Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

Πρόνοια



Είναι αλήθεια ότι συναντούμε πολλούς ανθρώπους που παραμιλούν. Που είναι τσακισμένοι. Η ζωή είναι συντριπτική. Και πλάτες σαν τον Άτλα να έχουμε, πως να τα καταφέρουμε; Και μάλιστα με τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής.

Μα δεν μας τσακίζει το σήμερα. Αυτό το κουτσοκαταφέρνουμε. Εκείνο που μας συντρίβει είναι το αύριο, το μεθαύριο, το αντιμεθαύριο, ο επόμενος χρόνος, οι επόμενες δεκαετίες. Και αν δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σήμερα, τότε τι να πούμε γι’ αυτόν τον τεράστιο όγκο; Μας διαλύει.
Και όμως. Τρέχουμε να μπούμε από κάτω. Και τα φορτωνόμαστε. Και μας τσακίζουν. Και μας σπάζουν τα κόκκαλα. Γιατί θέλουμε να προλάβουμε. Να εξασφαλιστούμε. Να μη μας βρει κανένα κακό.

Και όπως συμβαίνει στο σκάκι, ψάχνουμε για όλα τα πιθανά ενδεχόμενα. Και είναι τόσο πολλά αυτά. Και πως να τα αποκλείσεις όλα αυτά; Ένα τέτοιο πνεύμα μπορεί να σε τρελάνει. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που τρελαίνονται.

Και καλά οι άλλοι. Αλλά και μείς; Που έχουμε τον Χριστό; Ένα τέτοιο φίλο; Που τα πάντα κρατάει στο δυνατό Του χέρι; Που εξουσιάζει στο χρόνο; Που βλέπει πολύ μακριά; Που όλα τα βλέπει και τα ξέρει.

Μα δεν είναι μόνο αυτό. Δεν μπορεί και οι δυο μας να κάνουμε την ίδια δουλειά. Ή Αυτός θα μεριμνά ή εμείς. Ή Αυτός θα φροντίζει για το μέλλον ή εμείς. Λοιπόν τι θα κάνουμε; Εμείς θα τα κρατήσουμε ή θα τα αφήσουμε στον Χριστό;

Εμείς θα συντριφθούμε χωρίς να καταφέρουμε τίποτα. Είναι έξω από τις δυνατότητες μας. Ενώ Εκείνος τα πάντα γνωρίζει. Τα πάντα δύναται. Είναι αυτός στον όποιον «εδόθη πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γής».

«Αυτόν μέλει περί ημών». Αυτός νοιάζεται για μας. Μέσα στο αύριο είναι τα γηρατειά. Είναι κάποια αρρώστια. Είναι οικονομικά ενδεχόμενα. Είναι τα πάντα. Γιατί να μην τα αφήσω στον Κύριό μου και εγώ να σφυρίζω κάποιο ύμνο;

Αυτός ξέρει εγώ δεν ξέρω. Αυτός μπορεί, εγώ δεν μπορώ. Αυτός προλαβαίνει εγώ τίποτα. Αυτός έχει δυνατότητες απεριόριστες, εγώ τίποτα. Ή λιγότερο από το τίποτα. Λοιπόν τι θα κάνουμε;

Αφανίζεσαι άδικα προσπαθώντας να εξασφαλίσεις το μέλλον ενώ, ούτε για το παρόν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τί όμορφα είναι, με πίστη, να αφήσουμε τη ζωή μας στα δυνατά του χέρια και εμείς να παρακολουθούμε και από χαρά να χειροκροτούμε;

Ο Κύριος είναι πάντα σκυμμένος επάνω μας και γνωρίζει κάθε τι που μας άφορά. Είναι αποτέλεσμα της αγάπης του. Και δεν περιμένει να δημιουργηθούν τα προβλήματα για να μεριμνήσει. Έχει ήδη προβλέψει και έχει ετοιμάσει την έκβαση.