Δεν υπάρχει βιβλική διδασκαλία σχετικά με «τρίτη έλευση» του
Χριστού. Ο Κύριός μας έχει ήδη έρθει στη γη μία φορά (όταν γεννήθηκε από την Μαρία) και οι γραφές μιλάνε για την
επακόλουθη επιστροφή Του να ζήσει ξανά στην Γη και να βασιλεύσει για 1.000
χρόνια. Ως εκ τούτου, μιλάμε για την επιστροφή του Χριστού σαν Δεύτερη Έλευση,
διότι θα είναι η δεύτερη φορά που ο Χριστός θα κατοικήσει στην γη.
Από την άλλη πλευρά, η Αγία Γραφή διδάσκει επίσης ένα άλλο
είδος εμφάνισης του Ιησού, που είναι τελείως διαφορετικό από τον πρώτο ή τον
δεύτερο ερχομό Του για να ζήσει στην Γη.
Αυτή η άλλη εμφάνιση είναι κι αυτή μια επιστροφή, αλλά μόνο «στα
σύννεφα» (δηλαδή, στον ουρανό) για να αρπάξει την εκκλησία από την Γη. Ο Ιησούς
αποκάλυψε αυτή την μοναδική επιστροφή στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη:
Ιωάν.ιδ:1-3 Ας μη ταράττηται η καρδία σας·
πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη
οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί·
υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν
έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να
είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.
Στο τέλος του Ιωάν.ιγ, ο Ιησούς είπε ότι θα αφήσει τους
μαθητές σύντομα, και ο Πέτρος αντιτάχθηκε λέγοντας:
Ιωάν.ιγ:36 Κύριε, που υπάγεις; Απεκρίθη εις αυτόν
ο Ιησούς· Όπου υπάγω, δεν δύνασαι τώρα να με ακολουθήσης, ύστερον όμως θέλεις
με ακολουθήσει.
Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο ότι οι μαθητές θα έχουν την
ευκαιρία να «ακολουθήσουν» τον Ιησού αργότερα. Στη συνέχεια, στο Ιωάν.ιδ, ο
Ιησούς εξηγεί τι εννοούσε. Περιέγραψε τον τόπο που πήγαινε σαν «το σπίτι του
Πατέρα Του». Αυτή είναι η ουράνια αίθουσα του θρόνου, και αυτό είναι το μέρος
που ο Ιησούς πήγε όταν αναλήφθηκε από την Γη:
Ιωάν.κ:17 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μη μου άπτου·
διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Αλλ' ύπαγε προς τους αδελφούς μου και
ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και
Θεόν σας.
Στην συνέχεια, ο Ιησούς εξηγεί ότι «Εν τη οικία του
Πατρός μου είναι πολλά οικήματα» και ότι φεύγει από την Γη για να
προετοιμάσει μια θέση για κάθε πιστό. Έτσι, ο Ιησούς δίνει σε κάθε πιστό στην
Εκκλησία την ευκαιρία, να ενωθεί μαζί Του στο επουράνιο βασίλειο, κάποια στιγμή
στο μέλλον.
Όταν η «νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών»,
κατά την ανάληψη, δύο άγγελοι λένε στους μαθητές ότι η επιστροφή Του για να
εκπληρώσει αυτή την υπόσχεση, θα συμβεί «καθ' ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (δηλαδή,
περνώντας μέσα από τα σύννεφα όπως περιγράφεται στις Πράξ.α:9-11). Προσέξτε ότι
αυτή η συγκεκριμένη επιστροφή είναι αυστηρά για τους σκοπούς της αρπαγής των
πιστών από την γη και στη συνέχεια τη μεταφορά τους στον Ουρανό. Συγκεκριμένα,
ο Ιησούς λέει ότι θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις,
όπου είμαι εγώ (δηλαδή, στον Ουρανό).
Αυτή η εμφάνιση του Χριστού, είναι τελείως διαφορετική από
την υποσχόμενη Δεύτερη Έλευση για να ζήσει και να βασιλεύσει στην γη. Στην
πραγματικότητα, αυτή η εμφάνιση δεν είναι καθόλου μια «έλευση», με την έννοια
ότι ο Ιησούς δεν φτάνει ποτέ στην Γη, δεν ακουμπάει τα πόδια Του στο έδαφος,
σύμφωνα με τον Παύλο. Αντ' αυτού, έρχεται στο μεσουράνημα για να αρπάξει την
Εκκλησία και στην συνέχεια επιστρέφει στον Πατέρα.
Α’ Θεσ.δ:13-18 Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί,
περί των κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες
ελπίδα. Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός
τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν
διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την
παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο
Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με
σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα
ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ'
αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν
είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους
τούτους.
