(Διευκρίνηση: ΑΠΑΘ
= Αρπαγή πριν από την Θλίψη. ΑΣΜΘ = Αρπαγή στη μέση της Θλίψης. ΑΜΤΘ
= Αρπαγή μετά την Θλίψη)
Συνεπής κυριολεκτική ερμηνεία
Η κυριολεκτική μέθοδος ερμηνείας προσπαθεί να εξηγήσει την
αρχική θέση του συγγραφέα σύμφωνα με τη συνηθισμένη χρήση των λέξεων και της
γλώσσας. Η κυριολεκτική μέθοδος ερμηνεύει όλη τη Βίβλο με έναν κανονικό και
απλό τρόπο, μη κατανοώντας ότι η Βίβλος, κατά καιρούς, χρησιμοποιεί σύμβολα, σχήματα
λόγου και τύπους.
Διάκριση μεταξύ Ισραήλ και Εκκλησίας
Όσο περισσότερο αναγνωρίζει κανείς τη βιβλική διάκριση
μεταξύ Ισραήλ και εκκλησίας, τόσο πιο καθαρά μπορεί να δει το ξεχωριστό σχέδιο
του Θεού για κάθε ομάδα.
Αν το Ισραήλ και η εκκλησία δεν διακρίνονται, τότε δεν
υπάρχει καμία βάση για να δούμε κάποιο μέλλον για το Ισραήλ ή για την εκκλησία σαν
τον νέο και μοναδικό λαό του Θεού. Εάν το Ισραήλ και η εκκλησία συγχωνευθούν σε
ένα ενιαίο πρόγραμμα, τότε οι υποσχέσεις της Παλαιάς Διαθήκης για το Ισραήλ,
δεν θα εκπληρωθούν ποτέ, καθώς κάποιοι θεολόγοι θεωρούν ότι αυτές οι υποσχέσεις
εκπληρώνονται πνευματικά στην εκκλησία. Η συγχώνευση του προορισμού του Ισραήλ
στην εκκλησία όχι μόνο κάνει ένα αυτό που οι Γραφές φανερώνουν σαν δύο, αλλά
επίσης αφαιρεί την ανάγκη για μελλοντική αποκατάσταση του αρχικά εκλεκτού λαού
του Θεού, προκειμένου να εκπληρωθεί κυριολεκτικά η υπόσχεσή Του ότι μια μέρα θα
είναι το κεφάλι και όχι η ουρά (Δευτ.κη:13).
Όσο περισσότερο οι πιστοί βλέπουν ότι υπάρχει ένα ξεχωριστό
σχέδιο για το Ισραήλ και ένα ξεχωριστό σχέδιο για την εκκλησία, τόσο
περισσότερο συνειδητοποιούν ότι, όταν η Καινή Διαθήκη μιλάει στην εκκλησία,
περιγράφει ένα ξεχωριστό προορισμό και ελπίδα γι’ αυτήν. Η εκκλησία γίνεται πιο
ξεχωριστή στο σχέδιο του Θεού. Το μέλλον του Ισραήλ περιλαμβάνει την επταετή
θλίψη, και στη συνέχεια λίγο πριν από την επιστροφή του Χριστού στην Ιερουσαλήμ,
θα αναγνωρίσει τον Ιησού σαν Μεσσία του. . . . Από την άλλη πλευρά, η ξεχωριστή
ελπίδα για την εκκλησία είναι η επιστροφή του Χριστού ανά πάσα στιγμή.
Έτσι, η διάκριση μεταξύ Ισραήλ και εκκλησίας, όπως
διδάσκεται στη Βίβλο, δίνει βάση υποστήριξης για την Αρπαγή πριν από την Μ.
Θλίψη. Αυτοί που συγχωνεύουν τα δύο προγράμματα δεν μπορούν λογικά να
υποστηρίξουν τα βιβλικά επιχειρήματα για Αρπαγή πριν από την Θλίψη.
Οι ΑΠΑΘ, ερμηνεύουν την προφητεία
του Δανιήλ θ:24-27 και το βιβλίο της Αποκάλυψης, σαν γεγονότα που είναι να
συμβούν στο μέλλον.
