Αντιπαραβάλλοντας τις δύο επιστολές προς Θεσσαλονικείς, θα
μπορούσαμε να πούμε ότι ο Παύλος έγραψε την πρώτη κυρίως για να παρηγορήσει
τους Θεσσαλονικείς και την δεύτερη κυρίως για να τους διορθώσει.
Ο Παύλος είχε πει κάποια πράγματα στην πρώτη επιστολή του,
από τα οποία οι αναγνώστες του κατέληξαν σε ένα λανθασμένο συμπέρασμα. Είχε πει
ότι ο Χριστός θα επέστρεφε και ότι η επιστροφή Του θα μπορούσε να είναι πολύ
σύντομα:
Α’ Θεσ.δ:15-18 Διότι τούτο σας λέγομεν διά του
λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του
Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει
καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και
οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι
απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις
τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε
αλλήλους με τους λόγους τούτους.
Είπε επίσης ότι η ημέρα του Κυρίου θα έρθει σαν κλέφτης τη
νύχτα, απροσδόκητα:
Α’ Θεσ.ε:1,2 Περί δε των χρόνων και των καιρών,
αδελφοί, δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις· διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η
ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται.
Ενόψει των όσων είχε διδάξει ο Παύλος στους Θεσσαλονικείς
για «την ημέρα του Κυρίου» όταν ήταν μαζί τους (Β’ Θες.β:5), αναρωτήθηκαν αν
αυτή η «μέρα» είχε ήδη αρχίσει. Αναρωτήθηκαν αν ήταν στη Θλίψη, και αν η δεύτερη
έλευση του Χριστού ήταν επικείμενη. Κάποιες διδασκαλίες από διάφορες άλλες
πηγές, είχαν επιβεβαιώσει τις υποψίες τους (Β’ Θες.β:2) και ενέτειναν τις
ερωτήσεις τους σχετικά με τις δηλώσεις του Παύλου, σχετικά με τα μελλοντικά
γεγονότα, που είχε γράψει στην πρώτη του επιστολή.
Ο απόστολος έγραψε την δεύτερη επιστολή για να διορθώσει
αυτές τις λανθασμένες ιδέες. Η «επιστροφή του Χριστού», για την οποία είχε
γράψει ο Παύλος, δεν ήταν η δεύτερη έλευση, αλλά η Αρπαγή. Ενώ «η ημέρα του
Κυρίου» θα έφτανε απροσδόκητα, αλλά θα ήταν απροσδόκητα μόνο για τους άπιστους.
Το κεντρικό μήνυμα αυτής της επιστολής είναι η αλήθεια
για την ημέρα του Κυρίου.
Ο Παύλος έκανε μια σημαντική διάκριση σ’ αυτή την επιστολή
για τα μελλοντικά γεγονότα. Στην πρώτη επιστολή είχε διδάξει ότι η επιστροφή
του Κυρίου θα μπορούσε να συμβεί «πολύ σύντομα» και ότι η ημέρα του Κυρίου θα
ερχόταν σαν «κλέφτης τη νύχτα». Κατά συνέπεια, προέτρεψε τους αναγνώστες του να
περιμένουν με ανυπομονησία τον Κύριο:
Α’ Θεσ.δ:16,17 επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή
απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι
αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι
απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις
τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.
Α’ Θεσ.ε:2 διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα
του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται.
Στην δεύτερη έγραψε ότι η ημέρα του Κυρίου δεν μπορεί να
ξεκινήσει αμέσως. Ως εκ τούτου, οι αναγνώστες του θα πρέπει να συνεχίσουν τις δουλειές
τους (Β’ Θες.β). Αυτές οι δηλώσεις μπορεί να φαίνονται αντιφατικές, αλλά δεν
είναι. Ο Παύλος ξεχώρισε αυτές τις δύο αλήθειες στην Β’ Θες.β:1-2:
«Ἐρωτῶμεν
δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου [ἡμῶν] Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς
ἐπ' αὐτόν. εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς
μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι' ἐπιστολῆς ὡς δι' ἡμῶν,
ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου».
Η διάκριση είναι μεταξύ «της εις αυτόν επισυνάξεως ημών»
(εδ.1) και «της ημέρας του Κυρίου» (εδ.2). Έγραψε τα εδάφια 1-12 για να
δείξει τη διαφορά μεταξύ του πρώτου γεγονότος και της δεύτερης περιόδου.
Ο Παύλος έδωσε σαφή νέα αποκάλυψη για την ημέρα του
Κυρίου.
Είπε ότι προς το παρόν «το μυστήριον της ανομίας ήδη
ενεργείται» (β:7α). Ο Παύλος δεν μίλησε για μυστήριο της «αμαρτίας» ή του
κακού, αλλά της «ανομίας». Το έκανε επειδή η «ανομία» (εξέγερση ενάντια στο
θείο νόμο) είναι η ρίζα του προβλήματος της ανθρώπινης ζωής, ατομικά,
κοινωνικά, εθνικά, και σε κάθε άλλη πτυχή της ζωής. Το «μυστήριο» της ανομίας
είναι η νέα αποκάλυψη που εξέθεσε εδώ, σχετικά με την πορεία της ανομίας στον
κόσμο και την ιστορία, σε χώρο και χρόνο.