Σε αυτό το απόσπασμα, ο Παύλος γράφει για να παρηγορήσει την
εκκλησία σχετικά με την τύχη των πιστών που πεθαίνουν πριν από την επιστροφή
του Χριστού για την Εκκλησία Του. Ο Παύλος διαβεβαιώνει την εκκλησία ότι όσοι
πεθαίνουν (δηλαδή, «κοιμούνται») δεν θα μείνουν πίσω στην ανάσταση, αλλά στην
πραγματικότητα θα αναστηθούν πρώτοι για να συναντήσουν τον Κύριο. Αμέσως μετά
την ανάσταση των νεκρών, οι άγιοι που είναι ακόμα ζωντανοί στην Γη, «θέλομεν
αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα». Για
άλλη μια φορά, παρατηρήστε ότι αυτό το ραντεβού συμβαίνει πάνω από την
επιφάνεια της Γης, στον ουρανό.
Ως εκ τούτου, γνωρίζουμε ότι ο Παύλος δεν μπορεί να
περιγράφει τη Δεύτερη Έλευση του Ιησού, γιατί ο Ιησούς παραμένει «εις τον
αέρα» και συναντά τους αναστημένους νεκρούς με τους ζωντανούς αγίους που
έχουν αναχωρήσει από την Γη με νέα ένδοξα σώματα. Αυτή η σημαντική λεπτομέρεια
αποδεικνύει ότι αυτή η στιγμή είναι ένα μοναδικό γεγονός, εντελώς ξεχωριστό από
τη Δεύτερη Έλευση του Χριστού, ένα γεγονός που ταιριάζει με την υπόσχεση του
Ιησού στους πιστούς στο Ιωάν.ιδ.
Όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα αυτού του γεγονότος σε σχέση με
την Θλίψη, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τον σκοπό της Θλίψης πριν μπορέσουμε να
καθορίσουμε το χρονοδιάγραμμα της Αρπαγής. Η Αγία Γραφή διδάσκει επανειλημμένα
και ξεκάθαρα ότι ο χρόνος της Θλίψης είναι καιρός κρίσης που προορίζεται ειδικά
για το εβραϊκό έθνος.
Η Βίβλος διδάσκει με συνέπεια ότι η επταετής περίοδος της
Θλίψης έχει σαν στόχο, από τον Θεό, να σωφρονίσει το Ισραήλ για τις αμαρτίες τους
κάτω από τον Μωσαϊκό Νόμο, και παράλληλα θα οδηγήσει το έθνος στο σύνολό του να
μετανοήσει και να στραφεί στον Χριστό.
Για παράδειγμα, στον Ιεζεκιήλ κ, λγ, λη ο Θεός υπόσχεται να
φέρει το Ισραήλ πίσω στη γη τους για μια περίοδο κρίσης και λύτρωσης. Στον
Δαν.θ:24, ο Θεός απαριθμεί επτά λόγους για τους οποίους το Ισραήλ πρέπει να
βιώσει τα επτά χρόνια της Θλίψης. Και στον Ιερεμ.λ:2-9 ο Θεός υπόσχεται μια
άνευ προηγουμένου περίοδο αγωνίας που έρχεται για το Ισραήλ και την ονομάζει «καιρός
της στενοχωρίας του Ιακώβ», αλλά στο τέλος το έθνος θα σωθεί.
Έτσι, η επταετής περίοδος της παγκόσμιας αγωνίας που
ονομάζεται Θλίψη είναι καιρός κρίσης που κατευθύνεται ειδικά προς το έθνος του
Ισραήλ με σκοπό να επιστρέψει στον Θεό. Λόγω της πρωτοφανούς φύσης αυτής της περιόδου
της κρίσης, επηρεάζεται ολόκληρος ο κόσμος και δημιουργεί αγωνία σε όλους όσους
ζουν στην Γη εκείνες τις ημέρες. Ωστόσο, πρωταρχικά είναι αποτέλεσμα της
αμαρτίας του Ισραήλ και στρέφεται ειδικά εναντίον αυτού του έθνους, και κατ’
επέκταση τιμωρία των Εθνικών που
αρνήθηκαν την αγάπη της αλήθειας για να σωθούν.
Επειδή ο σκοπός της Θλίψης είναι για το Ισραήλ (και όχι για
την Εκκλησία), ο Παύλος διδάσκει ότι η Εκκλησία δεν θα υποβληθεί σε αυτή τη
στιγμή της αγωνίας. Μπορούμε να βρούμε τη διδασκαλία του Παύλου για την Αρπαγή
και την σχέση της με την Θλίψη σε διάφορα εδάφια, αρχίζοντας από την Α’ Θες.α:10:
«και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον
οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της
μελλούσης οργής».
Ο Παύλος λέει ότι η επιστροφή του Κυρίου από τον ουρανό
είναι για να ελευθερώσει την Εκκλησία, πριν έρθει η οργή. Η οργή που αναφέρει ο
Παύλος είναι η οργή των επτά χρόνων της θλίψης. (Διάβασε το άρθρο μας: [Η
Αρπαγή συμβαίνει «πριν την οργή;»]).
