Συνομιλούν τα πρόσωπα της θεότητας μεταξύ τους;
Δεν υπάρχει ούτε μία Βιβλική αναφορά
συνομιλίας ανάμεσα σε δύο πρόσωπα της θεότητας, αλλά υπάρχουν πολλές εκφράσεις
κοινωνίας ανάμεσα στις δύο φύσεις του Χριστού. Για παράδειγμα, οι προσευχές του
Χριστού απεικονίζουν την ανθρώπινη φύση Του να ζητάει βοήθεια από το αιώνιο
Πνεύμα του Θεού.
Στο Ιωάν.ιβ:28 διαβάζουμε για ένα αίτημα, απ’
τη μεριά του Ιησού, να δοξάσει το όνομά Του ο Πατέρας. Τότε, μια φωνή απ’ τον
ουρανό ακούστηκε ν’ απαντάει σ’ αυτό το αίτημα. Αυτό δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν
ένας κανονικός άνθρωπος πάνω στη γη, που μέσα Του κατοικούσε ο πανταχού παρών
Θεός του σύμπαντος. Η φωνή αυτή δεν ακούστηκε προς όφελος του ίδιου του Ιησού,
αλλά για τους ανθρώπους που ήταν εκεί (Ιωάν.ιβ:30). Η προσευχή και η φωνή δεν
συνθέτουν συνομιλία ανάμεσα σε δύο πρόσωπα της θεότητας, αλλά επικοινωνία
ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση του Ιησού και τη θεότητά Του. Η φωνή ήταν μια
μαρτυρία του Πνεύματος του Θεού για τους ανθρώπους, που φανέρωνε την επιδοκιμασία
του Θεού για τον Υιό.
Στην επιστολή Εβρ.ι:5-9 τα εδάφια αυτά είναι
προφητικά, παρμένα από τον Ψαλμ.μ:6-8. Σ’ αυτή την προφητική απεικόνιση του
ερχομού του Μεσσία, ο Χριστός σαν άνθρωπος μιλάει στον αιώνιο Θεό, εκφράζοντας
την υπακοή και υποταγή Του στο θέλημα Αυτού (του Θεού). Βασικά, αυτή η σκηνή
είναι ίδια μ’ αυτή της προσευχής του Ιησού στη Γεθσημανή. Είναι φανερό ότι ο
Ιησούς μιλάει σαν άνθρωπος, γιατί λέει: «Διά
τούτο εισερχόμενος εις τον κόσμον, λέγει, Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας,
αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα. Εις ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν
ευηρεστήθης. Τότε είπον, Ιδού έρχομαι (εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον
περί εμού) διά να κάμω ω Θεέ το θέλημά σου».
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η Βίβλος δεν
περιέχει συνομιλίες ανάμεσα σε πρόσωπα της θεότητας, αλλά ανάμεσα στην
ανθρώπινη και θεία φύση του Ιησού. Ερμηνεύοντας τις δύο αυτές φύσεις σαν
«πρόσωπα», αμέσως δηλώνουμε πίστη σε τουλάχιστον δύο θεούς. Δεν είναι παράξενο
ότι το Άγιο Πνεύμα δεν συμμετέχει ποτέ σε μια τέτοια συνομιλία! Επιπλέον, η
έκφραση «πρόσωπα» υπονοεί ξεχωριστές υποστάσεις μέσα στη θεότητα, κάτι που δεν
απέχει καθόλου από τον πολυθεϊσμό.
Ο άλλος παράκλητος.
