Πράξ.ιθ
- Πράξ.κ:17-38
Α. ΕΦΕΣΟΣ
Η Έφεσος ήταν μια δυνατή πόλη. Ήταν η έδρα
του ανθύπατου της Ασίας και στους κατοίκους υπενθυμιζόταν σε μόνιμη βάση η
δύναμη της Ρώμης.
Βρισκόταν κοντά στην εκβολή του ποταμού
Καΰστρου και πάνω στον αυτοκρατορικό δημόσιο εμπορικό δρόμο που ένωνε τη Ρώμη
με την Ανατολή - ήταν μια μεγαλόπρεπη κατασκευή με 127 κολώνες ύψους 18 μ. σε
μια περιοχή μήκους 129 μ. και 67 μ. πλάτους. Ήταν το κέντρο κάθε ειδωλολατρικής
λατρείας σ’ εκείνη την περιοχή.
Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην
περιγραφή της ίδρυσης της εκκλησίας της Εφέσου. Η σημασία της εκκλησίας αυτής
μπορεί να κατανοηθεί από το γεγονός, ότι μια από τις επιστολές του Παύλου
γράφτηκε προς αυτήν. Επίσης, το πρώτο από τα γράμματα που γράφτηκαν προς τις
εκκλησίες της Ασίας (Αποκ.β) απευθυνόταν σ’ αυτή την εκκλησία.
Ο απόστολος Παύλος διακόνησε τρία χρόνια
(Πράξ.κ:31) στην Έφεσο, περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού. Ένα άλλο γεγονός, που
φανερώνει τη σημασία αυτής της εκκλησίας είναι, ότι υπάρχει στη Βίβλο μια
αναφορά της νουθεσίας του Παύλου προς τους πρεσβύτερους της Εφέσου
(Πράξ.κ:17-38).
Β. ΑΠΟΛΛΩΣ
Ο Απολλώς ήταν Ιουδαίος, γεννημένος στην
Αλεξάνδρεια. Περιγράφεται σαν «λόγιος και δυνατός στις γραφές» (Πράξ.ιη:24). Η
δήλωση ότι ήταν δυνατός στις γραφές σήμαινε ότι είχε μελετήσει την Παλαιά
Διαθήκη. Αυτό που ήξερε σχετικά με το μήνυμα της Καινής Διαθήκης, ήταν το
μήνυμα της μετάνοιας που είχε κηρύξει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.
Ο Απολλώς ήρθε στην Έφεσο και μίλησε στη
συναγωγή «ακριβώς» και με πειστικότητα για τη στοιχειώδη αλήθεια της μετάνοιας.
Βλέπουμε κάτι όμορφο στο χαρακτήρα του
Απολλώ, ήταν πρόθυμος να δεχτεί από δυο φτωχούς σκηνοποιούς να του εκθέσουν
«ακριβέστερα» τα πράγματα του Θεού. Αυτό φανερώνει την ποιότητα της
ταπεινοφροσύνης του. Όταν ο Απολλώς έφυγε από την Έφεσο για την Κόρινθο, οι
άγιοι τον επαίνεσαν, στέλνοντας ένα γράμμα, ώστε να τον δεχτούν εκεί. Αυτό το
επαινετικό γράμμα ήταν για να τον δεχτούν σαν διάκονο του ευαγγελίου. Το
παράδειγμα αυτό μας διδάσκει, ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται στον οποιοδήποτε ν’
ανεβαίνει στον άμβωνα εάν δεν είναι γνωστός κι αποδεδειγμένος, ή εάν δεν κρατά
εγγυητικό γράμμα από υπεύθυνους αδελφούς. Πολύ μεγάλο εκκλησιαστικό πρόβλημα θα
είχε αποφευχθεί εάν όλοι οι διάκονοι έπρεπε να είναι γνωστοί ή να κρατούν
τέτοια γράμματα.