Σε ένα άλλο απόσπασμα από τους Θεσσαλονικείς, ο Παύλος
έγραψε για να τους διαβεβαιώσει ότι ο Κύριος καθησυχάζει την Εκκλησία. Ότι δεν πρέπει
να ανησυχούμε για την ημέρα της Θλίψης που μας προσπερνάει αγνοώντας μας,
επειδή ο Κύριος δεν μας έχει προορίσει για την οργή Του. Ο Παύλος αναφέρεται
συγκεκριμένα στην αρπαγή σε αυτό το απόσπασμα, όταν υπενθυμίζει στην Εκκλησία
ότι θα ξεφύγει από τον τρόμο της Θλίψης:
Α΄Θεσ.ε:1 Περί δε των χρόνων και των καιρών,
αδελφοί, δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις·
ε:2 διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα του Κυρίου ως
κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται.
ε:3 Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε
επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν,
και δεν θέλουσιν εκφύγει.
ε:4 Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα
να σας καταφθάση ως κλέπτης·
ε:5 πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας. Δεν
είμεθα νυκτός ουδέ σκότους.
ε:6 Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ' ας
αγρυπνώμεν και ας εγκρατευώμεθα.
ε:7 Διότι οι κοιμώμενοι την νύκτα κοιμώνται, και οι
μεθύοντες την νύκτα μεθύουσιν·
ε:8 αλλ' ημείς, όντες της ημέρας, ας εγκρατευώμεθα,
ενδυθέντες τον θώρακα της πίστεως και αγάπης και περικεφαλαίαν την ελπίδα της
σωτηρίας·
ε:9 διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ'
εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
ε:10 όστις απέθανεν υπέρ ημών, ίνα είτε αγρυπνούμεν είτε
κοιμώμεθα ζήσωμεν μετ' αυτού.
Σημειώστε ότι στο εδ.9 ο Παύλος λέει ότι η Εκκλησία δεν
προορίζεται για οργή, κάτι που δημιουργεί την απορία: «ποιος προορίζεται για
την οργή της Θλίψης;». Η απάντηση βρίσκεται στα προηγούμενα εδάφια, όταν λέει
ότι ο ανυποψίαστος κόσμος θα είναι ο επιδιωκόμενος στόχος, και αναφέρεται
κυρίως στο άπιστο Ισραήλ. Όπως προαναφέρθηκε, η Θλίψη είναι μια περίοδος κρίσης
που προορίζεται για το εβραϊκό έθνος και τον άπιστο κόσμο, αλλά η Εκκλησία θα εκφύγει,
επειδή ο Χριστός αρπάζει την Εκκλησία από τη Γη και συνοδεύει την Νύφη Του μακριά
από την επερχόμενη κρίση.
Τελικά, ο Παύλος δίνει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με
την αρπαγή στην Α' Κορ.ιε:51-53:
«Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν
κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν
ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί
θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή.
Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να
ενδυθή αθανασίαν».
Το κύριο σημείο του Παύλου στην Α’ Κορ.ιε είναι να δείξει
την αλήθεια της ανάστασης και την ανάγκη για ένα νέο «άφθαρτο» σώμα πριν οι πιστοί
μπορέσουν να μπουν στην ουράνια σφαίρα. Όπως διδάσκει σε αυτό το σημείο, μιλάει
για ένα «μυστήριο», μια κρυμμένη αλήθεια, που ο Θεός αποκαλύπτει τώρα μέσα από
το γράμμα του Παύλου.
Το μυστήριο που αποκάλυψε ο Παύλος σε αυτό το απόσπασμα ήταν
ότι δεν θα βιώσουν όλοι οι Χριστιανοί τον σωματικό θάνατο, πριν λάβουν το νέο, άφθαρτο σώμα τους. Αν και
οι περισσότεροι Χριστιανοί θα γευτούν τον φυσικό θάνατο πριν από την ανάσταση
των δικαίων, μερικοί Χριστιανοί θα εξακολουθούν να ζουν όταν αυτή η ανάσταση θα
συμβεί.
Ο Παύλος λέει στη συνέχεια ότι σε μια στιγμή (εν ριπή
οφθαλμού), οι νεκροί αναστήνονται με
τα νέα σώματα τους και οι ζωντανοί «μεταμορφώνονται».
Ο Παύλος διδάσκει ότι τη στιγμή της ανάστασης όλων των αγίων,
οι πιστοί που είναι ακόμα ζωντανοί εκείνη τη στιγμή θα αλλάξουν αμέσως το φυσικό
σώμα που έχουν με ένα νέο, άφθαρτο και αθάνατο σώμα. Η αλλαγή σε μια νέα άφθαρτη
μορφή είναι απαραίτητη, διότι την ίδια στιγμή θα οδηγηθούμε στον ουρανό από τον
Κύριο.
Αυτή είναι η ίδια Αρπαγή που ο Παύλος περιγράφει στην Α’ Θεσσαλονικείς,
και είναι η στιγμή που η Εκκλησία περίμενε και λαχταρούσε από τότε που έγραψε
αυτά τα λόγια. Η αρπαγή (ανάσταση) της Εκκλησίας συμβαίνει πριν από τη Θλίψη
και έχει σαν στόχο να απομακρύνει τους αγίους πριν ο Κύριος επιστρέψει για να
ασχοληθεί με το Ισραήλ και τον άνομο κόσμο.
