Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑ

Πράξ.ις:14-40

Α.  Η ΠΡΩΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η πρώτη Ευρωπαία πιστή ήταν η Λυδία, η οποία ζούσε στους Φιλίππους, μια πόλη της Μακεδονίας, που βρίσκεται περίπου 14,5 χλμ. μακριά απ’ τη θάλασσα. Ήταν η πρώτη πόλη της Ευρώπης στην οποία κήρυξε ο Παύλος. Μια όμορφη εκκλησία αυξήθηκε εκεί προς την οποία ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς Φιλιππησίους.

Η παροικία των Ιουδαίων στους Φιλίππους ήταν πολύ μικρή. Καθώς δεν υπήρχαν οι απαραίτητοι δέκα άντρες ώστε να σχηματίσουν μια συναγωγή, οι Ιουδαίοι τελούσαν τη λατρεία τους κάθε Σάββατο στην ύπαιθρο στις όχθες του ποταμού. Ανάμεσα τους ήταν η Λυδία, μια Ιουδαία προσήλυτη από τα Θυάτειρα. Τα Θυάτειρα ήταν γνωστά για τις βαφικές τους τέχνες και η Λυδία πουλούσε βαφές και είδη βαφής.  Προφανώς, η Λυδία ήταν μια κυρία αξιόλογης οικονομικής κατάστασης.

Το Σάββατο ο Παύλος συνάντησε την ομάδα των γυναικών στην όχθη του ποταμού και κήρυξε το ευαγγέλιο σ’ αυτές. Παρόλο που η Λυδία ήταν μια δίκαιη γυναίκα, είχε ακόμη ανάγκη σωτηρίας. Άκουσε το λόγο του Θεού κι ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της. Γενικά, σκεφτόμαστε ένα άτομο ν’ ανοίγει τις πόρτες της καρδιάς του και ν’ αφήνει τον Σωτήρα να εισέλθει. Στην περίπτωση αυτή ο Ίδιος ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της Λυδίας. Μετά αυτή βαπτίστηκε μαζί με την οικογένεια της.

            Πρέπει να σημειώσουμε τα βήματα πίστης της Λυδίας.  

1.   Άκουσε τον λόγο του Θεού.

2.   Η καρδιά της ανοίχτηκε

3.   Βαπτίστηκε

Αμέσως μόλις σώθηκε, προσκάλεσε τον Παύλο και την ομάδα της αποστολής να μείνουν σπίτι της κι αυτοί δέχτηκαν (Πράξ.ις:15,40).

Β.  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΤΑΝΑ

Όταν ο Κύριος εργάζεται, ο διάβολος γενικά γίνεται κι αυτός πολυάσχολος. Για πολλές μέρες, μια κατεχόμενη από δαιμόνια γυναίκα ακολουθούσε τους υπηρέτες του Θεού, εμπιστευόμενη ότι είναι αληθινοί διάκονοι του Θεού. Όμως η επιδοκιμασία του διαβόλου είναι λιγότερο επιθυμητή από την καταδίκη του. Παρόλο που η γυναίκα είπε την αλήθεια, το ευαγγέλιο υπέστη ζημιά από της φωνές της, καθότι μπήκε στο ίδιο επίπεδο το μήνυμα του ευαγγελίου με τη μαντεία της.

Τελικά ο Παύλος απόκαμε μαζί της και διέταξε τον διάβολο να εξέλθει απ’ αυτήν. Αυτό αμέσως απέκοψε την πηγή των εσόδων των κυρίων της, οι οποίοι κατηγόρησαν τους αποστόλους με λόγια προδοσίας.

Γ.  ΨΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Συνέλαβαν τον Παύλο και τον Σίλα τους έδειραν βάναυσα και τους πέταξαν σε μια υπόγεια φυλακή. Οι δικαστές χωρίς να ερευνήσουν τις κατηγορίες εναντίον τους, τους κτύπησαν και τους φυλάκισαν.

Η εσωτερική φυλακή ήταν σκοτεινή, υγρή, χωρίς παράθυρο, μια υπόγεια τρύπα.  Με τις πλάτες τους γδαρμένες και αιμορραγούσες, πετάχτηκαν οι απόστολοι σ’ αυτή την εσωτερική φυλακή και «τους έβαλαν στο ξύλο». Η εξάντληση απ’ τον πόνο, που πρέπει να ένοιωθαν δεν περιγράφεται.

Αντί να γογγύζουν και να παραπονιούνται, ή τουλάχιστον να υποφέρουν σιωπηλά, αυτολυπούμενοι, αυτοί οι κήρυκες προσευχόταν και υμνούσαν το Θεό. Η πιο σκοτεινή ώρα είναι αυτή του μεσονυχτίου. Αυτή την ώρα εξακολουθούσαν να δοξάζουν και να ψάλλουν μέχρι που ήρθε η απελευθέρωση.