Το Δαν.θ:24-27 δίνει το επταετές χρονολογικό πλαίσιο της
Θλίψης, ενώ η Αποκ.ς-ιη μας δίνει τις λεπτομέρειες για τις κρίσεις που
συνθέτουν αυτή την περίοδο. Οι ΑΠΑΘ, βλέπουν την προφητεία να εκπληρώνεται στο
μέλλον, δηλαδή στην περίοδο της Θλίψης, τη Δεύτερη Έλευση του Χριστού στη γη
και την Χιλιετή Βασιλεία. Είναι αντίθετοι με τον πρετερισμό, που θεωρεί ότι η
προφητεία έχει ήδη εκπληρωθεί στο παρελθόν, κυρίως το 70 μ.Χ. Αντιτίθενται
επίσης στην άποψη που βλέπει την προφητεία να εκπληρώνεται στις μέρες μας.
Στο τέλος της επταετούς περιόδου της Θλίψης, ο Ιησούς
Χριστός θα επιστρέψει στη γη με δύναμη και δόξα για να εγκαθιδρύσει ένα γήινο
Βασίλειο στην Ιερουσαλήμ, που θα διαρκέσει κυριολεκτικά για χίλια χρόνια (Αποκ.κ:1-6).
Σωστή μεθοδολογία για την αντιμετώπιση του ζητήματος της
αρπαγής.
Ποια είναι η σωστή
μέθοδος για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος, του χρόνου της Αρπαγής;
Εξετάστε τα εδάφια για την Αρπαγή και τη Δεύτερη Έλευση
Πηγαίνετε πρώτα στα τμήματα της Αγίας Γραφής που μιλούν καθαρά
για την Αρπαγή και την επιστροφή του Κυρίου στη γη.
Μελετήστε Ιωάν.ιδ:1-3, Α ́
Κορ.ιε:51-58 και Α' Θες.δ:13-18 για την Αρπαγή.
Εξετάστε τον Ζαχ.ιδ:1-21, Ματθ.κδ:29-31,
Μάρκ.ιγ:24-27, Λουκ.κα:25-27 και Αποκ.ιθ για την Δεύτερη Έλευση στη γη.
Εξετάστε τις επιπτώσεις των συμπερασμάτων
Η σωστή μεθοδολογία δεν σταματά με την εξέταση των
πρωτογενών κειμένων που εξετάζουν ένα ζήτημα. Ενώ κάποιος πρέπει να αρχίσει με εδάφια
που μιλούν άμεσα για την υπό εξέταση διδασκαλία, πρέπει να δώσει προσοχή και στις
επιπτώσεις της διδασκαλίας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν, όπως στην
περίπτωση της αρπαγής, τα εδάφια σχετικά με την αρπαγή και την επιστροφή του
Κυρίου δεν καθορίζουν το ζήτημα του χρόνου της αρπαγής σε σχέση με τον χρόνο
της Θλίψης. . . . Οι επιπτώσεις και οι σχέσεις των διδασκαλιών μεταξύ τους
είναι ζωτικής σημασίας. Εάν η θέση κάποιου σε ένα δεδομένο θεολογικό ζήτημα
είναι σωστή, θα ταιριάξει με άλλες γνωστές θεολογικές και βιβλικές αλήθειες αντί
να τις αντικρούσει.
Βάζοντάς τα όλα μαζί
Το βασικό σημείο που πρέπει να θυμόμαστε, είναι ότι η σωστή
θεολογική μεθοδολογία δεν μας επιτρέπει να αγνοήσουμε εδάφια που μιλάνε για την
Αρπαγή και την Δεύτερη Έλευση, ή τις διδασκαλίες που έχουν επιπτώσεις στις
απόψεις κάποιου σχετικά με την Αρπαγή και τη Δεύτερη Έλευση.
Αν και η μελέτη πρέπει να αρχίσει με τα εδάφια που μιλούν
άμεσα για το θέμα μας, και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Σίγουρα δεν είναι
νίκη να υποστηρίζει κανείς τις απόψεις του σχετικά με το χρονοδιάγραμμα της
αρπαγής, εις βάρος της άρνησης αυτού που λέει ο λόγος του Θεού, για παράδειγμα,
για τη σχέση της εκκλησίας με την οργή του Θεού.
