10 λόγοι που η γκρίνια είναι τοξική

– Φιλιπ.β:14-16

Η γκρίνια είναι επιβλαβής για το σώμα και την ψυχή...

Βέβαια, μερικές φορές απολαμβάνουμε ένα «καλό παράπονο».

Ξέρεις, λίγη συμπάθεια, αυτολύπηση, κριτική….

Αλλά ένα «καλό παράπονο» δεν είναι πραγματικά καλό.

10 λόγοι για τους οποίους τα παράπονα είναι «τοξικά», ειδικά σε μια ομάδα:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (092)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Γέν.κβ:1 Μετά δε τα πράγματα ταύτα ο Θεός εδοκίμασε τον Αβραάμ, και είπε προς αυτόν, Αβραάμ· ο δε είπεν, Ιδού, εγώ.

Το να έρχεται ο Κύριος των δυνάμεων, ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ και να σε φωνάζει με το μικρό σου όνομά, σημαίνει ότι θέλει να έχει μια προσωπική σχέση μαζί σου.

εδοκίμασε: όχι για να αμαρτήσει, αλλά δοκίμασε την αγάπη του (Ιάκ.α:12-15).

Γέν.κβ:2 Και είπε, Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί.

Ερώτηση:

«Κάποιες  αμαρτίες που έχουν να κάνουν με την κουλτούρα, μπορούν να μη θεωρηθούν αμαρτίες σε ορισμένες περιπτώσεις»;

Επιτρέψτε μου να σας δώσω μια σύντομη απάντηση.

Μια αμαρτία, είναι αμαρτία!

Αμαρτίες διάπραξης

Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι εξ ορισμού αμαρτία. Όταν διαπραχτούν, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είναι αμαρτία.

Αμαρτίες παράλειψης

Μερικά πράγματα που είναι σωστά και δίκαια, είναι αμαρτία όταν δεν τα κάνουμε.

Κανόνες και κανονισμοί

Είναι κάποιοι κανόνες που δεν ισχύουν πλέον.  Έτσι, και η ευθύνη μας σ’ αυτές τις απαγορεύσεις δεν ισχύει.

Απλά, μερικοί κώδικες, απαγορεύσεις και προσδοκίες που έχουν περάσει, αντικαταστάθηκαν από άλλους κώδικες, απαγορεύσεις και προσδοκίες.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (091)

Γέν.κα:9,10 Και είδεν η Σάρρα τον υιόν της Άγαρ της Αιγυπτίας, τον οποίον εγέννησεν εις τον Αβραάμ, περιγελώντα τον Ισαάκ. Και είπε προς τον Αβραάμ, Δίωξον την δούλην ταύτην και τον υιόν αυτής· διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης ταύτης μετά του υιού μου, του Ισαάκ.

Τα προβλήματα της πολυγαμίας κάνουν τη Σάρρα να επαναστατήσει. Ζηλοτυπίες και καβγάδες για το πιο παιδί έχει την προτεραιότητα.

Γέν.κα:11-12 Εφάνη δε σκληρόν σφόδρα το πράγμα εις τους οφθαλμούς του Αβραάμ περί του υιού αυτού. Και είπεν ο Θεός προς τον Αβραάμ, Ας μη φανή σκληρόν εις τους οφθαλμούς σου περί του παιδίου και περί της δούλης σου· κατά πάντα όσα είπη προς σε η Σάρρα, άκουε τους λόγους αυτής· διότι εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα·

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 30 - Να τιμάς τους εργάτες και να δίνεις τα δέκατά σου.

Ξέρουμε ότι ο Κύριος απαιτεί από τους εργάτες Του ορισμένα προσόντα, και τους δίνει οδηγίες για το έργο και τη συμπεριφορά τους. Τώρα θα δούμε τη Βιβλική διδασκαλία για το πώς η διακονία πρέπει να αντιμετωπιστεί από την εκκλησία.

Α’ Θεσ.ε:12,13 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.

