Η επτάχρονη Θλίψη είναι μια σημαντική περίοδος στο σχέδιο
του Θεού για τη γη. Μαθαίνουμε για την επταετή περίοδο της Θλίψης και τους
σκοπούς του Θεού γι’ αυτήν, κυρίως από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης,
ιδιαίτερα τον Δανιήλ:
Δαν.θ:24-27 Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί
τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και
να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να
εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή
ο Άγιος των αγίων. Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της
προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου
θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή
πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας. Και μετά τας
εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός
του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον·
και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου
είναι διωρισμένοι αφανισμοί. Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν
μιά εβδομάδι· και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η
προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της
ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν.
Σ’ αυτό το κεφάλαιο του Δανιήλ, μαθαίνουμε τρεις σημαντικές
λεπτομέρειες σχετικά με την ερχόμενη Θλίψη:
Πρώτον, μαθαίνουμε ότι αυτή η
χρονική περίοδος διαρκεί μία «εβδομάδα». Στο πλαίσιο των ιστορικών γεγονότων
που περιγράφονται στο Δαν.θ, γίνεται σαφές ότι ο Δανιήλ εννοεί μια επταετή
χρονική περίοδο.
Η Δανιήλ λέει ότι συνολικά εβδομήντα «εβδομάδες» (δηλαδή,
490 χρόνια) έχουν αποφασιστεί από τον Θεό. Με βάση το χρονοδιάγραμμα των
γεγονότων που μας δίνει ο Δανιήλ στα εδ.25-26, μπορούμε να δούμε ότι 69 από τα
70 «εφτάρια» έχουν ήδη διαδραματιστεί, αφήνοντας μόνο μια επταετή περίοδο να
απομένει. Αυτή η εναπομένουσα επταετής περίοδος είναι η περίοδος της Θλίψης, η
οποία δεν έχει συμβεί ακόμη.
Δεύτερον, ο Δανιήλ μας λέει ότι ο Θεός όρισε αυτή την
περίοδο των 490 ετών για τον «λαό» του Δανιήλ. Με άλλα λόγια, αυτή είναι μια
περίοδος για το Ισραήλ. Ισραήλ, είναι το έθνος που κατάγεται από τον Αβραάμ και
βρίσκεται κάτω από την Παλαιά Διαθήκη. Με αυτούς τους όρους, η Εκκλησία δεν
είναι «λαός του Δανιήλ», οπότε η Εκκλησία αποκλείεται ρητά από τα γεγονότα
αυτής της περιόδου των 490 ετών.
Η περίοδος αυτή ξεκίνησε το 605 π.Χ. πριν σχηματιστεί η
εκκλησία και ανεστάλη όταν ο Μεσσίας «κόπηκε». Ως εκ τούτου, η εκκλησία δεν
έχει βιώσει ποτέ κανένα μέρος της περιόδου των 490 ετών που προορίζεται για το
Ισραήλ ... Ούτε θα το κάνει ποτέ!
Τρίτο, μαθαίνουμε τους σκοπούς που έχει ο Θεός για το Ισραήλ
κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στο εδ.24 ο Δανιήλ λέει: Εβδομήκοντα
εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να:
1. συντελεσθή η παράβασις - να θέσει τέρμα στην
ανυπακοή του Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη
2. τελειώσωσιν αι αμαρτίαι - να τεθεί τέλος σε όλες
τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ (δηλαδή, να δοξάσει το Ισραήλ)
3. γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας - να επιβληθεί το
τίμημα για τις αμαρτίες του Ισραήλ σύμφωνα με τους όρους της Παλαιάς Διαθήκης
4. εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος - να εγκαθιδρύσει την
Χιλιετή Βασιλεία στην γη
5. σφραγισθή όρασις και προφητεία - να τεθεί τέλος σε
κάθε αποκάλυψη, παρέχοντας πλήρη γνώση του Θεού
6. χρισθή ο Άγιος των αγίων - να εγκαθιδρύσει τον Ναό
της Χιλιετούς Βασιλείας, όπου ο Χριστός θα ενθρονιστεί
Παρατηρήστε ότι όλοι αυτοί οι σκοποί και τα αποτελέσματα
επικεντρώνονται αποκλειστικά στην προετοιμασία του Ισραήλ να μπει στην Βασιλεία
μετά την Θλίψη, στην Δεύτερη Έλευση του Χριστού. Αυτό είναι περαιτέρω
επιβεβαίωση ότι αυτή η περίοδος της μεγάλης αγωνίας στη Γη επικεντρώνεται εξ
ολοκλήρου στο Ισραήλ και όχι στην εκκλησία. Η ακραία φύση των γεγονότων κατά τη
διάρκεια της Θλίψης, επηρεάζει ολόκληρη τη γη, αλλά ο επιδιωκόμενος στόχος
είναι το Ισραήλ.
