Κ α λ η μ έ ρ α

Εξηγώντας την Αρπαγή

Δεν υπάρχει βιβλική διδασκαλία σχετικά με «τρίτη έλευση» του Χριστού. Ο Κύριός μας έχει ήδη έρθει στη γη μία φορά (όταν γεννήθηκε από την Μαρία) και οι γραφές μιλάνε για την επακόλουθη επιστροφή Του να ζήσει ξανά στην Γη και να βασιλεύσει για 1.000 χρόνια. Ως εκ τούτου, μιλάμε για την επιστροφή του Χριστού σαν Δεύτερη Έλευση, διότι θα είναι η δεύτερη φορά που ο Χριστός θα κατοικήσει στην γη.

Από την άλλη πλευρά, η Αγία Γραφή διδάσκει επίσης ένα άλλο είδος εμφάνισης του Ιησού, που είναι τελείως διαφορετικό από τον πρώτο ή τον δεύτερο ερχομό Του για να ζήσει στην Γη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΥΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Πράξ.ιη:23-28,  Κεφάλαια ιθ, κ, κα, κβ, κγ

Α.   ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Αυτό το ταξίδι κράτησε περίπου τέσσερα χρόνια, από τα οποία τα περισσότερα πέρασαν στην Έφεσο. Ας εξετάσουμε περιληπτικά αυτό το ταξίδι:

1.   Ο Παύλος έφυγε απ’ την Αντιόχεια και πέρασε μέσα απ’ τη Γαλατία και τη Φρυγία ταξιδεύοντας για  την Έφεσο.  

2.   Εδώ, ο Απολλώς τον οποίο είχαν καθοδηγήσει ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, είχε προετοιμάσει το έργο. Ο Παύλος έμεινε εκεί τρία χρόνια. Αποτέλεσμα του έργου του,  ήταν η ίδρυση των επτά εκκλησιών της Ασίας.  

3.   Πήγε στην Τρωάδα για να περιμένει τον Τίτο με νέα από την εκκλησία της Κορίνθου. Καθώς τα νέα δεν έφτασαν,  επιβιβάστηκε σε πλοίο για την Ευρώπη.  

Κ α λ η μ έ ρ α

Ποιος είναι ο λόγος της Μ. Θλίψης;

Η επτάχρονη Θλίψη είναι μια σημαντική περίοδος στο σχέδιο του Θεού για τη γη. Μαθαίνουμε για την επταετή περίοδο της Θλίψης και τους σκοπούς του Θεού γι’ αυτήν, κυρίως από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαίτερα τον Δανιήλ:

Κ α λ η μ έ ρ α

Επικίνδυνες «ζυμώσεις»

Οι μαθητές του Κυρίου ήταν άνθρωποι όπως κι εμείς. Δεν είχαν μεγάλη μόρφωση ή ιδιαίτερη ευφυΐα, ούτε διέθεταν εξαιρετικά φυσικά χαρίσματα. Επόμενο ήταν, λοιπόν, να ενεργούν και να συμπεριφέρονται όπως όλοι οι κοινοί άνθρωποι της εποχής τους, αλλά και της δικής μας.

Σ' ένα περιστατικό που διηγούνται οι ευαγγελιστές Ματθαίος (ις:1-12) και Μάρκος (η:13-21), παρακολουθούμε τους μαθητές να προβληματίζονται και να στενοχωρούνται επειδή, σαν άνθρωποι «ελησμόνησαν να λάβωσιν άρτους». Πόσες φορές αλήθεια κι εμείς δεν διαπιστώνουμε κάποια κενά στις υποχρεώσεις μας, που οφείλονται στην αδυναμία μας να τα γνωρίζουμε όλα, να τα μπορούμε όλα και να τα προλαβαίνουμε όλα...

Καθώς όμως εκείνοι σκέφτονταν πώς θ' αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, ο Κύριος τούς κάνει λόγο για μια άλλη πραγματικότητα, λέγοντάς τους: »Βλέπετε και προσέχετε από της ζύμης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων».

Δεν είναι άξιο απορίας που οι μαθητές δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη σκέψη του Δάσκαλου. Γι' αυτούς το πρόβλημα εκείνη τη στιγμή ήταν συγκεκριμένο δεν είχαν ψωμί για να φάνε, κι είχαν δίκιο που έψαχναν να βρουν τη λύση του, επειδή κάποια στιγμή θα έπρεπε να στρώσουν «τραπέζι» για φαγητό. Τι θα έβαζαν μπροστά τους;

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ

Πράξ.ιθ - Πράξ.κ:17-38

Α.   ΕΦΕΣΟΣ

Η Έφεσος ήταν μια δυνατή πόλη. Ήταν η έδρα του ανθύπατου της Ασίας και στους κατοίκους υπενθυμιζόταν σε μόνιμη βάση η δύναμη της Ρώμης.

Βρισκόταν κοντά στην εκβολή του ποταμού Καΰστρου και πάνω στον αυτοκρατορικό δημόσιο εμπορικό δρόμο που ένωνε τη Ρώμη με την Ανατολή - ήταν μια μεγαλόπρεπη κατασκευή με 127 κολώνες ύψους 18 μ. σε μια περιοχή μήκους 129 μ. και 67 μ. πλάτους. Ήταν το κέντρο κάθε ειδωλολατρικής λατρείας σ’ εκείνη την περιοχή.

Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην περιγραφή της ίδρυσης της εκκλησίας της Εφέσου. Η σημασία της εκκλησίας αυτής μπορεί να κατανοηθεί από το γεγονός, ότι μια από τις επιστολές του Παύλου γράφτηκε προς αυτήν. Επίσης, το πρώτο από τα γράμματα που γράφτηκαν προς τις εκκλησίες της Ασίας (Αποκ.β) απευθυνόταν σ’ αυτή την εκκλησία.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Πράξ.ιζ:15-34

Α.   ΑΘΗΝΑ

Η Αθήνα ήταν μια από τις φημισμένες πόλεις του αρχαίου κόσμου. Ήταν το παραδεκτό κέντρο διάνοιας, κουλτούρας θρησκείας. Ήταν η έδρα των επικρατέστερων σχολείων φιλοσοφίας. Η πόλη ήταν «γεμάτη από είδωλα» (εδ.16). Λεγόταν, ότι υπήρχαν πιο πολλοί θεοί απ’ ότι άνθρωποι στην Αθήνα.

Δεν διαφέρουν καθόλου τα πράγματα σήμερα στον κόσμο. Σχεδόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκυνά είδωλα που έχουν επινοήσει άνθρωποι και τα έχουν φτιάξει ανθρώπινα χέρια. Μερικοί λατρεύουν είδωλα από ξύλο και πέτρα, εικόνες και ομοιώματα, άλλοι λατρεύουν τους θεούς του χρυσού και του αργύρου, κουλτούρα και «καλούς τρόπους», τέχνες κι επιστήμες.

Ο απόστολος Παύλος άρχισε το μήνυμα του στον Άρειο Πάγο με την εξής δήλωση: «Κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας» (εδ.22). Αυτό μπορεί να μεταφραστεί ως εξής: «Είσαστε πολύ θρησκόληπτοι». Δεν υστερούσαν σε θρησκεία, αλλά μέσα σ’ όλα αυτά, δεν γνώριζαν τον ένα αληθινό Θεό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Το μυστήριο του Ισραήλ, η συκιά!

Η Βίβλος παρομοιάζει το έθνος Ισραήλ με μια συκιά. Μια συκιά παράγει τόσο καλά όσο και κακά (μη βρώσιμα) σύκα. Έτσι είναι και με το έθνος του Ισραήλ. Οι Εβραίοι που ήταν ολόψυχα οπαδοί του Θεού παρομοιάστηκαν με «καλά σύκα» και οι επαναστατικοί Εβραίοι παρομοιάστηκαν με «κακά σύκα».

Η Βίβλος λέει επίσης ότι στο τέλος των καιρών το Ισραήλ θα «ανθίσει» και «θα βγάλει νέα φύλλα» σαν μια συκιά και ότι αυτό θα είναι ένα σημάδι της επικείμενης επιστροφής του αληθινού Μεσσία του Ισραήλ.

Με απλά λόγια, η Βίβλος λέει ότι τα γεγονότα των έσχατων καιρών θα συνδέονται στενά με το σύγχρονο Ισραήλ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑ

Πράξ.ις:14-40

Α.  Η ΠΡΩΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η πρώτη Ευρωπαία πιστή ήταν η Λυδία, η οποία ζούσε στους Φιλίππους, μια πόλη της Μακεδονίας, που βρίσκεται περίπου 14,5 χλμ. μακριά απ’ τη θάλασσα. Ήταν η πρώτη πόλη της Ευρώπης στην οποία κήρυξε ο Παύλος. Μια όμορφη εκκλησία αυξήθηκε εκεί προς την οποία ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς Φιλιππησίους.

Η παροικία των Ιουδαίων στους Φιλίππους ήταν πολύ μικρή. Καθώς δεν υπήρχαν οι απαραίτητοι δέκα άντρες ώστε να σχηματίσουν μια συναγωγή, οι Ιουδαίοι τελούσαν τη λατρεία τους κάθε Σάββατο στην ύπαιθρο στις όχθες του ποταμού. Ανάμεσα τους ήταν η Λυδία, μια Ιουδαία προσήλυτη από τα Θυάτειρα. Τα Θυάτειρα ήταν γνωστά για τις βαφικές τους τέχνες και η Λυδία πουλούσε βαφές και είδη βαφής.  Προφανώς, η Λυδία ήταν μια κυρία αξιόλογης οικονομικής κατάστασης.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η συκιά

Στη μέση της ομιλίας ότι η εκκλησία θα περάσει μέσα στην Μ. Θλίψη (σύμφωνα με τους Μεσοθλίψιους), ο Κύριος Ιησούς Χριστός κάνει ένα ενδιαφέρον σχόλιο:  

«Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν· Όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος· ούτω και σεις, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας» (Ματθ.κδ:32-33).

Κ α λ η μ έ ρ α

Γιατί δεν έχω λάβει το Άγιο Πνεύμα;

Εβρ.ι:38 Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως….