Δ.   ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ ΣΕΙΣΜΟΥ

Ο Θεός ταρακούνησε τα θεμέλια της φυλακής μ’ ένα μεγάλο σεισμό, ο οποίος άνοιξε τις πόρτες κι έλυσε τις αλυσίδες από τα χέρια και τα πόδια κάθε φυλακισμένου. Ο σεισμός ξύπνησε και το δεσμοφύλακα απ’ τον ύπνο του. Μόλις είδε τις πόρτες της φυλακής ανοιχτές, συμπέρανε ότι όλοι οι φυλακισμένοι είχαν δραπετεύσει.

Έσυρε το σπαθί του κι ήταν έτοιμος ν’ αυτοκτονήσει, όταν τον σταμάτησε μια δυνατή φωνή απ’ τα χείλη του Παύλου: «Μη πράξεις μηδέν κακόν εις σεαυτόν, διότι πάντες είμεθα εδώ». Αυτά τα λόγια έφεραν το δεσμοφύλακα τρεμάμενο στα πόδια εκείνων, τους οποίους είχε μεταχειριστεί τόσο βάναυσα την προηγούμενη νύχτα. Φώναξε: «Κύριοι, τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ». Δεν ήταν ο σεισμός που έκανε τον δεσμοφύλακα να τρέμει, αλλά η φωνή του Παύλου.

Ε.   ΕΝΑΣ ΠΟΝΗΡΟΣ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

Εδώ έγινε κάτι περισσότερο από ένα θαύμα. Ο σεισμός, ο οποίος άνοιξε τις πόρτες της φυλακής σίγουρα ήταν ένα μεγάλο θαύμα. Το γεγονός, ότι ο Παύλος ήξερε πως ο δεσμοφύλακας επρόκειτο ν’ αυτοκτονήσει ήταν επίσης ένα θαύμα. Δεν υπήρχε φως και ήταν μέσα στην υπόγεια φυλακή. Αυτό είναι μια απόδειξη του Λόγου Γνώσης, ενός από τα δώρα του Πνεύματος. Επίσης ήταν θαύμα, το ότι κανείς από τους άλλους φυλακισμένους δεν δραπέτευσε. Όμως, το μεγαλύτερο θαύμα απ’ όλα ήταν ότι ο δεσμοφύλακα απ’ τους Φιλίππους πίστεψε.

Ήταν ένας βίαιος, σκληρόκαρδος, πονηρός δεσμοφύλακας, αλλά σε μια στιγμή μόνο, άλλαξε ολοκληρωτικά. Ας μελετήσουμε ακριβώς αυτά που συνέβησαν:

1.   Ο δεσμοφύλακας ήταν απελπισμένος και φτάνοντας στα άκρα ήταν έτοιμος ν’ αυτοκτονήσει.

2.   Ένας λόγος ελπίδας ήρθε σ’ αυτόν.

3.   Αναγνώρισε την ανάγκη του για σωτηρία και έκραξε για οδηγία.

4.   Ζήτησε ένα φως.  Η πρώτη ανάγκη στη ζωή του ήταν το φως.

5.   Του είπαν να πιστέψει στον Κύριο Ιησού Χριστό.

6.   Άκουσε το κήρυγμα που κήρυξαν οι απόστολοι (Πράξ.ις:32).  

7.   Επλυνε τις πληγές των αποστόλων. Αυτό ήταν αποτέλεσμα αληθινής μετάνοιας και πράξη αποκατάστασης.

8.   Βαπτίστηκε αμέσως.

9.   Χάρηκε που πίστεψε στο Θεό (Πράξ.ις:34).

Σ.   ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΩ;

Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν την ιστορία αυτή προσπαθώντας ν’ αποδείξουν, ότι το μόνο που πρέπει κάποιος να κάνει είναι να πιστέψει. Όμως αυτή η ιστορία αποκαλύπτει ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από το να πιστέψει κανείς μόνο.

Η πίστη που σώζει δεν είναι μια παθητική πίστη, αλλά μια ενεργητική πίστη, η οποία απλώνεται και γίνεται κατάλληλη της χάρης του Θεού, προκαλώντας την να κάνει πραγματικά κάτι στη ζωή του ανθρώπου.  Σημείωσε ότι βαπτίστηκαν αμέσως ο δεσμοφύλακας απ’ τους Φιλίππους και όλοι οι δικοί του. Δεν περίμεναν ούτε καν μέχρι αύριο το πρωί.

Ο Ιησούς είχε πει όταν έδωσε την εντολή: «Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση, θέλει κατακριθεί» (Μαρκ.ις:16).

            Τι βλέπουμε ως προς τον τρόπο που σώθηκε αυτός ο άνθρωπος;

1.   Αναγνώρισε την ανάγκη του.

2.   Ζήτησε οδηγίες.

3.   Του είπαν να πιστέψει.

4.   Έπλυνε τις πληγές των αποστόλων, αποκαλύπτοντας έτσι τη μετάνοια του.

5.   Βαπτίστηκε αμέσως.

6.   Χάρηκε που πίστεψε στο Θεό.