Τα δαχτυλίδια

Το θέμα της καρποφορίας είναι ένα από τα δύσκολα και πολυσύνθετα πνευματικά θέματα. Πολλά ακούγονται, ελάχιστα όμως είναι κοντά στην πραγματικότητα.

Πιστεύουμε πως ο καρπός είναι αποτέλεσμα προσπάθειας, αγώνα βασανιστικού, τρεξίματος. Και είναι τούτο λάθος βασικό. Καρπό δεν μπορούμε να φέρουμε εμείς οι άνθρωποι. Εμείς κουβαλάμε απλά τις δυνάμεις της καρποφορίας μέσα μας, που είναι ο ζωντανός Ιησούς Χριστός. Εκείνος φέρει τον καρπό.

Γιατί θα πρέπει να περιμένουμε δοκιμασίες

Η σύγχρονη κουλτούρα, διακατέχεται από ναρκισσισμό. Και η εκκλησία δεν είναι άτρωτη από αυτόν τον ιό. Σήμερα, ο τρόπος ζωής και οι επιθυμίες πολλών χριστιανών, συχνά δεν έχουν καμία αξιόλογη διαφορά από εκείνο των μη-χριστιανών γειτόνων ή συνεργατών.

Από κάποια στιγμή και μετά, κατά τη διάρκεια της τελευταίας 25ετίας, έγινε πολύ κοινό να σταματήσει το κήρυγμα του ευαγγελίου που απευθυνόταν στις πραγματικές πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων και να επικεντρωθεί στα θέλω και τις επιθυμίες των εκκλησιασμάτων. Αντί να φαίνεται η ζωή της πρώτης εκκλησίας, αυτό που αντανακλάται στη ζωή των σύγχρονων χριστιανών είναι ένας αγώνας διαφήμισης, προβολής επιτυχίας, ανταγωνισμού, κτλ.

Θλίψεις και δοκιμασίες

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολλή προσπάθεια να πειστεί κάποιος ότι βρισκόμαστε στους κακούς καιρούς του τέλους που περιγράφει ο λόγος του Θεού.

Καθώς ρίχνουμε μια ματιά στον κόσμο μας σήμερα, βλέπουμε ότι υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα γύρω μας που μας φαίνονται «άδικα». Και είναι φυσικό να εγείρονται διάφορα «Γιατί;».

Οι αναποδιές και οι φουρτούνες είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Κυρίως όμως των χριστιανών, οι οποίοι πέρα από τα προβλήματα που έχουν όπως όλοι οι άνθρωποι, αποκτούν περισσότερα γιατί ζουν με τρόπο αντίθετο με τη σοφία του κόσμου. Γιατί αν κάποιος ζει για το Χριστό και το κάνει με πιστότητα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκρουστεί με τους ανθρώπους γύρω του.

Η εκκλησία είναι πάντα στην έρημο

Στο βιβλίο των Αριθμών, βλέπουμε το λαό Ισραήλ σαν οδοιπόρους και ξένους σε ξένη γη. Θλίψεις, δοκιμασίες, τελειοποίηση.

Έρημος: Ουρλιαχτά και ερήμωση.

Όμως, τι θαυμαστό θέαμα παρουσιάζει το στρατόπεδο του Ισραήλ για το Θεό και τους αγγέλους Του, μέσα σ’ αυτή την έρημο!

·      

ΣΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Είναι ένα περιστατικό στη ζωή των μαθητών, που το αναφέρουν και οι τρεις συνοπτικοί (Ματθαίος η:23-27, Μάρκος δ:35-41, Λουκάς η:22-25). Η συνοπτικότητα και λιτότητα των αφηγήσεων, διόλου δεν μειώνουν τη συναρπαστικότητά του, όπως και τα σημαντικά πνευματικά του μηνύματα.

Η εκκλησία είναι πάντα στην έρημο

Στο βιβλίο των Αριθμών, βλέπουμε το λαό Ισραήλ σαν οδοιπόρους και ξένους σε ξένη γη. Θλίψεις, δοκιμασίες, τελειοποίηση.

Έρημος: Ουρλιαχτά και ερήμωση.

Όμως, τι θαυμαστό θέαμα παρουσιάζει το στρατόπεδο του Ισραήλ για το Θεό και τους αγγέλους Του, μέσα σ’ αυτή την έρημο!·  

• Το βλέμμα του Θεού αναπαυόταν εκεί.

• Η παρουσία Του ήταν εκεί.

• Κατοικούσε ανάμεσα στο λαό Του.

