Το λάθος και η διόρθωση (2)

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΛΑΘΟΥΣ (β:1-12)

Στη συνέχεια ο Παύλος αντιμετώπισε ένα δογματικό λάθος που είχε έρθει στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να διορθωθεί και να σταθεροποιηθούν οι Θεσσαλονικείς πιστοί.

Τα εδάφια 1-12 περιέχουν αλήθειες για τους έσχατους καιρούς που δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στην Αγία Γραφή, καθώς και κάποια γνωστή αλήθεια. Αυτή η ενότητα είναι το κλειδί για την κατανόηση των μελλοντικών γεγονότων, και είναι κεντρικής σημασίας για το επιχείρημα αυτής της επιστολής.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (β:1-5)

Β’ Θεσ.β:1,2 Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου [ἡμῶν] Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ' αὐτόν. εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι' ἐπιστολῆς ὡς δι' ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου·

Ο Παύλος ξεκινά την διδασκαλία του, προτρέποντας τους αναγνώστες του «εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς» από την προσκόλλησή τους στην αλήθεια που τους είχε διδάξει, λόγω διδασκαλιών που άκουσαν από άλλους. Το θέμα επικεντρώθηκε στις οδηγίες του Παύλου σχετικά με την Αρπαγή και την ημέρα του Κυρίου.

Η «παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» και η «εις αυτόν επισύναξις ημών» αναφέρονται και τα δύο στην Αρπαγή της εκκλησίας. Ο Παύλος είχε χρησιμοποιήσει τον όρο «παρούσια» του Κυρίου τέσσερις φορές στην Α’ Θες.β:19, γ:13, δ:15, ε:23, και σε κάθε περίπτωση αναφέρεται στην Αρπαγή. Η «εις αυτόν επισύναξις ημών» αναφέρεται επίσης σε αυτό που έγραψε ο Παύλος, στην Α’ Θες.δ:17, για την Αρπαγή: «ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς (τους πιστούς που πέθαναν εν Χριστώ) ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ κυρίου εἰς ἀέρα».

Κάποιος άγνωστος δάσκαλος ή δάσκαλοι έλεγαν στους Θεσσαλονικείς ότι «η ημέρα του Κυρίου» άρχισε. Αυτό φάνηκε να είναι πολύ πιθανόν για αυτούς, δεδομένου ότι η Γραφή περιγράφει εκείνη την ημέρα σαν καιρό θλίψης αλλά και ευλογίας. Οι Θεσσαλονικείς βίωναν έντονες διώξεις, και βάσανα, για την πίστη τους (α:4).

Πολλοί άνθρωποι σε όλη την ιστορία της εκκλησίας έχουν μπερδέψει τη διδασκαλία των αποστόλων, ότι ο Χριστός θα μπορούσε να έρθει ανά πάσα στιγμή (για τους πιστούς στην Αρπαγή), με την μη βιβλική ιδέα ότι θα έρθει πολύ σύντομα. Η πρώτη, σωστή άποψη, είναι η θεωρία της αμεσότητας, αλλά η δεύτερη, εσφαλμένη άποψη, έχει να κάνει με καθορισμό ημερομηνίας. «αιφνίδια» (Α’ Θες.ε:3) δεν σημαίνει «ταχέως».

Το ψευδές μήνυμα φαίνεται να είχε κερδίσει ακροατές, διότι προήλθε από πολλές διαφορετικές πηγές. Ο Παύλος αναφέρθηκε σε τρεις από αυτές: υποτιθέμενη προφητική αποκάλυψη («διά πνεύματος»), διδασκαλία από άλλη εξουσία («διά λόγου»), γράμμα που υποτίθεται ότι είχε γράψει ο Παύλος και έφτασε στη Θεσσαλονίκη («επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών» δες γ:17). Αν «η ημέρα του Κυρίου» (ξεκινώντας από τη Θλίψη) είχε αρχίσει, πώς θα μπορούσε ο Παύλος να διδάξει ότι η επιστροφή του Κυρίου για τους δικούς Του θα προηγηθεί εκείνης της «ημέρας» (Α’ Θες.ε:1-11); Σημειώστε ότι ο Παύλος τους είχε διδάξει Αρπαγή πριν από την Θλίψη.

