Το πρόβλημα που είχαν οι Θεσσαλονικείς, ήταν ότι νόμιζαν ότι είχε αρχίσει η ημέρα του Κυρίου κι ότι βρισκόταν ήδη μέσα σ’ αυτήν, άρα χάσανε την Αρπαγή. Αν είχαν διδαχτεί ότι η εκκλησία πρέπει να περάσει μέσα στην Θλίψη, κανονικά έπρεπε να χαίρονται αφού σε λίγο θα ερχόταν ο Κύριος να τους αρπάξει, όπως διδάσκουν οι μεσοθλίψηοι. Όμως δεν χαιρόταν, αλλά ήταν αναστατωμένοι.
Ο Παύλος λοιπόν δεν τους γράφει για την Αρπαγή, αλλά για την ημέρα του Κυρίου, προφανώς αναφερόμενος στην άποψη των Θεσσαλονικέων «ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου». Αναφέρεται λοιπόν σε μια πολύ μεγαλύτερη χρονική περίοδο που θα δούμε και όχι στην Αρπαγή της εκκλησίας.
Όπως βλέπουμε, το κριτικό κείμενο UBS δεν λέει «ημέρα του Χριστού» αλλά «ημέρα του Κυρίου» και αρκεί να πάμε στο λόγο του Θεού για να δούμε που αναφέρεται η «ημέρα του Κυρίου».
Η λέξη «ενέστηκεν» που χρησιμοποιεί το κριτικό κείμενο αντί την λέξη «επλησίασεν» που χρησιμοποιεί ο Βάμβας, προέρχεται από το ρήμα «ενίστημι», που σύμφωνα με το λεξικό του Σταματάκου σημαίνει:
Άρχομαι, κάμνω αρχήν εις τι, αρχίζω τι.
Άρα, το «ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου», σημαίνει: «ότι άρχισε η ημέρα του Κυρίου». Ότι δηλαδή η Αρπαγή έγινε και ξεκινάνε τώρα τα γεγονότα της Θλίψης.
Προφανώς, ο Παύλος δεν πίστευε ότι η ημέρα του Κυρίου ξεκινάει κάπου στα μέσα της θλίψης όπως διδάσκουν κάποιοι, γιατί τους είχε διδάξει στην Α’ Θες.ε:2 «ὅτι ἡμέρα κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται», δηλαδή τελείως ξαφνικά.
Γι’ αυτόν που νομίζει ότι πρέπει να περάσει τα πρώτα 3 ½ χρόνια της θλίψης εδώ στη γη, η ημέρα του Κυρίου είναι προβλέψιμο, χρονολογήσιμο γεγονός.
Αυτό το χαρακτηριστικό της ημέρας του Κυρίου, δεν μπορεί να την τοποθετήσει αλλού πουθενά, εκτός από το επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου της Αρπαγής της εκκλησίας! Και βέβαια, αυτό ισχύει για όσους δεν θα είναι στην Αρπαγή γιατί όσοι θα είναι, το ξέρουν ακριβώς και δεν χρειάζεται να τους το λέει κανείς.
Αποκ.α:10 ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα ὀπίσω μου φωνὴν μεγάλην ὡς σάλπιγγος.
Υπάρχουν παράλληλες εμπειρίες με αυτή του Ιωάννη όσο αφορά στην αποκάλυψη του Ιησού, αλλά πουθενά μέσα στο λόγο του Θεού δεν βλέπουμε όραση με τέτοιο μεγαλείο, δόξα και τόση λεπτομέρεια, όσο εδώ στην Αποκάλυψη.
Ούτε ο Μωυσής, ούτε ο Παύλος ούτε άλλος προφήτης της Παλαιάς ή της Καινής Διαθήκης είχε τέτοια εμπειρία όπως ο Ιωάννης, γιατί ο Ιωάννης «εγένετο εν πνεύματι εν τη κυριακή ημέρα».
τη κυριακή ημέρα
Ο Ιωάννης μεταφέρθηκε δια Πνεύματος μέσα στο χρόνο και βρέθηκε στην «Ημέρα του Κυρίου». Αυτό είναι το χρονικό στοιχείο που μας δίνεται για την προφητική αποκάλυψη του Ιησού στον λαό Του. Η κυριακή ημέρα είναι η «Ημέρα του Κυρίου» για την οποία ο λόγος του Θεού μας λέει τόσα πολλά και φανερώνει την ημέρα που ο Θεός αρχίζει να ενεργεί στους τελευταίους καιρούς. Η χρονική περίοδος αμέσως μετά την Αρπαγή της εκκλησίας μέχρι την ημέρα της κρίσης του Λευκού Θρόνου, είναι η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.
Η κυριακή ημέρα δεν αναφέρεται στην πρώτη της εβδομάδας, ούτε στο Σάββατο.
Η Κυριακή ημέρα είναι η ίδια με την ημέρα του Κυρίου. Αν το καταλάβουμε αυτό, τότε ανοίγεται πραγματικά η Γραφή μπροστά μας από την Παλαιά μέχρι την Καινή Διαθήκη. Είναι η ημέρα που ο Θεός θα ενεργήσει θαυμαστά πάνω στη γη.
Η ημέρα του Κυρίου στην Β’ Θες.β:1-6 δεν είναι το ίδιο με την παρουσία τοῦ κυρίου [ἡμῶν] Ἰησοῦ Χριστοῦ, ούτε με την ἡμῶν ἐπισυναγωγῆ ἐπ' αὐτόν. Απ’ ότι είδαμε δεν λέει ότι πλησίασε, αλλά άρχισε. Η ημέρα του Κυρίου αρχίζει και κάποτε τελειώνει, αλλά η παρουσία του Κυρίου και η επισυναγωγή μας επ’ αυτόν δηλαδή η Αρπαγή, είναι ένα στιγμιαίο γεγονός. Άλλο λοιπόν η Αρπαγή, άλλο η ημέρα του Κυρίου.
