Η ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Πολλά υπάρχουν που θεωρούνται σε διάφορες χρονικές στιγμές και που θεωρούνται σήμερα ότι μετέχουν δόξας και λαμπρότητας, προς τα οποία ο άνθρωπος αποβλέπει με θαυμασμό μακαρίζει τους κατέχοντες και στο βαθμό της ίδιας ου ανάπτυξης και εκείνης που τον περιβάλλει κανονίζει και την περί της δόξας και των ενδόξων έργων ή προτερημάτων κρίση του.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Αν η ουσία της θρησκείας, όπως αποδείχτηκε προηγουμένως, είναι εντελώς πνευματική, και συνίσταται σε πραγματική και όχι φανταστική σχέση και συγκοινωνία του ανθρώπου με το Θεό με τον τρόπο που αποκαλύπτεται στις Γραφές (δηλαδή δια Ιησού Χριστού), εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει δύναμη που να την υπερβαίνει, ή και να συμπληρώνει την ενέργειά της πάνω στον άνθρωπο.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Υπάρχει μία παλιά παροιμία, που δεν έχει χάσει τίποτα από την αλήθεια της με την τριβή της, ότι εάν η θρησκεία αξίζει κάτι, αξίζει το παν.

Τόση είναι η ανάγκη της για τον άρτιο καταρτισμό της ανθρώπινης φύσης, και τέτοια η δύναμη που πρακτικά εξασκεί πάνω σε αυτόν που την κατέχει, ώστε η αξία της για τον άνθρωπο είναι πραγματικά ανυπολόγιστη. Θρησκεία εδώ λέγοντας, εννοούμε βεβαίως, όπως προηγουμένως την ορίσαμε, όχι την τυπική  σειρά μερικών εξωτερικών θρησκευτικών εκδηλώσεων, αλλά την ύπαρξη πραγματικών εσωτερικών σχέσεων μεταξύ του πλάσματος  και του πλάστη, την ύπαρξη πραγματικής συμπάθειας και συνεννόησης μεταξύ του πεπερασμένου πνεύματος του ανθρώπου και του απειρου Πνεύματος του Θεού.

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Η ανάγκη της θρησκείας είναι καταφανής και πασίγνωστη, αλλά πόσοι αληθινά έχουν θρησκεία; η ανάγκη ζητάει πλήρωση, αλλά πώς πληρώνεται αυτή; Πραγματικά ή κατά φαντασία, με γνήσιο ή κίβδηλο νόμισμα; Η τροφή είναι ανάγκη για το σώμα, αλλά πόσο διαφέρει να ζητάει κανείς να εξυπηρετήσει την ανάγκη παρουσιάζοντας στον πεινασμένο ένα ζωγραφισμένο ψωμί, αντί πραγματικό, ή πήλινο ψωμί αντί σιταρένιο! 

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Ότι ο άνθρωπος από τη φύση του, οδηγείται προς την θρησκεία, και ότι κάτω από την σκιά της καταφεύγει στις πιο σοβαρές και στις πιο σπουδαίες στιγμές της ζωής του, είναι αναντίρρητο. 

Όλα τα αρχαία έθνη, όσα ακόμα και μόνο κάποια ίχνη της υπάρξεώς και της δράσεώς τους άφησαν, την πρώτη θέση έδωσαν, και στον κοινό και στον ιδιωτικό βίο, στην θρησκεία. 

Πόσο ειλικρινής είμαι;

Κατά πόσο είμαι αυτό που πιστεύω ότι είμαι;

Πόσο αγαπάω το Θεό;

Πόσο αγαπάω τον αδελφό μου;

Είμαι ιερέας, δούλος, Νύμφη;

Πόσο χαρούμενος είμαι;

Πόσο ασφαλής είμαι;

Πόσο σίγουρος είμαι;
 

Η Γραφή μου λέει να προσέχω τον εαυτό μου: «και αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή;» (Α΄Πέτρ.δ:18).

Ελλάς-Ελλήνων-"Χριστιανών"

H Ελλάς του string και του Marlboro

"H σεμνή γυναίκα απολαμβάνει τιμή" (Παροιμίες ια:16)

«Πρώτοι σε θρησκευτικότητα και σε συχνότητα προσευχής έρχονται οι Έλληνες στην E.E.» Tο συμπέρασμα βγήκε μέσα από στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας, που αφορούν τη στάση της κοινής γνώμης σε ορισμένα κοινωνικά και άλλα ζητήματα, ανάμεσα σε 20 χώρες της Ευρώπης. (H KAΘHMEPINH 11.4.2004).