Βιβλικές αποδείξεις για την Αρπαγή πριν από την Θλίψη
Η Βίβλος δεν μας λέει ακριβώς το χρονοδιάγραμμα της Αρπαγής.
Δηλαδή, κανένα εδάφιο δεν λέει ξεκάθαρα ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν, μετά ή στη
μέση της Θλίψης. Αυτό σημαίνει ότι η διδασκαλία της Αρπαγής πριν από την Θλίψη
δεν είναι βιβλική; Όχι απαραίτητα. Πολλές σημαντικές βιβλικές διδαχές δεν μας
δίνονται απευθείας σε ένα εδάφιο. Μερικές διδασκαλίες βασίζονται σε εναρμόνιση
πολλαπλών εδαφίων. Η εναρμόνιση λοιπόν βιβλικών κειμένων, δείχνει ότι η άποψη της
Αρπαγής πριν από την Θλίψη, να είναι βιβλική. Τα ακόλουθα είναι τα βιβλικά
στοιχεία:
Ο Θεός έχει υποσχεθεί στην Εκκλησία απελευθέρωση από τη
θεία οργή (Α' Θες.α:10, ε:9, Αποκ.γ:10)
Ο Θεός έδωσε μια ειδική υπόσχεση στην εκκλησία, ότι θα φυλαχτεί
από την μελλοντική οργή Του. Είναι σωστό να δει κανείς αυτή την προφύλαξη στο
γεγονός της Αρπαγής.
Α’ Θεσ.α:9-10
Οι Θεσσαλονικείς περίμεναν τον Υιό του Θεού από τον ουρανό.
. . τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης
οργής. Γιατί αυτή η οργή
αναφέρεται στη Θλίψη; Πρώτο, το πλαίσιο και των δύο επιστολών προς Θεσσαλονικείς,
ασχολείται με την Ημέρα του Κυρίου και την κρίση του Θεού που προηγείται του
ερχομού του Χριστού. Δεύτερο, το κείμενο αναφέρει ότι πρόκειται για μελλοντική
οργή («μελλούσης οργής»). Τρίτο, είναι μια οργή που μπορεί κανείς να
διασωθεί από την επιστροφή του Χριστού. Έτσι, η οργή που αναφέρεται εδώ είναι η
οργή της περιόδου της Θλίψης και όχι η αιώνια οργή του Θεού γενικά.
Α’ Θεσ.ε:9 διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις
οργήν, αλλ' εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Γιατί αυτή η οργή αναφέρεται στη Θλίψη; Το άμεσο πλαίσιο
είναι η οργή της Ημέρας του Κυρίου (ε:1-8). Επιπλέον, αυτή πρέπει να είναι η
ίδια οργή που αναφέρει η Α’ Θες.α:10.
Ολόκληρη η επταετής περίοδος της Μ. Θλίψης είναι ο καιρός της
οργής του Θεού, οπότε η προστασία που υπόσχεται πρέπει να είναι για όλα τα επτά
χρόνια. Μερικοί προσπαθούν να πουν ότι η οργή δεν χαρακτηρίζει ολόκληρη την
περίοδο της επταετούς θλίψης. Λένε ότι οι πρώτες κρίσεις (σφραγίδες) της θλίψης
είναι η οργή του ανθρώπου και του Σατανά. Τα παρακάτω σημεία, όμως, δείχνουν
ότι ολόκληρη η περίοδος της Θλίψης είναι ο καιρός της οργής.
Ο Ιησούς είναι Αυτός που ανοίγει όλες τις κρίσεις της
Θλίψης, συμπεριλαμβανομένων των κρίσεων των σφραγίδων με τις οποίες ξεκινάει η
περίοδος της Θλίψης.
Στην Αποκ.δ & ε, ο Ιησούς είναι Αυτός που βρέθηκε άξιος
να ανοίξει τις σφραγίδες στο ς:1. Το άνοιγμα των σφραγίδων από τον Χριστό
δείχνει ότι οι κρίσεις της σφραγίδων είναι θεϊκή οργή.