Αυτό είναι ένα νικηφόρο κεφάλαιο, και διακρίνουμε ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνεις για να είσαι εξ ολοκλήρου αγιασμένος, είναι να τιμάς πολύ ιδιαίτερα (υπερεκπερισσού) αυτούς που είναι από πάνω σου, για χάρη του έργου τους.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (090)

KEΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

Γέν.κα:1 Και επεσκέφθη ο Κύριος την Σάρραν, ως είπε· και έκαμεν ο Κύριος εις την Σάρραν, ως ελάλησε.

Εδώ έχουμε την εκπλήρωση της επαγγελίας, τον ευλογημένο καρπό της προσδοκίας! Κανείς δεν περίμενε ποτέ μάταια όταν έλπιζε στο Θεό. Ο Θεός πάντα όταν κάνει διαθήκη κρατάει το Λόγο Του. Όποιος με πίστη κρατάει την υπόσχεση του Θεού, είναι κάτοχος μιας σταθερής πραγματικότητας που θα απολαύσει.

Όταν πια ο Αβραάμ είχε μπροστά του εκπληρωμένη την υπόσχεση του Θεού, μπορούσε να καταλάβει τη ματαιότητα των δικών του προσπαθειών για να πετύχει την εκπλήρωση.  Ο Ισμαήλ ήταν τελείως άχρηστος σε ό,τι αφορά την υπόσχεση του Θεού.  Ήταν μόνο αντικείμενο στοργής για τα φυσικά αισθήματα της καρδιάς του Αβραάμ.

Ο πειρασμός του «τρως όσο θες και ότι θες»!

Αποφεύγω (;) αυτούς τους μπουφέδες.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επιθυμία μου να πάρω όσο πιο πολλά μπορώ για τα χρήματα που έδωσα, και η αγάπη μου για το φαγητό,  συνήθως ενώνουν τις δυνάμεις τους για να νικήσουν την αυτοκυριαρχία μου.

 Η Γραφή ξέρει ότι έχουμε αυτές τις αδυναμίες:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (089)

Γέν.κ:8-13 Σηκωθείς δε ο Αβιμέλεχ ενωρίς το πρωΐ, εκάλεσε πάντας τους δούλους αυτού, και ελάλησε πάντας τους λόγους τούτους εις επήκοον αυτών· και εφοβήθησαν οι άνθρωποι σφόδρα. Και εκάλεσεν ο Αβιμέλεχ τον Αβραάμ και είπε προς αυτόν, Τι έπραξας εις ημάς; και τι αμάρτημα έπραξα εις σε, ώστε επέφερες επ' εμέ και επί το βασίλειόν μου, αμαρτίαν μεγάλην; έπραξας εις εμέ πράγμα, το οποίον δεν έπρεπε να πραχθή. Και είπεν ο Αβιμέλεχ προς τον Αβραάμ, Τι είδες, ώστε να πράξης το πράγμα τούτο; Και είπεν ο Αβραάμ, Επειδή εγώ είπον, Βέβαια δεν είναι φόβος Θεού εν τω τόπω τούτω και θέλουσι με φονεύσει διά την γυναίκα μου· και όμως αληθώς αδελφή μου είναι, θυγάτηρ του πατρός μου, αλλ' ουχί θυγάτηρ της μητρός μου· και έγεινε γυνή μου. και ότε με έκαμεν ο Θεός να εξέλθω εκ του οίκου του πατρός μου, είπον προς αυτήν, Ταύτην την χάριν θέλεις κάμει εις εμέ· εις πάντα τόπον όπου αν υπάγωμεν, λέγε περί εμού, Ούτος είναι αδελφός μου.

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 29 - Η διακονία

Η κυβέρνηση του Θεού δεν έχει να κάνει με τις κυβερνήσεις των ανθρώπων, γιατί σ’ αυτές, κυβερνά η ανθρώπινη φωνή, είτε άμεσα είτε με εκπροσώπηση. Η κυβέρνηση του Θεού είναι θεοκρατία. Ο Θεός κυβερνά σαν Βασιλιάς πάνω στο βασίλειό Του. Αυτός καθορίζει τις υπηρεσίες και στη συνέχεια ορίζει αυτούς που θα τις αναλάβουν, μέσα από την εκκλησία Του. Διαβάζουμε ότι είναι ο Θεός Αυτός που θέτει τους εργάτες για να κυβερνήσουν:

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο υπεράνθρωπος Χριστιανός

«Έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την παγγελίαν»  (Εβραίους ι:36).