Ο πόνος σου μπορεί να είναι καλός

Ιώβ κγ:1-17   Β’ Κορν.α:1-8

Ο πόνος και η θλίψη προκαλούν  απογοήτευση και σύγχυση. Το μυαλό θολώνει και τα συναισθήματα οδηγούν σε διάφορα επίπεδα φόβου, απόγνωσης, ακόμα και κατάθλιψης.

Ένα πυκνό σύννεφο καλύπτει τον ορίζοντα και μερικές φορές δεν μπορείς να δεις καθαρά ούτε να αισθανθείς την παρουσία του Θεού μέσα στον πόνο σου.

Είθε να ήξευρον που να εύρω αυτόν· ήθελον υπάγει έως του θρόνου αυτού· Ιώβ κγ:3

·        Ο Θεός είναι τόσο καλός που ποτέ Του δεν κάνει κακό.

·        Ο Θεός είναι τόσο σοφός που  ποτέ Του δεν κάνει λάθη.

·        Ο Θεός είναι τόσο βαθύς που δεν μπορούμε να Τον καταλάβουμε.

Μαζί με το Χριστό στις τρικυμίες της ζωής

Στο Ματθ.ιδ:22- 34 περιγράφεται το μοναδικό θαύμα της κατάπαυσης της τρικυμίας. Ο Ιησούς Χριστός στο εδάφιο 22 μοιάζει να είναι ασυνήθιστα βιαστικός μια και υποχρεώνει τους μαθητές Του να μπουν στο καΐκι και να πάνε, πριν από αυτόν, στην αντίπερα όχθη και εκεί να Τον περιμένουν. Το γιατί μας το εξηγεί ο Ιωάννης στο δικό του ευαγγέλιο, δίνοντάς μας συμπληρωματικές πληροφορίες του ίδιου γεγονότος.

Το βιβλίο των αριθμών

•  Γένεση: η αρχή του χριστιανικού βαδίσματος

• Έξοδος: εγκατάλειψη του κόσμου

• Λευιτικό: βαθύτερος αγιασμός, αφιέρωση για να διατηρήσουμε τη νέα ζωή

• Αριθμοί: Οδοιπόροι και ξένοι σε ξένη γη. Θλίψεις, δοκιμασίες – τελειοποίηση.

Το στρατόπεδο στην έρημο, τόπος που δεν υπάρχει τίποτα, αλλά ο Θεός κατοικούσε ανάμεσά τους!

Πίστευε, κι όταν οι πύργοι σου πέσουν

Πολλοί άνθρωποι, από κείνους που γνωρίζουν την ιστορία του Ιώβ - μια ιστορία που γνήσια εξιστορείται μέσα στην Αγ. Γραφή - δε θα μπορούσαν ούτε να το φανταστούν πως άνθρωπος, τον οποίο τόσα δεινά βρήκαν, θα τα κατάφερνε να τα υπομείνει χωρίς ν' απιστήσει στο Θεό. Ούτε και πως θα υπήρχε περίπτωση ν' απολάμβαναν όσα ο Ιώβ πριν απ' τα δεινά του, ούτε και ν' απολαύσουν όσα απήλαυσε ο Ιώβ μετά απ' αυτά.

Ο λόγος του Θεού, στο βιβλίο του Ιώβ, α:1, μας λέει γι' αυτόν: "ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού". Στη συνέχεια μάλιστα μας λέει πως είχε μια μεγάλη οικογένεια, -εφτά γιους και τρεις θυγατέρες-, και πως ήταν υγιής και πλούσιος. Ποιος δεν θα επιθυμούσε να τα 'χει όλα αυτά; Αν και λίγοι θα μπορούσαν να τα 'χουν...

Ένας άγγελος κι ένας ψαράς

Πράξεις ιβ:1-19

Κατ' εκείνον δε τον καιρόν επεχείρησεν Ηρώδης ο βασιλεύς να κακοποιήση τινάς από της εκκλησίας. Εφόνευσε δε διά μαχαίρας Ιάκωβον τον αδελφόν του Ιωάννου. Και ιδών ότι ήτο αρεστόν εις τους Ιουδαίους, προσέθεσε να συλλάβη και τον Πέτρον· ήσαν δε αι ημέραι των αζύμων· τον οποίον και πιάσας έβαλεν εις φυλακήν, παραδώσας αυτόν εις τέσσαρας τετράδας στρατιωτών διά να φυλάττωσιν αυτόν, θέλων μετά το πάσχα να παραστήση αυτόν εις τον λαόν.

Γιατί υποφέρουμε;

Καθώς ρίχνουμε μια ματιά στον κόσμο μας σήμερα βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα γύρω μας που μας φαίνονται «άδικα». Κάποιος ρωτάει: «Αν ο Θεός είναι Θεός αγάπης, γιατί η γυναίκα μου να υποφέρει από καρκίνο; Πάντοτε στη ζωή της προσπαθούσε να κάνει το καλό...».