Οι κρίσεις των σφραγίδων με τις οποίες ξεκινά η Μ. Θλίψη,
ταιριάζουν με την θεία οργή.
Οι κρίσεις αυτών των τεσσάρων σφραγίδων περιλαμβάνουν την
μάχαιρα, την πείνα, τον λοιμό και τα άγρια θηρία, που χρησιμοποιούνται συχνά
στην Αγία Γραφή σαν εκφράσεις της θείας οργής.
Πράγματι, όλα αυτά περιλαμβάνονται και ονομάζονται όταν ο
Θεός λέει «Πόσω μάλλον λοιπόν, όταν εξαποστείλω τας τέσσαρας δεινάς κρίσεις
μου επί της Ιερουσαλήμ, την ρομφαίαν και την πείναν και τα κακά θηρία και το
θανατικόν, ώστε να εκκόψω απ' αυτής άνθρωπον και κτήνος;» (Ιεζ.ιδ:21).
Πληγές όπως ο λοιμός και τα άγρια θηρία, δύσκολα μπορούν να προκληθούν από
άνθρωπο.
Ήδη από την έκτη σφραγίδα, οι άπιστοι αναγνωρίζουν ότι η
οργή του Θεού «έχει ήδη έρθει» (Αποκ.ς:16-17).
Οι άπιστοι αναγνωρίζουν ότι και οι έξι σφραγίδες που έχουν
συμβεί μέχρι στιγμής, είναι η άμεση οργή του Θεού. Το ρήμα «ήλθεν» είναι σε αόριστο
χρόνο και αναφέρεται σε προηγούμενη άφιξη της οργής, δεν είναι κάτι που
πρόκειται να συμβεί. Οι άνθρωποι βλέπουν την άφιξη αυτής της ημέρας τουλάχιστον
από τις κοσμικές αναταραχές που χαρακτηρίζουν την έκτη σφραγίδα (ς:12-14), αλλά
αν το καλοσκεφτούν, όλα αυτά ξεκίνησαν με το θάνατο του ενός τέταρτου του
πληθυσμού της γης (ς:7-8), με τον παγκόσμιο λιμό (ς:5-6), και την παγκόσμια
εχθροπραξία (ς:3-4). Η ταχύτητα που συνέβησαν όλα αυτά τα γεγονότα, δεν θα
μπορούσε να ξεφύγει από την προσοχή του κόσμου, αλλά η πραγματική εξήγηση όλων
αυτών ίσως δεν γίνεται αμέσως κατανοητή, μέχρι να φτάσουν τα σοβαρά φαινόμενα
της έκτης σφραγίδας.
Αποκ.γ:10 Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής
μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί
της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης.
Εδώ είναι μια υπόσχεση διαφύλαξης προς την Εκκλησία, έξω από
την ώρα του πειρασμού. Η εκκλησία δεν θα φυλαχτεί μόνο από την οργή, αλλά και
από την ώρα του πειρασμού. Αυτό αποκλείει την πιθανότητα η Εκκλησία να είναι
στη γη κατά τη διάρκεια της Θλίψης.
Οι διαφορές μεταξύ των εδαφίων της Αρπαγής και της
Δεύτερης Έλευσης, δείχνουν ότι είναι διαφορετικά γεγονότα που συμβαίνουν σε
διαφορετικούς χρόνους.
Τα βασικά εδάφια που ασχολούνται με την Αρπαγή είναι: Ιωάν.ιδ:1-3,
Α ́ Κορ.ιε:51-58 και Α ́ Θες.δ:13-18. Τα εδάφια που μιλάνε για την Δεύτερη Έλευση
στη γη είναι: Ζαχ.ιδ:1-21, Ματθ.κδ:29-31, Μάρκ.ιγ:24-27, Λουκ.κα:25-27 και Αποκ.ιθ.
Μια προσεκτική εξέταση αυτών των κειμένων θα δείξει ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι
για να συμπεράνουμε ότι η Αρπαγή και η Δεύτερη Έλευση στη
γη, δεν είναι το ίδιο γεγονός.