Είναι ένα λάθος γνωστό, που όλοι λίγο πολύ το έχουμε κάνει κάποτε. Δεν αποδίδω κίνητρα και υστεροβουλία. Αντίθετα είναι λάθος αγάπης και ζήλου προς τον Κύριο, προς την αγάπη Του και τον άγιο λόγο Του.

Παρακινούμε τους ανθρώπους του Θεού να στοχεύουν τα καλύτερα και να ζουν τα υψηλότερα της πνευματικής ζωής. Πολύ καλό αυτό. Όταν δε συμπεριλάβουμε και τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτές τις παραινέσεις, είναι ακόμα καλύτερα. Να ζήσουμε τα υψηλότερα του λόγου του Θεού, να ανέβουμε ακόμα πιο ψηλά, να υψώσουμε τα μάτια της πίστης στις «ψηλές βουνοκορφές που αγγίζουν τον Ουρανό, να απλώσουμε το χέρι της πίστης και να ζητήσουμε τα καλύτερα, τα σπάνια, αυτά που είναι για λίγους.

Πολύ καλή προσέγγιση, αλλά με ένα σοβαρό λάθος, που μπορεί να είναι και επικίνδυνο. Όλα αυτά μπορούμε να τα ζητήσουμε, να τα μοιραστούμε, να τα «κουβεντιάσουμε» με τον Κύριό μας για τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να τα διδάξουμε και να τα απαιτήσουμε από τους άλλους γύρω μας. Μπροστά στα μάτια τους τα απορημένα πολύ συχνά διαγράφεται ένας υπεράνθρωπος Χριστιανός, που μπορεί τα πάντα, που έχει τα πάντα, που δεν λυγίζει μπροστά σε τίποτα, δεν κλαίει, δεν πρέπει να υποφέρει ή να παραπονιέται, έχει πάντα χαρά και ειρήνη στην καρδιά του ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω του… Και όλα αυτά, στηριγμένα σε ερμηνείες εδαφίων της Αγίας Γραφής και ειπωμένα με ζήλο και φωτιά αξιέπαινη.

2 εντυπωσιακές αλήθειες για το δείπνο του Κυρίου

Οι περισσότεροι είμαστε εξοικειωμένοι με τα λόγια του Ιησού στο τελευταίο δείπνο - ή τουλάχιστον με ορισμένα από αυτά τα λόγια. Όταν μαζευόμαστε για το δείπνο, ακούμε συχνά «Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον». 

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (088)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ

Αυτό το κεφάλαιο μας φανερώνει δύο ξεχωριστά πράγματα:

Την ηθική αμαύρωση που το παιδί του Θεού μερικές φορές έχει στα μάτια του κόσμου, αλλά και την ηθική αξία που είναι πάντοτε περιβλημένο στα μάτια του Θεού.

Γέν.κ:1,2 Και εκίνησεν εκείθεν ο Αβραάμ εις την γην την προς μεσημβρίαν, και κατώκησε μεταξύ Κάδης και Σούρ· και παρώκησεν εν Γεράροις. Και είπεν ο Αβραάμ περί Σάρρας της γυναικός αυτού, Αδελφή μου είναι. Έστειλε δε Αβιμέλεχ ο βασιλεύς των Γεράρων, και έλαβε την Σάρραν.

Γέραρα: Πόλη προς το Νότο, κάτω από Φιλισταίο βασιλιά.

Ο Αβραάμ δείχνει ξανά πόσο φοβάται τις περιστάσεις. Κατοικεί στα Γέραρα και φοβάται τους κατοίκους του τόπου. Επειδή κρίνει ότι ο Θεός δεν είναι μαζί τους, ξεχνά ότι ο Θεός είναι πάντοτε μαζί του. Φαίνεται ότι τον απασχολούν περισσότερο οι κάτοικοι των Γεράρων, παρά Εκείνος που είναι ισχυρότερος απ’ όλους αυτούς.

Συμβουλεύοντας τον Θεό!

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε...... πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι που είναι πολύ πιο πάνω από τις δυνάμεις μας.

Πολλοί πιστοί θέλουν να υπηρετήσουν τον Θεό, αλλά μόνο σαν σύμβουλοι.