Από τη στιγμή που δεχόμαστε να ακολουθήσουμε τον Ιησού, τα πάντα - απολύτως τα πάντα - που έχουμε αποκτήσει είναι, και θα πρέπει να είναι, διά πίστεως. Αναφέρομαι στην πίστη του Αβραάμ, η οποία αποκλείει κάθε είδους συναίσθημα, και ενεργεί με την λογική ή την νοημοσύνη.

Ο Αβραάμ δεν θυσίασε τον Ισαάκ ωθούμενος από «συναισθηματική» πίστη, αλλά από μια πίστη που είχε απογυμνωθεί εντελώς από τα συναισθήματα και ήταν ντυμένη με νοημοσύνη, επειδή Αυτός που του υποσχέθηκε να τον ανταμείψει, δεν έχει αποτύχει ποτέ ή δεν θα αποτύχει ποτέ να εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του (Εβρ.ι.23). Για το λόγο αυτό, ο Θεός μας «διέταξε» να κοιτάζουμε στον Αβραάμ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Φιλαδέλφεια

Αποκ.γ:7-8, 10 «Και προς τον άγγελον της εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ, όστις ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει. Εξεύρω τα έργα σου· ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν· διότι έχεις μικράν δύναμιν και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου…. Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης».

Αυτή η εκκλησιαστική περίοδος αναφέρεται σε μας που ζούμε στους καιρούς που αυτή η προφητική γραφή πρόκειται να εκπληρωθεί. Η περιγραφή αυτής της περιόδου βρίσκεται στα εδάφια 7-13.

Οι μέρες που ζούμε είναι αυτές που ο Θεός υποσχέθηκε ότι θα τελειοποιήσει την Νύμφη Του και θα μας φέρει σε ενότητα πίστης (Εφεσ.δ:13).

Το μεγαλύτερο μέρος της πέρασε και είναι ήδη παρελθόν. Μένει λίγο ακόμα για να εκπληρωθεί, που σημαίνει ότι αυτές οι συμβουλές που δίνει το Πνεύμα σε μας είναι γεμάτες αλήθεια που μας αφορά άμεσα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η επίθεση των χειρών

Γιατί ο Πέτρος και ο Ιωάννης επέθεσαν χείρας στους Σαμαρείτες για να λάβουν το Άγιο Πνεύμα;

Υπάρχει ένα γεγονός στο βιβλίο των Πράξεων, που φαίνεται να διδάσκει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν δόθηκε αμέσως μόλις δέχτηκαν το ευαγγέλιο, ούτε όταν βαπτίστηκαν στο νερό, αλλά αργότερα:

Όταν οι απόστολοι που ήταν στην Ιερουσαλήμ άκουσαν ότι η Σαμάρια είχε δεχτεί τον λόγο του Θεού, έστειλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη σε αυτούς, οι οποίοι προσευχήθηκαν για να λάβουν το Άγιο Πνεύμα. Ακόμα δεν είχε βαπτιστεί κανείς με το Άγιο Πνεύμα. Είχαν βαφτίσει μόνο στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Μετά επέθεσαν τα χέρια τους και έλαβαν το Άγιο Πνεύμα:

Πράξ.η:14-17 Ακούσαντες δε οι απόστολοι οι εν Ιεροσολύμοις ότι η Σαμάρεια εδέχθη τον λόγον του Θεού, απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και Ιωάννην· Οίτινες καταβάντες προσηυχήθησαν περί αυτών διά να λάβωσι Πνεύμα Αγιον· διότι δεν είχεν έτι επιπέσει επ' ουδένα εξ αυτών, αλλά μόνον ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. Τότε επέθετον τας χείρας επ' αυτούς, και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Πράξ.ιε:36-41,  Πράξ.ις,  Πράξ.ιζ,  Πράξ.ιη:1-22

 

Α.   ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

Όταν οι απόστολοι γύρισαν στην Αντιόχεια, αφού είχαν παρακολουθήσει την πρώτη σύνοδο στην Ιερουσαλήμ, συνοδευόταν από δυο προφήτες, τον Ιούδα και τον Σίλα. Μερικές μέρες μετά την άφιξη τους, ο Παύλος είπε στο Βαρνάβα, «Ας επιστρέψωμεν τώρα και ας επισκεφθώμεν τους αδελφούς ημών κατά πάσαν πόλιν, εν αις εκηρύξαμεν τον λόγον του Κυρίου, πως έχουσι». Εξαιτίας της διαφωνίας τους για τον Ιωάννη Μάρκο, χωρίστηκαν. Ο Βαρνάβας πήρε τον ανιψιό του και πήγε στην Κύπρο. Ο Παύλος διάλεξε το Σίλα σαν σύντροφο του και αργότερα τον ακολούθησαν ο Τιμόθεος και ο Λουκάς.

Πρέπει να ιχνογραφήσουμε σύντομα το δρομολόγιο που έκανε ο Παύλος και οι σύντροφοί του κατά το δεύτερο αυτό ταξίδι:

Κ α λ η μ έ ρ α