Γ. Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΩΝ
Η Άρτεμις της Εφέσου μπορεί να ταυτιστεί με
την Αστάρτη και με άλλες θηλυκές
θεότητες της Ανατολής. Το είδωλο αυτό θεωρείτο
σαν ένα αντικείμενο ιδιαίτερης αγιότητας, και πίστευαν ότι είχε πέσει απ’ τον
ουρανό (Πράξ.ιθ:35).
Η Άρτεμις αναγνωριζόταν σαν «μεγάλη», αλλά
μεγαλύτερη είναι η δύναμη του ευαγγελίου. Η ειδωλολατρία δεν έχει κανένα μήνυμα
αλλά μπορεί να κράζει επί δυο ώρες προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της για
κάτι που είναι λάθος. Αν και η Άρτεμις των Εφεσίων έχει εξαφανιστεί εδώ και
πολύ καιρό, η Εκκλησία ακόμη υπάρχει. Μπορεί να είναι μεγάλη κάθε φιλοσοφία,
θρησκεία, ή ειδωλολατρία, αλλά ακόμη μεγαλύτερος είναι Αυτός του Οποίου το
όνομα είναι Ιησούς.
Δ. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
Όταν ο Παύλος ήρθε στην Έφεσο ανακάλυψε
δώδεκα μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή, οι οποίοι όπως ο Απολλώς, γνώριζαν μόνο
το βάπτισμα του Ιωάννη. Αναρωτήθηκε εάν είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα όταν
πίστεψαν. Ο Παύλος εξήγησε το ευαγγέλιο, μαρτυρώντας τους τον Ιησού. Όταν
κατάλαβαν την αλήθεια, βαπτίστηκαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού και έλαβαν το
Πνεύμα.
Αυτό είναι το μοναδικό καταγραμμένο
περιστατικό αναβαπτισμού στην Καινή Διαθήκη. Ωστόσο, μας διδάσκει ξεκάθαρα ότι
πρέπει κανείς να βαπτίζεται σωστά σύμφωνα με τη Βίβλο, γιατί διαφορετικά είναι
σαν να μην έχει βαπτιστεί. Υπάρχει μόνο ένα βάπτισμα κι αυτό είναι το σωστό
σύμφωνα με τις Γραφές. Διαφορετικά, δεν θεωρείται βάπτισμα. Το σωστό βάπτισμα
γίνεται με βύθισμα στο νερό, στο όνομα του Ιησού.
Ε. ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ.
Ο Θεός εργάστηκε θαυμαστά στην Έφεσο. Τα
παρακάτω αποτελέσματα ακολούθησαν το κήρυγμα του ευαγγελίου σ’ αυτή την
Ασιατική πρωτεύουσα:
1.
Βαπτίστηκαν
στο όνομα του Κυρίου Ιησού (εδ.5).
2.
Έλαβαν
το Άγιο Πνεύμα και μίλησαν σε γλώσσες.
3.
Έδωσαν
μαρτυρία με παρρησία στους Ιουδαίους (εδ.8).
4.
Τα
πλήθη δέχτηκαν το ευαγγέλιο.
5.
Η
δύναμη του ευαγγελίου μεταμόρφωσε τις ζωές τους (εδ.17-19).
6.
Θαύματα
συνόδευαν το ευαγγέλιο (εδ.11-12).
ΣΤ. Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ.
Ο Παύλος θέλησε να κηρύξει στην Ασία κατά το
δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι, αλλά του είχε απαγορευτεί να το κάνει από το
Άγιο Πνεύμα (Πράξ.ις:6). Ο Θεός έχει τον κατάλληλο καιρό για το κάθε τι. Εάν
είχε πάει στην Έφεσο τότε, δεν θα είχε ποτέ την αναζωπύρωση που είχε όταν πήγε
με το θέλημα του Θεού.