Ωχ! Ξέρω ότι μερικές φορές είμαι κι εγώ ένοχος σ’ αυτό...

Μερικές φορές κάνω κάτι χωρίς να προσευχηθώ και μετά ζητώ από τον Θεό να το ευλογήσει. Ή απλά υποθέτω ότι τα σχέδιά μου είναι και δικά Του σχέδια. Ή ενοχλούμαι όταν ο Θεός δεν κάνει τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (087)

Γέν.ιθ:18-20 Και είπεν ο Λωτ προς αυτούς, Μη, παρακαλώ, Κύριε· ιδού, ο δούλός σου εύρηκε χάριν ενώπιόν σου, και εμεγάλυνας το έλεός σου, το οποίον έκαμες προς εμέ, φυλάττων την ζωήν μου· αλλ' εγώ δεν θέλω δυνηθή να διασωθώ εις το όρος, μήπως με προφθάση το κακόν και αποθάνω· ιδού, παρακαλώ, η πόλις αύτη είναι πλησίον ώστε να καταφύγω εκεί, και είναι μικρά· εκεί, παρακαλώ, να διασωθώ· δεν είναι μικρά; και θέλει ζήσει η ψυχή μου.

Στο εδάφιο 18 η λέξη “Κύριε” δεν είναι “Αδών” αλλά Αδωνάϊ (πληθυντικός). Κι επειδή συντάσσεται με αντωνυμία πληθυντικού αριθμού (αυτούς), πρέπει να ερμηνευτεί “Κύριοι” και όχι “Κύριε”.

Οι άγγελοι όχι μόνο χρειάστηκε να τον πιάσουν απ’ το χέρι και να τον πιέσουν να φύγει, αλλά ακόμα όταν ένας απ’ αυτούς τον παροτρύνει να σώσει τη ζωή του - το μόνο πράγμα που μπορούσε να σώσει απ’ την καταστροφή - και να καταφύγει στο όρος, ο Λωτ απάντησε: Μή παρακαλώ Κύριοι....

Ο λόγος του Θεού (28)

ΕΣΔΡΑΣ

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.

Τα βιβλία αυτά εξιστορούν την επιστροφή και την αποκατάσταση των Ιουδαίων και της Ιερουσαλήμ, μετά από τα 70 χρόνια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας.

Χωρίζονται σε δυο κατηγορίες:

1. Τα ιστορικά, που είναι ο Έσδρα, ο Νεεμία και η Εσθήρ.

2. Τα προφητικά που είναι ο Αγγαίος, ο Ζαχαρίας και ο Μαλαχίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (086)

Γέν.ιθ:6-9 Εξήλθε δε ο Λωτ προς αυτούς εις το πρόθυρον, και έκλεισε την θύραν οπίσω αυτού, και είπε, Μη, αδελφοί μου, μη πράξητε τοιούτον κακόν· ιδού, έχω δύο θυγατέρας αίτινες δεν εγνώρισαν άνδρα· να σας φέρω λοιπόν αυτάς έξω· και κάμετε εις αυτάς, όπως φανή εις εσάς αρεστόν· μόνον εις τους άνδρας τούτους μη πράξητε μηδέν, επειδή διά τούτο εισήλθον υπό την σκιάν της στέγης μου. Οι δε είπον, Φύγε απ' εκεί. Και είπον, ούτος ήλθε διά να παροικήση· θέλει να γείνη και κριτής; τώρα θέλομεν καποποιήσει σε μάλλον παρά εκείνους. Και εβίαζον τον άνθρωπον τον Λωτ καθ' υπερβολήν, και επλησίασαν διά να συντρίψωσι την θύραν·

Ενώ οι άντρες των Σοδόμων έχουν περικυκλώσει το σπίτι του Λωτ και προσπαθούν να το παραβιάσουν, αυτός μάταια προσπαθεί να τους κατευνάσει με μια πολύ ταπεινωτική πρόταση. Αυτός που ανακατεύεται με τον κόσμο με την πρόθεση να προοδεύσει μέσα σ’ αυτόν, πρέπει να υποστεί τις δυσάρεστες συνέπειες της απόφασής του.