Ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΥΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Πράξ.ιη:23-28,  Κεφάλαια ιθ, κ, κα, κβ, κγ

Α.   ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Αυτό το ταξίδι κράτησε περίπου τέσσερα χρόνια, από τα οποία τα περισσότερα πέρασαν στην Έφεσο. Ας εξετάσουμε περιληπτικά αυτό το ταξίδι:

1.   Ο Παύλος έφυγε απ’ την Αντιόχεια και πέρασε μέσα απ’ τη Γαλατία και τη Φρυγία ταξιδεύοντας για  την Έφεσο.  

2.   Εδώ, ο Απολλώς τον οποίο είχαν καθοδηγήσει ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, είχε προετοιμάσει το έργο. Ο Παύλος έμεινε εκεί τρία χρόνια. Αποτέλεσμα του έργου του,  ήταν η ίδρυση των επτά εκκλησιών της Ασίας.  

3.   Πήγε στην Τρωάδα για να περιμένει τον Τίτο με νέα από την εκκλησία της Κορίνθου. Καθώς τα νέα δεν έφτασαν,  επιβιβάστηκε σε πλοίο για την Ευρώπη.  

4.   Επισκέφτηκε ξανά τους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη και τη Βέροια.

5.   Επισκέφτηκε την Κόρινθο για να φροντίσει τα προβλήματα που είχαν προκύψει εκεί.

6.   Επέστρεψε από τους Φιλίππους, την Τρωάδα, την Ασσό και τη Μυτιλήνη. Σύντομα επισκέφτηκε την Χίο, τη Σάμο και Τρωγύλλιο.

7.   Έφτασε στη Μίλητο και προσκάλεσε τους Εφεσίους πρεσβύτερους για μια αποχαιρετιστήρια ομιλία και τελευταίες οδηγίες.

8.   Στα Πάταρα ο Παύλος πήρε άλλο πλοίο για τη Φοινίκη.

9.   Φτάνοντας στην ακτή της Φοινίκης, το πλοίο παρέμεινε μια εβδομάδα στην Τύρο για να ξεφορτώσει το εμπόρευμα του. Εδώ βρήκε ο Παύλος μια εκκλησία.

10. Έπλευσε κατά μήκος της ακτής της Φοινίκης, όπου πέρασε μια μέρα με την εκκλησία.

11. Φτάνοντας στην Καισάρεια, ο Παύλος συνάντησε τον Φίλιππο, ο οποίος είχε ζήσει εκεί είκοσι χρόνια.

12. Για τελευταία φορά ο Παύλος έφτασε στην Ιερουσαλήμ, όπου σύντομα έγινε ο «φυλακισμένος του Κυρίου».

Β.   Η ΒΙΑΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Εκτός από τα τρία χρόνια που πέρασε στην Έφεσο, ο Παύλος φαίνεται να βιαζόταν στο τρίτο του ταξίδι. Βιαζόταν πολύ να πάει γρήγορα στην Ιερουσαλήμ. Προφανώς είχε βάρος να κηρύξει στους Εβραίους Χριστιανούς εκεί. Έχει ειπωθεί, ότι εξαιτίας του βάρους που είχε έγραψε την προς Εβραίους επιστολή, ενώ ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη.

Τόσο στην Τύρο όσο και στην Καισάρεια ο Παύλος είχε προειδοποιηθεί για το τί θα συνέβαινε στην Ιερουσαλήμ. Ο Άγαβος προφήτεψε ότι θα τον δέσουν στην Ιερουσαλήμ. Παρόλα αυτά, ο Παύλος ήταν αποφασισμένος να πράξει το θέλημα του Θεού.

Γ.   Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Στην Ιερουσαλήμ, μερικοί από τους Ιουδαίους πιστούς κατηγορούσαν τον Παύλο ότι απαγόρευε στους Εθνικούς πιστούς να περιτέμνονται. Οι ηγέτες της εκκλησίας κατάλαβαν ότι κάτι έπρεπε να γίνει ώστε να καλμάρουν εκείνους τους Ιουδαίους Χριστιανούς και να τους διαβεβαιώσουν ότι ο Παύλος δεν ήταν κατά του Μωσαϊκού νόμου. Αισθάνθηκαν ότι είχαν την απάντηση. Ο Παύλος θα πήγαινε στο ναό μαζί με τέσσερις άντρες που είχαν κάνει κάποια ευχή. Έπρεπε να καθαριστούν και να προσφέρουν κάποιες προσφορές. Πρότειναν στον Παύλο να πάει μαζί τους και να κάνει το ίδιο. Ο Παύλος, στην επιθυμία του να είναι τα πάντα σε όλους, συμφώνησε.