Βρίσκουμε ακόμη μεγαλύτερη επιβεβαίωση αυτού του
συμπεράσματος στην περιγραφή του Ιερεμία για τη Θλίψη, όταν την ονομάζει «καιρός
της στενοχωρίας του Ιακώβ» (δηλαδή του Ισραήλ):
Ιερ.λ:7 Ουαί· διότι μεγάλη είναι η ημέρα εκείνη· ομοία
αυτής δεν υπήρξε και είναι καιρός της στενοχωρίας του
Ιακώβ· πλην θέλει σωθή εξ αυτής.
Θλίψη ονομάζεται ο καιρός της αγωνίας του Ισραήλ, και όμως
θα σωθεί από όλο αυτό. Άρα, ο κύριος σκοπός της Θλίψης είναι να φέρει το Ισραήλ
πίσω στον Κύριο, όπως διδάσκει ο Ιεζεκιήλ:
Ιεζ.κ:36-38 καθώς εκρίθην με τους πατέρας σας εν
τη ερήμω της γης Αιγύπτου, ούτω θέλω σας κρίνει, λέγει Κύριος ο Θεός. Και θέλω
σας περάσει υπό την ράβδον και θέλω σας φέρει εις τους δεσμούς της διαθήκης.
Και θέλω εκκαθαρίσει εκ μέσου υμών τους αποστάτας και τους ασεβήσαντας εις εμέ·
θέλω εκβάλει αυτούς εκ της γης της παροικίας αυτών και δεν θέλουσιν εισέλθει
εις γην Ισραήλ, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος.
Ο Κύριος υπόσχεται να φέρει το Ισραήλ μέσα από μια εποχή
κρίσης και λεπτομερούς εξέτασης (περνώντας τους κάτω από την ράβδο), έτσι ώστε
να μπορέσει να καθαρίσει την αμαρτία και την εξέγερση του Ισραήλ, φέρνοντάς
τους έτσι πίσω στους δεσμούς της Διαθήκης. Η Διαθήκη που αναφέρεται σε αυτό το εδάφιο
είναι η Παλαιά Διαθήκη που παραδόθηκε από τον Μωυσή.
Σύμφωνα με τους όρους αυτής της Διαθήκης, το Ισραήλ πρέπει
να βιώσει 490 χρόνια κρίσης του Θεού επειδή δεν τήρησε τους όρους της. Η Θλίψη
είναι η τελευταία πράξη αυτής της κρίσης, και θα έχει σαν αποτέλεσμα να φέρει
το Ισραήλ πίσω στον Κύριο.
Έχοντας μάθει τον πραγματικό σκοπό της Θλίψης, μπορούμε να
δούμε γιατί η Εκκλησία δεν βιώνει αυτή την περίοδο της ιστορίας, όταν θα έρθει.
Δεδομένου ότι η περίοδος αυτή προορίζεται για το Ισραήλ, η Εκκλησία θα απομακρυνθεί
πριν από την έναρξη των τελευταίων επτά ετών της κρίσης του Θεού. Γι' αυτό ο
Παύλος λέει ότι ο Κύριος θα επιστρέψει για να πάρει την εκκλησία πριν από την
έναρξη της Θλίψης:
Α' Θεσ.α:10 και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ
των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς
από της μελλούσης οργής.
