Πράξ.ιγ:1-4
Α. ANTIOXEIA
Η Αντιόχεια της Συρίας ιδρύθηκε το έτος 300 π.Χ. Βρισκόταν πάνω σε μια καμπή του ποταμού Ορόντη περίπου 24 χλμ. μακριά από τη θάλασσα. Στην εκβολή του ποταμού ήταν το λιμάνι της Σελεύκειας, επίνειο της Αντιόχειας.
Πολλοί Ιουδαίοι είχαν εγκατασταθεί στην Αντιόχεια και τους είχε επιτραπεί να έχουν τα ίδια πολιτικά προνόμια με τους Έλληνες.
Όταν ξέσπασε ο διωγμός στην Ιερουσαλήμ, πολλοί χριστιανοί βρήκαν καταφύγιο στην Αντιόχεια. Αμέσως άρχισαν να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Στην αρχή κήρυξαν στις συναγωγές και μόνο στους Ιουδαίους, αλλά αργότερα άρχισαν να κηρύττουν στους εθνικούς. Εδώ ιδρύθηκε η πρώτη εθνική εκκλησία και αρχικά εκεί ονομάστηκαν οι πιστοί, χριστιανοί (Πράξ.ια:26).
Το όνομα «χριστιανός» σημαίνει «σαν το Χριστό», το οποίο προέρχεται από την ελληνική λέξη «Χριστός», που είναι όμοια της εβραϊκής «Μεσσίας» και σημαίνει «χρισμένος». Η νέα συνάθροιση στην Αντιόχεια ήταν «κόρη» της «μητέρας εκκλησίας» στην Ιερουσαλήμ, αλλά πάρα πολύ γρήγορα αυξήθηκε μέχρι που ξεπέρασε την συνάθροιση της Ιερουσαλήμ σε όραμα και δύναμη, ώστε να γίνει μια «μητέρα εκκλησία» αυτή η ίδια.
Β. ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Όταν τα νέα της γρήγορης αύξησης της εκκλησίας της Αντιόχειας έφτασαν στην Ιερουσαλήμ, υπήρξε αρκετή ανησυχία γιατί οι πιστοί που έμειναν πίσω στην Ιερουσαλήμ ήταν όλοι αυστηροί Ιουδαίοι. Έστειλαν το Βαρνάβα να διερευνήσει την κατάσταση. Αυτό φανερώνει πόση εμπιστοσύνη είχε η εκκλησία στο Βαρνάβα.
Αναμφισβήτητα ο Βαρνάβας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους χαρακτήρες της Καινής Διαθήκης. Ήταν ένας καλός άνθρωπος, πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστης (Πράξ.ια:24). Ο Βαρνάβας εντυπωσιάστηκε απ’ αυτό που είδε και αντί να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ με παράπονα, παρέμεινε στην Αντιόχεια ώστε να κατευθύνει το έργο.
Η εκκλησία της Αντιόχειας ήταν νέα και χρειαζόταν διδασκαλία. Ο Βαρνάβας θα μπορούσε να είχε επιχειρήσει να το κάνει ο ίδιος, αλλά καθώς ήταν ένας ταπεινός αφιερωμένος άνθρωπος, αποφάσισε να βρει τον καλύτερο δυνατό δάσκαλο. Θυμήθηκε τον Σαούλ από την Ταρσό, με τον οποίο είχε γίνει φίλος μερικά χρόνια πριν. Γι’ αυτό, έφυγε από κει και πήγε στην Ταρσό όπου έπεισε τον Σαούλ να επιστρέψει μαζί του, ώστε να διδάξει τη νέα εκκλησία της Αντιόχειας.
Ο Βαρνάβας και ο Σαούλ εργάστηκαν μαζί για ένα χρόνο κι η εκκλησία αυξήθηκε κάτω απ’ τη διακονία τους τόσο ώστε έγινε μια απ’ τις πιο σημαντικές εκκλησίες των πρώτων χρόνων.
Η εκκλησία, η οποία αυξήθηκε μέσω της διακονίας τους, είχε τα ακόλουθα προσόντα:
1. Ήταν μια αγαθοεργή εκκλησία.
Η εκκλησία έστειλε βοήθεια στους φτωχούς αγίους στην Ιερουσαλήμ (Πράξ. ια:29-30).
2. Ήταν μια πνευματική εκκλησία.
Τα χαρίσματα του Πνεύματος ήταν «εν ενεργεία» στην Αντιόχεια. Ο Θεός τους μιλούσε μέσω της προφητείας (Πράξ.ια:28, ιγ:2). Ήταν μια εκκλησία που νήστευε και προσευχόταν και γι’ αυτό το λόγο ο Θεός ήταν σε θέση να τους μιλά.