Στο Ιωάν.ιδ:16, ο Ιησούς υποσχέθηκε να
στείλει ένα άλλο παράκλητο. Στο εδάφιο 26 ταυτίζει τον άλλο παράκλητο με το
Άγιο Πνεύμα. Μήπως αυτό υπονοεί ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα άλλο πρόσωπο στη
θεότητα; Όχι. Είναι πολύ καθαρό από το κείμενο ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο ίδιος
ο Ιησούς με μια άλλη μορφή. Με άλλα λόγια, ο «άλλος παράκλητος» είναι ο Ιησούς
σαν Πνεύμα σε αντίθεση με τον Ιησού σαν άνθρωπο. Στο εδάφιο 16 ο Ιησούς είπε
στους μαθητές για τον άλλο παράκλητο. Στο εδ.17 τους λέει ότι τον ξέρουν ήδη
γιατί είναι μαζί τους και σε λίγο θα είναι μέσα τους. Ποιος έμενε με τους
μαθητές τότε; Φυσικά ο Ιησούς σαν άνθρωπος, αλλά σύντομα θα ήταν μέσα τους σαν
Πνεύμα Άγιο. Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, ο Ιησούς συνεχίζει
στο 18: «Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς,
έρχομαι προς εσάς».
Ο Ιησούς πήγε στον ουρανό με το ένδοξό Του
σώμα, αλλά επέστρεψε με μια καινούρια σχέση προς τους μαθητές Του, σαν Πνεύμα
Άγιο, ο Παράκλητος. Τους είχε πει: «Εγώ
όμως την αλήθειαν σας λέγω συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ διότι, εάν δεν απέλθω,
ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς αλλ’ αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς
εσάς» (Ιωάν.ις:7). Το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα του Χριστού (Ρωμ.η:9 Β’ Κορ.γ:17-18). Όταν λέμε ότι κατοικεί μέσα
μας το Άγιο Πνεύμα, εννοούμε ότι κατοικεί ο Χριστός μέσα μας (Εφεσ.γ:16-17).
Με λίγα λόγια, ο Ιησούς βρισκόταν μαζί με
τους μαθητές Του, σαν άνθρωπος, περίπου 3 χρόνια αλλά ήρθε η ώρα ν’ αναχωρήσει.
Τους υποσχέθηκε όμως ότι δεν θα τους αφήσει μόνους τους, ορφανούς, αλλά ότι θα
επιστρέψει με μια καινούρια σχέση. Δεν θα είναι πια μ’ ένα φυσικό σώμα ώστε να
μπορούν να τον βλέπουν, γιατί αυτό το σώμα τον περιόριζε. Θα επέστρεφε σαν
Πνεύμα ώστε να μπορεί να κατοικεί μέσα τους αντί ανάμεσά τους. Έτσι λοιπόν, ο
Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, είναι το Πνεύμα του Ιησού. Είναι ο Κύριος
φανερωμένος μ’ ένα καινούριο τρόπο, ο Ιησούς τώρα είναι μαζί μας και μέσα μας.
Μπορεί να είναι μέσα σ’ όλους τους μαθητές Του, σ’ όλο τον κόσμο, εκπληρώνοντας
έτσι την υπόσχεσή Του ότι θα είναι μαζί μας μέχρι τη συντέλεια του αιώνα
(Ματθ.κη:20).
Μήπως ο Ιησούς και ο Πατέρας είναι έν μόνο ως προς το σκοπό;
Σύμφωνα με το Ιωάν.ιζ:21,22, οι Χριστιανοί
πρέπει να είναι έν μεταξύ τους, όπως
ήταν ο Χριστός με τον Πατέρα. Μήπως όμως αυτό καταστρέφει την πίστη μας ότι ο
Ιησούς είναι ο Πατέρας; Όχι. Σ’ αυτό το εδάφιο ο Ιησούς μίλησε σαν άνθρωπος -
σαν ο Υιός. Αυτό είναι ολοφάνερο, γιατί προσευχόταν στον Πατέρα, κι ο Θεός δεν
έχει ανάγκη να προσευχηθεί! Σαν άνθρωπος, ο Ιησούς ήταν ένα με τον Πατέρα με
την έννοια της ενότητας στο σκοπό, τη σκέψη και το θέλω. Μ’ αυτή την έννοια, κι
οι Χριστιανοί μπορούν να είναι ένα με το Θεό και μεταξύ τους (Πράξ.δ:32 Α’ Κορ.γ:8
Εφεσ.β:14).
