Την ίδια μαρτυρία
διαβάζουμε και στην Εβρ.β:10 «Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι
τα πάντα και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς
υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων».
Αυτός που είναι ο αρχηγός της εκκλησίας, η κεφαλή της, είναι όπως βλέπουμε
ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς και όχι ο «θεός Υιός».
Κολ.α:18 «….ὅς ἐστιν [ἡ] ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς
πρωτεύων». Ο Ιησούς Χριστός είναι ΑΡΧΗ. Είδαμε ότι είναι η αρχή μέσα στο λόγο
του Θεού, ότι όλα περικλείονται και «συνίστανται» μέσα σ' Αυτόν, είδαμε ότι
Αυτός είναι προ πάντων και θα ήταν μια απλή επανάληψη των προηγουμένων, αν δεν
είχε την επόμενη φράση που λέει «... πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν». Εδώ είναι που μπαίνουμε σε μια άλλη
πτυχή του ΛΟΓΟΥ, που περιγράφει κάτι πολύ θαυμαστό.