Οι αναποδιές και οι φουρτούνες είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Κυρίως όμως, των χριστιανών οι οποίοι πέρα από τα προβλήματα που έχουν όπως όλοι οι άνθρωποι, αποκτούν περισσότερα γιατί ζουν με τρόπο αντίθετο με τη σοφία του κόσμου. Γιατί αν κάποιος ζει για το Χριστό και το κάνει με πιστότητα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκρουστεί με τους ανθρώπους γύρω του.

«Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή» (Β’ Τιμ.γ:12).

Οι πειρασμοί, είναι στιγμές και καταστάσεις που η πίστη μας δοκιμάζεται. Όταν είμαι άρρωστος, υπάρχει ο πειρασμός να ρωτήσω:

·        Είναι ο Θεός καλός; Αν είναι γιατί να επιτρέψει την αρρώστια;

·        Είναι ο Θεός σοφός; Αν είναι, γιατί εγώ να χάσω τη δουλειά μου;

·        Είναι ο Θεός δυνατός; Αν είναι γιατί δεν παίρνει το πρόβλημα από πάνω μου;»

Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε ότι η ικανότητα της αντίληψής μας είναι περιορισμένη και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τις δοσοληψίες του Θεού με τον άνθρωπο.

Ο πιστός Θεός

«Γνώρισον λοιπόν, ότι Κύριος ο Θεός σου αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας αυτόν και φυλάττοντας τας εντολάς αυτού, εις χιλίας γενεάς» (Δευτ.ζ:9)
 

Ο Θεός χρίει το Μωυσή να πει αυτά τα λόγια στους Ισραηλίτες, λίγο πριν μπουν στη γη Χαναάν.

Μπορούμε να εμπιστευτούμε το Θεό. Αυτό το Θεό υπηρετούμε σήμερα.

Οι Ισραηλίτες ετοιμάζονται να μπουν στη γη Χαναάν, όπου οι Χαναναίοι λάτρευαν πολλούς θεούς (Βάαλ, Δαγών). Ο Μωυσής ήθελε να είναι σίγουρος ότι θα λάτρευαν μόνο τον αληθινό Θεό.

Η ανάσταση του Χριστού και η δική μας ανάσταση

Κανείς χριστιανός δεν αμφιβάλει για το ότι η ανάσταση του Χριστού είναι το κεντρικό σημείο της χριστιανικής πίστης. Στην ανάσταση κατέληξε η διακονία του Χριστού. Η ανάσταση ήταν αυτό που συνέβη μετά το πάθος. Ο Χριστός δεν έμεινε στο Σταυρό, ούτε στον τάφο, αλλά αναστήθηκε.

Αν ο Χριστός είχε μείνει στον τάφο δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από ένας ακόμη ιδρυτής μιας θρησκείας. Ένας ιδεολόγος που πέθανε γι’ αυτό που πίστευε.

Η ανάσταση του Χριστού αποδεικνύει πως υπάρχει συνέχεια στη ζωή, πέρα απ’ αυτό που βλέπουμε.

Αν δεν υπάρχει ανάσταση, η ίδια η Αγία Γραφή γράφει πως όλα αυτά που πιστεύουμε και κάνουμε είναι μάταια και πάνε χαμένα.

Ο σκόλοπας του Παύλου

Β’ Κορ.ιβ:7

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ήταν ο σκόλοπας στη σάρκα του Παύλου. Μερικοί νομίζουν ότι σχετίζεται με την όρασή του (Γαλ.δ:13-15). Άλλοι ότι είχε επιπτώσεις στην εμφάνιση και την ομιλία του (Β’ Κορ.ι:10). Μάλλον υπάρχει λόγος που ο Θεός δεν μας είπε ακριβώς την φύση αυτού του “αγκαθιού”. Εάν π.χ. ξέραμε ότι ήταν η φτωχή του όραση, ίσως περιορίζαμε μόνο σε ανθρώπους με οφθαλμικά προβλήματα τα μαθήματα που έμαθε από αυτό. Αλλά αυτά τα μαθήματα μπορούν να εφαρμοστούν σε όλους όσοι υπομένουν οδυνηρά φορτία.

 

14 Δοκιμασίες

ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

(ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ)

Οι δοκιμασίες είναι το μέσο ή το εργαλείο που αποκαλύπτει τον αληθινό εσωτερικό κόσμο και το χαρακτήρα του ατόμου.

Είναι δοκιμασίες από το Θεό που εξετάζουν αν έχουμε μάθει το μάθημά μας ή όχι. Ακριβώς όπως ένας καθηγητής δεν μιλάει κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, ο Θεός πολλές φορές φαίνεται σιωπηλός κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών μας.