Η συμπεριφορά του παρεξηγήθηκε. Αναγνωρίστηκε από κάποιους ορθόδοξους Ιουδαίους που συμπέραναν ότι ο Παύλος προσπαθούσε να βεβηλώσει τον ιερό χώρο με το να φέρνει Εθνικούς στην εσωτερική αυλή. Ο όχλος έπεσε πάνω του και θα τον είχε κτυπήσει μέχρι θανάτου εάν δεν είχαν επέμβει οι Ρωμαίοι φρουροί.

Αφού ένας Ρωμαίος χιλίαρχος τον έσωσε απ’ τον όχλο, ο Παύλος ζήτησε αν μπορούσε να μιλήσει στο λαό του και πήρε την άδεια. Μετά από μια μεγάλη σιωπή που επέπεσε στο πλήθος, ο Παύλος τους μίλησε στην Εβραϊκή γλώσσα.

Δ.   ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Σαν συνέπεια της φυλάκισής του, δόθηκαν στον Παύλο πέντε ευκαιρίες να κηρύξει το Χριστό σε ακροατήρια προοδευτικά αυξανόμενης σημασίας.

1.   Μίλησε στον Ισραήλ σαν έθνος (κεφάλαιο 22).

2.   Μίλησε στο εθνικό συμβούλιο των Ιουδαίων, τους θρησκευτικούς ηγέτες των Ιουδαίων (κεφάλαιο 23).

3.   Μίλησε μπροστά στον Φήλικα, το Ρωμαίο ηγεμόνα (κεφάλαιο 24).

4.   Μίλησε μπροστά στον ηγεμόνα Φήστο (κεφάλαιο 25).

5.   Μίλησε μπροστά στον βασιλιά Αγρίππα (κεφάλαιο 26).  

Από τους κοινούς ανθρώπους μέχρι τον βασιλιά, ο Παύλος είχε την ικανότητα να μαρτυρήσει την σωτηριακή χάρη του Ιησού Χριστού.

Ε.   Ο ΠΑΥΛΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Ο Παύλος επιμελήθηκε της κατάστασης του σαν ένας αληθινός Ιουδαίος. Αναφέρθηκε στα γεγονότα της γέννησης του, στη μόρφωσή του, στο ζήλο του για τις παραδόσεις του Νόμου και στο διωγμό των χριστιανών απ’ αυτόν. Μετά μίλησε για τη μεταστροφή του και για το τί του συνέβη στο δρόμο για τη Δαμασκό. Είπε ότι του παραγγέλθηκε να κηρύξει στους Εθνικούς.

Όταν μιλούσε για το κήρυγμα του προς τους Εθνικούς υπήρξε μια θύελλα διαμαρτυρίας από το πλήθος. Καθώς ο χιλίαρχος δεν κατάλαβε, διέταξε να μαστιγωθεί ο Παύλος ώστε να αναγκαστεί να ομολογήσει. Ο Παύλος επικαλέστηκε τη Ρωμαϊκή του υπηκοότητα, η οποία τον απέκλεισε από μια τέτοια μεταχείριση.

Την επόμενη μέρα ο χιλίαρχος οδήγησε τον Παύλο στο συνέδριο. Ο Παύλος δίχασε το πλήθος δηλώνοντας ότι είχε κληθεί ν’ απαντήσει στο ερώτημα σχετικά με την ελπίδα και την ανάσταση των νεκρών. Στο συνέδριο είχε πέσει τέτοια αναστάτωση, ώστε ο χιλίαρχος έπρεπε να σώσει τον Παύλο αμέσως αλλιώς θα τον σκότωναν.

Την επόμενη μέρα σαράντα Ιουδαίοι συνωμότησαν να μην φάνε τίποτε μέχρι να σκοτώσουν τον Παύλο. Γνωστοποίησαν το σχέδιο τους σε μερικούς από το Συνέδριο και ο ανιψιός του Παύλου το άκουσε. Σαν αποτέλεσμα , ο Παύλος είχε σταλεί εκείνη τη νύχτα με πολλή συνοδεία στον Φήλικα, τον ηγεμόνα της Καισαρείας. Ο χιλίαρχος έστειλε επίσης μια επιστολή, στην οποία δήλωνε το πιστεύω του ως προς την αθωότητα του Παύλου, και εκθείαζε την στάση του στο όλο θέμα.