Πράξ.ιζ:15-34
Α. ΑΘΗΝΑ
Η Αθήνα ήταν μια από τις φημισμένες πόλεις
του αρχαίου κόσμου. Ήταν το παραδεκτό κέντρο διάνοιας, κουλτούρας θρησκείας.
Ήταν η έδρα των επικρατέστερων σχολείων φιλοσοφίας. Η πόλη ήταν «γεμάτη από είδωλα» (εδ.16). Λεγόταν,
ότι υπήρχαν πιο πολλοί θεοί απ’ ότι άνθρωποι στην Αθήνα.
Δεν διαφέρουν καθόλου τα πράγματα σήμερα στον
κόσμο. Σχεδόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκυνά είδωλα που έχουν επινοήσει
άνθρωποι και τα έχουν φτιάξει ανθρώπινα χέρια. Μερικοί λατρεύουν είδωλα από
ξύλο και πέτρα, εικόνες και ομοιώματα, άλλοι λατρεύουν τους θεούς του χρυσού
και του αργύρου, κουλτούρα και «καλούς τρόπους», τέχνες κι επιστήμες.
Ο απόστολος Παύλος άρχισε το μήνυμα του στον Άρειο
Πάγο με την εξής δήλωση: «Κατά πάντα σας
βλέπω εις άκρον θεολάτρας» (εδ.22). Αυτό μπορεί να μεταφραστεί ως εξής:
«Είσαστε πολύ θρησκόληπτοι». Δεν υστερούσαν σε θρησκεία, αλλά μέσα σ’ όλα αυτά,
δεν γνώριζαν τον ένα αληθινό Θεό.
Β. ΔΥΟ ΣΧΟΛΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
1. Επικούρειοι
Οι Επικούρειοι ήταν υλιστές και άθεοι.
Πίστευαν, ότι ο απώτερος σκοπός της ύπαρξης ήταν η ευχαρίστηση - η ευχαρίστηση
είναι το μόνο καλό (αγαθό) και ο πόνος, το μόνο κακό. Γι’ αυτούς δεν υπήρχε
Θεός ούτε πίστευαν στην αιώνια ζωή. Το σύνθημα τους ήταν: «Ας φάγωμεν και ας πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκωμεν».
Υπάρχουν εκατομμύρια Επικούρειων σήμερα, οι
οποίοι ποτέ δεν έχουν ακούσει το όνομα αυτό. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι
φιλήδονοι παρά φιλόθεοι.
2. Στωικοί
Οι Στωικοί πίστευαν, ότι ο Θεός ήταν το παν
και παντού, το οποίο ονομάζεται «Πανθεϊσμός». Ήταν φαταλιστές (μοιρολάτρες) και
θεωρούσαν την απάθεια σαν το υψηλότερο ηθικό επίτευγμα. Γι’ αυτούς ο Θεός ήταν
η «ψυχή» του σύμπαντος, έτσι ώστε η διάκριση μεταξύ του ανθρώπινου και του
θείου έπαυε να υπάρχει. Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι θεός. Αυτή είναι η βασική
διδασκαλία όλων των πνευματιστικών λατρειών, με διάφορες αποκλίσεις όπως
Χριστιανική Επιστήμη, Ενότητα, Πνευματισμός κ.λπ.
Οι φιλόσοφοι αυτοί θεώρησαν την απλή
Χριστιανική αλήθεια την οποία κήρυξε ο Παύλος, γελοία. Είπαν, ότι ο Παύλος ήταν
σπερμολόγος, που μωρολογούσε.
Γ. Ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ.
Οι φιλόσοφοι οδήγησαν τον Παύλο στον Άρειο
Πάγο με σκοπό ν’ ακούσουν κι άλλα απ’ αυτόν. Ο Άρειος Πάγος ήταν ένα Αθηναϊκό δικαστήριο, το οποίο συνερχόταν τους
πρώτους καιρούς στον λόφο του Άρεως, δυτικά της Ακρόπολης. Είχε αρμοδιότητα σε
ηθικές αντιδικίες και θρησκευτικά θέματα. Ένα άλλο όνομα του λόφου του Άρεως
ήταν Άρειος Πάγος.
Ο Παύλος ήταν πολύ παρατηρητικός. Ήταν
γρήγορος στο να χρησιμοποιεί κάτι που ήταν γνωστό στους ακροατές του, για να
μπει στο θέμα του. Σ’ αυτό ακολουθούσε το παράδειγμα του Κυρίου μας. Είχε δει
τις θρησκευτικές αφιερώσεις των Αθηναίων και είχε βρει ένα βωμό με την
επιγραφή: «ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ». Ήταν αυτός ο άγνωστος Θεός, στον οποίο είχαν στήσει
ένα βωμό, τον οποίο ήθελε ο Παύλος να φανερώσει.