Αποκάλυψε ακόμα ότι στο μέλλον ο Θεός θα αφαιρέσει αυτό που προς
το παρόν περιορίζει την ανομία (β:7β). Ο «κολύων» αναφέρεται προφανώς στην
εκκλησία, στην οποία κατοικεί το Άγιο Πνεύμα. Η ανομία παράγει φθορά, αλλά η
εκκλησία είναι το «αλάτι της γης», και το «αλάτι» εμποδίζει την εξάπλωση της
φθοράς. Η ανομία παράγει σκοτάδι, αλλά η εκκλησία είναι το «φως του κόσμου» και
το «φως» διαλύει το σκοτάδι. Η ανομία προς το παρόν λειτουργεί, αλλά αυτό που
την εμποδίζει να εξαχρειωθεί είναι η διακονία του Αγίου Πνεύματος μέσω των χριστιανών.
Το Άγιο Πνεύμα δεν θα φύγει από τη γη όταν γίνει η Αρπαγή, αφού είναι πάντα
πανταχού παρών. Αλλά η διακονία του για τον περιορισμό της ανομίας μέσω των
Χριστιανών θα σταματήσει, επειδή οι άνθρωποι στους οποίους σήμερα κατοικεί θα φύγουν
από την γη.
Ο Παύλος ανακοίνωσε ότι στο μέλλον θα υπάρξει κρίση: θα
αποκαλυφθεί ο «άνομος» (β:8α). Πότε ο Θεός θα αποσύρει την παρούσα περιοριστική
διακονία του Πνεύματος από τον κόσμο; Θα το κάνει όταν αρπάξει την εκκλησία.
Πότε θα αρπάξει την εκκλησία από τον κόσμο; Θα το κάνει στην «επισύναξη ημών
εις Αυτόν» (εδ.1).
Μετά από αυτό, ο ηγέτης της ανομίας θα εμφανιστεί. Θα είναι
εντελώς άθεος, αλλά θα είναι ένας τόσο αξιόλογος χαρακτήρας που θα πείσει τους
περισσότερους ανθρώπους ότι είναι θεϊκός. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Αντίχριστος.
Τελικά, ο Παύλος δίδαξε ότι μετά από αυτή την κρίση, ο
Ιησούς Χριστός θα επιστρέψει στη γη για να εγκαθιδρύσει την Βασιλεία Του (β:8β).
Ο Ιησούς θα έρθει στο τέλος της Θλίψης, όταν ο «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας»
είναι ο εξέχων χαρακτήρας πάνω στην γη. Ωστόσο, όταν έρθει ο Χριστός, θα απωλέσει
τον Αντίχριστο και θα περιορίσει την ανομία (Ψαλμ.β).
Ενόψει αυτής της αποκάλυψης, ο Παύλος κάλεσε τους
αναγνώστες του να κάνουν δύο πράγματα:
Πρώτο, τους είπε να είναι θαρραλέοι. Δεν ήθελε να είναι
αναστατωμένοι (β:2), αλλά ήσυχοι και εδραιωμένοι (β:17). Η σωστή κατανόηση της
πορείας των μελλοντικών γεγονότων και του καιρού της επιστροφής του Κυρίου
είναι απαραίτητη για την ψυχική και πνευματική ενθάρρυνση και σταθερότητα των
Χριστιανών. Το χρειαζόμαστε αυτό, απέναντι σε όλη αυτή την ανομία που συναντούμε
στον κόσμο.
Δεύτερο, ο Παύλος κάλεσε τους αναγνώστες του να έχουν
υπεύθυνη συμπεριφορά. Τους έδωσε εντολή να συνεχίσουν τη ζωή τους, να
περιμένουν αλλά και να δουλεύουν. Οι χριστιανοί πρέπει να συμπεριφέρονται
υπεύθυνα προβλέποντας για τις ανάγκες τους. Η ελπίδα της επικείμενης επιστροφής
του Χριστού στην Αρπαγή δεν αποτελεί δικαιολογία για ανευθυνότητα. Ο Παύλος δεν
τους πρότρεψε να δραστηριοποιούνται μόνο στην μαρτυρία την προσευχή, κ.λπ.,
αλλά, συγκεκριμένα: να κερδίζουν τα προς το ζην.
Ο σοβαρότερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε στον κόσμο μας
σήμερα δεν είναι τα πολιτικά συστήματα ή η τρομοκρατία -- αλλά η ανομία,
συγκεκριμένα: η άρνηση να υποταχθούμε στους νόμους του Θεού. Το άτομο που ζει
έτσι είναι αντί-Χριστού. Πρέπει να αναγνωρίσουμε αυτόν τον κίνδυνο γιατί αυτός
είναι, και να τον καταπολεμήσουμε, με το να είμαστε «αλάτι» και «φως» στον
κόσμο. Ωστόσο, θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι ο Χριστός θα είναι τελικά ο νικητής.
Αυτό θα μας εμποδίσει να γίνουμε αλλόφρονες και να χάσουμε τη σταθερότητά μας.
Ο καθένας από εμάς πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι η ανομία
δεν χαρακτηρίζει την προσωπική του ζωή. Πρέπει να είμαστε πειθήνιοι στους
νόμους του Θεού, αν είμαστε συνεπείς και στερεωμένοι Χριστιανοί.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