Σημεία προηγούνται
της Δεύτερης Έλευσης, ενώ η Αρπαγή παρουσιάζεται σαν επικείμενη χωρίς να
προηγούνται σημεία.
Σε εδάφια που ασχολούνται με τη Δεύτερη Έλευση υπάρχουν
σημάδια ή γεγονότα που σηματοδοτούν και οδηγούν στην επιστροφή του Ιησού
Χριστού (π.χ., Ματθ.κδ:4-28, Αποκ.ιθ:11-21). Σε κάθε ένα από αυτά τα εδάφια της
Αγίας Γραφής υπάρχει προσεκτική, εκτεταμένη και αναλυτική περιγραφή των
λεπτομερειών που προειδοποιούν τους πιστούς εκείνη την ημέρα, ότι η Δεύτερη Έλευση
πρόκειται να συμβεί. . . . Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει καμία αναφορά για
οποιαδήποτε σημεία ή γεγονότα που προηγούνται της Αρπαγής της εκκλησίας σε όλα
τα εδάφια της Αρπαγής. Το θέμα φαίνεται να είναι ότι ο πιστός πριν από την
Αρπαγή δεν πρέπει να ψάχνει για σημεία, αλλά να προσμένει τον Κύριο από τον
ουρανό. Αν η Αρπαγή ήταν μέρος του συμπλέγματος των γεγονότων που απαρτίζουν τη
Δεύτερη Έλευση, και δεν διαφέρει από αυτήν, τότε θα περιμέναμε να υπάρξει μια
αναφορά των σημείων ή των γεγονότων, σε τουλάχιστον ένα απόσπασμα.
Η Αρπαγή παρουσιάζεται σαν μια ευλογημένη ελπίδα, ενώ η
Δεύτερη Έλευση είναι περίοδος κρίσης.
Στα καθαρά εδάφια της Αρπαγής, ο ερχομός του Κυρίου
παρουσιάζεται σαν μια έλευση ευλογίας για τους αγίους. Καμία κρίση δεν
αναφέρεται σ’ αυτό τον ερχομό. Από την άλλη μεριά, τα αποσπάσματα για τη
δεύτερη έλευση μιλούν για τον ερχομό του Κυρίου για την κρίση των εχθρών Του (Αποκ.ιθ:11,
Ιωήλ γ:12-16, Ζαχ.ιδ:3-5)."
Σε κάθε εδάφιο που μιλάει για την Αρπαγή, δεν υπάρχει καμία
αναφορά δοκιμασίας ή θλίψης πριν από το γεγονός. Αντίθετα, υπάρχει η καθαρή υπόσχεση
της επιστροφής του Χριστού για τους δικούς Του.
Τα αποσπάσματα της Δεύτερης Έλευσης, βρίσκονται στο πλαίσιο
της εγκαθίδρυσης της Χιλιετούς Βασιλείας, ενώ τα αποσπάσματα της Αρπαγής δεν
κάνουν καμία αναφορά στην Χιλιετή Βασιλεία (π.χ. Ματθ.κδ:31…, Ζαχ.ιδ, Ιωήλ γ, Αποκ.ιθ-κ.
Η δεύτερη έλευση είναι προπαρασκευαστική για την εγκαθίδρυση της Χιλιετούς Βασιλείας.
Από την άλλη πλευρά, τα καθαρά εδάφια της Αρπαγής δεν δίνουν καμία ένδειξη ότι
μετά την Αρπαγή ο Κύριος καθιερώνει τη Βασιλεία.
Τα ένδοξα σώματα στην Αρπαγή.
Είναι ξεκάθαρο από την Α ́ Θες.δ:13-18 και την Α’ Κορ.ιε:51…,
ότι στην Αρπαγή, όσοι αρπαχτούν από τον Κύριο, θα έχουν ένδοξα σώματα. Από την
άλλη πλευρά, τα εδάφια της Δεύτερης Έλευσης δεν λένε τίποτα ότι κάποιος (ζωντανός
ή νεκρός) έλαβε ένδοξο σώμα.
Καμία αναφορά για συνάντηση στον αέρα, στα εδάφια της Δεύτερης
Έλευσης.