3. Ήταν μια Ιεραποστολική εκκλησία
Εδώ στην Αντιόχεια γεννήθηκε το ιεραποστολικό κίνημα των εθνών. Αυτό φανερώνει ότι είχαν βάρος για τις ψυχές και όραση για τον αγρό του θερισμού. Όταν το Άγιο Πνεύμα μίλησε μέσω του Αγάβου με προφητεία, ότι υπήρχε ανάγκη στη «μητέρα εκκλησία», έστειλαν το Βαρνάβα και τον Σαούλ στην Ιερουσαλήμ με βοήθεια. Παράδωσαν την προσφορά τους κι επέστρεψαν σύντομα στην Αντιόχεια φέρνοντας μαζί τους τον Ιωάννη Μάρκο, τον ανιψιό του Βαρνάβα (Κολ.δ:10).
Γ. ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Το αποστολικό κίνημα γεννήθηκε με την προσευχή. Μόνο όταν η εκκλησία είναι στα γόνατα, ο Θεός είναι σε θέση να μιλήσει μαζί της κι έχει τότε την αφιέρωση ώστε να υπακούει στη φωνή του Θεού.
Το συγκεκριμένο εκείνο καιρό υπήρχαν πέντε προφήτες και διδάσκαλοι, οι οποίοι διακονούσαν στην εκκλησία. Παρόλο που τόσο ο Βαρνάβας όσο κι ο Σαούλ αργότερα ονομάστηκαν απόστολοι, τον καιρό εκείνο λογίζονταν μεταξύ των προφητών και διδασκάλων. Τα ονόματα εκείνων των διακόνων ήταν:
|
Βαρνάβας |
Μαναήν |
Συμεών |
|
Λούκιος |
Σαούλ |
|
Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Βαρνάβας αναφέρεται πρώτος στη λίστα και πιθανόν να τον έβλεπαν σαν αρχηγό ανάμεσα τους. Επίσης στο σημείο αυτό ο Σαούλ αναφέρεται τελευταίος. Αυτό όμως σύντομα άλλαξε, μόλις ο Κύριος κάλεσε τον Σαούλ για το έργο της ζωής του.
Αυτοί οι πρεσβύτεροι έκαναν τα εξής πράγματα:
1. Υπηρετούσαν τον Κύριο
2. Νήστευαν
3. Προσευχόταν
Αναμφισβήτητα το αποστολικό κίνημα δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί στην Αντιόχεια εάν η εκκλησία δεν είχε κάνει αυτά τα πράγματα. Είχαν τη σωστή στάση, ώστε ο Θεός να τους μιλάει.
Τι θα συνέβαινε σήμερα, εάν η εκκλησία μπορούσε να έχει την ίδια στάση ενώπιον του Κυρίου;
Δ. ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Το θέλημα του Θεού είναι το πιο βασικό στοιχείο στο έργο του Θεού.
Ο Βαρνάβας κι ο Σαούλ δεν κλήθηκαν από ανθρώπους αλλά απ’ το Θεό. Το Άγιο Πνεύμα είπε-«Χωρήσατε εις εμέ τον Βαρνάβαν και τον Σαούλ δια το έργον εις το οποίον προσεκάλεσα αυτούς».
Ο Θεός έχει επανειλημμένα καλέσει συγκεκριμένους άντρες για συγκεκριμένο έργο. Ο Σαούλ ήταν ένα εκλεκτό σκεύος ώστε να μαρτυρήσει το όνομα του Ιησού ενώπιον των Εθνικών και βασιλέων και των υιών Ισραήλ (Πράξ.θ:15). Πέρασαν αρκετά χρόνια απ’ τη μεταστροφή του, και ίσως να φάνηκε κατά τη διάρκεια όλου αυτού του καιρού ότι το θέλημα του Θεού δεν θα εφαρμοζόταν ποτέ στη ζωή του Σαούλ. Όπως ο Θεός έχει έναν ορισμένο άνθρωπο για ένα ορισμένο έργο, υπάρχει κι ένας ορισμένος χρόνος ώστε να εκπληρωθεί η κλίση του Θεού.
Ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά της ζωής και της διακονίας του Σαούλ, ήταν η ολοκληρωτική αφοσίωσή του στο θέλημα του Θεού. Το σύνθημα του πρέπει να ήταν: «Ούτω πρόθυμος είμαι, το κατ’ εμέ. … » (Ρωμ.α:15).
Ε. ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Εδώ μπορούμε να δούμε την τάξη του Θεού στην αποστολή των εργατών Του:
1. Είχαν κληθεί από τον Θεό.
2. Η κλίση τους είχε αναγνωριστεί από την εκκλησία.
3. Υπήρξε συμμαρτυρία μετά από νηστεία και προσευχή.
4. Αποστέλλονταν από τον Κύριο στον καιρό Του και στα μέρη που Εκείνος είχε εκλέξει.
5. Αποστέλλονταν από την εκκλησία.
Αυτό σημαίνει, ότι η αποστολική διακονία γίνεται από την ενωμένη προσπάθεια ολόκληρης της Εκκλησίας.