..Προσωπικά, δεν αμφιβάλλω για την θρησκευτικότητα του ελληνικού λαού, αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι τούτο: Σε ποιον Θεό πιστεύει ο λαός μας; Στον άγιο Θεό της Βίβλου; Στο θεό των καλόγερων; Στην Αγία Ζώνη; Στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου; Στην Ιερή Φλόγα της Ολυμπίας; Στο 'Αγιο Φως των Ιεροσολύμων; Στα ξύλα και στις πέτρες; Πού;

Ποιος είναι χριστιανός;

Ιακώβου α:26-27

Αν σας ρωτούσα τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον πραγματικό χριστιανό; νομίζω θα είχαμε διάφορες απαντήσεις. Κάποιοι θα έλεγαν, αυτό που χαρακτηρίζει το γνήσιο χριστιανό είναι η αγάπη. Κάποιοι άλλοι θα έλεγαν, η πιστότητά του. Κάποιοι τρίτοι θα έλεγαν πως ο αληθινός χριστιανός έχει τον καρπό του Πνεύματος. Έχει αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, εγκράτεια, όλα τα στοιχεία του καρπού. Ίσως κάποιοι άλλοι θα έλεγαν, πως επίσης είναι η μαρτυρία που έχει στον κόσμο.

Όλες αυτές οι απαντήσεις είναι σωστές. Είναι σωστές γιατί για κάθε μια από αυτές, μπορούμε εύκολα να βρούμε πολλά εδάφια σαν επιβεβαίωση.

Στην επιστολή του Ιακώβου, ο λόγος του Θεού μας δίνει μια άλλη οπτική γωνία. Απαντάει την ερώτηση αυτή με ένα απροσδόκητο τρόπο.  Είναι απροσδόκητος γιατί είναι πολύ πρακτικός, ίσως υπερβολικά πρακτικός. Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον πραγματικό χριστιανό;

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Μεγ. Βρετανία: Επίσημη εκκλησία είναι η «Αγγλικανική» Εκκλησία της Αγγλίας με κεφαλή της τον μονάρχη. Ο όρκος του έχει θρησκευτικές αναφορές, τη στέψη του τελεί ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury. Προνόμια της εκκλησίας είναι η παραχώρηση ακαδημαϊκών εδρών σε κληρικούς στα Πανεπιστήμια του Oxford, Cambridge, Durham και η προστασία της με τον νόμο περί βλασφημίας (ισχύει από το 1676). Δεν υπάρχει οικονομική στήριξη της επίσημης εκκλησίας παρά μόνο συντήρηση εκκλησιών που θεωρούνται ιστορικά μνημεία.

 

Ο θάνατος της θρησκείας

"..Πριν από πολύ καιρό, κάποιοι αναφώνησαν: «Ο Θεός πέθανε!». 

Ανάμεσα σε αυτούς που χρησιμοποίησαν αυτή τη φράση (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) ανήκουν κάποια από τα σημαντικότερα ονόματα της φιλοσοφίας και των ανθρωπιστικών επιστημών.

Η δήλωση αυτή ήρθε μαζί με τις νέες ιδέες ενός κόσμου που ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια και τον νου των ανθρώπων. Ήταν ο διαφωτισμός, ο αιώνας των φώτων! Η σκοτεινή εποχή που φίμωσε την επιστημονική γνώση αποτελούσε πλέον παρελθόν. Ο Μεσαίωνας, ο «σκοτεινός αιώνας», τελικά υποσκελίστηκε και ξεπεράστηκε.

  Μια από τις κύριες οργανώσεις που κυριάρχησαν στο Μεσαίωνα, η Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία, αποτέλεσε τώρα στόχο των ανθρώπων του πνεύματος. Με επαρκή επιχειρήματα επιτέθηκαν κατά των δογμάτων της εκκλησίας του Πάπα, των προσταγών του, των ιδεών και των διδασκαλιών του. Επιπλέον, άσκησαν σφοδρή κριτική στην ιεραρχική δομή της εκκλησίας και στο παπικό αλάθητο. Υπό ένα πρίσμα βιβλικό , είχαν δίκιο!

Μήπως θεωρείς πολλά ως «δεδομένα»;

Είναι λάθος να πιστεύεις ότι...

Κάποτε οι γονείς του Ιησού, η Μαρία και ο Ιωσήφ, επέστρεφαν από την Ιερουσαλήμ στην πόλη τους μαζί με μια ομάδα φίλων και συγγενών. Θεωρώντας δεδομένο ότι ο Ιησούς έπρεπε να είναι στη συντροφιά, έκαναν ταξίδι μιας ημέρας πριν ανακαλύψουν ότι Εκείνος είχε μείνει πίσω.