Διαφορές στο χρονοδιάγραμμα των αναστάσεων
Φαίνεται να υπάρχει μια ασυνέπεια στον χρόνο της ανάστασης ανάμεσα
στην Αρπαγή και την Δεύτερη Έλευση. Στο βασικό εδάφιο της Αρπαγής που
ασχολείται με αυτό το θέμα, Α’ Θες.δ:13-18, οι νεκροί άγιοι, αναστήνονται κατά
την κάθοδο του Χριστού στο μεσουράνημα. Αυτοί που αρπάζονται, ζωντανοί και
νεκροί άγιοι, θα συναντήσουν τον Κύριο στον αέρα. Διαφορετικές πληροφορίες
βρίσκουμε στην Αποκ.ιθ-κ. Εκεί, η σειρά φαίνεται να είναι: κάθοδος του Χριστού
στη γη, φονεύονται οι εχθροί Του, το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης ρίχνονται στη
λίμνη του πυρός, δένεται ο Σατανάς και στη συνέχεια η ανάσταση των νεκρών.
Διαφορές προορισμού κατά την Αρπαγή και την Δεύτερη
Έλευση.
Φαίνεται να υπάρχει μια ασυνέπεια μεταξύ του προορισμού
εκείνων που αρπάζονται και εκείνων που συμμετέχουν στη Δεύτερη Έλευση. Έτσι
όπως βλέπουν τα πράγματα οι ΑΜΤΘ, σχετικά με τα γεγονότα που περιβάλλουν τη Δεύτερη
Έλευση, η εκκλησία θα αρπαχτεί για να συναντήσει τον Κύριο στον αέρα και θα Τον
συνοδεύσει αμέσως μετά στην κάθοδό Του στη γη. Σύγκρινέ το με τον Ιωάν.ιδ:3.
Στην Αρπαγή, ο Κύριος θα έρθει και θα πάρει την εκκλησία για να είναι μαζί Του.
Ο σαφής υπαινιγμός είναι ότι οι άγιοι θα μεταφερθούν στον ουρανό, όχι στη γη.
Αν είναι έτσι, τότε ο προορισμός αυτών που αρπάζονται, θα είναι ο ουρανός. Όμως,
σύμφωνα με τα εδάφια της Δεύτερης Έλευσης, οι εμπλεκόμενοι άγιοι κατευθύνονται προς
τη γη.
Ο ρόλος των αγγέλων στην Δεύτερη Έλευση
Στη Δεύτερη Έλευση, οι άγγελοι είναι αυτοί που θα
συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς (Ματ.κδ:31). Στην Αρπαγή ο Ιησούς από μόνος Του
συγκεντρώνει την εκκλησία (Α ́ Θες.δ:16).
Ιωάν.ιδ:3 και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον,
πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και
σεις, όπου είμαι εγώ.
Χωρίς την βοήθεια αγγέλων!!
Η Αρπαγή σαν «μυστήριο»
Ο Παύλος μιλάει για την Αρπαγή σαν «μυστήριο» (Α’ Κορ.ιε:51-54),
δηλαδή, σαν μια αλήθεια που δεν είχε αποκαλυφθεί μέχρι να την φανερώσουν οι απόστολοι
(Κολ.α:26). Έτσι, η Αρπαγή λέγεται ότι είναι ένα μυστήριο που αποκαλύφθηκε
πρόσφατα, καθιστώντας την ένα ξεχωριστό γεγονός. Η Δεύτερη Έλευση από την άλλη
πλευρά, είχε προβλεφθεί στην Παλαιά Διαθήκη (Δαν.ιβ:1-3, Ζαχ.ιδ:4).
Δεν υπάρχει καμία αναφορά της Εκκλησίας στην Αποκ.δ-ιη
Τα κεφάλαια Αποκ.δ-ιη, δίνουν την πιο λεπτομερή περιγραφή
της επταετούς περιόδου της Θλίψης. Εάν η Εκκλησία επρόκειτο να είναι μέσα στην
Θλίψη, σίγουρα θα περίμενε κανείς τουλάχιστον μία αναφορά στην Εκκλησία, σε
αυτή τη χρονική περίοδο. Όμως, η Εκκλησία που αναφέρεται 19 φορές στα τρία
πρώτα κεφάλαια της Αποκάλυψης, σιωπά ξαφνικά και δεν αναφέρεται ποτέ στα
κεφάλαια δ-ιη.