Ο Παύλος πήγε στη συναγωγή και μαρτυρούσε
στους Ιουδαίους επί τρεις μήνες. Όταν μερικοί από τους Ιουδαίους σκληρύνθηκαν
και πείσμωσαν, ο Παύλος χώρισε τους Χριστιανούς και τους δίδασκε στην αίθουσα
των διαλέξεων του Τύραννου επί δύο χρόνια. Εκείνο το διάστημα ο Παύλος
εργαζόταν σαν σκηνοποιός για τα έξοδά του (Πράξ.κ:34). Ένα αρχαίο χειρόγραφο
λέει ότι ο Παύλος δίδασκε από τις 11 π.μ. ως τις 4 μ.μ. Εάν αυτό είναι αλήθεια,
τότε ο Παύλος αναμφισβήτητα εργαζόταν κάνοντας χειρωνακτική εργασία νωρίς το
πρωί, ενώ ο Τύραννος δίδασκε, και μετά άρχιζε να διδάσκει, όταν ο Τύραννος
τελείωνε τις διαλέξεις του.
Στη διακονία του Παύλου υπάρχουν τρία
γεγονότα που πρέπει να δούμε:
1.
Υπήρχαν
σημεία και τέρατα και πολλοί άρρωστοι θεραπεύτηκαν. Η δύναμη του ονόματος του
Ιησού φανερώθηκε. Επτά εξορκιστές από μια οικογένεια, γιοι του Σκευά, οι οποίοι
επιχείρησαν να εκβάλλουν ένα δαιμόνιο χρησιμοποιώντας το όνομα του Ιησού,
δέχτηκαν επίθεση από το δαιμόνιο. Το δαιμόνιο τους πλήγωσε και τους ανάγκασε να
φύγουν από το σπίτι γυμνοί. Αυτή η κακή χρήση του ονόματος του Ιησού προξένησε
φόβο κι έφερε κρίση. Διδασκόμαστε εδώ ότι το όνομα του Ιησού πρέπει να
χρησιμοποιείται μόνο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
2.
Μεγάλη
κρίση έπεσε στην Εκκλησία. Συγκέντρωσαν όλα τα βιβλία της μαγείας που είχαν και
τα έκαψαν. Η αξία αυτών των βιβλίων ήταν πενήντα χιλιάδες αργύρια.
3.
Ενώ
οι χριστιανοί παραιτούνταν από τα πλούτη τους με το να καθαρίζουν τα σπίτια
τους από την ειδωλολατρία, κάποιοι άλλοι είχαν ενοχληθεί γιατί το κήρυγμα του
Ευαγγελίου τους κόστιζε χρήματα. Η δουλειές αυτών που έφτιαχναν ασημένια
ειδώλια που τα πρόσφεραν στην Αρτέμιδα έπαθαν ζημιά. Ο Δημήτριος κι οι άλλοι
αργυροκόποι ξεσήκωσαν ολόκληρη την πόλη. Οι άνθρωποι έτρεξαν στο αμφιθέατρο και
επί δύο ώρες φώναζαν, «Μεγάλη η Άρτεμις
των Εφεσίων». Συνέλαβαν τον Γάϊο και τον Αρίσταρχο. Τελικά ο Εφέσιος
δημοτικός υπάλληλος που ήταν υπεύθυνος για την καλή λειτουργία μιας τέτοιας
συνάθροισης, κατάφερε να ηρεμήσει το πλήθος.
Ζ. Η ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ
ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ
Κάθε σπουδαστής της Βίβλου πρέπει να
μελετήσει προσεκτικά τη νουθεσία του Παύλου προς τους πρεσβύτερους της Εφέσου
(Πράξ.κ:13-38). Κατά το ταξίδι της επιστροφής του έφτασε στην Μίλητο περίπου 48
χλμ. από την Έφεσο και προσκάλεσε τους πρεσβυτέρους. Τους ανάθεσε ένα καθήκον
το οποίο έδειχνε την αγάπη και την αφοσίωση που είχε γι’ αυτούς. Η διακονία του
αληθινού ποιμένα φαίνεται εδώ.