Το λάθος τους ήταν ότι αντιμετώπιζαν την υπόθεσή τους σαν γεγονός. Ένας μικρός έλεγχος στην αρχή του ταξιδιού θα τους είχε γλιτώσει από μια βασανιστική εμπειρία και δύο επιπλέον μέρες ταξίδι χωρίς λόγο.

"χριστιανοί" ολιγόπιστοι ..

Tο 97% των κατοίκων της χώρας μας υποτίθεται οτι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Στο υπόλοιπο 3% συμπεριλαμβάνονται οι μουσουλμάνοι, οι καθολικοί , οι προτεστάντες , οι ιαχωβίτες , οι αρμένιοι και οι Εβραίοι.
 

 Απο αυτούς λοιπόν σύμφωνα με σφυγμομέτρηση μόνο το 47,31% πιστεύει σε κάποιου είδους μεταθανάτια ζωή !  

Σε τι ποσοστό άραγε αυτοί οι υποτιθέμενοι χριστιανοί αντιλαμβάνονται αυτή την μετά θάνατο ζωή σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού;

Πόσοι πιστεύουν οτι ο Χριστός αναστήθηκε;

Πως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το πραγματικό θρησκευτικό σύστημα ;

Προσευχή με το.. στανιό

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου... δικό σας τώρα»! Κυκλοφορεί και σαν μαθητικό ανέκδοτο αλλά η ιστορία είναι πραγματική. Πουρνό πουρνό σε συνοικιακό Λύκειο της Αθήνας, μαθητής έχει κληθεί να πει την πρωινή προσευχή, ανεβαίνει στο μικρόφωνο, λέει τα πρώτα λόγια, σταματά και μιμούμενος αστέρα νυχτερινής πίστας καλεί το «κοινό» να συνεχίσει εκείνο τραγουδώντας το «σουξέ»...

Το παραπάνω συμβάν πιθανόν να ξεπερνά κάποια όρια, όμως στα εκατοντάδες δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της Ελλάδας, χιλιάδες μαθητές ξεκινούν κάθε «εργάσιμη» μέρα με την κυριακή προσευχή. Μια εντελώς προσωπική πράξη λατρείας και επικοινωνίας με τον Θεό μετατρέπεται σε καθήκον υπαγορευόμενο από νόμους που συνοδεύεται από σύνταξη σε γραμμές, παραγγέλματα και άλλες οδηγίες προς μαθητευομένους. Καθήκον που συχνά αντιμετωπίζεται σαν σχολική υποχρέωση με βαριά καρδιά από εκπαιδευτικούς αλλά και μαθητές...

Η αρρώστια της θρησκείας

 «..Το μεγαλύτερο πρόβλημα του δυτικού χριστιανισμού, αλλά και πολλών ορθοδόξων, είναι ότι θρησκειοποίησαν τον χριστιανισμό, μετέτρεψαν την εκκλησία σε θρησκεία. Και έτσι καλλιεργούνται οι φονταμενταλισμοί, τα μίση και οι διαιρέσεις, η μαγική αντίληψη και σχέση με τον Θεό, η ανταγωνιστική διάθεση του ενός προς τον άλλο, η ατομοκρατική θεώρηση της ζωής, η χρησιμοθηρική και ωφελιμιστική αντίληψη της κοινωνίας, η φανταστική ερμηνεία των πάντων, η συναισθηματική προσέγγιση του βίου και γενικά η άποψη ότι ο άλλος αποτελεί και είναι απειλή της δικής μας ύπαρξης. Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις τα φωτισμένα χριστουγεννιάτικα δένδρα, οι συναισθηματικές μελωδίες, οι ηθικοπλαστικές αναλύσεις καλύπτουν εγκληματικά την υπαρξιακή γύμνια και καθιστούν τον άνθρωπο τραγικό όν..

Η θρησκεία του κεφαλαίου

Τα αποσπάσματα που παρουσιάζουμε, προέρχονται απ' το βιβλίο του Πωλ Λαφάργκ Η Θρησκεία του κεφαλαίου. Το βιβλίο αυτό αποτελεί τα πρακτικά ενός (φανταστικού) διεθνούς συνεδρίου , κατά τη διάρκεια του οποίου, οι εκπρόσωποι των πιο επιφανών αστών συντάσσουν τα πρακτικά μιας νέας θρησκείας που θα λατρεύει το χάος που δημιούργησαν και που ονόμασαν «πολιτισμένο κόσμο». Μιας θρησκείας ικανής να δώσει στον χαοτικό αυτό κόσμο την φαινομενικά οριστική μορφή του.Το κείμενο αυτό, στο μεγαλύτερο μέρος του, παραμένει πάντα επίκαιρο...

