ια:22, κζ:15, κε:25.

Παροιμιώδες λάθος – η αξίωση ότι οι παροιμίες είναι υποσχέσεις.

Συνήθιζα κι εγώ να χρησιμοποιώ λάθος τις Παροιμίες. Τις θεωρούσα αδιάκριτα σαν αρχές και υποσχέσεις του Θεού.

Αυτή είναι μια κοινή παρανόηση και ένας λόγος που εμείς οι χριστιανοί πρέπει να έχουμε μια καλύτερη κατανόηση του λόγου του Θεού, αν θέλουμε να τον χρησιμοποιούμε σωστά.

Β’ Τιμ.β:15 Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.

Να απαντάω στον άφρονα, ή όχι;

Στις Παρ.κς:4 μας λέει να μην απαντάμε σε έναν ανόητο, αλλά το αμέσως επόμενο εδάφιο λέει να απαντάμε σ’ έναν ανόητο. Επιφανειακά παραξενεύομαι, γιατί αυτά τα δύο εδάφια φαίνεται να αντιφάσκουν. Μπορώ λοιπόν, ή δεν μπορώ να απαντάω στον ανόητο; Αυτό εγείρει ένα μεγαλύτερο θέμα, σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόζουμε αυτά που διαβάζουμε στο βιβλίο των Παροιμιών.

Σας αρέσουν οι Παροιμίες;

Μου αρέσει να διαβάζω τις Παροιμίες της Βίβλου, επειδή αυτό το βιβλίο έχει πολλά πράγματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινή μας ζωή. Ένα εδάφιο που διαβάζω καθημερινά, επειδή το έχω κολλήσει στο χώρο της εργασίας μου, είναι το Παρ.ιθ:11 «Η φρόνησις του ανθρώπου συστέλλει τον θυμόν αυτού· και είναι δόξα αυτού να παραβλέπη την παράβασιν».

Θα πρέπει να έχει μια επίδραση επάνω μου επειδή πλέον ξέρω ότι δεν εξοργίζομαι εύκολα. Είναι ένα καλό εδάφιο να το έχετε κι εσείς κατά νου, ειδικά όταν ασχολείστε με ανθρώπους της μουτζούρας.

Αυτό το βιβλίο έχει πολλές συμβουλές για το τι να πεις και τι όχι! Ο Αβραάμ Λίνκολν παρέφρασε το χωρίο Παρ.ιζ:28, όταν είπε, «Είναι καλύτερα να σιωπάς και ας σε πουν ανόητο, παρά ανοίγοντας το στόμα σου να πείσεις τους άλλους για την ανοησία σου». Αυτό επίσης μπορεί να είναι μια καλή οδηγία ζωής!

Ο Ιησούς, σαν η σοφία του Θεού πριν τη Δημιουργία

Ο Σολομώντας στο βιβλίο των  Παροιμιών και στο 8ο κεφάλαιο, προσωποποιεί τη σοφία του Θεού και την ταυτίζει φυσικά με τον άνθρωπο Χριστό Ιησού. Μας δείχνει αυτή την άγια και ευλογημένη σχέση του Πατέρα Θεού με το Γιό Του, πριν ακόμη ο Γιός γεννηθεί, πριν ακόμη εξέλθει από τον Πατέρα. Μας δείχνει τη θέση του Υιού μέσα στη καρδιά και στο λόγο του Πατέρα.

Η Σοφία του Θεού είναι που μιλάει στην προσωποποίηση και λέει:

«Ο Κύριος με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ' αιώνος. Προ του αιώνος με έχρισεν, απ' αρχής, πριν υπάρξη η γη. Εγεννήθην ότε δεν ήσαν αι άβυσσοι, ότε δεν υπήρχον αι πηγαί αι αναβρύουσαι ύδατα· Πριν τα όρη θεμελιωθώσι, προ των λόφων, εγώ εγεννήθην· ενώ δεν είχεν έτι κάμει την γην ούτε πεδιάδας, ούτε κορυφάς χωμάτων της οικουμένης. Ότε ητοίμαζε τους ουρανούς, εγώ ήμην εκεί· ότε περιέγραφε καμάραν υπεράνω του προσώπου της αβύσσου· ότε εστερέονε τον αιθέρα επάνω· ότε ωχύρονε τας πηγάς της αβύσσου· ότε επέβαλλε τον νόμον αυτού εις την θάλασσαν, να μη παραβώσι τα ύδατα το πρόσταγμα αυτού· ότε διέταττε τα θεμέλια της γής· τότε ήμην πλησίον αυτού δημιουργούσα· και εγώ ήμην καθ' ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού, ευφραινομένη εν τη οικουμένη της γης αυτού· και η τρυφή μου ήτο μετά των υιών των ανθρώπων». Παρ.η:22-31.

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ - Παροιμίες

Α. ΘΕΜΑ

Οι Παροιμίες είναι ένα βιβλίο σοφίας. Είναι επίσης ένα πρακτικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Αναφέρεται στην εφαρμογή των αρχών της δικαιοσύνης, της ευθύτητας και της ευσέβειας στην καθημερινή ζωή. Διδάσκει τη σοφία η οποία βασίζεται στο λόγο του Κυρίου.

Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Θεωρείται γενικά ότι ο συγγραφέας της πλειοψηφίας των Παροιμιών είναι ο Σολομώντας. Ωστόσο δεν ήταν ο μόνος. Η σοφία του «σοφού» (κα:17), οι άνδρες του Εζεκία (κε:1), ο Αγούρ (λ:1) και ο βασιλιάς Λεμουήλ και η μητέρα του (λα:1) περιλαμβάνονται κι αυτοί μέσα στο βιβλίο.