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο όρος Υιός δεν είναι
το ίδιο με τον όρο Πατέρας. Ο τίτλος Πατέρας ποτέ δεν αναφέρεται στην ανθρώπινη
φύση, ενώ αντίθετα ο όρος Υιός αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτήν. Αν και ο Ιησούς είναι
ο Πατέρας και ο Υιός, δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Πατέρας είναι ο Υιός.
Στο Ιωάν.ιζ:21-22, ο Ιησούς, μιλώντας σαν
άνθρωπος, δεν υπαινίσσεται ότι είναι ο Πατέρας. Ωστόσο, άλλα εδάφια περιγράφουν
ότι ο Ιησούς με τον Πατέρα είναι ένα, με τέτοιο τρόπο, που ξεπερνά την απλή
ενότητα στο σκοπό και φανερώνει ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας. Αυτό είναι μια
επιπλέον βαθμίδα της μονότητας που είναι πέρα από τις γνώσεις μας γιατί αναφέρεται
στην απόλυτη θεότητά Του. Όταν ο Ιησούς είπε: «Εγώ και ο πατήρ έν είμεθα», οι Εβραίοι κατάλαβαν πολύ καλά ότι
εννοούσε ότι είναι ο Θεός και γι’ αυτό προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν (Ιωάν.ι:30-33).
Σ’ αυτή την περίπτωση, δεν υπαινίχτηκε απλά ενότητα με τον Πατέρα, αλλά ταυτίστηκε
με το Θεό. Ο Ιησούς ακόμα είπε: «όστις
είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα» (Ιωάν.ιδ:9). Άσχετα με το πόσο ενωμένος είναι
ένας Χριστιανός με το Θεό, ποτέ δεν θα μπορέσει να κάνει μια τέτοια δήλωση!
Άσχετα με το πόσο ενωμένοι είναι δύο Χριστιανοί, ποτέ δεν θα μπορέσει ο ένας
απ’ αυτούς να πει «Όποιος βλέπει εμένα, είναι σαν να βλέπει το φίλο μου». Η
ίδια αλήθεια ισχύει για ένα αντρόγυνο, ακόμα κι αν αυτοί οι δύο είναι μία σάρκα
(Γέν.β:24). Έτσι λοιπόν, η ενότητα του Ιησού με τον Πατέρα, σημαίνει πολύ
περισσότερα από την ενότητα που οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να καταφέρουν.
Σαν άνθρωπος, ο Ιησούς, ήταν ένα με τον Πατέρα με την έννοια του σκοπού, της
σκέψης και του θέλω (Ιωάν.ιζ:22). Σαν ο Θεός όμως, ο Ιησούς είναι ένα με τον
Πατέρα με την έννοια της ταύτισης, Αυτός είναι ο Πατέρας (Ιωάν.ι:30 ιδ:9).
Συμπέρασμα.
Κλείνοντας, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν
υπάρχει καμία αναφορά σε πρόσωπα της θεότητας μέσα στα Ευαγγέλια. Τα Ευαγγέλια
δεν διδάσκουν τη θεωρία της Τριάδας, αυτό που λένε, είναι απλά, ότι ο Ιησούς
είχε δύο φύσεις - την ανθρώπινη και τη θεία, ήταν σάρκα και Πνεύμα, Πατέρας και
Υιός. Υπάρχουν αναφορές σε πληθυντικό αριθμό σχετικά με τον Πατέρα και τον Υιό
στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, αλλά αυτό είναι το κατεξοχήν βιβλίο που μας διδάσκει
τη θεότητα του Ιησού και τη μονότητα του Θεού. Εξετάζοντας αυτούς τους
πληθυντικούς, καταλήγουμε ότι αντί να αντιφάσκουν με το μονοθεϊσμό, στην
πραγματικότητα επιβεβαιώνουν ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος Θεός, είναι ο Πατέρας
που φανερώθηκε εν σαρκί.