δοκιμασμένες αλυσίδες

Για τους μαθητές του Ιησού η πίστη δεν είναι ούτε θα γίνει ποτέ θρησκευτικό σύστημα . Δεν αρμόζει να είναι κανείς ταυτόχρονα και θρησκευόμενος , και χριστιανός .

Τα χριστιανόμορφα δόγματα που συγχροτίζονται γύρω από το παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών όπως και εκείνα που καμώνονται πως το αρνούνται , σαν οικοδομήματα ανθρώπων φυσικά έχουν δανειστεί δοκιμασμένες αλυσίδες από παγανιστικά και ιουδαικά ιερατεία .

Ο χριστιαν"ισμός" (η κατάληξη -ισμός αποδίδει εσφαλμένα όσα η εκκλησία είναι , αφού ανάγει σε κάποιο δογματικό σύστημα) στα πρώτα του βήματα πάλεψε με τις ίδιες πνευματικές μουντζούρες που παλεύει και σήμερα, και που θα παλεύει και αύριο.

Οι θρησκευτικοί υπήκοοι αντιδρούν

Στην Ισπανία στον δήμο Rivas Vacia στα περίχωρα της Μαδρίτης από το 2008 λειτουργεί γραφείο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των δημοσίων ελευθεριών στελεχωμένο με μια ομάδα εξειδικευμένων νομικών.Χειρίζεται τις αιτήσεις των πολιτών που επιθυμούν να διαγραφεί το όνομά τους οριστικά και επίσημα από τους καταλόγους της παπικής Εκκλησίας.

Είναι χιλιάδες οι σχετικές αιτήσεις που φτάνουν από όλη την Ισπανία όπου η καθολική εκκλησία ελέγχει μεγάλο τμήμα τής εκπαίδευσης μέσω των ιδιωτικών σχολείων της.

 Ολα αυτά άρχισαν όταν μια εβδομηνταεπτάχρονη, η Χούλια Αντόν, ζήτησε να διακόψει και την παραμικρή σχέση με την Καθολική Εκκλησία, από την οποία μάλιστα είχε βαφτιστεί δύο φορές! Η δεύτερη βάπτισή της, σε ηλικία 11 ετών, έγινε για λόγους προπαγάνδας τού καθεστώτος Φράνκο όταν το κορίτσι θρασύτατα κηρύχθηκε «ορφανό» μετά τη σύλληψη και φυλάκιση των γονιών του.

Η ειδωλολατρία επιστρέφει

Οι μάσκες πέφτουν .."H ειδωλολατρία επιστρέφει και απειλεί την..χριστιανοσύνη", σύμφωνα με Αυστραλή ερευνήτρια.
«Επιστρέφουμε εκεί που ήμασταν πριν 2.000 χρόνια, όταν ξεκίνησε ο Χριστιανισμός και "επικράτησε" μετά από σκληρούς αγώνες 400 χρόνων» δήλωσε σήμερα η ερευνήτρια Ρουθ Πόουελ από το National Church Life Survey.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια, το 1954, το 89% των κατοίκων της Αυστραλίας ήταν Χριστιανοί. Το 2001 το ποσοστό των χριστιανών ήταν μόνο 68% αν και μόνο το 20% από αυτούς που δήλωναν χριστιανοί, έχουν έστω και το ελάχιστο πάρε-δώσε με την εκκλησία. 

Καθαρή θρησκεία

«Εάν λοιπόν απεθάνετε μετά του Χριστού από των στοιχείων του κόσμου, διά τι, ως ζώντες εν τω κόσμω υπόκεισθε εις διατάγματα (Μη πιάσης, μη γευθής, μη εγγίσης, τα οποία πάντα φθείρονται διά της χρήσεως) κατά τα εντάλματα και τας διδασκαλίας των ανθρώπων; τα οποία έχουσι φαινόμενον μόνον σοφίας, εις εθελοθρησκείαν, και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος, εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα την ευχαρίστησιν της σαρκός» (Κολ.β:20-23).

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - Επιστολή τρίτη

ΑΠΟΚ.β:12 Και τω αγγέλω της εν Περγάμω εκκλησίας γράψον. Τάδε λέγει ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον την οξείαν

ΠΕΡΓΑΜΟΣ 313-606 μ.Χ.

Αυτή η εκκλησιαστική περίοδος άρχισε από το διάταγμα της ανεξιθρησκίας του Κων/νου που δόθηκε το 313 μ.Χ. Για πολλούς «χριστιανούς» ο Κων/νος θεωρείται ο πρώτος αληθινός πάπας στην αρχή της Καθολικής εκκλησίας.