Τον αποκάλυψε σαν τον Δημιουργό και τον ηθικό
Κυβερνήτη του σύμπαντος. Είπε δηλαδή αλήθειες, που χτύπησαν την καρδιά του
υλισμού, πανθεϊσμού, αθεϊσμού, κ.λπ. Τους μίλησε για την αμαρτία, σαν μια
προσωπική ενοχή απέναντι σ’ έναν προσωπικό Θεό και Κριτή, ο Οποίος για το λόγο
αυτό παράγγειλε σ’ όλους τους ανθρώπους και παντού να μετανοήσουν. Έδειξε τον
παραλογισμό της ειδωλολατρίας, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε απόγονοι του Θεού.
Δ. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ.
Το αποτέλεσμα του κηρύγματος του Παύλου σ’
εκείνους τους διανοούμενους ήταν τριπλό:
1.
Πολλοί
το απέρριψαν.
2.
Μερικοί
το ανέβαλλαν.
3.
Λίγοι
πίστεψαν.
Οπουδήποτε κηρύττεται σήμερα το ευαγγέλιο, συνοδεύεται
απ’ το ίδιο τριπλό αποτέλεσμα. Ευχαριστούμε το Θεό γι’ αυτούς τους λίγους, που
πιστεύουν.
Ε. Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΘΕΟΣ
Σήμερα σ’ όλο τον κόσμο ο Θεός εξακολουθεί να
είναι ο «Άγνωστος Θεός». Όπως οι Αθηναίοι, οι άνθρωποι παντού είναι πολύ
θρησκευόμενοι, αλλά συγχρόνως ειδωλολάτρες. Έχουν επιδοθεί σε πολλή μελέτη και
γνώση, αλλά δεν γνωρίζουν τον αληθινό και ζωντανό Θεό.
Πολλοί λένε, ότι ο Θεός είναι απλά μια ιδέα,
ότι μπορεί να βρεθεί στη φύση, ότι μπορεί να ανακαλυφθεί μέσα στον ίδιο τον
άνθρωπο. Όμως ο Θεός είναι προσωπικός, ζωντανός Κυρίαρχος του σύμπαντος. Είναι
ο Δημιουργός, που στα χέρια Του βρίσκεται η αναπνοή μας, η ζωή μας καθώς και η
ύπαρξή μας προέρχονται απ’ Αυτόν.
Για να Τον γνωρίσει κάποιος, πρέπει να
γεννηθεί μέσα στην οικογένεια Του και να δεχτεί το Πνεύμα Του. Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να Τον
γνωρίσουμε, είναι να έχουμε μια προσωπική σχέση μαζί Του, να βαπτιστούμε στο
όνομα Του και να πληρωθούμε με το Πνεύμα Του.
ΣΤ. ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ.
Το μήνυμα αυτό του αποστόλου Παύλου προς τους
Αθηναίους, στον Άρειο Πάγο, πρέπει να το μελετήσουμε προσεκτικά. Υπάρχουν
πολλές βαθιές αλήθειες οι οποίες φανερώνονται εδώ. Ας σχολιάσουμε σύντομα δυο
απ’ αυτές:
1. «Εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων»(εδ.26)
Ο Θεός είναι ο Δημιουργός κάθε φυλής και
έθνους. Κάθε άντρας και γυναίκα προέρχεται απ’ τον Αδάμ και την Εύα. Το
ανθρώπινο γένος είναι ένα, ανεξάρτητα από το χρώμα, την τάξη και την κουλτούρα.
Η στενότητα του νου και η προκατάληψη, που
χωρίζουν την ανθρωπότητα σήμερα κι έχουν σηκώσει τοίχους παρεξηγήσεων και
καχυποψίας, δεν πρέπει ποτέ να υπάρξουν στην Εκκλησία. «Διότι ημεις πάντες δια του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα».
(Α’ Κορ.ιβ:13).
2. «Τώρα
παραγγέλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι» (εδ.30).
Η δήλωση αυτή μας λέει ότι η σωτηρία είναι
για όλους τους ανθρώπους όλων των φυλών, εθνικοτήτων και κουλτούρας. Η δήλωση
αυτή του Παύλου αναιρεί μια για πάντα την λανθασμένη αντίληψη, ότι η σωτηρία
είναι μόνο για τους εκλεκτούς. Είναι μια επαρκής απόδειξη, ότι ο Καλβινισμός
δεν είναι σωστός. Η σωτηρία είναι για κάθε ένα, που θα μετανοήσει, για
«οποιονδήποτε θέλει».