Είναι αξιοσημείωτο και εντελώς απροσδόκητο το γεγονός ότι ο
Ιωάννης που αναφέρει λεπτομερείς οδηγίες για την Εκκλησία, ξαφνικά να μεταπηδάει
στην απόλυτη σιωπή για την Εκκλησία στα
επόμενα 15 κεφάλαια, εάν, στην πραγματικότητα, η Εκκλησία συνέχιζε να είναι
μέσα στην Θλίψη.
Η φύση και ο σκοπός της Θλίψης αποκλείει την Εκκλησία από
το να είναι μέρος της.
Η φύση της Μ. Θλίψης έχει να κάνει με το Ισραήλ, σύμφωνα με
τον Δαν.θ:24-27. Η προφητεία των «εβδομήντα εβδομάδων» συμπεριλαμβανομένης της
τελευταίας «εβδομάδας» (επτά χρόνια), είναι για το Ισραήλ (επί τον λαόν σου).
Το Ιερ.λ:7 αναφέρεται στην περίοδο της Μ. Θλίψης σαν «καιρός
της στενοχωρίας του Ιακώβ». Ενώ η εκκλησία θα βιώσει θλίψεις, γενικά, κατά
τη διάρκεια αυτής της οικονομίας «Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν» (Ιωάν.ις:33),
δεν αναφέρεται ποτέ να συμμετέχει στον καιρό της στενοχωρίας του Ιακώβ, που
περιλαμβάνει τα 7 χρόνια της Θλίψης.
Σκοπός #1: Προετοιμασία του Ισραήλ "Η Αγία Γραφή
διδάσκει ότι η Θλίψη είναι καιρός προετοιμασίας για την επιστροφή και την αποκατάσταση
του Ισραήλ (Δευτ.δ:29,30, Ιερ.λ:3-11, Ζαχ.ιβ:10).
Σκοπός #2: Η κρίση των απίστων. Η Αποκ.γ:10
αναφέρεται στην περίοδο της Θλίψης σαν «η ώρα του πειρασμού, ήτις μέλλει να
έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας
επί της γης». Ο δεύτερος
σημαντικός σκοπός της Θλίψης, λοιπόν, είναι να δοκιμάσει τον άπιστο κόσμο. Οι «κατοικούντες
επί της γης» αναφέρεται στους άπιστους κατά την περίοδο που περιγράφεται στην
Αποκ.δ-ιθ.
Η φύση της Εκκλησίας
Αν η φύση της Θλίψης είναι εβραϊκή και ο σκοπός της Θλίψης
είναι να επιστρέψει το Ισραήλ στην πίστη και να κρίνει τον άπιστο κόσμο, τι
σκοπό έχει η εκκλησία σε σχέση με αυτή την περίοδο; Όπως έχει ήδη αποδειχθεί, στην
εκκλησία έχει δοθεί η υπόσχεση την διαφύλαξης από αυτή τη στιγμή της οργής (Α’
Θες.α:10, ε:9, Αποκ.γ:10).
Η προσδοκία της Εκκλησίας είναι ο επικείμενος ερχομός του
Χριστού και όχι η περίοδος της Θλίψης.
Εδάφια όπως η Α’ Κορ.α:7, Τίτ.β:13 και Φιλιπ.γ:20 είναι
εφαρμόσιμα εδώ. Ο πιστός απεικονίζεται να περιμένει ανυπόμονα και ειλικρινά τον
Σωτήρα. Η αναζήτηση σημείων είναι εντελώς ξένη σε αυτά τα εδάφια. Δεν συμβαίνει
ποτέ. Ούτε μια φορά. Επιπλέον, ο πιστός όχι μόνο πρέπει να περιμένει ανά πάσα
στιγμή την επιστροφή του Κυρίου, αλλά και να κατευθύνει τη ζωή του υπό το
πρίσμα αυτής της επιστροφής (Ρωμ.ιγ:11-14, Ιάκ.ε:7-8, Α’ Ιωάν.γ:1-3). Εάν, από
την άλλη πλευρά, υπάρχουν συγκεκριμένα προφητευμένα σημάδια, στην
πραγματικότητα δεν θα περιμέναμε τον Σωτήρα ανά πάσα στιγμή, αντίθετα, θα
έπρεπε να παρακολουθούμε πότε θα αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, η Μ. Θλίψη
κ.λπ. Και έτσι, θα υπάρχει τουλάχιστον επταετής περίοδος προετοιμασίας.