Η υποτιθέμενη δογματική δυσκολία έγκειται στην αποτυχία διάκρισης μεταξύ της «παρουσίας» και της «ημέρας του Κυρίου». Οι υποστηρικτές της ψευδοδιδασκαλίας στη Θεσσαλονίκη σκέφτηκαν ότι η ημέρα του Κυρίου δεν «επλησίασεν» απλά, κάτι που ήταν αλήθεια (Ρωμ.ιγ:12), αλλά ότι «άρχισε», το οποίο ο Παύλος αρνήθηκε. Μια τέτοια άποψη, αφαιρούσε από τον πιστό την ελπίδα της επικείμενης αρπαγής».

Το θέμα των εδαφίων 1-12 είναι «η ημέρα του Κυρίου». Αυτή η ημέρα, όπως αναφέρεται στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, περιλαμβάνει την Θλίψη, την Δεύτερη έλευση, τη Χιλιετία και την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου (Ψαλμ.β:9, Ησα.ια:1-12, ιγ, Ιωήλ β, Αμώς ε:18, Σοφ.γ:14-20).

Μερικοί περιλαμβάνουν την Αρπαγή στην ημέρα του Κυρίου, αλλά άλλοι την αποκλείουν. Εκείνοι που την περιλαμβάνουν σηματοδοτούν την Αρπαγή σαν την αρχή της άμεσης παρέμβασης του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία. Τονίζουν επίσης ότι η «παρουσία» αναφέρεται στην Γραφή στον ερχομό του Κυρίου και στα γεγονότα που ακολουθούν τον ερχομό του Κυρίου. Όσοι την αποκλείουν το κάνουν για δύο λόγους.

Πρώτον, η Αρπαγή έχει να κάνει με την εκκλησία, είναι μια ημέρα εκδήλωσης χάρης, ενώ «η ημέρα του Κυρίου» είναι ένα γεγονός που έχει να κάνει με το Ισραήλ, και δεύτερον, η αρχή εκείνης της ημέρας συνεχίζει τη χρονολογία των εβδομήντα εβδομάδων του Δανιήλ. Η 70^η εβδομάδα αρχίζει όταν ο Αντίχριστος υπογράφει διαθήκη με το Ισραήλ (Δαν.θ:27). Ενώ ο όρος «παρουσία» είναι ευρύς και αναφέρεται στην Αρπαγή και σε πολλά γεγονότα που την ακολουθούν, ο όρος «ημέρα του Κυρίου» φαίνεται πιο στενά καθορισμένος στην Αγία Γραφή και πουθενά δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένα την Αρπαγή.

Αυτή η μεγάλη αντίθεση θέσεων ως προς την αρχική φάση της κρίσης της Ημέρας του Κυρίου και της Αρπαγής [σ’ αυτά τα εδάφια] είναι ένας άλλος δείκτης ότι η Αρπαγή δεν είναι η αρχή ή οποιοδήποτε μέρος της Ημέρας του Κυρίου. Αντιθέτως, θα είναι ένα ξεχωριστό γεγονός. Ως εκ τούτου, η αναφορά του Παύλου στην Ημέρα του Κυρίου στην Β' Θες.β:2 δεν αποτελεί αναφορά στην Αρπαγή.

Πολλοί εκλαμβάνουν «την ημέρα του Κυρίου» εδώ, ότι αναφέρεται μόνο στη δεύτερη έλευση του Χριστού.

Β’ Θεσ.β:3,4 μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον. ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἔστιν θεός.

Ο Παύλος εξήγησε ότι τρία γεγονότα έπρεπε να συμβούν πριν αρχίσουν οι κρίσεις της ημέρας του Κυρίου (δηλαδή, οι κρίσεις της Θλίψης). Αυτά ήταν: «η αποστασία» (εδ.3), η αποκάλυψη του «ανθρώπου της ανομίας» (εδ.3-4, 8), και η εκβολή του κολύωντα την ανομία «το μυστήριο της ανομίας,» (εδ.6-7). Η παρουσία του οριστικού άρθρου σε κάθε γεγονός, το προσδιορίζει σαν μοναδικό, δεν υπάρχουν άλλα γεγονότα ακριβώς σαν αυτά. Η λέξη «πρώτον» μπορεί να αναφέρεται στο γεγονός ότι η αποστασία θα συμβεί στην αρχή της ημέρας του Κυρίου, όχι λίγο πριν από την ημέρα του Κυρίου, και πριν από την αποκάλυψη του ανθρώπου της αμαρτίας.