Είναι παράλογο λοιπόν, ότι οι Γραφές αποσιωπούν μια τέτοια
τραυματική αλλαγή για την Εκκλησία. Αν η άποψη ότι η Αρπαγή θα γίνει μετά την
Θλίψη ήταν σωστή, θα περίμενε κανείς στις επιστολές να υπάρχει διδασκαλία για
το πως να περάσει η εκκλησία αυτή την περίοδο, ποιος ο σκοπός της Εκκλησίας στη
Θλίψη και πως πρέπει να συμπεριφερθεί η Εκκλησίας τότε.
Η προσδοκία του Θεσσαλονικέων
Ο Παύλος είχε διδάξει ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν από την Μ.
Θλίψη (Β’ Θες.β:2-3). Σ’ αυτό το απόσπασμα, σημειώνει ότι οι Θεσσαλονικείς
είχαν «κλονιστεί» και «διαταραχθεί» επειδή είχαν οδηγηθεί να πιστεύουν ότι ήταν
μέσα στην «ημέρα του Κυρίου» (δηλαδή την περίοδο της Θλίψης). Το γεγονός ότι
τους ενόχλησε είναι σημαντικό. Αν ο Παύλος είχε διδάξει Αρπαγή μετά την Θλίψη,
οι Θεσσαλονικείς δεν θα είχαν κανένα λόγο να ενοχληθούν, αφού έπρεπε να
περίμεναν σημάδια και διώξεις πριν από τον ερχομό του Κυρίου. Θα μπορούσαν να περιμένουν
με χαρά τον σύντομο ερχομό του Κυρίου μετά τη Θλίψη. Όμως, το γεγονός ότι οι
Θεσσαλονικείς ήταν συγκλονισμένοι, δείχνει ότι δεν περίμεναν να περάσουν μέσα στην
«Ημέρα του Κυρίου». Το δίκαιο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι, σύμφωνα με την
προηγούμενη διδασκαλία του Παύλου, οι Θεσσαλονικείς περίμεναν να αρπαχτούν πριν
από την Ημέρα του Κυρίου.
Συμπερασματικές σκέψεις
Ο σκοπός αυτού του έργου ήταν να παρουσιάσει μια θετική,
βιβλική υποστήριξη για την θέση της προ Μ. Θλίψης, Αρπαγής. Η κριτική και
εβραϊκή φύση της Θλίψης φαίνεται να αποκλείει την Εκκλησία που έχει την υπόσχεση
της απελευθέρωσης από αυτό τον καιρό της οργής. Οι διαφορές των εδαφίων μεταξύ
Αρπαγής και Δεύτερης Έλευσης, αν και δεν είναι πειστικές για όλους, φανερώνουν ότι
τα δύο γεγονότα είναι διαφορετικά και συμβαίνουν σε διαφορετικές χρονικές
στιγμές. Αν ισχύει αυτό, η άποψη αυτή εναρμονίζεται πολύ καλά με το γεγονός ότι
η Εκκλησία δεν βρίσκεται πουθενά στο πολύ λεπτομερές τμήμα της Αποκάλυψης δ-ιθ
σχετικά με την Μ. Θλίψη. Αυτή η άποψη εναρμονίζεται επίσης καλά με το γεγονός
ότι πρέπει να υπάρχει μια χρονική περίοδος που επιτρέπεται στους ανθρώπους να
σωθούν και να μπουν έπειτα στη χιλιετή Βασιλεία χωρίς ένδοξα σώματα.
